Dreamboy schreef:Ik denk dat er maar weinig paardeneigenaren zijn die een paard in pension hebben staan en er 2 tot 3 keer per dag heen gaan of zorgen dat er ienand anders even naar hem kijkt. Hoeveel hij buiten staat weet ik niet maar ik denk dat er zat paarden zijn die het slechter hebben. Dat zware ademhalen baart mij ook wel zorgen. Volgens mij hoest hij al vanaf het begin. Verwaarloosde longontsteking? Niemand weet zijn verleden of hoe lang hij rond gezworven heeft maar eerlijk gezegd heb ik er een hard hoofd in dat dit goed komt. Maar niet geschoten is altijd mis en je kan haar niet verwijten dat ze haar taak niet super serieus neemt.
Hoe bedoel je, mijn taak niet super serieus neem?

Ik doe er juist álles aan, om en voor. Mijn leven staat op z'n kop en alles draait op dit moment alleen nog maar om Misterio. Call me crazy, maar ik voel me zó verantwoordelijk en ik geloof niet snel in toeval. Ik ben er elke dag 2x soms zelfs 3x en als ik er niet ben, houden stalgenoten hem goed in de gate en krijg ik foto's en filmpjes gestuurd. Ik ben dan ook enorm blij met zulke meelevende stalgenoten!
Hij staat elke dag buiten, rond 0700/0730 gaat hij naar buiten en hij komt rond 1900/1930 naar binnen. Klopt, dat is geen 24/7 maar echt wel een lange tijd. Ik ken veel pensionstallen waar dit veel minder is en zodra het regent, ze helemaal geen frisselucht ademen die dag.
Hij had het hoesten al vanaf dag 1. Maar de DA die dag 2 is gekomen, heeft naar zijn longen e.d. geluisterd en alles was toen volgens hem 'perfect'. Bloefafname heb ik gevraagd maar achtte hij niet nodig. Achteraf ik zelf ook niet, want ik was nog in de veronderstelling dat erg snel iemand zou komen die hem zou missen.
Omdat DA 1 dus alles heeft gechecked en alles oké bleek te zijn, ben ik niet van het ergste meer uitgegaan en ben ik begonnen aan conditie en spiermassa opbouwen naast het bijvoeren. Want het was echt níks toen ik hem vond. Hij heeft al die tijd, 2 maanden lang, níks laten merken dat iets niet goed zat. Hoesten deed hij wel eens af en toe, maar dat was geen alarmbel omdat DA alles gecontroleerd had.
Tijdens een video opname voor een schoolopdracht van een bekende van mij, viel mij voor de allereerste keer op dat hij enorme neusgaten had. Maar omdat we de hele shoot lekker in de wei hebben geknuffeld en gewandeld en ik niks geks merkte, heb ik ook dat niet meteen als alarmbel gezien. Ze wou nog een shot maken, los in de rijbak: prima. Want dit deden we altijd! Na 2 kleine drafjes stond hij stil, staart gek omhoog, dramatisch hinnikje "HELP" en begon te wankelen als een dronkenman. Ik heb alles laten vallen en ben naar hem toe gerend, als een stalgenoot en ik hem niet hadden geholpen was hij omgevallen. Nu viel me ook op dat hij enorm piepte met ademhalen. In die tijd heb ik meteen de DA gebeld(die ik altijd had, maar in Frankrijk op vakantie was toen ik hem gevonden had) en die was er binnen 10 minuten.
Hij heeft geluisterd en het was meteen duidelijk: slecht nieuws. Omdat het allemaal zo accuut was en er 2 maanden niks was & hij juist met grote sprongen voor uit ging verdacht de DA een longontsteking. Daarom antibioticakuur, luchtwegverwijder en slijmoplosser. 2 spuiten direct in de bloedbanen en de overige was een kuur in poeder icm pasta 8 dagen. Ik merk absoluut vooruitgang en hij piept niet meer. Hoesten is er wel nog en dubbelslag ook. Daarom komt de DA komende week terug, voor verder onderzoek.
Ik neem mijn taak bloedserieus! En ik wil hem zo graag helpen, tot hoever dat kan. Maar je moet je voorstellen dat wanneer je niet voorbereid bent tot het (normaliter kopen) vinden/hebben van een paard, je dus ook hier geen centjes voor hebt weggelegd en zéker niet 2 dagen nadat je een huis hebt gekocht met een hypotheek van heb jij me daar. Ik moest álle spullen kopen, van simpele dingen zoals een halster tot poetsspullen en alle anderen bijkomende zaken. De stalling moest betaald worden. De DA op de 2e dag moest betaald worden en ga zo maar door. Normaliter is dit geen probleem, maar wel als je er gewoon niet op bent ingerekend. Daarom na heeeeel lang nee zeggen tegen iedereen en twijfelen, heb ik toch gevraagd of mensen niet willen helpen (nu) zodat ik hem in ieder geval hier nu doorheen kan helpen. Ik gun het hem zo erg, het draait ook helemaal niet om mij. Niemand is iets verplicht en mensen die mij kennen weten dat ik dit echt haat om te doen & normaliter me eigen boontjes wel gedopt krijg, maar deze kaarten had ik even zelf niet in de hand en zijn vóór me geschud. Dat bedoelde ik ook met de uitspraak "ik heb geen duizenden euro's", niet dat het zoveel al gekost heeft en hopelijk ook niet zal kosten(hehe) maar alsin ik heb nu gewoon hulp nodig omdat het me al zoveel heeft gekost op 2 maanden tijd & ja, het is me eigen keuze om hem te houden...maar, wat moest ik dan?? Mijn dierenhart huilde en huilt nog steeds.. iemand laat hem zomaar achter, ík kan hem niet zomaar opgeven.
Word haast emotioneel joh.
Vind het gewoon zo sneu voor hem. Pff.