Avalanche schreef:Als jij een leider voor je paard bent, wil je paard heus braaf zijn.
Ik vind dit een beetje een gevaarlijk uitspraak hoor
Ik zou leider graag veranderen in begeleider
[VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....
Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
- Rocamor
-
- Berichten: 12189
- Geregistreerd: 21-11-02
Geplaatst: 31-01-22 11:26
Avalanche schreef:Ik ben geen medische expert
Maar het is zo onwijs rustig op gebied van gedrag. Ze is gewoon heel zoet en braaf. Dat is ze echt.
En ik ben er van overtuigd dat paarden gewoon braaf zijn op de juiste plek met de juiste training en begeleiding. Volgens mij willen paarden helemaal niet stout zijn maar snappen ze ons gewoon heel vaak niet. Als jij een leider voor je paard bent, wil je paard heus braaf zijn.
Het was nog vroeg en de nacht was lang en ik kom ietwat veel slaap te kort. Je 3 maanden gingen over de wond, niet over haar gedrag / vertrouwen. Ja,dan slaat mijn opmerking helemaal als een hamer op een zeug natuurlijk.
Irmaz, wat is er mis met het woord leider? Ik ken zat begeleiders die over zich heen laten lopen. En zo'n soort begeleider maakt het niet makkelijker voor een paard. Een echte leider staat ergens voor. In de kudde ook, 1 oogopslag of een oortje dat draait en de ander weet wat er moet gebeuren. Dit in tegenstelling tot de onzekere (be-)leiders, die denken dat ze met grof geweld moeten regeren.
- irmaz
-
- Berichten: 5626
- Geregistreerd: 25-08-04
- Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 31-01-22 11:37
Rocamor schreef:Irmaz, wat is er mis met het woord leider? Ik ken zat begeleiders die over zich heen laten lopen. En zo'n soort begeleider maakt het niet makkelijker voor een paard. Een echte leider staat ergens voor. In de kudde ook, 1 oogopslag of een oortje dat draait en de ander weet wat er moet gebeuren. Dit in tegenstelling tot de onzekere (be-)leiders, die denken dat ze met grof geweld moeten regeren.
Ik heb veel mis zien gaan, vooral bij de jonge beginnende paardenliefhebbers, die voorgespiegeld kregen dat ze vooral een leider moeten zijn. Vandaar dat het woord leider voor mij een negatieve bijklank heeft (en ik heb van nature een hoog anarchistisch gehalte geloof ik
) - Avalanche
-
- Berichten: 16329
- Geregistreerd: 28-04-16
- Woonplaats: Zuid, Zuider Zuidst
Geplaatst door de TopicStarter : 31-01-22 11:58
Paarden hebben een hierarchie, die wel heel dynamisch is, maar wel heel duidelijk voor ieder paard. En als je paard weet waar ze staat in verhouding tot jou, jij bent duidelijk in je grenzen, en jij bent degene die bepaalt, dan mag Madammeke gerust ideeën hebben, en ik respecteer haar in wie ze is, en ik heb daar super veel begrip voor, maar ik ben hier wel de mama.
Ik geef veiligheid en duidelijkheid. Dat geeft rust.
Ik ben geen begeleider, die er even is, een vriendelijk duwtje in de goede richting geeft en dan weg is, ik ben de leider die zegt: volg mij maar, ik weet hoe dit moet en ik weet waar het veilig is, en als ik bij je ben, zorg ik dat jij je veilig voelt en weet wat je moet doen.
Ik heb zo vaak gezegd, en ook op Bokt: je moet bij je paard niet gaan smeken en soebatten om goedkeuring, niet je onzeker en dus vanuit het paard gezien onderdanig op gaan stellen. Jij staat waar je staat, jij bepaalt wat er gaat gebeuren, en dat kan allemaal geweldloos, en juist als jij een goede leider ben gaat het ook geweldloos, en kun je heel vriendelijk zijn maar ook heel duidelijk.
Paarden vinden dat fijn. Paarden vinden het echt fijn om met je samen te werken, en zich maar om een ding druk te maken namelijk dat wat jij vraagt. Het is heel simpel niet haar taak om te schrikken, als er iets eng is, dan zeg ik dat wel, en bang zijn mag uiteraard, dan kom je maar naar mij, want daar ben je veilig.
Dat veel mensen het woord leider niet snappen, is niet mijn probleem en ook niet dat van het paard, maar een paard werkt zoals het werkt. Een paard is een kuddedier, een paard is een prooidier, geen jager, en een paard heeft in die kudde duidelijkheid en veiligheid nodig. En een paard wil graag samenwerken en het goed doen en daar wordt je paard vrolijk van.
En als aan die voorwaarden kan worden voldaan, is je paard braaf, want probleempaarden bestaan niet. Probleem mensen wel.
At the end of the day is een paard geen mens, en kun je fantastische ideeën hebben, die leuk werken in een mensenwereld, maar bij paarden problemen geven. Een paard blijft een paard, en het eerlijkste naar ze toe is, ze ook als paard behandelen. En dat kan heel liefdevol, heel vriendelijk, en als je het goed doet, krijg je er heel blije paarden van die werkelijk dol op je zijn, en die liefde is echt en diep.
En een paard dat zich zo aan je overgeeft, en dol is op je, dat is een enorme verantwoordelijkheid voor jou als kuddeleider, want net als een ouder ben je dol op je kinderen en je voedt ze ook op. Je paard wil een mama. Wees die mama.
Onze alfa merrie is een prima mama, zij is heel liefdevol, en dol op alle paarden in haar groepje, en ze gaat diepe intense banden met ze aan, maar aan het eind van de dag is zij wel de baas. En alle paarden vinden dat heel fijn, en er is rust in de groep.
- pien_2010
-
- Berichten: 48628
- Geregistreerd: 08-12-10
- Woonplaats: Limousin
Geplaatst: 31-01-22 12:17
En paarden altijd buiten kunnen heel veel zelf. Ben bij ze op de juiste momenten als dat mogelijk is en vooral als het voor hen echt ergens over gaat. Daar krijg je heel erg veel voor terug.
BV ik was binnen en voelde dat het bal was en foute boel, Hercule riep me. Ik rende naar buiten en zag beiden paarden (Hercule en Polie) enorm strak staan kijken naar de jagers en honden die wel heel erg dicht langs ons veld achter ons huis liepen. Ik ben gelijk naar de paarden gelopen en in het midden voor ze gaan staan, zodat we in een driehoek punt stonden met mij voorop de paarden elk schuin achter me. Die dankbare blik van Hercule vergeet ik niet meer. Hij bleef wel staan maar ademde gelijk diep uit. Dit was zelfs voor onze Hercule te heftig. Na 2 minuten kijken van de jagers naar ons, viel er blijkbaar een kwartje en namen ze hun honden mee naar achteren van ons vandaan.
Ik voelde gewoon de opluchting van mijn paarden en gelijk ook het enorme respect voor mij. Onze leider en vriendin heeft het opgelost (en dat was ook zo) en de rust keerde al snel weer. Ik kreeg heel veel kusjes Ava
- ikke
-
- Berichten: 38865
- Geregistreerd: 06-03-01
- Woonplaats: next to nowhere
Geplaatst: 31-01-22 12:31
Avalanche schreef:Dat veel mensen het woord leider niet snappen, is niet mijn probleem en ook niet dat van het paard, maar een paard werkt zoals het werkt. Een paard is een kuddedier, een paard is een prooidier, geen jager, en een paard heeft in die kudde duidelijkheid en veiligheid nodig. En een paard wil graag samenwerken en het goed doen en daar wordt je paard vrolijk van.
En als aan die voorwaarden kan worden voldaan, is je paard braaf, want probleempaarden bestaan niet. Probleem mensen wel.
Dat zag mijn Ouwe anders. Goed, die was ook niet normaal, maar die was dus wel een jager. Had de kudde maar beperkt nodig, in de zin dat ze de kudde wel leuk vond, maar zich zonder kudde ook prima kon vermaken.
Ze joeg op alles wat bewoog in de wei en als het niet snel genoeg was, was het van haar. Ze heeft bij mijn weten twee honden naar de andere wereld geholpen, geen grap. Bejaagd en gegrepen.
De stalhond lag te slapen in haar hooi en gromde naar haar toen ze ervan wilde eten. Er werd even een hoef vlak naast de hond geplant; de boodschap was begrepen.
Maar ik miste op enig moment ook een hap uit mijn broodje frikandel. Dat was in Ouwe verdwenen.
Nee, die was niet normaal en zo is ze ook gegaan.....
- herr_balou
- Berichten: 1561
- Geregistreerd: 03-06-19
- Woonplaats: Zuiden van Noord-Holland
Geplaatst: 31-01-22 12:39
Avalanche schreef:....
Dat veel mensen het woord leider niet snappen, is niet mijn probleem en ook niet dat van het paard, maar een paard werkt zoals het werkt. Een paard is een kuddedier, een paard is een prooidier, geen jager, en een paard heeft in die kudde duidelijkheid en veiligheid nodig. En een paard wil graag samenwerken en het goed doen en daar wordt je paard vrolijk van.
En als aan die voorwaarden kan worden voldaan, is je paard braaf, want probleempaarden bestaan niet. Probleem mensen wel.
....
Maar jij hebt net zo goed een probleem met het woord begeleider. Als ik de tegenstanders van dat woord lees, lees ik een interpretatie van het woord veroorzaakt door paardenmensen die 'vriendjes' willen zijn met hun paard, daar gaat het mis.
Overigens ben je geen paard, dat weet je paard heel goed en daarom vind ik het vergelijk met de kuddeleider misplaatst.
- ikke
-
- Berichten: 38865
- Geregistreerd: 06-03-01
- Woonplaats: next to nowhere
Geplaatst: 31-01-22 13:15
herr_balou schreef:Avalanche schreef:....
Dat veel mensen het woord leider niet snappen, is niet mijn probleem en ook niet dat van het paard, maar een paard werkt zoals het werkt. Een paard is een kuddedier, een paard is een prooidier, geen jager, en een paard heeft in die kudde duidelijkheid en veiligheid nodig. En een paard wil graag samenwerken en het goed doen en daar wordt je paard vrolijk van.
En als aan die voorwaarden kan worden voldaan, is je paard braaf, want probleempaarden bestaan niet. Probleem mensen wel.
....
Maar jij hebt net zo goed een probleem met het woord begeleider. Als ik de tegenstanders van dat woord lees, lees ik een interpretatie van het woord veroorzaakt door paardenmensen die 'vriendjes' willen zijn met hun paard, daar gaat het mis.
Overigens ben je geen paard, dat weet je paard heel goed en daarom vind ik het vergelijk met de kuddeleider misplaatst.
Maar een paard weet drommelsgoed wat ie aan je heeft en of je betrouwbaar bent als surrogaat kuddeleider.
En ja, ik ben vriendjes met mijn paarden. Mijn paarden hebben blijk gegeven om te kunnen gaan met bepaalde vrijheden dus mogen ze die vrijheden hebben.
Paarden houden is net als terreinrijden met een echte 4x4: zo rustig als mogelijk maar zo grof als noodzakelijk.
Sommige mensen noemen dat "opvoeden"
- fransje23
-
- Berichten: 16282
- Geregistreerd: 09-07-03
- Woonplaats: Heiloo
Geplaatst: 31-01-22 13:36
Als mens ben je nu eenmaal mens en ik heb echt niet de illusie dat een paard mij ziet als "raar paard" en ik dezelfde rol krijg als een kuddegenoot.
De rolverdeling in een kudde is zeer dynamisch waardoor er vaak niet 1 leider is.
De merrie met veel levenservaring zal wel vaak het voortouw nemen omdat zij door haar ervaring de rust kan bewaren of terug krijgen.
Echte leiders hebben een natuurlijk overwicht stralen rust en vertrouwen uit, vaak zonder agressie.
Het idee wat veel mensen hebben, niet specifiek in dit topic, dat leiders dat de baas zijn door te bijten en slaan is niet correct.
Dat zijn over het algemeen onzekere paarden die zich daardoor kiezen voor de aanval als beste verdediging.
Mark Rashid heeft hier een leuk boek over geschreven, Paarden liegen niet.
- pantarhei
-
- Berichten: 9386
- Geregistreerd: 09-01-02
- Woonplaats: Naast het bos
Geplaatst: 31-01-22 13:57
Ze was ook gek op schimmels, ging dan tussen de schimmel(s) en de rest staan, die waren van haar. Kon ze heel druk mee zijn
Mijn huidige lijkt wat op die van Avalanche, iets minder uitgesproken, maar blijft ook een kind. Die heeft overigens ook nog tijdje bij Oogappeltje die Ikke noemt gestaan. Eerste dag was ze onder de indruk van diens boze blik, dag 2 niet meer en ging ze met haar nicht lol maken op de wei.
Haar primaire reactie is heel hard wegrennen, haar geleerd te gaan kijken eerst samen ik voorop, later aan de lange lijnen en nu kan het ook erop. Heel aparte alerte merrie maar onwijs lief. Niet zo dominant als de eerste maar wel heel duidelijk
Dame kan je alles op en aanknopen, boeit haar niet, echter zet niet de prullenbak links als die rechts hoort dat ziet ze op meer dan 100 meter, vroeger was ze gelijk weg, nu alert en gaat ze snuivend kijken
- Anoniem
Geplaatst: 31-01-22 14:12
pantarhei schreef:Mijn vorige merrie was er zo een, met een oor aangeven wat ze wilde, beet of sloeg zelden of nooit. Dat had ze niet nodig. Mooi voorbeeld, ze stond altijd met een ruin, en de wei was groot genoeg voor nog een paard dus die kwam erbij. Ruin ging jagen, ze heeft dat even aangekeken, is naar de ruin toe gestapt en ze zijn samen terug gestapt, ruin heeft nooit meer gejaagd achter dat derde paard.
Ze was ook gek op schimmels, ging dan tussen de schimmel(s) en de rest staan, die waren van haar. Kon ze heel druk mee zijn
Mijn huidige lijkt wat op die van Avalanche, iets minder uitgesproken, maar blijft ook een kind. Die heeft overigens ook nog tijdje bij Oogappeltje die Ikke noemt gestaan. Eerste dag was ze onder de indruk van diens boze blik, dag 2 niet meer en ging ze met haar nicht lol maken op de wei.
Haar primaire reactie is heel hard wegrennen, haar geleerd te gaan kijken eerst samen ik voorop, later aan de lange lijnen en nu kan het ook erop. Heel aparte alerte merrie maar onwijs lief. Niet zo dominant als de eerste maar wel heel duidelijk
Dame kan je alles op en aanknopen, boeit haar niet, echter zet niet de prullenbak links als die rechts hoort dat ziet ze op meer dan 100 meter, vroeger was ze gelijk weg, nu alert en gaat ze snuivend kijken
Zo herkenbaar. Een kliko ondersteboven
- irmaz
-
- Berichten: 5626
- Geregistreerd: 25-08-04
- Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 31-01-22 14:30
Avalanche schreef:Dat veel mensen het woord leider niet snappen, is niet mijn probleem en ook niet dat van het paard,
Nee het is niet jouw probleem en ook niet het probleem van jouw paarden. Maar het is wel een probleem van veel andere paarden waarvan de eigenaar geen helder beeld heeft hoe hij/zij een leider zou kunnen zijn.
Volgens mij ben je pas een leider wanneer je je eigen, unieke, leiderschapstijl hebt gevonden. Veel mensen gaan daar niet naar op zoek maar proberen een, in hun omgeving, gewenste stijl te imiteren. Vaak helaas de hardhandige, want juist mensen met die stijl roepen het hardst. Paarden weten feilloos wat een imitatie is en vertrouwen dat niet en raken daardoor gestresst.
Mijn ervaring is dat paarden je de wereld aan fouten vergeven zolang je maar eerlijk naar jezelf bent. Je kunt een paard niet verpesten door even te twijfelen of bedenktijd nodig te hebben om een probleem te tackelen. Je verpest iets wanneer je een reactie geeft die niet bij jou hoort. Dus een tik geven omdat een instructrice dat zegt, ineens streng in te grijpen omdat stalgenootjes beweren dat je paard over je heen loopt. Eerst moet je tussen je eigen oren jouw oplossing accepteren.
Sommige mensen voelen zich gewoon comfortabeler als ze zichzelf zien als begeleider, en zie het dan bijvoorbeeld als een begeleider van een jeugdkamp of van een peutercrêche. Het is daar ook de bedoeling dat de kids iets gaan doen wat de begeleiding opzet, maar niemand die het tegenwoordig nog in zijn hoofd haalt om de kids er met de haren bij te slepen.
Tja en kuddegedrag? Ik wil eigenlijk dat mijn paard mij interessanter vindt dan de kudde want ik vraag haar toch regelmatig met mij alleen mee te komen en de kudde achter te laten. Maar ik wil ook dat zij zich uiterst veilig voelt binnen de kudde zodat ze zich kan ontspannen.
- Avalanche
-
- Berichten: 16329
- Geregistreerd: 28-04-16
- Woonplaats: Zuid, Zuider Zuidst
Geplaatst door de TopicStarter : 31-01-22 15:04
herr_balou schreef:Avalanche schreef:....
Dat veel mensen het woord leider niet snappen, is niet mijn probleem en ook niet dat van het paard, maar een paard werkt zoals het werkt. Een paard is een kuddedier, een paard is een prooidier, geen jager, en een paard heeft in die kudde duidelijkheid en veiligheid nodig. En een paard wil graag samenwerken en het goed doen en daar wordt je paard vrolijk van.
En als aan die voorwaarden kan worden voldaan, is je paard braaf, want probleempaarden bestaan niet. Probleem mensen wel.
....
Maar jij hebt net zo goed een probleem met het woord begeleider. Als ik de tegenstanders van dat woord lees, lees ik een interpretatie van het woord veroorzaakt door paardenmensen die 'vriendjes' willen zijn met hun paard, daar gaat het mis.
Overigens ben je geen paard, dat weet je paard heel goed en daarom vind ik het vergelijk met de kuddeleider misplaatst.
Maar 't is niet omdat mensen woorden niet goed begrijpen dat we ze anders moeten gaan gebruiken. Een begeleider is een coach, iemand die helpt, uitleg geeft, maar geen leider. Een begeleider staat ernaast, een leider erboven.
Mijn paard weet idd prima dat ik geen paard ben, maar mijn paard snapt wel hoe paardenverhoudingen werken en niet hoe een mensenwereld in elkaar steekt. En dus kom ik op haar niveau, en leg op haar niveau dingen uit die zij snapt omdat ze voor haar logisch zijn. Het unieke aan mens zijn is dat we dat tot op zekere hoogte kunnen.
Maar het is volkomen onredelijk om van mijn paard te vragen: kom op mensennivau, dan vatten we een biertje en gaan we eens de huidige politiek doorlichten en de staat van gelijkheid in deze wereld.
En het allermooiste van naar haar niveau komen is dat het mij méér mens maakt, en haar meer paard. Van haar paardzijn doen we niets af, zij kan zichzelf zijn bij mij en ik begrijp haar. En het daagt mij uit om meer te leren over haar psychologie, over hoe zij het samenzijn en samenwerken beleeft, en hoe ik haar daarin kan uitdagen om na te denken en zelf een stuk ownership en agency te nemen, want dat mag ze, en hoe ik daarin leiding kan geven en sturing.
Ik heb daar mijn menselijke intellect voor nodig, want als ik in mijn instinctieve reacties blijf hangen, wordt het niets. Ik ben maar zelden bang, al schrok ik me gister kapot van een auto die stuk is en al tijden op dezelfde plek staat, omdat ik dacht dat hij andersom stond.
Paarden schrikken veel vaker, zijn ook veel vaker bang, en bij paarden is angst ook gelijk doodsangst, onzekerheid, stress, paniek. Het vraagt wat van je als mens om dat te beseffen, om je daarin in te leven, maar tegelijk er niet in mee te gaan, en je paard uitleggen dat het geen drama is, dat het hun taak niet is om bang te zijn (en natuurlijk mag je ze troosten, daar ben jij voor) maar dat het jouw taak is.
Als je alleen maar begeleidt, sta je ernaast, en kun je die veilige haven niet worden. Maar als je leidt, ben jij ook degene die zorgt voor voedsel, maar vooral veiligheid en een goed gevoel. Paarden onthouden het goede gevoel wat ze van je krijgen. Ze onthouden dat jij een veilig persoon was. En daarom vind ik het onderscheid zo belangrijk.
- fransje23
-
- Berichten: 16282
- Geregistreerd: 09-07-03
- Woonplaats: Heiloo
Geplaatst: 31-01-22 15:33
In de kudde werkt dat namelijk niet zo.
Het paard wat het initiatief neemt om naar een drinkplaats te gaan of naar een plek met veel gras is niet ook degene die zorgt voor veiligheid. Ieder kuddelid heeft een rol en die kan nog wisselen ook.
Ava, maak jij onderscheid tussen schrikken en angst bij paarden?
- Avalanche
-
- Berichten: 16329
- Geregistreerd: 28-04-16
- Woonplaats: Zuid, Zuider Zuidst
Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....
Geplaatst door de TopicStarter : 31-01-22 15:52
Vluchten is gedrag en dus trainbaar.
Wat betreft de kudde heb je gelijk, die is idd heel dynamisch, maar ik ben maar 1 persoon, geen kudde. En ook in een duo hebben die paarden wel ieder hun eigen takenpakket en wisselen ze die soms ook af, maar over het algemeen is dat vrij rigide. Ook de verhoudingen liggen wel redelijk vast in een kudde.
En er is praktisch oogpunt. Het is in een mensenwereld wel praktisch als de mens zaken bepaalt en niet het paard.
- irmaz
-
- Berichten: 5626
- Geregistreerd: 25-08-04
- Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 31-01-22 18:55
Avalanche schreef:Maar 't is niet omdat mensen woorden niet goed begrijpen dat we ze anders moeten gaan gebruiken. Een begeleider is een coach, iemand die helpt, uitleg geeft, maar geen leider. Een begeleider staat ernaast, een leider erboven.
En toch is dit niet waar ik naar streef. Toen mijn lieve oude dame jong was heb ik haar (bijna letterlijk) aan de hand genomen en zijn we samen dingen gaan doen en gaan bekijken. Ik heb haar dingen gevraagd te doen en haar dingen uitgelegd. Ik ben nooit haar leider geweest. Wij deden het samen. Zij was in de kudde de algemeen aangewezen leider en heeft mij ook beschermd toen ik minder goed ter been was. Toen ik een keer verkeerd terecht kwam bij het afstappen stond ze meteen ongerust zachtjes hinnikend over mij heen gebogen. Bijna 2 maanden geleden heb ik haar plotseling moeten laten gaan, 26 jaar, koliek
Het meeste spijt heb ik van de keren dat ik haar leider heb proberen te spelen...
Misschien dat het een beetje van het paard afhangt of je meer leider of begeleider moet zijn en misschien is het ook een in de tijd veranderend proces?
- Avalanche
-
- Berichten: 16329
- Geregistreerd: 28-04-16
- Woonplaats: Zuid, Zuider Zuidst
Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....
Geplaatst door de TopicStarter : 31-01-22 20:58
- pantarhei
-
- Berichten: 9386
- Geregistreerd: 09-01-02
- Woonplaats: Naast het bos
Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....
Geplaatst: 31-01-22 21:02
- Sintara
-
- Berichten: 8510
- Geregistreerd: 07-03-18
- Woonplaats: Denemarken
Geplaatst: 31-01-22 21:02
Avalanche schreef:Ja. Schrikken is instinctieve reactie, en die mag. Instinct is wat het is. Angst is emotie, en ook dat mag, maar emotie is te beïnvloeden. Zoals wat Pien hierboven schrijft. Je kan de mama erbij halen zeg maar
Vluchten is gedrag en dus trainbaar.
Daarom is de instinctieve schrikreactie voor mij een heel belangrijke eigenschap om een paard op uit te zoeken. Hoe vlug of bang een paard is maakt me niet zo uit, maar die instinctieve schrikreactie blijft tijdens het hele paarden leven altijd terug komen
- irmaz
-
- Berichten: 5626
- Geregistreerd: 25-08-04
- Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 31-01-22 21:37
Sintara schreef:Avalanche schreef:Ja. Schrikken is instinctieve reactie, en die mag. Instinct is wat het is. Angst is emotie, en ook dat mag, maar emotie is te beïnvloeden. Zoals wat Pien hierboven schrijft. Je kan de mama erbij halen zeg maar
Vluchten is gedrag en dus trainbaar.
Daarom is de instinctieve schrikreactie voor mij een heel belangrijke eigenschap om een paard op uit te zoeken. Hoe vlug of bang een paard is maakt me niet zo uit, maar die instinctieve schrikreactie blijft tijdens het hele paarden leven altijd terug komen
Ik neig ernaar om je gelijk te geven maar weet het eigenlijk toch niet zeker. Mijn lieve oude dame had als jonkie hele grote schrikreacties, en veel. De eerste bosrit herinner ik me nog als de dag van gisteren, dat was 1 high on adrenaline. We vlogen echt van links naar rechts over een bospad alsof ze iedere keer haar hoeven brandde. Een bankje in het bos, wandelaars in de verte, een raar uitziende boomstam, een woeste graspol, echt alles kon haar in een fractie van een seconde doen besluiten om om te draaien en weg te vliegen. Zoals mensen hier ook al eerder hebben beschreven, heb ik haar ook geleerd eerst te gaan kijken en dan te besluiten of het eng was en eigenlijk is ze daarmee het meest moedige paard geworden dat ik ken. Ze is wel altijd heel heet en oplettend gebleven, maar niet schrikachtig.
- Sintara
-
- Berichten: 8510
- Geregistreerd: 07-03-18
- Woonplaats: Denemarken
Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....
Geplaatst: 31-01-22 21:46
Voorbeeldje: ook op het eigen terrein waar mel zich super veilig voelt komt soms een schrik voor. Haar schrikreactie is een stukje door de benen zakken en hoofd omlaag doen.
Vervolgens gaat ze bibberen en dan pas komt het geleerde gedrag, gaat ze nadenken /relativeren. Uitzoeken wat het was, enzovoort.
- irmaz
-
- Berichten: 5626
- Geregistreerd: 25-08-04
- Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 31-01-22 21:50
Avalanche schreef:Denk dat dat ook wel door de tijd heen verandert. En het ligt ook aan je paard. Als je paard zo zelfzeker is dat ze het buurt nodig heeft om een leider te hebben is dat prima. Madammeke is een kleuter. Die heeft dat nog echt wel nodig ook, en de meeste paarden. Maar ik kan me zo voorstellen met een zelfstandige merrie dat het anders is. Bedoel je dat?
Ja ik denk het wel
Alhoewel mijn merrie als jong paard vooral niet zelfzeker was, maar ik denk wel dat er veel verschil zit in de paarden. De ene vindt het juist heel plezierig als je heel consequent en ferm leiderschap geeft, de ander vindt dat veeeeel te sterk overkomen en biedt vanalles zelf aan wanneer je daar mee in overleg gaat. Ik heb het liefst dat laatste, maar dat is een beetje wat ik eerder ergens schreef, dat je je eigen unieke leiderschapsstijl moet vinden. - irmaz
-
- Berichten: 5626
- Geregistreerd: 25-08-04
- Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 31-01-22 22:08
Sintara schreef:Ja ok, maar ik heb het om de echt eerste, initiële instinctieve schrikreactie he. Gaan kijken etc zal nooit instinct worden, dat is aangeleerd gedrag (wat doe ik als ik iets spannend vindt).
Voorbeeldje: ook op het eigen terrein waar mel zich super veilig voelt komt soms een schrik voor. Haar schrikreactie is een stukje door de benen zakken en hoofd omlaag doen.
Vervolgens gaat ze bibberen en dan pas komt het geleerde gedrag, gaat ze nadenken /relativeren. Uitzoeken wat het was, enzovoort.
Ah maar dat is gewoon een andere eerste schrikreactie. Mijn merrie haar eerste reactie was "wegwezen". Maar dat is niet heel handig als je er op zit of ze vast hebt
Misschien ligt het er ook aan hoe een paard op zijn omgeving let? Mijn merrie schrok eigenlijk nooit van iets dichtbij, zij had iets engs altijd al ver van te voren in het vizier. Maar zij was dus ook geen echt bang paard, wel super oplettend. Haar reactie op iets engs werd later juist om zich heel groot maken.
Ik heb daar eigenlijk nooit zo over nagedacht dat je zo'n verschillende reacties van paarden ziet bij eenzelfde uitdaging.
- manubres
-
- Berichten: 3382
- Geregistreerd: 17-11-08
- Woonplaats: Drenthe
Geplaatst: 31-01-22 22:17
irmaz schreef:Avalanche schreef:Maar 't is niet omdat mensen woorden niet goed begrijpen dat we ze anders moeten gaan gebruiken. Een begeleider is een coach, iemand die helpt, uitleg geeft, maar geen leider. Een begeleider staat ernaast, een leider erboven.
En toch is dit niet waar ik naar streef. Toen mijn lieve oude dame jong was heb ik haar (bijna letterlijk) aan de hand genomen en zijn we samen dingen gaan doen en gaan bekijken. Ik heb haar dingen gevraagd te doen en haar dingen uitgelegd. Ik ben nooit haar leider geweest. Wij deden het samen. Zij was in de kudde de algemeen aangewezen leider en heeft mij ook beschermd toen ik minder goed ter been was. Toen ik een keer verkeerd terecht kwam bij het afstappen stond ze meteen ongerust zachtjes hinnikend over mij heen gebogen. Bijna 2 maanden geleden heb ik haar plotseling moeten laten gaan, 26 jaar, koliek
Het meeste spijt heb ik van de keren dat ik haar leider heb proberen te spelen...
Misschien dat het een beetje van het paard afhangt of je meer leider of begeleider moet zijn en misschien is het ook een in de tijd veranderend proces?
Jee, wat intens verdrietig om zo'n bijzonder dier kwijt te raken
