Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Jannepauli schreef:Het maakt wel degelijk verschil Albertina 71, want een dominant paard is dat - kort door de bocht gezegd - van nature en overheersend t.o.v. zijn buitenwereld. En in de meeste gevallen blijft hij/zij dat dan ook en is er voor de goed bedoelende amateur geen land mee te bezeilen. Dominant gedrag daarentegen is het resultaat van onduidelijke opdrachten van de leider en dus iets wat in feite toegestaan wordt door de eigenaar/ruiter. Dat is dan ook de strekking van het stuk van Voest- dat je als mens de taal van het paard moet leren beheersen en kennen en je plaats als stevige en duidelijke leider moet innemen. Dat vindt een paard wel zo prettig, dat-ie niet voor zichzelf hoeft te denken om niet in benarde situaties terecht te komen. En aangezien het een kuddedier is, past hij/zij snel aan en voelt zich daar wel bij.
Henny W: vanaf de zijlijn wordt het maar al te vaak anders begrepen: ik heb in mijn lange paardenleven al heel veel bekende en onbekende trainers gezien en bij allemaal wordt wel 's harder opgetreden dan dat het publiek wil zien. Alle goeroes die bewonderd of verguisd worden weten: een paard heeft behoefte aan duidelijkheid, niet aan liefde of koekjes. Je moet geen koekjesautomaat worden, het fijnst voor een paard is simpelweg druk wegnemen. Dat betekent overigens niet dat iemand niet lief tegen het paard mag zijn, of godbetert, mag knuffelen of op z'n tijd een beloning mag geven. Er zijn momenten waarop dat natuurlijk wel kan. Maar niet in situaties waar er iets moet gebeuren. Mensen gooien dingen graag in de groep, onder paarden is geen discussie, je doet gewoon wat de 'baas' ( alfa-paard, leider) zegt. Klaar. En daar wordt door de volgers ook niet over gemokt.
Jannepauli schreef:Henny W schreef iets waar ik op aanhaak: het rijden met een losse teugel. Dat is ook de kern van mijn conclusie: die losse teugel staat in mijn ogen voor vertrouwen in elkaar. Dat is, in mijn ogen, waar het om gaat.. heb vertrouwen in jezelf én het paard. Laat los.
Een klein voorbeeldje vind ik in je filmpje van het staan op een blok: Het eerste wat we me opviel daar was dat je Callas kort onder de mond vasthoudt bij de teugel. Mijn oude leermeesters leerden mij: los die teugel, geen dwang. Geef het paard ruimte. Als jij erop kan vertrouwen dat het goed komt, dat je paard je niet willens en wetens in de problemen zal brengen, dat je niet iedere zucht of schrik zult moeten controleren.. dan gaat alles beter.