
Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Sintara schreef:Ja ok, maar ik heb het om de echt eerste, initiële instinctieve schrikreactie he. Gaan kijken etc zal nooit instinct worden, dat is aangeleerd gedrag (wat doe ik als ik iets spannend vindt).
.
Sintara schreef:Ja ok, maar ik heb het om de echt eerste, initiële instinctieve schrikreactie he. Gaan kijken etc zal nooit instinct worden, dat is aangeleerd gedrag (wat doe ik als ik iets spannend vindt).
irmaz schreef:Avalanche schreef:Denk dat dat ook wel door de tijd heen verandert. En het ligt ook aan je paard. Als je paard zo zelfzeker is dat ze het buurt nodig heeft om een leider te hebben is dat prima. Madammeke is een kleuter. Die heeft dat nog echt wel nodig ook, en de meeste paarden. Maar ik kan me zo voorstellen met een zelfstandige merrie dat het anders is. Bedoel je dat?
Ja ik denk het welAlhoewel mijn merrie als jong paard vooral niet zelfzeker was, maar ik denk wel dat er veel verschil zit in de paarden. De ene vindt het juist heel plezierig als je heel consequent en ferm leiderschap geeft, de ander vindt dat veeeeel te sterk overkomen en biedt van alles zelf aan wanneer je daar mee in overleg gaat. Ik heb het liefst dat laatste, maar dat is een beetje wat ik eerder ergens schreef, dat je je eigen unieke leiderschapsstijl moet vinden.
Avalanche schreef:Je moet je eigen leiderschapsstijl vinden idd, en je moet ook kijken wat bij je paard past. Madammeke heeft nu gewoon nog best heel veel begeleiding nodig, maar omdat ze tegelijk de tools krijgt om problemen zelf op te lossen, denk ik dat ze ook zelfstandiger en zelfzekerder wordt. Dat merk je ook hoor, ze krijgt daardoor ook rust. Lief kind is ze
pol013 schreef:Misschien een aardige inbreng over leider/coaching. In het bedrijfsleven maakt men vaker profielen op van verschillende leidersschapsstijlen. Waarbij ze erkennen dat iedereen door iets anders gedreven kan worden. Dus niet alleen je gedrag. Maar wat je echt ligt.
Hoe dichter je daar bij kunt blijven hoe fijner voor jezelf. Wat niet wil zeggen dat het niet leerzaam/goed/nodig kan zijn om wat buiten je grenzen te treden.
Daarom kan het volgens mij ook prima zo zijn dat iedere mens (en paard) hier anders mee omgaat. Gewoon omdat dat beter bij jou past. Gewoon omdat we allemaal anders zijn. En dat is prima. Zolang je maar een match bent met 'de ander'. Whomever that may be.
https://ttisuccessinsights.nl/de-versch ... iderschap/
er is zelfs zoiets opgezet voor paardenmensen en paarden geloof ik
herr_balou schreef:Avalanche schreef:Je moet je eigen leiderschapsstijl vinden idd, en je moet ook kijken wat bij je paard past. Madammeke heeft nu gewoon nog best heel veel begeleiding nodig, maar omdat ze tegelijk de tools krijgt om problemen zelf op te lossen, denk ik dat ze ook zelfstandiger en zelfzekerder wordt. Dat merk je ook hoor, ze krijgt daardoor ook rust. Lief kind is ze
En dan gruwel je er toch nog van begeleider genoemd te worden...
pol013 schreef:Misschien een aardige inbreng over leider/coaching. In het bedrijfsleven maakt men vaker profielen op van verschillende leidersschapsstijlen. Waarbij ze erkennen dat iedereen door iets anders gedreven kan worden. Dus niet alleen je gedrag. Maar wat je echt ligt.
Hoe dichter je daar bij kunt blijven hoe fijner voor jezelf. Wat niet wil zeggen dat het niet leerzaam/goed/nodig kan zijn om wat buiten je grenzen te treden.
Daarom kan het volgens mij ook prima zo zijn dat iedere mens (en paard) hier anders mee omgaat. Gewoon omdat dat beter bij jou past. Gewoon omdat we allemaal anders zijn. En dat is prima. Zolang je maar een match bent met 'de ander'. Whomever that may be.
https://ttisuccessinsights.nl/de-versch ... iderschap/
er is zelfs zoiets opgezet voor paardenmensen en paarden geloof ik
oji schreef:Maar dat elk paard een andere (nuance in) aanpak nodig heeft, daar sta ik wel helemaal achter. Maar als die aanpak voor een paard heel ver weg staat van waar mijn sterke punten liggen, dan is dat geen paard van mij.
oji schreef:Ik heb ook niets met koudbloeden en ook niet met flegmatieke binnenvetters. Ik wil een paard dat "aan" staat, dat zin heeft om dingen te doen en dat een uitgesproken karakter heeft en laat merken als het niet zint. Liever een explosie onder mijn kont op wedstrijd als het wat stressie is, dan een paard dat zich afsluit en een week niet eet omdat ie stress heeft gehad op wedstrijd.
Maar goed, in het verleden voor anderen wel veel van die felgmatieke binnenvetters gehad ook, ik kan er wel me dealen maar ik zou het nooit voor mijzelf kopen.