Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-09-21 21:37

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 11-09-21 21:37

Wat vreselijk moeilijk voor je marianne. Heel veel sterkte gewenst

**Geplaatst**: 12-09-21 08:49

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 12-09-21 08:49

Heel veel sterkte gewenst met dit ontzettend moeilijke besluit. :knuffel:

**Geplaatst**: 12-09-21 09:59

Geplaatst: 12-09-21 09:59

Heel veel sterkte maar in mijn ogen een eerlijke en juiste beslissing.

Ik snap jouw twijfel over erbij blijven.

Ik heb deze week mijn paard in moeten laten slapen en was zo zenuwachtig.

Achteraf blij dat ik het gedaan heb zodat hij een vertrouwd gezicht had en ik hem vast heb gehouden tot hij insliep.

Vlak voordat hij ging vallen heeft de da hem even overgenomen en daarna heb ik hem weer over genomen.

Nogmaals heel veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-09-21 13:23

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst door de TopicStarter : 12-09-21 13:23

De aanloop is wel echt slopend. Ik bekijk telkens alle filmpjes om dan weer tot de conclusie te komen dat hij daar echt pijn heeft. Ik voel me zo schuldig tegenover hem dat hij maar zo’n kort leven heeft gehad straks. Het voelt zo oneerlijk tegenover hem.

**Geplaatst**: 12-09-21 13:25

Geplaatst: 12-09-21 13:25

Ketly schreef:
De aanloop is wel echt slopend. Ik bekijk telkens alle filmpjes om dan weer tot de conclusie te komen dat hij daar echt pijn heeft. Ik voel me zo schuldig tegenover hem dat hij maar zo’n kort leven heeft gehad straks. Het voelt zo oneerlijk tegenover hem.

Kan me voorstellen hoe je je moet voelen....
Echt een heel moeilijke keuze, al vind ik wel dat je juist heel eerlijk bent naar hem.

**Geplaatst**: 12-09-21 13:31

Geplaatst: 12-09-21 13:31

Ketly schreef:
De aanloop is wel echt slopend. Ik bekijk telkens alle filmpjes om dan weer tot de conclusie te komen dat hij daar echt pijn heeft. Ik voel me zo schuldig tegenover hem dat hij maar zo’n kort leven heeft gehad straks. Het voelt zo oneerlijk tegenover hem.

Heel hard maar het leven is niet eerlijk.

Waarom werd pleegnichtje maar 18? Of beter, waarom moest ze geboren worden zonder nierfunktie?
Waarom moest mijn neef verongelukken op z'n 32-ste?
Waarom mocht mijn nicht maar 50 worden (borstkanker)?

Natuurlijk stel je jezelf die vraag; dat is ook niet raar, maar helaas is dit wel het enige, harde, antwoord.
Ik kan het ook niet mooier maken want dat is het niet. Sorry, Ketly.

**Geplaatst**: 12-09-21 13:40

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 12-09-21 13:40

Maar Ketly, jij kan er niks aan doen dat hij maar een kort leven heeft gehad he? Daar moet je je dus niet schuldig over voelen, want je kan er echt niks aan doen. En hij merkt het niet.

Ik heb paarden gehad waar ik langer mee doorgegaan ben qua behandelen en rust en noem maar op. Daar voel ik me achteraf schuldig over, omdat ik dat voor mezelf deed. Toen zij lieten merken dat ze niet meer mee konden in de groep en zich echt slecht gingen voelen was het voor mij een harde klap. Toch te lang doorgegaan of gewacht. Als ik dat overnieuw zou kunnen doen had ik eerder afscheid genomen op een moment dat ze nog niet zo slecht waren, want ook toen was er al genoeg reden om in te slapen. Ik ben bij ze allemaal erbij geweest. Van de 1e spuit tot ze echr overleden waren en dat ging allemaal heel mooi en rustig. Wel verschil per kliniek hoe het gedaan werd en ik heb nu dus ook voorkeur waar ik heen ga als ik de keuze heb. Mijn keuze is het om er het hele proces bij te blijven om ze gerust te stellen.

Het is vreselijk, dat absoluut. Dat kan je niet veranderen, helaas. :(:)

**Geplaatst**: 12-09-21 14:55

Geplaatst: 12-09-21 14:55

Ketly schreef:
De aanloop is wel echt slopend. Ik bekijk telkens alle filmpjes om dan weer tot de conclusie te komen dat hij daar echt pijn heeft. Ik voel me zo schuldig tegenover hem dat hij maar zo’n kort leven heeft gehad straks. Het voelt zo oneerlijk tegenover hem.

Dat is ook de reden dat wij de aanloop zo kort mogelijk hebben gehouden. Het is echt zo slopend..
Maar naderhand kreeg ik toch wel een soort gevoel van rust over me heen, wat voor mij ook betekende dat ik echt de juiste keus had gemaakt voor hem.
Hij was pijnvrij en had rust.

**Geplaatst**: 12-09-21 15:43

Geplaatst: 12-09-21 15:43

Ketly schreef:
De aanloop is wel echt slopend. Ik bekijk telkens alle filmpjes om dan weer tot de conclusie te komen dat hij daar echt pijn heeft. Ik voel me zo schuldig tegenover hem dat hij maar zo’n kort leven heeft gehad straks. Het voelt zo oneerlijk tegenover hem.

Snap ik helemaal, dan duren 2 weken lang, je zit er dan zo tegenaan te hikken, lijkt me erg zwaar, daarom heb ik het vrij snel laten doen.

Maar schuldig hoef je je niet te voelen, het leven is soms ook oneerlijk.
Maar aan de andere kant, voor hem heel fijn dat je weet wat hij heeft en dat hij pijn heeft, zo word een langer leven met pijn hem bespaard

**Geplaatst**: 12-09-21 15:44

Geplaatst: 12-09-21 15:44

Cayenne schreef:
Ketly schreef:
De aanloop is wel echt slopend. Ik bekijk telkens alle filmpjes om dan weer tot de conclusie te komen dat hij daar echt pijn heeft. Ik voel me zo schuldig tegenover hem dat hij maar zo’n kort leven heeft gehad straks. Het voelt zo oneerlijk tegenover hem.

Dat is ook de reden dat wij de aanloop zo kort mogelijk hebben gehouden. Het is echt zo slopend..
Maar naderhand kreeg ik toch wel een soort gevoel van rust over me heen, wat voor mij ook betekende dat ik echt de juiste keus had gemaakt voor hem.
Hij was pijnvrij en had rust.

Dat herken ik helemaal, dat had ik ook, er kwam zo'n rust over me heen.
Mn lieve merrie was uit haar lijden verlost

**Geplaatst**: 12-09-21 16:08

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 12-09-21 16:08

Die 2 weken zijn te lang Ketly...

je blijft aankijken tegen het onvermijdelijke...

Ik heb het met mijn paard gehad wat ik 20 jaar gehad had.. ik dacht ook laat hem nog even enkele dagen lopen maar er viel serieus een grote last van me af toen de spuit eenmaal gezet was...

Ik heb gejankt als een klein kind... maar het was eindelijk klaar... geen zorgen meer... geen pijn meer... en ik kon weer eten...

Bedenk je goed of je die 2 weken zo wilt door gaan... dit is ook geen doen zo... of dat je een mogelijkheid ziet om dit naar voren te trekken... sterkte...

**Geplaatst**: 12-09-21 16:10

Geplaatst: 12-09-21 16:10

Dat denk ik ook. Een paard leeft in het "nu", dus die twee weken krijgt hij toch niet mee en heeft hij ook niets aan.
Maar voor jezelf maak je het alleen maar moeilijker.. :(:)

Laatst bijgewerkt door Cayenne op 12-09-21 16:29, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-09-21 16:18

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 12-09-21 16:18

Precies.. Ik zou het ook sneller doen hoor. Het is meer om jezelf tijd te gunnen om het te verwerken maar op deze manier maak je het erg zwaar voor jezelf.

**Geplaatst**: 12-09-21 16:38

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 12-09-21 16:38

Ik denk ook dat 2 weken echt veel te lang is. Ik had precies hetzelfde. Mijn stal eigenaar zei op een gegeven moment, maar waarom wacht je? “Tja, omdat ik haar niet kan en wil missen…” tja zei de stal eigenaar, ze staat nu wel langer met pijn omdat jij haar niet missen kan. Dat missen gaat toch wel gebeuren…
Ik snap je gevoel helemaal, maar voor Autan hoef je het niet te doen en voor jezelf wordt het eerder moeilijker dan makkelijker…

**Geplaatst**: 12-09-21 16:56

Geplaatst: 12-09-21 16:56

Heel veel sterkte, TS. Heb je volgtopic altijd in de gaten gehouden. Vreselijk dat je voor deze keuze moet komen te staan, maar ik wens je wel heel veel sterkte de komende tijd toe. Zo jong en nog zo onschuldig. Je hebt er iig alles aan gedaan :knuffel:

**Geplaatst**: 12-09-21 17:54

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 12-09-21 17:54

**Geplaatst**: 12-09-21 18:07

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 12-09-21 18:07

Moeten wachten op het onvermijdelijke is vreselijk. Mijn merrie heeft enkele jaren in reservetijd geleefd, ze stond op pensioen met artrose. Ik hield haar nauwlettend in de gaten, en toen het vuur in haar ogen uit ging wist ik genoeg. Maar die week die zat tussen overleg met de DA, inplannen afspraak en het daadwerkelijke inslapen.. Aan de andere kant was het ook wel fijn, want ik heb de tijd heel goed kunnen benutten voor laatste momenten met haar. Een vriendin is nog foto's komen maken, dat soort zaken.

Mijn ruin was ziek en moest naar de kliniek. Ik ging vol goede moed die kant op met hem, ze zouden hem oplappen en dan ging hij weer mee naar huis

Dus niet, hartfalen op zijn 10e. Dus ik kon naar huis met een lege trailer en twee afgeknipte vlechten. Dat is verschríkkelijk, maar je hebt geen tijd om te wat-als-en en al helemaal geen tijd om er tegenop te zien.

Bedenk goed wat je nog met hem wilt. Foto's, een keer nog een laatste wandeling/moment samen, zoiets. En dóe dat dan ook echt. Maar eerlijk? Ik zou ook geen twee weken af willen tellen naar dát moment. Dat is niet te doen

**Geplaatst**: 12-09-21 20:10

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 12-09-21 20:10

Weetje Ketly het is inderdaad heel oneerlijk allemaal. Maar ik denk dat je het anders moet zien. Autan heeft een fantastische tijd bij jouw. Jij bent een gouden baasje voor een paard. Door zijn karakter had het ook maar eens heel anders met af kunnen lopen. Dan was hij misschien ouder geworden, maar had hij een veel naarder leven gehad.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-21 09:34

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-21 09:34

Ik snap jullie ook hoor, om het eerder te plannen. Maar hij staat nu nog lekker pijnvrij op het land, voor mij voelt het fijn om het een soort van af te sluiten met hem. We willen inderdaad nog foto's maken en ik wil nog lekker even met hem gaan wandelen en nog even genieten. Misschien dat het voor mij even moeilijker is, maar zijn leven is al zo kort dus deze twee weken 'gun' ik hem nog. Natuurlijk merkt hij het niet, maar ik wel..

Bedankt voor de hele lieve woorden. Doet me echt goed. Maar inderdaad, het is zó oneerlijk. Het schuldgevoel naar hem is zo groot. Ik ben zo bang dat als ik er bij ben dat het voelt alsof hij wel in de gaten heeft dat hij gaat. Ik weet dat dat vermenselijken is want een paard denkt niet zo, maar ik ben zo bang dat ik een bepaald gevoel er bij krijg waardoor het schuldgevoel nog groter wordt.

**Geplaatst**: 13-09-21 11:05

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 13-09-21 11:05

Waar heb je je schuldgevoel over? Ik denk altijd van in het wild zou hij ook niet oud zijn geworden omdat daar pijn en niet vlug kunnen zijn het einde betekent. Het is en blijft oneerlijk, hij is super lief, knap, getalenteerd en jong…. Alleen dat stukje pijn is voor een dier gewoon niet goed te managen, wij kunnen met een rolstoel en goede medicatie nog een heel leven leiden. Een paard wordt enorm beperkt in zijn hele zijn als vluchtdier.

Hoe goed je het ook zal relativeren, het blijft gewoon poedersuiker… :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-21 11:19

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-21 11:19

Ergens denk ik dan: geef ik hem wel genoeg kansen? Ik heb alle informatie die er te vinden is gelezen en heel Bokt doorgespit en ken bijna elk topic uit mijn hoofd die hierover gaat. Wat ik zie is dat de meeste mensen het een kans geven, maar op de laatste pagina van elk topic zie je dat na vele duizenden euro's, inspuitingen en speciaal beslag het paard toch ingeslapen is. De ene na een half jaar, soms eentje na een paar jaar maar er is geen verhaal bij met een happy end. Dat heeft mij ook doen besluiten om hem meteen uit zijn lijden te verlossen en niet te wachten tot de pijn ondragelijk wordt. Maar toch voelt het wat dubbel dat anderen het wel een kans geven. Diep in mijn hart weet ik wel dat het de juiste beslissing is maar ergens hoop je gewoon op een wonder.

**Geplaatst**: 13-09-21 11:22

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 13-09-21 11:22

Acceptatie is echt een van de lastigste dingen in dit soort situaties. Het is gewoon niet logisch, niet eerlijk en gewoon níet oké dat zo’n jong dier geen toekomst heeft. En toch kun je er helemaal niets aan doen… En dat accepteren, dat heeft echt tijd nodig.

Ik weet nog dat ik aan de DA vroeg welk pilletje er was dat hielp bij hartfalen. Want als je 10 bent hoor ie ook nog niet dood te gaan. Ik zal nooit, nooit vergeten dat de DA me aan keek en zei dat Flynn al stervende was. Mijn Flynn! Mijn powerhouse, mijn blije vriendje.. stervende?!

Geef het tijd, dat is de enige raad die ik voor je heb.

**Geplaatst**: 13-09-21 13:16

Re: [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!

Geplaatst: 13-09-21 13:16

lieve ts,

ik heb nog niet gereageerd, maar wat is dit lastig zeg.
ik kan me je struggles goed voorstellen.

je hebt de beste keuze gemaakt tussen alle keuzes.
bij alle andere keuzes kun je niet garanderen dat hij geen pijn meer heeft.
dat kun je straks wel.

wat je zelf ook al zegt, als ik nu al die filmpjes terug kijk was het toch eigenlijk wel duidelijk. enige optie zou zijn hem te houden als grasmaaier. maar dat is niet te doen als je een paard in pension hebt. mijn ervaring met verkoop, bruikleen of wat dan ook is dat het toch net niet zo gaat zoals jij in gedachten hebt. en verkoop helemaal, als hij zo knap en vrolijk is.

je doet t beste voor t paardje en je zit nu midden in het verwerkings en acceptatieproces. sterkte!

**Geplaatst**: 13-09-21 23:08

Geplaatst: 13-09-21 23:08

Ketly schreef:
Ergens denk ik dan: geef ik hem wel genoeg kansen? Ik heb alle informatie die er te vinden is gelezen en heel Bokt doorgespit en ken bijna elk topic uit mijn hoofd die hierover gaat. Wat ik zie is dat de meeste mensen het een kans geven, maar op de laatste pagina van elk topic zie je dat na vele duizenden euro's, inspuitingen en speciaal beslag het paard toch ingeslapen is. De ene na een half jaar, soms eentje na een paar jaar maar er is geen verhaal bij met een happy end. Dat heeft mij ook doen besluiten om hem meteen uit zijn lijden te verlossen en niet te wachten tot de pijn ondragelijk wordt. Maar toch voelt het wat dubbel dat anderen het wel een kans geven. Diep in mijn hart weet ik wel dat het de juiste beslissing is maar ergens hoop je gewoon op een wonder.

Heb de afgelopen dagen dit topic van voor tot achter doorgelezen en wil er eigenlijk ook wel wat over kwijt, nav bovenstaande post van ts;

Hij wordt niet meer beter, maar zou best nog een hele poos pijnvrij kunnen bewegen, misschien wel jaren, met inspuiten en speciaal beslag.
Zou je dit alles wel geprobeerd hebben als je wél een klik met hem had gehad, als je helemaal niet aan verkopen had gedacht? Vind je 'hem uit zijn lijden verlossen' niet wat overdreven? Of vind je echt dat hij nu ondragelijk lijdt?
Je begrijpt, ik vind het een verkeerde keuze. Het spijt me dat ik je niet kan steunen in je beslissing. Het is jouw beslissing, maar ik vind het eigenlijk niet eerlijk naar het paard, als ik in gedachten houd dat je er toch al vanaf wou.

**Geplaatst**: 13-09-21 23:13

Geplaatst: 13-09-21 23:13

soms moet je leren wanneer je beter niks kunt zeggen.

De keus is al gemaakt. Dus waar die steek onder water goed voor is?