Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-12-11 00:13

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 07-12-11 00:13

Mijn paard is ook niet 'goed' meer, maar ik heb toch iedere keer weer erg veel plezier met haar. Geniet van ieder moment, maar ik blijf wel eerlijk tegenover haar. Zodra ik zie dat het niet meer dierwaardig is, zal ik ook voor haar kiezen. Maar gelukkig gaat het nu erg goed met haar.

We kunnen niet rijden en allerlei andere dingen, maar het wandelen en de kleine vd oefeningen die ze wel kan geven ons best wel wat plezier. Verder geniet ze ook van het tuttelen, het verwend worden en vooral van het gewoon lekker paard zijn

Maar, ik zie ook heel veel om me heen dat mensen dat dus niet doen, die hun paarden wel als het ware 'inruilen' omdat hij/zij 'stuk' is. Ik kan niet eens meer tellen hoeveel verbaasde reacties ik heb gekregen over dat ik mijn paard nog heb. Wat moet ik immers met een paard waar ik niet mee kan rijden en eigenlijk niks intensief mee kan doen?
In mijn omgeving zijn dat verbazingwekkend veel mensen vind ik hoor.

**Geplaatst**: 07-12-11 00:21

Geplaatst: 07-12-11 00:21

En dan heb ik ook nog een shet ... dat is standaard in velen hun ogen al een 'minderwaardig paard' waar je sowieso al niets mee kunt, laat staan als die dan ook nog ziek wordt

**Geplaatst**: 07-12-11 01:25

Geplaatst: 07-12-11 01:25

Nemurin schreef:
Nemurin schreef:
wat dat aangaat is het denk ik voor veel mensen goed als zij een echt zorgenkindje zouden krijgen, je wordt er minder egoïstisch van heb ik het idee

Dit heb ik niet gezegd...?

huh...ik zie nu pas wat er bovenstaat.
het was een quote van merrieveulen.

ik zie enkele hun paarden aanhouden als ze niet meer ''voldoen''
ik zie ook enkele daarvan hun kop in het zand steken en niet willen zien dat het paard b.v. kreupel loopt.
vooral lekker door crossen.
de meeste die ik ken doen hem weg,afgedankt dus tijd voor wat nieuws.

de eerste optie is prima zolang het ook kan.
de 2e optie vind ik een verschrikking. [en ik ken ze echt]
de 3e optie kan ik alleen begrijpen als mensen dan ook hun verantwoording nemen en niet de boel de handel in gooien.

**Geplaatst**: 07-12-11 07:35

Geplaatst: 07-12-11 07:35

@ mariska32, degenen die een paard niet aanhouden wanneer het dier naar hun zin teveel zorgenkind wordt, hebben al een bepaald egoïsme dat voor de zorgenkind-verzorgers niet opgaat. het is maar net wat je wilt, kies je voor je paard om wie hij is, of kies je voor een paard om wat hij voor jóú kan doen?

@ isapaardje, kan je me iets meer vertellen over die wildgroei? ik geloof niet dat ik het helemaal begrijp?

vwb 'zeikerds' met tuig en dergelijke, ik ken het hoor! bij mijn verzorgponies vroeger gooiden we er gewoon op wat er lag, veel te groot bit en dergelijke. nu weet ik van het belang van goed passend spul, en hecht daar ook de nodige waarde aan. als ik twijfel bijv. aan een zadel komt eerst de specialist kijken voor ik ermee verder rij. de tuigen voor mijn ponies (waarvan er één een minderwaardig 'shetje' is) heb ik voor hen op maat laten maken in de Verenigde Staten omdat je hier voor kleine ponies alleen maar heel eenvoudig spul kon krijgen met keiharde kussens.
het is inderdaad 'vergroeien', haha! hier en daar misschien een beetje overdreven ook wel...

kom er zo nog op terug, moet aan 't werk!

**Geplaatst**: 07-12-11 08:52

Geplaatst: 07-12-11 08:52

@ isapaardje, precies dat zie ik dus ook gebeuren. een stalgenootje van mij heeft een paard, nu 20 jaar, en die was al jaren aan het kwakkelen. luchtwegklachten, vage kreupelheden etc. etc. zij is overal geweest met hem en er is amper een specialist die dat paard niet heeft gezien. op een gegeven moment heeft zij er een jong dier bijgekocht en deze met pensioen gestuurd. hij staat nu bij mijn paard in de groep, komt niet meer 's nachts op stal en dat bevalt hem blijkbaar prima. zijn conditie is weleens wisselend maar hij is niet kreupel meer enzo, doet het eigenlijk prima. zij zegt 'ik laat 'm lekker lopen zolang het wil, en als het niet meer wil dan zien we wel weer verder'. nou prima toch, als je dat zo kan regelen?

nu is het natuurlijk wel zo dat niet iedereen deze mogelijkheid heeft, bij ons staan de buitenpaarden best goedkoop dus wat dat betreft is het te doen. op een hoop stallingen kan het echter niet, simpelweg omdat ze geen groep buitenpaarden hebben ivm nat land en noem maar op. in zo'n geval is het niet zo simpel om er ééntje voor spek en bonen bij te hebben lopen en moet je dus kiezen. geen paard erbij, dus niet rijden en alleen nog rommelen en tuttelen (wat aan dit paard nog niet eens echt besteed is, af en toe vindt hij leuk maar een fulltime baasje die hem wil poetsen enzo hoeft voor hem niet zo nodig), of toch deze weg en een hele nieuwe. voor de één is dat simpel, wat je ook kiest, voor de ander niet.

ik zou zelf nooit een paard inruilen omdat ie niet meer kan voldoen aan mijn wensen. zolang de klik er nog wel is en je blij bent met elkaar om wie je bent, los van het rijden of shows e.d. echter, veel mensen hebben hun paard met bijv. wedstrijden als doel, en als het paard daarvoor niet (meer) geschikt is, tja...

vwb minderwaardige shetten, ik heb jaren tussen de handelaren en broodfokkers gebivakkeerd, en daar is het eigenlijk heel simpel. je kijkt naar de verkoopwaarde van het paard, en ergens daarbinnen trek je de grens voor DA kosten. bij shetjes hield dat eigenlijk in dat de DA gewoon niet kwam, de hoeven bekapte ik voor hen (goedkoper dan gediplomeerd smid), en ontwormen deden ze pas als er één koliek had. ja echt, zó bizar!

@ roosmarijn, precies, zo denk ik er ook over. zolang het paard nog wil, en pijnvrij op het land in de groep kan lopen, vind ik het goed genoeg. en dat zie je als oplettende eigenaar wel, of het paard nog wil of niet. ik heb afgelopen jaar twee oudjes meegemaakt van een kennis, fjordjes van 34 en 35 jaar. beiden waren al niet goed, en je zag de levenslust verdwijnen. toen de één ingeslapen was moest de ander een paar dagen later ook. heel erg sneu, maar voor de paarden toch het beste. en ze gaven het ook heel duidelijk aan.

@ lonniej, herkenbaar. dat zie ik dus ook gebeuren. paard niet goed genoeg meer voor de doelen van de eigenaar, en het is zo bekeken. er komt een fris, nieuw paard en het 'oude' wordt als een afgedragen kledingstuk aan de kant gegooid. ik snap niet dat er mensen zijn die dat kunnen, mijn geweten laat dat echt niet toe.
wat heeft jouw paard eigenlijk, dat hij niet 'goed' meer is?

@ mariska, en dat gebeurt meer dan je denkt hoor! mensen steken hun kop in het zand, willen er niet aan, terwijl er ergens in dat achterhoofd een stemmetje probeert er bovenuit te schreeuwen dat het niet goed gaat. vaak hebben die paarden ook 'vage' klachten, zijn bijv. scheef, zwaar in de hand of ze lopen met rijden keer op keer tegen hetzelfde probleem aan. ik denk dan 'laat 'm eens goed nakijken'. maar sommige mensen willen 'erdoorheen rijden', iets wat vaak het probleem wel kan verbergen, maar niet oplost. en dat is het jammere van paarden, ze pikken zoveel. als een paard merkt dat zijn roep om hulp niet wordt beantwoord zal hij er op een gegeven moment mee stoppen. sommigen houden dat lang vol, bij anderen is het een kwestie van tijd voor het volgende 'gevolgprobleem' de kop opsteekt. dat soort paarden eindigen vaak bij allerlei specialisten met een hele berg hardnekkige klachten/ problemen, terwijl het in beginsel maar om iets kleins ging dat relatief makkelijk kon worden opgelost.

helaas heb ik al meerdere van die paarden meegemaakt, dieren die helemaal afgestompt zijn en niet met mensen communiceren, simpelweg omdat dat altijd afgestraft of genegeerd is. van die in zichzelf gekeerde paarden.
overigens is mijn ervaring ook dat een hoop van die dieren nog wel te helpen zijn, door ze uit hun schulpje te helpen en met behulp van de juiste specialist(en).

komt erop neer dat veel mensen hun paard gewoon niet serieus nemen. 'onder het werk uitkomen' doen heel veel paarden, gewoon om je te testen maar bij een hoop komt het voort uit een goede reden, bijvoorbeeld een pijnlijk lijf/ zadel. in zo'n geval is er mijns inziens niet écht sprake van 'onder het werk uit willen komen', maar van een klacht van het paard naar de ruiter toe, die serieus dient te worden genomen. en daarom vind ik het stuk communicatie tussen eigenaar en paard ook zo belangrijk. immers, je moet toch weten wanneer je iets serieus moet nemen en wanneer je paard je gewoon loopt te testen, en dus hoe je moet gaan reageren.

**Geplaatst**: 07-12-11 13:47

Geplaatst: 07-12-11 13:47

merrieveulen schreef:
@ isapaardje, kan je me iets meer vertellen over die wildgroei? ik geloof niet dat ik het helemaal begrijp?

Is wat lastig uitleggen zonder goede tekening/foto's. Ga het proberen in eigen bewoordingen

Bij Isa zijn de hoefbenen dus vergroeid, daarmee groeit de hoef vanuit de kroonrand niet mooi meer recht naar beneden.
De hoefwand is in de toon heel dik en bij de verzenen heel dun. Uit balans. Het was beter als het omgekeerd was geweest.
De zolen zijn van hetzelfde materiaal inmiddels als de straal, taai raar geel hoorn, wat erg flexibel is en niet genoeg stevigheid biedt tegen bescherming van druk (dus snel kneuzingen).
Heel de hoef groeit dus anders dan hij zou moeten doen.
Doordat ze ook nog eens de dunne hielkant het meest belast (tenen ontzien), hebben deze de neiging naar binnen te groeien, wat de hoefsmid mooi liet zien gister.
Het verschil met Yoblin is nu extreem groot. Hij heeft goede holle grote kolenschoppen onder zijn benen staan. Kroonrand smaller dan onderrand.
Bij Isa is het omgekeerd, lange smalle spitse voeten waar de teen dus van doorgroeit en de omvang onder kleiner is dan de kroonrand boven.

Dit verkeerd en snel uitgroeien met 'ander' materiaal, noemde mijn hoefsmid wildgroei.

**Geplaatst**: 07-12-11 13:50

Geplaatst: 07-12-11 13:50

Helaas kan ik me nu ook aanmelden met een zorgenkindje.......

Ik heb afgelopen juli 2 paint jaarlingen vanuit Amerika over laten komen naar Nederland, een hengst en een merrie. De merrie was mager maar zag er gezond en vitaal uit. De hengst daarentegen was iel, mager en abnormaal rustig. Nu blijkt hij wel héél erg cool in het koppie te zijn, maar ik ben gelijk met 'm aan het dokteren gegaan. Mest onderzoek en vervolgens met medicatie van Erik Laarakkers aan de slag gegaan. Niet gratis maar naar een 1,5 maand begon hij toch echt op te leven en energie te krijgen. Uit het mestonderzoek bleek dat hij een fikse worminfectie en bepaalde celzouten tekort had of zelfs geheel niet aanwezig waren.

Nu had ik besloten om ze lekker in de opfok te doen, daar ze beide nu 1,5 jaar zijn en niet veel langer bij elkaar kunnen blijven staan. De hele dag ravotten in de wei of stal, een lust voor het oog. Mijn ventje zat weer helemaal lekker in z'n velletje.... tot afgelopen vrijdagmiddag!

Door onnadenkendheid van een ander, ga er verder niet over uitwijden, is mijn ventje over een smal bruggetje gelopen en uitgegleden. Hij lag zowel voor als achter in split. Totale paniek bij de persoon die dit veroorzaakt had, maar gelukkig bleef mijn ventje cool en keek hij mij verwachtingsvol aan. Wat te doen...... ik dacht eerst maar stro halen zodat hij een beetje grip zou hebben als hij probeerde op te staan. Zodra echter toen ik uit zicht was, raakte hij wel in paniek en heeft zich op brute kracht naar de kant weten te werken. Ik weer naar buiten gerend en wat ik toen zag....... RV van knie tot kogel geheel ontveld, RA wilde hij niet belasten. De linkerkant leek mee te vallen, maar moeilijk te zien met zwarte benen met véél haar.

Puntje bij paaltje, hij is met spoed naar Meerkerk gebracht. Daar hebben ze 'm, 1,5 uur na het ongeluk, direkt verdoofd en geopereerd aan alle 4 de benen. Achteraf bleek hij LV ook een jaap van een wond te hebben en achter zat hij vooral vol diepe sneden tot binnenkant van zijn lies. Wonder boven wonder, niets gebroken of beschadigde pezen. Ze hebben alle wonden weer kunnen hechten en geheel gedicht. Klasse!!!
Hij staat nu zwaar onder de pijnstillers en antibiotica en zijn 4 benen staan in het verband. Hij had koorts, maar de temp. is weer aan het zakken. Ik hoop dus dat ik 2011 alsnog positief kan afsluiten, mijn vertrouwen groeit in iedergeval met de dag omdat hij steeds goed eet en ook al begint om te kijken wanneer ik bij 'm ben.

Helaas ben ik niet verzekerd, maar gelukkig wel een stevig spaarcentje op de bank. Als ik deze reserve niet had gehad, dan was ik ook nooit aan paarden begonnen. Je weet dat er van alles kan gebeuren en dat het gelijk een boel geld kan gaan kosten. Ik heb al vanaf mijn 27ste paarden en eigenlijk nog nooit iets ernstig meegemaakt in de bijna 20 jaar. Eens moet de eerste keer zijn.....

Iedereen die zorgen heeft omtrent zijn/haar paardje(s), sterkte!!

**Geplaatst**: 07-12-11 14:07

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 07-12-11 14:07

Shetlanders zijn niet mijn smaak Isapaardje maar ik weet dat veel mensen er met plezier mee mennen, laat ze dan lekker.

Daar zijn ze niet minderwaardig om.
Ik heb bv. ook een pesthekel aan tinkers en Friezen maar ze zijn voor heel veel mensen WEL leuk. Laat die mensen er dan plezier mee hebben! Zijn dat ook geen minderwaardige paarden om, etc.

Overigens mensen die hun paard wegdoen omdat het stuk is, ik kan het ook van hun kant wel begrijpen. Veel mensen hebben maar geld om één paard te onderhouden, en als je dan dat ene paard aanhoudt waar je eigenlijk niets meer mee kunt maar je wilt wel rijden etc., wat doe je dan?
Veel mensen proberen dan ook wel degelijk een goed plekje voor het paard te zoeken bij mensen die het wel kunnen bieden wat het nodig heeft.

**Geplaatst**: 07-12-11 15:12

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 07-12-11 15:12

precies, eerlijkheid naar het paard toe. als bij één van mijne de klik zou verdwijnen oid, dan zou ik ook een betere match zoeken. wat ik alleen niet vind kunnen is zo'n paard dumpen, of dat nou in de verkoop is of in je eigen wei. een hoop paarden hebben voor ze stukgingen hun ruiter een hoop plezier bezorgd, en dat wordt dan soms gewoon vergeten, zeker als er eenmaal een nieuw paard is.

@ isapaardje, ik begrijp het. lijkt me wel extreem moeilijk. heeft je pony dan ook zooltjes onder? en is er kans dat dat door goed corrigerend bekappen/ beslaan nog te verbeteren is?

@ tsjoender, OMG! zoiets hoop je toch nooit mee te maken... hopelijk knapt je paardje snel op, jeetje zeg!
ben overigens wel benieuwd naar foto's als het verband er straks af is.

vwb de reserves, inderdaad. ik heb ook een spaarrekeningetje voor onvoorziene DA kosten, en daar moet van mij gewoon een bepaald bedrag minimaal opstaan. ik moet er niet aan denken dat ik één van mijn dieren door zoiets stoms als een geldgebrek zou moeten laten inslapen.

**Geplaatst**: 07-12-11 15:19

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 07-12-11 15:19

Ja maar als je een goede nieuwe eigenaar zoekt VIA de verkoop, dan is dat toch niet je paard dumpen? Ik zie heel veel paarden op die manier hier op Bokt aangeboden worden. Vind ik zelfs veel eerlijker dan wanneer de eigenaar het paard zou houden uit één of andere morele verplichting, maar geen tweede paard kan kopen om op te rijden en dan dus het gehouden paard in feite gaat verwijten dat ze niet meer kunnen rijden.
En dat voelt zo'n paard dan OOK wel.

**Geplaatst**: 07-12-11 15:30

Geplaatst: 07-12-11 15:30

jij ook welkom in het topic tsjoender.
ik neem aan dat het wel de verwachting is dat hij beter word?
het is wel schrikken zoiets. :(:)

nemurin@ als iemand het besluit neemt zijn zorgenkindje weg te doen is dat zijn goed recht.
sterker nog ondanks dat ik het zelf niet wil kan ik het ook wel begrijpen,mits je de juiste maatregelen treft.
laat het dier inslapen.
een zorgenkindje is niet verkoopbaar.
een plekje zoeken voor een oude dag is bijna onmogelijk,lees hoe vaak het paard via de achterdeur alsnog de handel in gaat met alle gevolgen van dien......
als ik alleen al naar bob kijk,moet er niet aan denken dat hij bij een niets vermoedende koper zou komen.
arm paard.

**Geplaatst**: 07-12-11 15:33

Geplaatst: 07-12-11 15:33

Nemurin schreef:
Ja maar als je een goede nieuwe eigenaar zoekt VIA de verkoop, dan is dat toch niet je paard dumpen? Ik zie heel veel paarden op die manier hier op Bokt aangeboden worden. Vind ik zelfs veel eerlijker dan wanneer de eigenaar het paard zou houden uit één of andere morele verplichting, maar geen tweede paard kan kopen om op te rijden en dan dus het gehouden paard in feite gaat verwijten dat ze niet meer kunnen rijden.
En dat voelt zo'n paard dan OOK wel.

zeker weten! nee ik bedoelde ook meer met dumpen dat mensen hun paard maar gewoon aan de eerste de beste die het juiste biedt verkopen om er maar zo snel mogelijk vanaf te zijn, ongeacht waar het terecht komt. heb het zelf ooit meegemaakt met een paard op onze oude stal, dat paard was compleet kapot en stond onder behandeling van een osteopaat en mocht zéker niet bereden worden. de eigenaren hadden het paard daar te leen staan voor een meisje en wisten van haar problemen, deden echter of hun neus bloedde. toen het 'leenmeisje' het paard niet meer kon verzorgen wegens tijdgebrek hebben de eigenaren het te koop aangeboden als leuk, gezond M2 leerpaard (dier had ooit M2 gelopen). toen de kopers kwamen was ik erbij en heb ik mooi het hele boekje over het paard op schoot geworpen. die mensen hebben het paard alsnog wel genomen alleen dus met een andere instelling dan eigenlijk hun bedoeling was, maar die verkopers stonden wel mooi even goed voor schut. lekker bemoeizuchtig van mij maar ik had in de tijd daarvoor ook voor het paard gezorgd en kende haar hele verhaal. haar als rijpaard zomaar gebruiken kon gewoon echt niet.

overigens is dat paard goed opgeknapt bij de nieuwe mensen, ze was echt goed op de rit maar is een jaar later (toen er voorzichtig werd uitgegeken naar er weer op te zitten, na talloze behandelingen) tijdens het spelen gevallen en had een extreme terugval. helaas hebben ze haar daarop moeten laten inslapen.

ik heb zelf nog wel wat leuks, mijn kleine Zned was er vandaag weer helemaal bij, voor 't eerst weer gelongeerd sinds het hoefijzer gedonder en hij liep als een zonnetje. had nogal wat energie over haha! maar hij liep echt heerlijk te rollen en superzuiver! zijn knie gaat ook goed, de quadriceps voelde mooi stevig vandaag hoewel ik wel het idee heb dat ie bij het gewricht nog iets gevoelig was. in zijn bewegen was dat gelukkig niet terug te zien. wel twee kleine kuchjes, hopelijk gewoon toeval hij heeft nl vorig jaar erg last gehad van snot en hoest.

**Geplaatst**: 07-12-11 15:33

Geplaatst: 07-12-11 15:33

Sommige zorgenkindjes zijn zeker wel verkoopbaar hoor Mariska, je moet er alleen geen hoge prijs voor gaan vragen. Er zijn een heleboel zorgenkindjes (buiten dit topic) die nog prima als grasmaaier of licht recreatiepaard zouden kunnen dienen. Of gezelschapspaard voor al bestaande paarden bij de koper, die niet nog eens een extra paard wil hebben om op te rijden.
Zoals ik zei, ik zie ze zat aangeboden worden op Bokt.
Wat ermee gebeurt als ze niet weg kunnen, weet ik niet. Inslapen waarschijnlijk ja.

Maar je hebt wel ergens gelijk: de mensen die in dit topic het meest reageren hebben inderdaad zorgenkindjes die niet meer verkoopbaar zijn, helaas.

Edit: Och, twee kleine kuchjes zou ik me niet druk om maken hoor! Gisteren gemend en het paard verslikte zich ofzo op de terugweg, dat was wel meer dan even een stel kleine kuchjes (het klonk eerst heel nep zelfs) maar die is echt gewoon gezond.

**Geplaatst**: 07-12-11 15:34

Geplaatst: 07-12-11 15:34

Ik ben juist niet van het verkopen van een niet bruikbaar paard. Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben om mijn weidepaard in de handel terecht te zien komen. Als ik de paarden niet aan huis had gehad dan had ik hem niet kunnen houden omdat ik inderdaad graag ook wil rijden. Nu heb ik er een paard bij waar ik wel op kan rijden maar dat paard had ik niet kunnen kopen wanneer ik ze in pension zou hebben staan. In dat geval had ik dan gekozen voor inslapen. Want ik ben veel te bang dat een ander toch weer gaat proberen er een rijpaard van te maken. Dat gaat dan een 3 weken goed en daarna staat ie weer kets kreupel. Dat zou ik hem willen besparen en bovendien wat hier komt aan dieren gaat nooit meer weg, tenzij voor de dood.

Maar dat is heel persoonlijk.

Ik heb dan ook nog nooit een paard gekocht waarvan ik niet zeker wist dat ik er een klik mee had. En ik heb al mijn paarden jong en onbeleerd gekocht. Op 1 na die een soort van zadelmak was gemaakt op de verkeerde manier maar daar kon dat paard niks aan doen. Maar verkopen wegens geen klik is voor mij dan ook iets onbegrijpelijks eigenlijk.

**Geplaatst**: 07-12-11 15:38

Geplaatst: 07-12-11 15:38

Nogmaals: ik heb het niet over in de verkoop zetten en er vervolgens niets bij zeggen.
Mijn manegebaas heeft een paard dat hem jarenlang trouw gediend heeft maar dat het niet meer kon bijbenen "met pensioen" gedaan, en wel door hem voor een zeer lage prijs aan mensen aan te bieden die best nog een extra paardje op de wei konden en wilden hebben, maar er niet meer veel mee gingen doen omdat ze gewoon al een rijpaard hadden.

Dat soort verkoop moet prima kunnen voor zorgenkindjes, mits ze geen pijn hebben en niet achterlijk veel extra verzorging nodig hebben.

Zorgenkindjes zijn namelijk ook de pechvogels zoals Zneddy hier bv.

Ik weet ook wel dat het niet regelmatig gebeurt - maar het KAN wel. Inslapen is zeker een prima alternatief maar ik ben er zelf gewoon niet voor als het paard nog goed kan leven, ook al kun je er niet op rijden.

En als jij zelf goed voor je paard bent, ga je het heus niet verkopen aan iemand die je er niet mee vertrouwt. Dus dat rijpaard ervan maken geloof ik ook niet zo in.

**Geplaatst**: 07-12-11 15:44

Geplaatst: 07-12-11 15:44

Ik heb het vaak zien gebeuren helaas. Zodra je je paard verkoopt heb je er niks meer over te zeggen. Dat vind ik persoonlijk geen optie. Het is mijn paard en ik ben er verantwoordelijk voor. Verkopen of weggeven is in mijn ogen mijn verantwoording afschuiven op een ander omdat ik zelf te laf ben om een knoop door te hakken.

Ik laat mijn dier dan liever inslapen, dan weet ik zeker dat er niet meer met het dier geleurd gaat worden.
En ik heb het zoveel om me heen gezien: veel van dit soort paarden verdwijnt de handel in met alle nare gevolgen voor het paard. Dat risico ga ik absoluut niet lopen met mijn dieren

**Geplaatst**: 07-12-11 16:12

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 07-12-11 16:12

Dat kan toch?
Plus dat jij ze sowieso houdt tot het echt niet meer gaat, dus jij valt al niet in de categorie mensen die 'm zou willen verkopen.

**Geplaatst**: 07-12-11 17:36

Geplaatst: 07-12-11 17:36

paarden die als grasmaaier kunnen dienen vallen bij mij onder onverkoopbaar.

verder heb ik te vaak gezien dat er met een verkocht/weggegeven [half] kapot paard andere dingen gebeurde dan afgesproken.
als je wilt kan ik vele voorbeelden geven uit eerste hand.
ik zorg er voor en anders is het einde verhaal. [maar het word een beetje off topic nu]

hopelijk zet het snotteren niet door merrieveulen.
een keer een kuch kunnen ze allemaal wel eens een keer hebben.

**Geplaatst**: 07-12-11 20:21

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 07-12-11 20:21

@Merrieveulen, Romy heeft een blessure in haar rechter achterbeen. Bij de kogel zitten sesambeentjes, die worden samengehouden door een ligament. Dat ligament bij Romy is stuk. Er zitten gaten en scheuren in en dat komt door een uitglijder tijdens het rijden, ze viel niet, maar schoof met haar achterhand weg. Dit heeft ze mei 2010 opgelopen. Ze heeft toen een hele lange tijd op rust gestaan, was toen bijna weer genezen en toen heeft ze een verkeerde beweging gemaakt waarbij alles terug was uitgescheurd, de gaten waren groter geworden en er was botwoekering ontstaan. Toen hebben we weer geprobeerd om te revalideren, maar na een check-up echo bleek dat het niks verbeterd was en dat de botwoekering nu complete artrose was geworden.
In principe kan ze niet meer gereden worden, al merk ik nu steeds langzaam aan dat het stukje bij beetje beter gaat. Maar ik denk niet dat ze ooit nog onder het zadel komt.

En dan hebben we nog een mooie waslijst met kwaaltjes.
Romy is vroeger verwaarloosd geweest, heeft daardoor chronische bronchitis gekregen, waardoor ze dus erg gevoelig is op de luchtwegen. Ze is gevoelig voor mok, krijgt zeer vaak wondjes aan haar lip, die nog steeds onverklaarbaar zijn.
Romy kan zichzelf moeilijk warm houden in de winter door het ouder worden. En zo komen er steeds wat dingetjes bij.
Ze heeft gevoelige ogen, krijgt snel een ontstoken oog. Dat soort dingetjes allemaal

**Geplaatst**: 07-12-11 22:13

Geplaatst: 07-12-11 22:13

God wat is dit moeilijk

renatevb @ [EA-TK-PP] TK 7 jarige merrie
Ik zit hier echt tranen met tuiten te huilen, maar het gaat niet anders...

**Geplaatst**: 07-12-11 22:52

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 07-12-11 22:52

Ik ben ook van mening dat je sommige paarden maar beter in kan laten slapen in plaats van ze te verkopen.

En zijn heus ook mensen die echt de zorg willen nemen voor een zorgenkindje maar het gebeurd ook veel dat ze alsnog bereden worden of juist het andere, dat ze alsnog naar de slager gaan.

Renate, heel veel sterkte. :(:)

Wat ik me afvroeg, is het niet iets om haar te gaan verleasen?

**Geplaatst**: 07-12-11 22:56

Geplaatst: 07-12-11 22:56

renatevb schreef:
God wat is dit moeilijk
renatevb @ [EA-TK-PP] TK 7 jarige merrie
Ik zit hier echt tranen met tuiten te huilen, maar het gaat niet anders...

jeetje renate,dit is echt sneu.
je zal er wel over nagedacht hebben maar is er echt niemand die in de drukke periode bij kan springen?
ik ben zo bang dat je hier spijt van gaat krijgen,zeker omdat ze eigen fok is.
in iedergeval sterkte ermee.

**Geplaatst**: 07-12-11 23:58

Geplaatst: 07-12-11 23:58

renatevb schreef:
God wat is dit moeilijk
renatevb @ [EA-TK-PP] TK 7 jarige merrie
Ik zit hier echt tranen met tuiten te huilen, maar het gaat niet anders...

**Geplaatst**: 08-12-11 00:42

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 08-12-11 00:42

Mariska ik denk dat je nu dan het tegendeel ziet - Friuli was officieel toch ook een zorgenkindje?

Wel een mooi paard, heel veel sterkte hoor Renate! :(:)

Kan me goed voorstellen dat dit moeilijk is.

**Geplaatst**: 08-12-11 01:46

Geplaatst: 08-12-11 01:46

renatevb schreef:
God wat is dit moeilijk
renatevb @ [EA-TK-PP] TK 7 jarige merrie
Ik zit hier echt tranen met tuiten te huilen, maar het gaat niet anders...

Ach jeetje toch! :(:)