Toen ik begon met paardrijden (23 jaar geleden) was een cap verplicht. Niemand keek je raar aan als je met een cap reed want iedereen had er ééntje op.
Pas toen ik een jaar of 13, 14 was, vond ik een cap stom worden en wilde ik er liever geen op hebben. Het zweet, stinkt en staat absoluut niet stoer of cool.... mijn ouders hebben toen gezegd dat ik die cap op MOEST, maar na heel lang drammen en zeuren mocht ik zelf beslissen wat ik deed en of ik een cap droeg of niet. Dat werd dus een "nee" en sinds die tijd reed ik zonder cap, ook met springen, buitenrijden etc etc. Ik zag de gevaren niet en vond een cap iets voor mietjes en bangeschijters...
Ook op de maneges die ik later bezocht was een cap tijdens de les niet verplicht en omdat er niemand een cap draagt, draag jij um ook niet, ook al begon ik toen al te beseffen dat je hard kunt vallen als je over een hindernis van 1.20m moet zeilen..... Toch reed ik altijd zonder en het enige aan hoofddeksel wat ik droeg was een petje.....
Pas een aantal jaren geleden besefte ik dat het dom was om (in ieder geval) tijdens een bosrit, springen en bij een ander (jong) paard geen cap te dragen en ging het dus weer doen. Ik schafte een champignon aan en begon, ondanks het lachen van mede-ruiters, een cap te dragen. Langzamerhand werd het dragen van een cap ook meer verplicht op maneges en tijdens lessen, dus het gelach werd minder en mensen werden meer met hun neus op de feiten gedrukt.
Nu draag ik zonder schaamte een cap, alleen niet op mijn eigen paard in de binnenbak. Waarom daar niet? Tja, stom eigenlijk, want ook daar kun je vallen en lelijk vallen ook nog eens. Ik besefte twee weken geleden, toen ik gelanceerd werd en mijn heupgewricht scheurde, dat ik ook met mijn hoofd tegen de bakrand had kunnen knikkeren, want ik lag maar een meter ervandaan.... Misschien hebben mensen dat soort dingen nodig om te beseffen dat ze dom bezig zijn door zonder cap te rijden. Reken maar dat je hoofd als een overrijpe meloen openbarst als je met volle vaart tegen de bakrand opknalt.....
Je moet er niet teveel aan denken, maar soms is het toch weleens handig denk ik......