maikeltje schreef:De eerste pony van mijn kinderen gaat ook nooit meer weg, maar op een gegeven moment moet er een grotere komen, en misschien weer een grotere. Als deze pony's te klein worden dan gaan ze echt wel weg naar een nieuw baasje. Zoals dat bij de meeste mensen zo gaat.
geen probleem, dat is een keuze die ieder voor zich maakt. de mijne is anders.
ik zie een paard niet als een 'wegdoevoorwerp' als 'ik er niets meer aan heb'. ik koop een beestje om hem bij mij een goed leven te bieden tot zijn dood. en tsja.... de slacht of inslapen hoort er dan helaas vaak bij, gebeurd maar weinig dat een paard het zelf opgeeft. gelukkig hebben zij dit voor op mensen.
ik heb meer vrede ermee dat ik weet dat mijn paard een goed leven heeft gehad en in vrede is ingeslapen/geslacht, dan dat ik me af moet vragen hoe het nu met mijn goede maatje is en later te horen moet krijgen dat hij al dood is. dát vind ik veel erger.
wat iemand aangaf klopt ook... als iemand anders zijn paard niet verkocht had, had ik er geen gehad, klopt! maar ik koop geen paard om hem weg te doen om een ander te plezieren. ik begrijp absoluut de handel, echt! ik zou dat ook prima kunnen, zolang je bewust een bepaalde 'afstand' bewaard. de band ik ik juist probeer op de bouwen en de klik die er bij mij moest zijn voor ik mijn paard kocht, is mij veel waard, heel veel waard en dat gooi ik niet zomaar weg.