Raineri schreef:Enkele weken geleden viel mij op dat ze wat scheef lief, over de benen goed. Maar de alarmbellen gingen wel af direct, rugproblemen oid bij een jong paard vind ik tricky. Nog nooit heb ik verder ook maar iets gezien of gemerkt. Vandaag waren we bij de kliniek en uit de echo bleek dat ze traumatische artrose heeft in haar SI. De zenuw was nog niet bekneld maar de prognose was wel slecht. Ik kan inspuiten en leuren aan het beest maar ze is nog niet eens 3. Is dat wat ik wil? Ook voor haar? Hij gaf aan dat het absoluut nog slechter zal gaan worden overtijd. Ik wil nog wel even een andere DA spreken over de prognose en wat er te doen is. Maar haar welzijn staat voorop. De diagnose is glashelder, het was overduidelijk te zien op de echo. Een rijpaard wordt het niet, lijkt me ook niet ethisch het proces verder te versnellen door erop te gaan zitten. Realistisch gezien, wat kan een andere da zeggen? Een behandeling wellicht waardoor het leefbaarder wordt. Maar hoe zeer ik het ook wel zou willen horen, hij gaat niet zeggen: wat een oetlul die andere arts, hij zit er volledig naast. En zelfs al kan ik het remmen, wie zegt dat dat lompe beest nooit meer onderuit gaat? Ik zie haar regelmatig gestrekt gaan omdat ze zo wild doet.
Ik ben gewoon zo verdrietig, alle dingen die ik nog wilde doen met haar kunnen niet meer. Had ik maar eerder iets gezien aan haar. Ze was echt mijn allerbeste vriendje. Ik had me voorgesteld dat ze bij mij zou blijven tot ze een ouwe taart is..
Jeetje wat een vreselijk nieuws. Heel veel sterkte.
) Er zit nog wel veel zand in zijn mest, dus nu wachten op advies van de DA of Liam nog wat langer psylliumzaad gevoerd gaat krijgen, of dat er toch iets anders is wat zand uit zijn darmen zal halen.
We beginnen zo langzamerhand weer met grondwerk, omdat ik hem zo min mogelijk stress wil bezorgen, ook vanwege de verhuizing.

aan het sturen moeten we nog wat werken. Ik ben altijd alleen en ze vind het heel gek om te stappen als ze me niet zag. Vandaag mijn man in de bak geparkeerd en even mee laten lopen om het kwartje te laten vallen. Maar ze wilde dus niet bij hem weg 



