DaniPlonk schreef:KarinvdM schreef:In principe niks.
Je komt over als iemand die enkele jaren jonger is.
Nou van jou dacht ik misschien nog wel 85.. dus beter jonger dan al hoog bejaard

Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
DaniPlonk schreef:KarinvdM schreef:In principe niks.
Je komt over als iemand die enkele jaren jonger is.
Nou van jou dacht ik misschien nog wel 85.. dus beter jonger dan al hoog bejaard
KarinvdM schreef:Ben je wel 20?!?
promptertje schreef:Ik vind dat ook wel heel flauwe opmerkingen, over hoe oud iemand is. Iemand van 16 kan een betere kijk op zaken hebben dan een vastgeroest iemand van 40.
Relaxed schreef:[
Jij gaat anders ook mooi mee in dat kinderachtige gezeur..
Baxter schreef:maikeltje schreef:Neuh, met die leeftijd is niks mis hoor......
Waarom wordt er dan zoveel keer naar gevraagd vraag ik me dan af?/????????????
Zep schreef:Venetia schreef:Let op de -e
je moet je een paard voorstellen dat meer kwaliteit dan gemiddeld heeft. Maar dat lijkt me allemaal offtopic, het is perfect nederlands, de bedoeling lijkt me duidelijk!![]()
de moraal van het verhaal: ga nooit woordgrappen uithalen met een jurist![]()
promptertje schreef:Mijn ouders hebben me opgevoed met het idee dat er belangrijkere zaken in het leven zijn dan wedstrijden en winstpunten scoren, dat het welzijn van een dier daar altijd boven moet staan. En daar ben ik blij om, dat ze me die waarden hebben meegegeven. Met als resultaat dat de pony gewoon bleef toen ik 18 werd, en ik er gewoon wat anders mee ging doen.
Zep schreef:Je kind leert er ook van dat afscheid nemen er gewoon bij hoort in het leven.
Marcella_e schreef:Voor een mijoen? Dan gaat er een mooie strik om heen en mogen ze me paard zo mee nemen! Iemand die dat geld wil neer leggen is er vast ook wel goed voor!
_rosita_ schreef:Zep schreef:Je kind leert er ook van dat afscheid nemen er gewoon bij hoort in het leven.
ik zou er geen trauma aan over houden, maar wel een zeer gebroken hart en vertrouwen in mijn ouders..
afscheid nemen hoort erbij, dat heb ik als kind wel geleerd. honden en katten gehad die ingeslapen moesten worden, familie die overleed, daar werd ik niet van weggehouden hoor.
maar verplicht afscheid nemen van een dier wat een kinds maatje is, omdat je meer zou moeten presteren, noem ik geen afscheid leren nemen, dat noem ik ouders die pushen en een kinderhartje breken om het kind prestaties neer te laten zetten.
ík leer mijn kind liever dat je goed doordacht een dier aanschaft en hier zijn verdere leven goed voor zorgt, ook als je 'er niets meer aan hebt'
dat vind ik vele malen belangrijker dan dat ik mijn kind zou leren dat afscheid nemen er bij hoort, daar komen ze vanzelf wel achter als de tijd rijp is en het paard/ander dier aan zijn einde moet komen
promptertje schreef:Mijn ouders hebben me opgevoed met het idee dat er belangrijkere zaken in het leven zijn dan wedstrijden en winstpunten scoren, dat het welzijn van een dier daar altijd boven moet staan. En daar ben ik blij om, dat ze me die waarden hebben meegegeven. Met als resultaat dat de pony gewoon bleef toen ik 18 werd, en ik er gewoon wat anders mee ging doen.
maikeltje schreef:Dat versta ik wel onder goed voor je dier zorgen Zep. Als mijn kinderen willen rijden omdat ze de sport leuk vinden en op een gegeven moment worden ze te groot voor de pony, dan zal er een andere moeten komen als ze willen blijven rijden. Dat betekent dat de kleinere pony naar een lief nieuw baasje gaat die samen met de pony ook weer leuke dingen kan doen. Lijkt me voor de pony fijner dan dat ie moet blijven terwijl je er eigenlijk niet voldoende tijd meer in kunt stoppen vanwege de nieuwe pony. Ik denk dat je juist dan zo'n dier te kort doet en ik vind dat je juist goed bent voor je dier als je dat voor jezelf toe durft te geven. Want zo gaat het vaak in de praktijk. Je kunt wel roepen: er gaat nooit een dier weg naar een andere eigenaar, maar ondertussen staat het betreffende dier door tijdgebrek ongelukkig te wezen. Wees dan eerlijk tegenover jezelf en je dier en verkoop hem aan iemand die er wel weer de tijd in kan steken die zo'n beestje verdient.