Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-12-11 22:11

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 14-12-11 22:11

Merrieveulen: Laat ik nou zelf ook nog eens in de buurt van Zwolle geboren zijn...

Maar ja.

Ik heb ook wel met shetlander Max van bokker Mandyy gemend trouwens hoor, lief beestje, vind 'm nog behoorlijk knap voor een bonte shet.

**Geplaatst**: 14-12-11 22:24

Geplaatst: 14-12-11 22:24

Ah Mandy ken ik wel!

Die Max is ook zeker leuk!

**Geplaatst**: 14-12-11 22:27

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 14-12-11 22:27

Yup, schatje. Beetje drakig als het hem uitkomt, heb een keer met zijn voorbeentjes over mijn onderarm gestaan, genadeloos op zijn flikker gegeven... Mandy lag helemaal dubbel. "Wat deed ie nou?"

Ja steigeren. Vond dat ik 'm niet op de goede manier vast had bij het inspannen ofzo. Raar ventje. _O-

**Geplaatst**: 15-12-11 09:17

Geplaatst: 15-12-11 09:17

haha voorbeentjes om je heen geslagen komt me zéér bekend voor, hihi! hij wilde je gewoon omhelzen joh!
grote shetten hebben we hier ook, twee zwarten van zeker 1,10. die spelen altijd oppas voor nieuwe paarden enzo, echte braafjes maar ook weleens ondeugend.

Yoob lijkt heel erg op een paard hier, niet qua ras of kleur maar het type hoofd en uitstraling, grappig. is een zwaar paard, kruising met tinker, fries en lippizaner als ik me niet vergis.

**Geplaatst**: 15-12-11 09:37

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 15-12-11 09:37

Dat hoofd van Yoob is erg afwijkend van een normaal shetlander hoofd.
Bij Isa heb ik al moeite gehad om een goed passend hoofdstel te vinden (smalle neus, maar lang hoofd) en heb van 2 hoofdstellen 1 gemaakt. Bij Yoob leek niets te passen en uiteindelijk maar de neusriem op maat laten maken. Die man vroeg me wat het in vredesnaam voor een shet was toen ik de maten doorgaf.
Hij vond het kennelijk niet passen, want toen ik het op ging halen was de neusriem toch 5 cm korter dan ik had aangegeven.
Gevolg .. hij past maar net (nog gaatje moeten bij maken, en het eerste gat wat die man erin heeft gemaakt zit midden op Yoobs neus)

Met dit natte weer begon Isa weer gevoelig te lopen, dus staat ze weer op schoenen. Kunnen de voeten weer even goed indrogen. Mogelijk dat ik er dan eerst wat teer op smeer voordat ik haar weer in de blub zet. Misschien dat dat wat werkt tegen het al te nat en daarmee zacht worden.

**Geplaatst**: 15-12-11 11:05

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 15-12-11 11:05

Teer smeren wij ook elke zomer bij de Dartmoors inderdaad maar juist als het weiland te wisselvallig/te hard is geloof ik.
Weet niet precies waarom/wanneer, behalve dat de hele zooltjes goed moeten ingesmeerd en dat er maar 3 personen zijn die zo lang de voetjes van het jonge merrietje kunnen optillen. _O-

(Heb vroeger ook wel een klap van haar gehad, maar met die kleine hoefjes toen ze anderhalf was stelde dat toch niets voor. Klap terug kon ze krijgen.)

**Geplaatst**: 15-12-11 15:25

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 15-12-11 15:25

teer als het droog is? teer is juist bedoeld om weke zachte hoeven droger en harder te maken. voor droge hoeven gebruik je iets vochtinbrengends of een modderbad. normaal gesproken dan he.

Flicka meldt zich ook even aan als zorgenkindje, ze is een beetje ziekjes vandaag. gisteren de enting gehad en ze liep niet lekker, hangt één kant op en wil liever niet bewegen. ze is hangerig en heeft een fractie verhoging. eet wel goed. ik verwacht dat het gewoon een reactie op de enting is maar temperatuur haar vanavond toch nog maar even, als het me niet zint mag de DA gezellig weer langskomen...

@ Isapaardje, dat doe ik ook haha! hou me ook bezig met tuigmakerij en maak dus eea op maat ook.

**Geplaatst**: 15-12-11 17:28

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 15-12-11 17:28

Hmmm ja achteraf geloof ik dat het teren was toen de wei te vochtig was. Toen kregen ze toch rotstraal-neigingen dus de gevoelige hoefjes (want het waren natuurlijk niet alle vier de hoefjes, ben je gek) ingeteerd.

De buitenkant moest juist ingevet worden omdat daar scheuren ontstonden door uitdroging.
Heel apart.

**Geplaatst**: 15-12-11 20:03

Geplaatst: 15-12-11 20:03

apart, maar wel bekend. mijn paardje Faram heeft dat ook vrij snel, droogtekloofjes op de buitenste oppervlakte van de hoornwand. dieper komt het bij hem gelukkig niet. ik merk wel duidelijk verschil met gebruik van laurierzalf, dan worden de hoeven mooi gevoed en elastisch en drogen niet uit. Faram heeft vrij diepe straalgroeven en ook sneller last van rotstraal. als het erg week wordt laat ik hem op stal zo goed mogelijk drogen en teer het dan in. teer kan rotting wel voorkomen maar niet genezen zonder antibacteriële behandeling.

**Geplaatst**: 16-12-11 01:25

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-12-11 01:25

Nee het was ook niet hele rotstraal, meer om de neiging ertoe te voorkomen ofzo.
Weet er het fijne niet van, alleen dat ik het moest doen. _O-

**Geplaatst**: 16-12-11 07:31

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-12-11 07:31

precies ja, voorkomen doet het mi zeker! ik heb er ook goede resultaten mee gehad toen een paard wat kort stond, om de gevoeligheid te verminderen zeg maar. de teer houdt het flaky materiaal vast waardoor de zool makkelijker dikker blijft/ wordt had ik het idee.

**Geplaatst**: 17-12-11 09:47

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 17-12-11 09:47

nou Flicka was gisteren nog steeds niet lekker, nog steeds een fractie verhoging en ook moeizaam lopen. wel alert en attent als ze gewoon stilstaat, eet ook gewoon goed. ik geef het een paar dagen, bij verslachtering of geen verbetering moet de dokter maar even komen kijken... ben bang voor een abces nl.

**Geplaatst**: 17-12-11 11:40

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 17-12-11 11:40

Ons zorgenkindje liep gisteren weer eens een wedstrijdje en het ging echt super! 191 en 194 punten in het M1, geen enkele onregelmatige pas, JOEPIE!

**Geplaatst**: 17-12-11 14:23

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 17-12-11 14:23

Spuitabces, merrieveulen?

**Geplaatst**: 19-12-11 08:53

Geplaatst: 19-12-11 08:53

esje01 schreef:
Ons zorgenkindje liep gisteren weer eens een wedstrijdje en het ging echt super! 191 en 194 punten in het M1, geen enkele onregelmatige pas, JOEPIE!

wauw netjes hoor! hoeveel punten moet je nog om door te gaan naar 't M2? waarom is de jouwe een zorgenkindje, ik begrijp dat ie kreupel is geweest?

@ Nemurin daar was ik dus ook bang voor. gisteren was Flicka er weer helemaal bij, nog iets zwelling maar een stúk minder dan de dagen ervoor. we zijn even met haar het bos in gelopen en daar wilde ze ook wel lekker rennen en bokken dus ze voelt zich iig weer helemaal normaal.

heerlijk dagje sowieso gisteren, eerst met Zned het bos in (en die wilde wel een showtje weggeven, kan ik zó van genieten!), daarna lekker aan de koffie even de buien afwachten, toen met Flicka voor een tweede rondje en dáárna nog met Faram en Mone een rustig buitenritje...
toen iedereen goed en wel (enigszins verkleumd) weer teruggekeerd was bij de stal hadden we een SinterKerst einde-van-de-middag, met warme chocomel, oliebollen en snert. voor de stalhouder hadden we met alle stalgenoten een mooi kerstpakket samengesteld. supergezellig maar ook gewoon lekker genieten van zo'n vrije dag... hihi!

**Geplaatst**: 19-12-11 10:29

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-12-11 10:29

Tja sommige pony's/paardjes reageren nu eenmaal sterker op een injectie dan anderen hoor. Is net als met mensen.
Een spuitabces maak je als het goed is niet HEEL snel, maar ik weet er het fijne niet van.

**Geplaatst**: 19-12-11 15:28

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-12-11 15:28

ik ook niet, wel dat Flicka een wipje maakte toen de DA spoot dus ik dénk haast dat de naald wat in die spier gewrikt heeft wat de irritatie heeft veroorzaakt. vandaag nog steeds helemaal goed dus iig geen infectie oid...

**Geplaatst**: 19-12-11 16:14

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-12-11 16:14

@ merrieveulen; hij heeft een hele geschiedenis van zware verwaarlozing, vele malen spierbevangen, onwijs gevoelige zolen, erg gestressed in het koppie (altijd alleen gestaan zonder contact met andere paarden en meneer snapt de paarderegels en taal niet zo goed, kwam bij ons 4 maanden geleden in de kudde dus dat was even wennen en nog steeds), liep zijn hoofd tegen de stalmuur aan kapot uit stress. Bloedarmoede en gevoelig op de longen, maar met veel liefde, goed voer en goed wetend waar we aan begonnen hebben we uiteindelijk besloten om hem op te nemen. Mijn dochter start hem en hij doet echt alles voor haar, het is mooi om te zien hoe ze echt voor elkaar hebben gekozen.
het is niet ons eerste oudere paard wat we hebben opgevangen, zo hadden we een hele oude dartmoormerrie Manilla waar ik al eerder in dit topic over heb verteld, een fjord die weinig verzorging heeft gekend alleen werd gebruikt voor de fok en een exmanege pony die hier zijn oude dag slijt.
Ik heb er gewoon een zwak voor, zo kom ik ook aan mijn honden ook allemaal met een eigen verhaal.

**Geplaatst**: 20-12-11 09:19

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 20-12-11 09:19

nou dan kan ik je de hand schudden, hoewel de mijne niet allemaal zo extreem zijn maar wel stuk voor stuk met een verhaal. en dan heb je het met recht over zorgenkindjes! ik heb altijd veel bewondering voor mensen die dat zo doen/ zo zijn, waarbij het écht om het dier als persoon gaat en niet alleen om bijvoorbeeld potentie als winstpuntenverzamelaar of broedmachien. niks mis met wedstrijden rijden of ambitie hebben, maar je ziet tegenwoordig steeds meer mensen waarbij het wél zo werkt en waarbij de ambitie van de ruiter ten koste gaat van het paard.

maar ik vind het zó dankbaar om zo'n dier op te knappen en vooruit te helpen, de momenten dat je ziet dat ze vooruit gaan en weer meer gaan genieten, zich lekker voelen in hun lijf, gewoon blij zijn dat ze leven maw gelukkig zijn.

overigens vind ik dat tevens het belangrijkste voor mijn dieren, ik wil dat ze zich goed voelen in het leven dat ik ze bied, en ik ben altijd bezig met hoe het beter kan. ik ben al járen bezig me in hun wezen te verdiepen zodat ik ze ook écht en oprecht dat kan bieden wat ze nodig hebben, op elk moment. want ook in het samenzijn met mij wil ik dat ze zichzelf kunnen zijn, echt paard kunnen zijn zodat we van elkaar kunnen genieten zoals het hoort. bovendien ben ik ervan overtuigd dat een paard ook beter presteert als ie zich lekker voelt. jammere is alleen dat een hoop mensen niet in staat zijn om te zien wanneer een paard zich nu écht lekker voelt...

**Geplaatst**: 20-12-11 13:35

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 20-12-11 13:35

Het zorgenkindje van onze vereniging gaat over een half jaar geëuthanaseerd worden... Er wordt eerst nog onderzoek gedaan en dan houdt het op.

Helaas!

**Geplaatst**: 20-12-11 15:15

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 20-12-11 15:15

hè bah... wat heeft ie dan?

**Geplaatst**: 20-12-11 16:12

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 20-12-11 16:12

Ja officieel artrose (denkt men) maar ze wordt nu in een onderzoek gezet.
Het is een universiteit natuurlijk, en ik wil er niet al te veel over uitweiden maar laat ik zeggen dat ik het niet geheel eerlijk vind.

Maar misschien is de artrose gewoon ernstiger dan ik dacht, of ze hebben echt heel dringend een extra paard nodig voor dat onderzoek.

**Geplaatst**: 21-12-11 09:03

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 21-12-11 09:03

hmmja... ik ben daar een beetje bekend mee, mijn zusje studeert diergeneeskunde in Utrecht namelijk. het is natuurlijk logisch dat je voor bepaalde onderzoeken en nieuwe ontwikkelingen gewoon 'proefdieren' nodig hebt. neem bijv. medicijnen, die móéten vooraf op een paard getest worden willen jij en ik het veilig kunnen gebruiken.

is het eerlijk? nee mijns inziens niet, zo'n dier wordt er maar gewoon voor gebruikt terwijl hij wellicht pijn heeft, ongelukkig is of noem het maar. waar trek je de grens? ik zou mijn eigen dieren niet snel voor zoiets opgeven denk ik, hoewel er ook situaties kunnen ontstaan die je nu absoluut nog niet kunt vermoeden en stél dat mijns beest iets heeft, ik laat hem wél gebruiken en men vindt iets waarmee hij nog heel lang meekan zonder pijn op de wei... maar het punt is je weet van tevoren niet hoe zoiets gaat verlopen natuurlijk.

ik vind het moeilijk, heb gelukkig zelf nog nooit iets dergelijks hoeven beslissen, tot dusver is het bij ons allemaal relatief simpel nog, en komt het elke keer nog neer op 'gewoon behandelen'. één keer kwam het erg dichtbij maar dat was omdat de DA die er stond (meer ouderwetse veearts zeg maar, nogal bot mannetje) er vanuit ging dat ik mijn aapie niet naar de kliniek zou sturen omdat hij niet verzekerd was.

maar goed, zo zijn er honderdduizend situaties te bedenken en op elke zal je anders reageren. waar trek je de grens? natuurlijk is elk paard een individu met gevoel en met recht op een prettig bestaan, maar alleen daar al zijn de meningen behoorlijk verdeeld. ik vind bijvoorbeeld paarden die 22 uur per dag op stal staan omdat ze duur zijn en anders weleens geblesseerd kunnen raken, echt ridicuul. leg het maar aan het paard uit, dat zijn buurman wel buiten mag spelen want die heeft minder gekost dus... aan de andere kant, de mensen die zo met hun dieren omgaan houden meestal ook van paarden en ze krijgen het beste voer, de beste verzorgers en noem het allemaal maar. punt is alleen dat men verschilt over wat 'het beste' is.

persoonlijk geef ik mijn aapies liever een lekkere bups hooi of gras om op te knabbelen dan een supplement uit een potje van 80 Euro... even metaforisch bedoeld he.

**Geplaatst**: 21-12-11 15:42

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 21-12-11 15:42

Laten we wel wezen: de paarden worden alleen gebruikt voor onderzoek dat op paarden toepasbaar is. En helemaal lekker is het niet, maar er wordt natuurlijk een hele stapel papierwerk (tot het plafond!) ingevuld voor zo'n onderzoek goedgekeurd wordt. Dus het doel zal wel belangrijk genoeg zijn. Het paard in kwestie leek er niet onder te lijden, en voor ze al te veel pijn hebben worden ze gewoonlijk wel afgemaakt.
Misschien komt hier iets mooi nieuws uit voor artrose of peesblessures.

Maar zoals je zegt, die grens trekken is ook als gewoon behandelend dierenarts wel lastig denk ik.
Een supplement ben ik trouwens ook geen fan van.
Wij nieuwere studenten zijn een beetje sceptisch wat betreft vitaminen "want het kan geen kwaad" en probiotica geven enzo.

Als je het dier gewoon geeft wat het vanuit zijn evolutionaire achtergrond nodig heeft, hoeft er niets mis te gaan. Gaat er ondanks dat nog iets mis, dan kun je kijken wat voor toevoegingen uitkomst zouden kunnen bieden.

Maar ja ik ben wel een betweterige derdejaars natuurlijk. _O-

In welk jaar zit je zusje?

**Geplaatst**: 22-12-11 09:25

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 22-12-11 09:25

in het derde ook! misschien ken je haar wel dan, ze zit ook hier op Bokt Eilleen333 is haar boktnaam.

maar goed net wat je zegt... alleen merk ik dat iedereen dat wel wéét, als je het erover hebt, maar ondertussen handelt men er vaak niet naar. hier op stal zijn al diverse specialisten geweest die dan aangeven dat een normaal paard op een goed basis ruwvoer met een liksteen al een heel eind moet komen. driejarigen aan de kilo's brok zetten heeft dus geen zin. even heel ruwweg gezegd hè... die mensen geloven dat wel, denken erover na en gaan dan toch gewoon verder in het oude patroon.

en wat denk je van de welvaartsziekten onder paarden tegenwoordig? het gros van de dieren die lijden aan hoefbevangenheid, insulineresistentie en dergelijke ziekten hebben dat in basis te danken aan hun eigenaren, die ze véél te rijk voeren. mensen zien een paard als een soort auto, en brok of muesli is de brandstof. minimaal een schep per dag, anders is men er oprecht van overtuigd dat zo'n paard niet functioneren kan. en dan heb ik het over paarden in de basissport en recreatie, geen toppaarden waarvan enorme prestaties gevraagd worden.

ik heb serieus iemand ooit horen zeggen 'ja maar hij moet toch IETS eten?!, helemaal in paniek omdat het paard zijn brokjes niet opat en zijn hooi wel. ik zag het probleem dus niet, pas nieuwe brok, hij moet even wennen eraan, dus hij eet een dagje zijn portie niet op. bovendien was het bijna twee kilo in één keer. de persoon in kwestie was er echt van overtuigd dat het paard er slechter van zou worden als hij die dag zijn brokken niet opat.

nou goed, en zo zijn er zóveel van dergelijke misvattingen over wat een paard nu nodig heeft. las laatst een leuk stukje van Machteld van Dierendonck, die precies zei wat ik altijd al roep over mensen die paarden als een soort hobbyspeeltje hebben, modieuze dekjes en dekens kopen maar in paniek raken als het dier zich vies maakt in de wei of met een ander paard speelt...

nou goed ik kom er evt nog wel op terug, heerlijk onderwerp...