Sodeletuut schreef:Cinnepin schreef:precies wat ik eerder ookal aangaf! Ik denk er dus net zo over
Heb ik gelezen inderdaad
Het is écht waar, als een paard er vandoor gaat in blinde paniek,
dat NIKS ze tegenhoud. Dus ook geen stuk ijzer in de mond. Dus waarom
dan een stuk ijzer in de mond stoppen? En naar mijn mening moet dressuur
ook net zo goed bitloos kunnen. Als dressuur op de correcte manier gereden
wordt, moet het net zo kunnen. Waarom zoveel ijzer nodig?
Sporen om hulpen te verfijnen--> Gewoon harder prikken zodat hij beter
reageert. En een bit is ook om hulpen te verfijnen toch? --> het doet gewoon
meer pijn, en dat zorgt ervoor dat een paard in de krul gaat lopen. Omdat hij
daar in de meeste gevallen gewoon een gesleurd/gezaagd wordt.
En nu wil ik niet meteen iedereen over me heem met de woorden: 'Ja maar,
zo doe ík het niet hoor!' Ik ben gewoon tegen het gebruik van een bit, omdat
het gewoon nergens voor nodig is.
Kan íémand mij een goed argument geven waarom mét bit beter is dan zonder?
En dan ga ik dus uit van goed bitloos gebruik, dus niet aangesnoerd.
Het verschil is, dat jullie zo wanhopig zoeken om bitgebruikers om te praten naar bitloos rijden en dat de bitgebruikers respect hebben voor de bitlozen onder ons. Zonde.
Het gaat er mij niet om wat beter is, het is maar net wat je zélf prefereert en waar je paard zich goed bij voelt. Ik voel me beter bij een bit en mijn paard heeft ook nog niet geklaagd dus ik zou niet weten waarom ik ineens bitloos zou moeten gaan waar ik 1. niets van ken en dus geheid fout zal doen
2. me niet goed bij voel.
Ik kan ook goed bitgebruik gaan vergelijken met slecht bitloos gebruik. Maar word een van ons daar beter van?
Leg mij maar eens uit waarom je zo wanhopig wil bewijzen dat bitgebruikers onwetende mishandelaars zijn. Want dat is wel wat je hier onrechtstreeks beweerd.
Zoals Kazary ook zegt: mijn merrie moet ik opletten dat ik het bit niet goed doe als ze er bij kan want die hapt letterlijk in haar bit..... En dat deed ze van begin af aan al. (terwijl dat toen toch echt niet het toonbeeld van een opgevoed gewoonte dier was dat "voor het baasje" naar het bit hapte.)