Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-12 11:06

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-12 11:06

Es gelukkig valt het mee, als je gaat rijden veel rijplezier!

**Geplaatst**: 14-01-12 23:14

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 14-01-12 23:14

We hebben heerlijk gereden, lekker overdag naar buiten en vanavond een wedstrijdje meegepikt 199 punten en door naar het Brabants kampioenschap, zo trots als een pauw. Alle pony's gaan lekker op het moment, ook onze oudere shet loopt lekker rond te scharrelen met de racestreep op zijn buik. Dit zijn van die dagen dan kan je je geluk niet op, ik heb geen zorgekindjes (wel afkloppen, het is al zo vaak weer mis gegaan), behalve dan 2 honden die elkaar naar het leven staan en waar ik een oplossing voor moet vinden, maar dat is erg off topic ;-)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-12 23:18

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-12 23:18

Fijn dat je zo genoten hebt vandaag en gefeliciteerd met je punten en dat je door mag.
Ik word nu wel nieuwsgierig naar het verhaal van je honden van mij mag je dat hier best vertellen.
Neem aan dat niemand daar problemen mee heeft.
Misschien heeft iemand hier de oplossing voor je.

**Geplaatst**: 15-01-12 00:06

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 15-01-12 00:06

Helaas hier weer minder nieuws. Romy kwam vandaag uit haar paddock met een flink warme kogel. Ze liep er weer niet helemaal fijntjes op.

Stalbazen vertelden dat ze de afgelopen dagen ontzettend stout is geweest en vooral heel veel heeft lopen rennen en raar doen. Schuldige is dus gevonden, mevrouw zelf!
Het is ook wat met dat koude weer, daar wordt ze zo vervelend van! -O-

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-12 00:40

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-12 00:40

Oh nee lonniejj wat erg dat je nu weer zo zit. :(:)

Ze snappen gewoon niet dat ze voorzichtig moeten doen he.
Als het een beetje fris is dan gaan ze uit hun dak en zo zitten jullie weer met de brokken.
Ik hoop dat het morgen minder is.
Heel veel sterkte en een kus voor Romy en jou

**Geplaatst**: 15-01-12 11:53

Geplaatst: 15-01-12 11:53

Lonniejj jammer! Maar ja Romy flikt het dus mooi zelf, dat is ook gewoon flauw van d'r... :(:)

Ik weet trouwens ook wel IETS van hondengedrag dus als je 't kwijt moet esje kan ik misschien ook wel kijken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-12 12:26

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-12 12:26

lonniejj ik hoop zo dat het vandaag een heel stuk beter is met Romy. :(:)

Heb begrepen dat het mooi weer is bij jullie, dat is fijn voor Romy.
Esje doe je verhaal gewoon :(:)

Maikeltje hoe gaat het met je?

**Geplaatst**: 15-01-12 14:24

Geplaatst: 15-01-12 14:24

blensink schreef:
Ook zie ik de foto van isapaardje, tjee wat een regen hebben jullie gehad zeg.
Gaat het goed met jouw kanjers?

De nieuwe kanjer doet het goed .. net weer hele rit gemaakt.
Maar het 'oudje' gaat stuk minder helaas ... en weer geen idee wat de trigger nu weer was.
Kan daar zo gefrustreerd door raken, dat ik er gewoon geen vinger op kan leggen en dus ook niet weet hoe weer bergopwaarts te komen op dit moment. Ze heeft in ieder geval weer last van de voorhoeven (gevoeligheid, kneuzing, ontsteking ... dat weet ik dus niet), en dan als optelsom die achterknie die weer blijft vasthaken, mede omdat ze door al weer paar dagen verminderd lopen, ook haar spieren weer snel in verval raken. Pffff ... hopeloos af en toe en hoelang moet ik dit zo nog aanzien; want al is ze soms nog zo super goed zoals laatst in dat filmpje, er komt ook iedere keer moment dat ze is zoals ze nu is, en dat is verre van goed.

**Geplaatst**: 15-01-12 14:36

Geplaatst: 15-01-12 14:36

Nou daar gaat ie dan. Mijn oudste dochter is weg bij haar vriend en heeft de hond Bordeauxdog weer mee naar huis genomen. Thuis (bij mij dus) hebben we 3 Jack Russels 1 reu 2 teven een Pitbull Teef en een kruising Rotweiler reu. de eerste paar weken was het aftasten maar de dames en de heer konden redelijk met elkaar overweg.
het speelde en de bordeauxdog was duidelijk het laagste in rang.
Mijn Bul werd ernstig ziek en moest geopereerd worden en op de derde dag dat ze terug was uit de kliniek en weer wat naar buiten kon en wou begon de ellende. De dog voelde zich sterker en klapte op de bull. Die is ondanks dat ze nog herstellende was ook niet min dus dat werd een heftige vechtpartij, toen we ze eindelijk uit lekaar hadden had de dog een gat in de luchtpijp en hing er overal gescheurd vel en de bull een gebroken hoektand en ook overal gaatjes.
Dit was zo'n 3 maanden geleden. Met de Kerst dagen veel thuis geweest en de spanning tussen de honden liep duidelijk weer op. Ze lijken vooral om mijn aandacht te strijden, wie blijft het dichtst bij het vrouwtje om haar te beschermen etc.
Terwijl ik sta les te geven staat de 1 aan mijn ene kant en de ander schuin achter me, op het moment dat ik de les even onderbreek en iets tegen mijn man zeg klappen ze uit het niets weer opelkaar.
Ik geef een brul en de bull laat los en wil weg lopen en de dog draait helemaal door en klapt er weer op en sleurt de bull aan haar poot mee, en probeert ook echt te gaan schudden. Gelukkig had ik haar meteen aan de achterpoten omhoog en viel de schade mee, maar ze blijven nu dreigen.
dus nu zit de dog apart in de kennel en zijn ze om de beurt los op het erf, maar ik weet zeker dat ze elkaar niet per ongeluk tegen moeten komen want dan is het weer kassa. Ben bang dat ze elkaar echt vermoorden want het zijn natuurlijk wel 2 rassen die niet zomaar opgeven.
De poot van de bull is goed kapot, maar gelukig niets gescheurd van pezen maar wel ontwricht en zwaar gekneusd met een paar hele diepe wonden. De dog heeft een gat in haar lip en bovenkaak en een flinke scheur in haar oor.
Een heel verhaal, maar ik zit er echt enorm mee dus als iemand een tip heeft heel graag!!!!!!

**Geplaatst**: 15-01-12 14:42

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 15-01-12 14:42

he bah Isapaardje, ik snap dat je af en toe de moed laat zakken, en het filmpje was inderdaad veel belovend. Misschien kunnen ze de komende dagen weer wat meer lopen de weergoden lijken ons gunstig gezind. Heel veel sterkte, jij weet als geen ander het beste wat de juiste keuze is en je moet vooral goed naar je gevoel luisteren.

**Geplaatst**: 15-01-12 15:59

Geplaatst: 15-01-12 15:59

esje01@

ik wil je niet ontmoedigen maar ik denk niet dat dit ooit nog goed komt.
ik heb het zelfde kort geleden meegemaakt bij een vriendin van mij.
zij had een deense dog en later kwam er een stefferd bij.
dit is een half jaar goed gegaan en toen begon de strijd om het vrouwtje.
mijn vriendin is nou niet bepaald 1 van de minste met honden maar dit liep echt uit de klauwen.
keer op keer een gevecht tot op de dood met voornamelijk 1 hond als de grote verliezer.
naar de DA met afgescheurde oren,open luchtpijpen enz enz
en steevast zei de DA breng de dog maar naar binnen,dus niet juist de stef had steeds de grootste schade.
als ze ze niet uitelkaar kreeg met een paar man was zeker 1 van de honden verscheurd geweest.
de stef was sterker maar de dog wist dat vast vast was om niet te verliezen.
honden zijn net als bij jou uit elkaar gehaald en toch.....ging het nog een aantal keer mis.
of de visite sloot een deur niet goed of vul maar in.
uiteindelijk is de dog ingeslapen [om meerdere redenen dan dit,maar het speelde wel mee]
nu zit er een bordeaux dog bij en dat gaat goed......

**Geplaatst**: 15-01-12 18:57

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 15-01-12 18:57

Nou, helaas nog niet veel verbetering bij Romy vandaag. Nog steeds behoorlijk stijf. Kogel was niet meer warm, dus dat scheelt.
Ik denk (hoop) dat het toch gewoon stijfheid is van haar gekke gedrag de afgelopen dagen, ze is dat natuurlijk totaal niet gewend, dus ik kijk het gewoon rustig even aan. Ze leek er in iedergeval verder geen last van te hebben

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-12 19:30

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-12 19:30

Isa heerlijk dat je genoten hebt van je rit met je nieuwe kanjer.

Maar wat erg van je oudje, ik weet hoe je je voelt. :(:)

Het is verschikkelijk dan weer beter, dan weer slecht het vreet een hoop van je lichaam en geest.
Heel veel sterkte en wat Es zegt misschien gaat het goede weer wat eraan zit te komen ook goed doen.

Tjeetje Es wat een verhaal ik bn bang dat je toch een van de honden weg moet doen wat Mariska zegt. Zo heb je zelf helemaal geen rust lijkt me. :(:)

Wat moeilijk vrouw. Aan de andere kant heb ik helemaal geen verstand van honden dus ik hoop dat er hier iemand is die je een tip kan geven.

Oh lonniejj wat erg dat Romy nog niet veel verbetering heeft. :(:)

Wel fijn dat de kogel niet meer warm was en weinig last leek te hebben. Bij een rare beweging kan het inderdaad wel twee a drie dagen duren dat ze er last van hebben. Morgen zal het vast een heel stuk beter gaan.

**Geplaatst**: 16-01-12 14:39

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-01-12 14:39

Esje dat is een lastige inderdaad!

Ik weet wel wat er gebeurd is, inderdaad de bordeauxdog dacht zijn kans te grijpen en gaat strijden om de dominantie.
De pitbull echter wil zich ook niet van de plek laten stoten en voelt zich nu weer sterker, dus dit kan gewoon een eeuwige strijd worden tot één van de twee wint...

Wat je eraan kunt doen weet ik dus zo een twee drie niet, je zou ze allebei kunnen negeren (beste strategie bij honden gewoonlijk) wanneer ze dit doen maar dan heb je dus kans dat ze mekaar finaal afmaken.

**Geplaatst**: 16-01-12 16:59

Geplaatst: 16-01-12 16:59

vechten draait altijd om dominantie, en blijkbaar hangt het erom. meestal is één zo'n heftige vechtpartij meer dan genoeg om voor eens en altijd duidelijk te maken wie waar staat, en dat houdt dus ook meestal in dat het met één keer klaar is. wat ze tegen hebben is natuurlijk sowieso hun achtergrond, beide rassen hebben eigenschappen die niet erg handig zijn bij dit soort problemen, zoals je zelf ook al aangeeft.

het is een natuurlijk gedrag, in de roedel zal één van de beiden normaal gesproken gedwongen worden de groep te verlaten, óf zich helemaal over te geven. zolang geen van beiden zich overgeeft lost het zichzelf in ieder geval niet op. de ruimte waarin ze leven is ook te klein om elkaar echt uit de weg te gaan, dus ook dat wordt lastig.

negeren werkt in heel veel gevallen wel, maar ik betwijfel of dat hier ook zo zal zijn. als ik het zo lees denk ik namelijk niet dat ze niet vechten op het moment dat je ze blijft negeren. plus dat je ook aangeeft dat ze al beginnen als je alleen maar met je man praat. het ze laten uitvechten wordt 'm overduidelijk ook niet. hoe dominant zijn deze honden in de omgang met mensen? het komt wel voor dat honden die dominant zijn in het geheel, erg bijtrekken als ze bijvoorbeeld van de mens leren wat het is om onderdanig te zijn. in sommige gevallen passen ze dan dat gedrag ook toe naar andere honden, waardoor je dus kunt afdwingen dat één van de twee ondergeschikt wordt aan de ander, omdat JIJ aangeeft dat het zo moet zijn. moet ik er wel bijzeggen dat dit makkelijker is bij bijv. labradors

lastig hoor, ik denk dat ik voor één van de beiden een ander huisje zou zoeken...

@ lonniejj, als ze zo gek doet, zou je eens een dikkere deken kunnen proberen. 'fris' gedrag bij dit soort weer komt vaak voort uit een 'fris' lichaam, het paard wil bewegen om zich op te warmen. meestal blijft dat niet bij een rustig galopje... je zou eens kunnen proberen om een deken extra aan te doen op dagen dat je paardje erg fris is.
en bekijk het van de mooie kant, een paard met veel pijn dat zich naar voelt gaat niet zo tekeer, Romy voelt zich er in ieder geval lekker bij, hoogstwaarschijnlijk. nu nog leren dat ze wel zuinig op zichzelf moet zijn...

@ Isa, he bah wat vervelend nou weer... nog een paar daagies wat kouder en dan weer nat... ik vond de vorst voor mijn eigen beessies wel even lekker, vooral de groep achterin heeft er baat bij. de nog overgebleven natte plekken in hun wei zijn in één nacht gevriesdroogd, haha!

@ Esje nog gefeli met je punten, super joh!

ik kan wel zeggen dat ik er op het moment ook zo bijzit eigenlijk. alles loopt lekker, paardjes zijn heerlijk speels en willen van alles, wat als nadeel heeft dat ik het gewoon niet red om ze alledrie elke dag van aandacht te voorzien... vandaag bij Faram alleen even wat hooi door de bevroren wei verstrooid, maar hij liet het gewoon liggen want hij wilde liever mee met mij... zo schattig. gisteren wel heerlijk met m op pad geweest dus hij komt niets tekort maar toch he...
Flicka moet denk ik even naar de tandarts die lijkt ietwat moeite te hebben met malen. normaal doen we ze in Januari voor de jaarlijkse controle maar dit jaar moet ik uitstellen vanwege de komende verhuizing enzo, lekker handig dat ik er dan net dit jaar één heb die wel laat zien dat er even iets moet gebeuren... maar goed steekt ook niet op een dag.

wel leuk, ik heb ze vandaag niet in hun slowfeeders gevoer in de middag, omdat de grond zo mooi hard was heb ik het hooi uitgeschud door de hele wei, haha! hebben ze lekker wat te scharrelen.

**Geplaatst**: 16-01-12 18:11

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-01-12 18:11

oh ja, ook misschien leuk: ik ben momenteel met een érg leuk project bezig, namelijk het maken van een compleet schofttuig! het zit zo, ik heb één heel goede, hoort bij een tuig dat ik uit amerika heb laten overkomen toen de dollarkoers erg gunstig was. Het is van Flicka, en Zned heeft er ook het borsttuig van. nu is het zo dat Zned bijna niets past wat hier verkocht wordt, en áls het dan breed genoeg is zijn de kussens keihard. zijn fysio zegt dat hij kussens moet hebben die net zo zacht zijn als zijn spieren in ontspanning. Flicka's tuig voldoet aan die eisen, alleen heeft zij amper schoft en zijn de kussens voor Zneddie niet hoog genoeg. hij draagt het dus met een onderlegger.

nu had ik een oud schofttuig van een draverstuig met een heel brede verende boom, net als in Flicka's tuig. Zned heeft een tijdje met dat ding gelopen maar mijn God wat is het lelijk, en er moest wel een dik schapenvachtje onder omdat de kussens echt zo hard waren als beton, en ook veel te dun, hij moet hogere kussens voor schoftvrijheid.

nou goed, ik heb dat ding dus uit elkaar gehaald, heb mooie stukken leer gekocht (stukje lakleer en Engels tuigleer van een kwaliteit om van te smullen!) en maak nu het schoftje van Flicka na op het boompje van het draverstuig. superleuk project, ik vul het af met schapenwol zodat het lekker veert en zacht is. enige wat ik anders heb gedaan omdat Zned een sulky heeft is dat ik geen Hollands lichtoog maar een brancardbeugel systeem heb gemaakt.
ik hoop dat het deze week klaar is dan zal ik een paar mooie foto's maken. alleen de kussens moeten er nog onder (vulling is al klaar, alleen het onderleer moet nog en laat dat nu ook het meest tijdrovend zijn)... ik ben zó benieuwd hoe het wordt en of hij dit nu wel wat gaat vinden... hihi!

**Geplaatst**: 16-01-12 18:11

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-01-12 18:11

Oeh foto's Merrieveulen!

**Geplaatst**: 16-01-12 18:27

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-01-12 18:27

ik zal wel kijken of ik er wat van kan maken! het is al wel heel ver af, had ik eigenlijk ook van de beginstadia moeten doen...

**Geplaatst**: 16-01-12 18:53

Geplaatst: 16-01-12 18:53

Ook ik heb 5 jaar lang een zorgekindje gehad, en wij hebben helaas 2,5 jaar geleden afscheid van hem moeten nemen.
Omdat het mij nog steeds moeite kost om erover te vertellen heb ik hieronder het stukje geplaatst wat mijn man geschreven heeft de dag nadat we hem hebben laten inslapen.
Hierin staat in grote lijnen beschreven hoe de 5 jaar met Prince verlopen zijn, 5 jaar met veel ups en downs.

In memoriam, klinkt altijd zo statig en beladen. Maar als een wezen is, dat je wilt herdenken, die belangrijk was in je leven, dan mag dat best zo. En belangrijk voor mijn, ons leven? Dat was Prince zeer zeker ……

5 jaar geleden kwam Prince bij ons, het was liefde op het eerste gezicht, toen we hem daar zo in de wei in zagen staan. Een grote, statige Clydesdale met lange manen, een mooie staart en witte sokken om zijn giga hoeven.Hij kwam uit Engeland, waar hij voor een paardentram had gelopen in één of ander pretpark. Een harde werker, die waarschijnlijk niet zo`n plezierige geschiedenis achter de rug had. De papieren waren helaas verloren gegaan, want hij was meegekomen uit een faillissement en van opkoper naar opkoper gegaan. Enfin, Prince werd met de vrachtwagen gebracht, naar de stal waar we stonden. Bekijks trok hij zeker met zijn stokmaat van 1.98. Hij had een beetje mok aan zijn achterbenen, maar dat was niet erg, werd ons verzekerd. Marjolijn, alle kinderen en ook ik, waren vanaf begin af aan gek met hem en hij ook met ons. Helaas, door veel omstandigheden moesten we verhuizen naar een goedkopere stal en we vertrokken. Prince had best veel last van zijn mok en werd gekeurd voor de verzekering. Hij bleek een heel stuk ouder, dan de 11 of 12 jaar die hij zou zijn. Natuurlijk had dat best impact, maar het was zo`n geweldig lief dier, waar elke zondagmorgen met zoveel plezier op werd gereden door de bossen, dat geen haar op ons hoofd eraan dacht om er afscheid te van nemen. Sterker nog, nu we wisten hoe oud hij zou zijn, besloten we, er alles aan te doen om hem een fatsoenlijke oude dag te bezorgen. Hier kreeg Prince de eerste keer een zware koliek, waarvan niemand dacht, dat hij er ooit weer uit zou komen. Hij overleefde en onze band werd met de dag alleen maar sterker.

Op de nieuwe stal maakten we kennis met Janneke, een welsh-pony van een jaar of 6, zij en Prince werden vanaf begin maatjes. We kwamen er na verloop van tijd achter, dat de pony niet zo`n fijn leven had. Ze werd door jan en alleman gebruikt en ook zo behandeld. Met hulp van mensen in onze omgeving en een zeer stevig gesprek met de eigenaar, ging ze over naar ons en we verhuisden naar de Bezelhorst. Lekker dicht bij huis met wat we dachten een aardige club die een pensionstal wilden oprichten. Het was best prettig, om je paarden op loopafstand bij huis te hebben en dat je enige dagelijkse verzorging uit handen kon geven. De wei was een kleine hectare en genoeg voor een paard of 5, maar al gauw plaatste de mevrouw er 11 (!!) en Prince werd met Janneke verbannen naar een stukje modder. Aan voerafspraken werd zich niet gehouden en daar had hij z’n tweede grote koliek. Dag en nacht hebben we bij hem gezeten en stilaan gebeden, dat het weer goed kwam. Pillen, poeders, spuiten en mentale bijstand van Esther hebben hem erdoorheen getrokken, maar de klappen waren gegeven. Doordat hij dermate vermagerde en zijn koliek zo ernstig was, werd zijn mok chronisch en sloeg ook op zijn gewrichten van met name z’n achterbenen. Hoe graag Prince ook bereden werd, het werd minder, om hem zijn rust te gunnen. We moesten op stel en sprong wat anders, want zo ging het niet meer en wij hadden geen zin om aan het winstgedrag mee te doen, die hier heerste. Alles voor het geld en de dieren op de tweede plaats. Ik kan er nog steeds ongelovelijk woest om worden. Gelukkig boden de buren tijdelijke uitkomst en Prince en Janneke mochten de winter over bij Rene en Evelien staan, waar we nu nog dankbaar voor zijn. Achter het huis, vlak bij de Hooglanders. Het was altijd weer een mooi gezicht. Na de winter vonder we de weide waar Prince en Janneke uiteindelijk kwamen te staan. Tijdelijk achter een grote kippenschuur en toen alle palen gezet waren en de linten gespannen naar de wei achter het Stroombroek.

Natuurlijk zijn er ook de leuke dingen geweest, die nu zoetjes aan weer naar boven komen, maar ik zal de nachten niet vergeten, die zo zwart waren, dat we dachten dat ze nooit zouden eindigen. We zullen echt niet vergeten, welke schrik je (met een stiekeme glimlach) sommige joggers en mountainbikers in het bos inboezemde, als ze je ineens tegen kwamen. De volwassenen en de kinderen, die jouw zo groot vonden, soms ook een beetje eng. En dat je door je uitstraling liet zien dat je helemaal geen eng paard was. Prince verdiende de naam Gentle-giant zeer zeker, want hij was zachtaardig naar iedereen en had een goudeerlijk karakter.

We hebben het afgelopen jaar een spannend jaar gehad. Er is veel gebeurd, heel veel. Niet alleen met ons, maar ook met onze dieren. Elke dag en vaak twee keer kwam Marjolijn en als we er allemaal waren, dan met z`n allen. Grootste plannen waren er, die stukjes bij beetjes tot werkelijkheid werden. Het hout voor de nieuwe schuilstal was eindelijk deze week binnen. Maar door zijn geschiedenis, zijn ziek zijn, werd de laatste winter hem fataal. Door chronische mok en doordat zijn achterbenen steeds meer symptomen van artrose vertoonden, werd het voor hem moeilijker om te lopen. We hadden al besloten om Prince niet meer te berijden, het zou gewoon weg een marteling voor hem zijn. Prince wilde alleen met Janneke lekker in de wei lopen, grazen en genieten van het mooie weer en de omgeving. Vanaf het voorjaar ging Prince nog verder achteruit, hij vermagerde enorm en kwam met net zo`n gang weer aan. Hij “jojode” in alles. De ene keer ging het beter als de andere keer. Waar we anders genoten, op het bankje in de wei, moesten we nu met tranen in de ogen zien, hoe moeilijk Prince het had. We hebben echt alles geprobeerd, mensen gevraagd, doktoren te rade gegaan en het zelfs op de spirituele manier geprobeerd, maar Prince gaf aan dat hij op was. De hitte van de laatste dag heeft hem de genadeklap gegeven en uit humaan oogpunt, bleef er slechts nog maar één optie over. Op een stralend mooie vrijdagmiddag kwam je bijna niet meer omhoog. Je hebt het laatste stuk naar door de wei moedig, met de oortjes naar voren gedragen. Gestrompeld tot aan het hek, waar de dierenarts kwam. We hebben gehuild, geschreeuwd, maar het moest, want je lijden was te groot en er was niets meer om je nog te kunnen helpen. Je bent gaan liggen en in gedacht in jouw stukje van deze wereld gebleven.

Dank je wel, voor alle geweldige dingen die je voor ons gedaan hebt, zoals de bosritten, door het winkelcentrum van de stad rijden, de bezoekjes bij ons aan huis, waar hele volkstammen af en toe uitliepen als ze jou zagen aankomen.

Dank je wel, voor het geluk dat je ons bracht in soms hele moeilijke momenten, de rust die je uitstraalde, het plezier van de kinderen die op jouw rug zaten. Je was voor ons een hele, hele grote broer, die eigenlijk altijd snapte wat er mis was en met je gezellige gebrom ons weer een glimlach gaf.

Dank je wel, van Marjolijn, van Ivanna, Enrico en Lotte, van alle mensen die je een glimlach of een andere positieve gedachte gegeven hebt. Ook dat je mij stiekem een stukje naar de goeie kant gezet hebt. We zullen heel goed op je maatje, Janneke, passen.

Prince is vredig ingeslapen, maar het machtige hart dat voor ons sloeg, slaat in ons voor jouw verder. Als hij draafde en echt gang maakte, dan denderde door zijn gewicht de aarde. Nog eenmaal heb je vrijdag de hemel boven de wei laten denderen, en hoe……

3 juli 2009

Afbeelding

**Geplaatst**: 16-01-12 19:17

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-01-12 19:17

@Merrieveulen, Romy heeft sinds kort 300 grams opgekregen en ik denk dat dat wel warm genoeg is voor haar. Als ik het nog meer ga opvoeren staat ze te zweten en dat moet natuurlijk ook weer niet!
Dat springerige zit ook wel in Romy's karakter, ze voert zowel Welsh- als Arabisch bloed en is dus snel getriggerd om een showtje weg te geven. Helaas is mevrouw in de winter altijd heeeeel snel getriggerd!

En ik wil ook wel graag foto's zien hoor! :))

@marjootje, je bent welkom hier! Wat een verhaal van jullie, wat was Prince een knap paard! Dappere beslissing hebben jullie genomen voor Prince.
Je kunt hier altijd je hart leeggooien, iedereen begrijpt elkaar erg goed in dit topic!

**Geplaatst**: 16-01-12 19:32

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-01-12 19:32

ja dat is het fijne van dit topic, iedereen kent de pijn en de onmacht als je weer ziet hoe je beste vriendje lijdt en je echt alles uit de kast haalt , en de vreugde als het weer beter gaat. we delen heel wat lief en leed en dat is heel prettig om elkaar zo te kunnen steunen.

**Geplaatst**: 16-01-12 19:33

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-01-12 19:33

Esje: nee, ik ken dat eigenlijk niet...

Nooit een paard gehad.
Ben hier terecht gekomen omdat ik begaan was met het verhaal van TS en haar paard, en toen blijven hangen.

**Geplaatst**: 16-01-12 20:00

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-01-12 20:00

@Nemurin ach uitzonderingen bevestigen de regel en je leeft wel mee en reageert en daar hebben we iets aan, in ieder geval ik wel. Toen ik het verhaal van Manilla in dit topic schreef gaven de reacties me steun en nu het weer met mijn andere beestjes soms wat moeilijk gaat is het fijn dat te delen.

na rijp familie beraad inderdaad besloten om voor de bordeauxdog een plekje te zoeken. De bull is een opknapproject geweest van een afgedankte fokteef naar een heerlijke huishond en die kan ik het niet aandoen te verhuizen. De bordeauxdog is pas 2 en een kennis heeft al aangeboden om haar in huis te nemen. Nu eerst maar eens op vreemd terrein de dog met hun hond (reu) kennis laten maken en hopen dat dit goed uitpakt.

**Geplaatst**: 16-01-12 21:07

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-01-12 21:07

Tja esje, ik wil wel weten hoe mensen ermee omgaan, met het verdriet en de beslissingen etc.
Om me straks beter in tek unnen leven.

Daarom ben ik gebleven denk ik.

**Geplaatst**: 16-01-12 23:17

Geplaatst: 16-01-12 23:17

welkom marjootje.

bij jou is het ook geen fijn verhaal geweest en je hebt het er duidelijk nog steeds moeilijk mee. :(:)

hou oud was prince werkelijk?

lonniejj ik herken het wel hoor.
de arab hier lijkt ook meer en meer energie te krijgen.
braaf maar fit,veeeeeel te fit.

volgens mij is hij in jaren terug aan het tellen en word elke dag een beetje jonger.

morgen zullen zijn spatjes wel minder zijn,meneer moet naar de tandarts.

blensink foto van het speklapje komt er aan hoor.