Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Hier vliegen ze gewoon in alle weersomstandigheden buiten. Ze hebben een schuilstal dus ik maak me niet zo druk. Krijg ik op weg naar de fysio telefoon of we ze niet op stal zouden halen want ze waren aan het rennen. Dus ik zeg "enneh, ga je Vigo te pakken krijgen denk je?" *stilte* "en nog belangrijker, als je hem te pakken hebt, ga je hem dan ook vast kunnen houden tot aan de stal want het is best een eindje met een veulen van bijna een jaar dat beslist heeft dat de wereld hem op eet." "oké, misschien blijven ze beter in de weide maar ik ga toch kijken!"

Maflinger_S schreef:Buitenpaarden wennen makkelijk aan alle soorten weertypen dus dat is handig.
Voor je ‘t weet is gevoelig synoniem aan vloekbestendig maar of je dat moet willen …
N is gewoon te onzeker over zichzelf en is bang dat hij te moeilijk gaat zijn. Heb haar zien rijden op die merrie. Hij gaat van goede huize moeten komen om te moeilijk te zijn voor haar,
Vigo zal inderdaad een paard worden waar ze veel van zal moeten "negeren".
Maflinger_S schreef:@Pien, mooie reactie, dank je wel.
Ik wil mijn opmerking wel graag verduidelijken, want ik denk er hetzelfde over als jij, maar was misschien wat kort door de bocht in mijn communicatie.
Ik ben in bezit van een zeer gevoelig arabierig typje. Als ik niet met haar gevoeligheid zou kunnen omgaan, en die gevoeligheid bestaat eruit dat ze alles ziet en hoort en er wat van vindt, wat zich meestal uit in het als een malle gaan galopperen, zou ik waarschijnlijk een groot deel van de dag op haar vloeken, waarschijnlijk gevolgd door een flinke ruk aan het touw.
Met als gevolg dat mijn arabierig typje vloekbestendig wordt; de communicatie tussen ons bestaat uit een vloekwoord, bijvoorbeeld "rotknol" meestal gevolgd door een flinke ruk aan het touw. Arabierig typje denkt dat "rotknol" al dan niet in combinatie met een ruk aan het touw haar naam is en leert er mee leven. Deze manier van communiceren heeft dus al vrij snel geen impact meer maar er verandert niets als ik deze aanpak blijf houden.
Wat werkt er wel of in ieder geval beter (zeker op de lange termijn)?
Arabierig typje begeleiden in haar gevoeligheid. Door de jaren heen heb ik veel grondwerk met haar gedaan met als gevolg dat ze aan de hand prima te hanteren is (pun intended). Ze zal eens een klein hipsje doen, of 2, uit schrik maar dan is het wel klaar. Ze mag daarbij alle kanten uit behalve de mijne want ik heb een hele simpele rationale: "Daar waar ik ben, kan jij niet zijn". Dat heeft ze wel even moeten leren doordat ik wat forser in kwam nadat ze me omver beukte. Mijn veiligheid staat voorop, ook al weer met een simpele rationale; als ik om wat voor reden uitval kan ik haar veiligheid niet garanderen.
Arabierig typje woont in een stal met uitloopje eraan en kan dus zelf kiezen of ze binnen of buiten staat en kent dus de meeste weertypen inmiddels wel. Met wind of storm pas ik het programma (als we dat al hebben) aan en gaan we aan de hand werken, zodat ze op mij en op haar werk moet focussen. We doen dan western in hand trail (balkjeswerk). Ik leg een vierkantje neer en een L of een ander leuk vormpje zodat we in stap en draf wat kunnen oefenen met verplaatsen van voor- en achterhand.
Zou ik met wind of storm arabierig typje gaan longeren aan de enkele of dubbele longe gaat dat ook nog wel zo lang ik de longe kort hou, maximaal 5 meter en veel met haar mee loop. Als er dan een molshoop (klein bruin schaapje) beweegt, een eend in de sloot ineens beweegt of gaat kwaken of het plastic van het kuil bij de buren gaat wapperen in de wind heeft dat weinig impact op haar.
Ga ik bij wind of storm arabierig typje longeren aan de enkele of dubbele longe op meer dan 5 meter afstand van mij dan weet ik zeker dat er een of meerdere momenten komen waarop ze in een geluid of beweging net buiten de bak aanleiding vindt om er vandoor te gaan en te gaan galopperen als een malle. Ik doe dat overigens wel regelmatig, want dat zijn mooie trainingsmomenten. Ik ga niets uit de weg maar nogmaals: veiligheid staat voorop.
ondanks onze miscommunicatie van de laatste keer lijkt hij toch iets opgepikt te hebben want vandaag deed hij veel sneller waar ik heen wilde. (Meer naar voren reiken met die schouder zonder te versnellen of weg te drukken)

dat Sam een fijn paard is weet ik al lang. Maar Rêve ontwikkeld zich ook meer en meer tot een fantastisch dier.
culaccino schreef:Mooi dat Sam er niet in is blijven hangen, in die miscommunicatie van vorige keer. En fijn dat Rêve zo voor je wil werken. Hopelijk heeft ze die power doorgegeven aan Joy!


Hij is geen jonkie meer... hoop dat ik hem nog jaren fit kan houden. Ben over gegaan op equifyt ondanks dat het hier moeilijk te krijgen is... maar als ik zie hoe mooi ze de winter door gekomen zijn terwijl ik nog zoekende ben kwa wat en hoeveel... mijn man word gek van mij maar laat me doen.
ik mix zo’n 7 soorten equifyt nu. 


pien_2010 schreef:Sam oogt hier eigenlijk ook wel klein , ik dacht altijd dat Sam een groot paard was.
Sammeke is 1.48
Ik ben gewoon ook maar 1.50m waardoor we hem hebben kunnen wijsmaken dat hij paard is.
en nu mag niemand hem nog pony noemen als hij het hoort. (dat is een beetje een inside joke geworden die ons nog steeds regelmatig gezichten op levert al la "jullie zijn gestoord.")
nee. Meestal moet ik alleen maar kijken.
droogklootjes... kunnen jullie je leven niet eens filmen
lijkt me leuk
Neon schreef:![]()
![]()
![]()
droogklootjes... kunnen jullie je leven niet eens filmen
lijkt me leuk

Dan willen mensen wel eens reageren van ‘ik zou graag een vlieg zijn bij jullie soms.’ 
Hier wordt niet getikt. Kijk. Dit is Yaiko:


En niet zomaar een hond.... Nee, Yaiko is kwa bloedlijnen op en top gefokt voor bewaking.
Dusdanig dat het er van nature in zit en mijn man dus nu een jonge mechelaar voor zich heeft staan als hij te ruw met mij speelt.
hij "bijt" (alsin: hij pakt de hand vast en trekt die van me weg) en komt over me heen liggen. 

O-