Apple schreef:Wat wel zo is, is dat je met een paard veel kunt bereiken als je ze gewoon ook veel laat zien en veel laat meemaken.
Desensitiveren.
Die ruiters ken ik nl ook, paard schrikt in de verre hoek in de buitenbak, dus daar rijden ze dan niet meer. Dan schrikt het paard ook halverwege de buitenbak dus gaan ze maar naar binnen. En een half jaar verder ziet het paard alleen nog maar binnenbak (want anders schrikt ie).
Nou nogal logisch lijkt mij.
Als je met een normaal paard gewoon normaal omgaat en normaal dingen opbouwt dan kun je heel ver komen (goh, wat heb jij een makkelijk paard. En dan niet geloven dat dit niet altijd zo geweest is).
Wat jij hier schrijft vind ik heel herkenbaar en ik kan me er helemaal in vinden. Vergelijk eens het opzadelen op een sgw en dressuurwedstrijd. Mijn beeld hiervan is dat op een sgw wedstrijd paarden vaak gewoon relaxt aan de trailer staan en gezadeld worden, op een dressuurwedstrijd zie je vaak dat de paarden door drie mensen vastgehouden worden en zo snel mogelijk worden gezadeld. Ja, als je het nooit anders probeert zal je altijd denken dat jouw paard niet gewoon aan de wagen kan staan.
Of tegen mensen met paraplu zeggen dat ze die in moeten klappen, ja dan blijven het enge voorwerpen.