Wat een lieve reacties weer, hartverwarmend, het steunt me enorm om te lezen!
Update gisteren en vandaag Nosey:
Het ademen ging met het uur zowat beter. Het zware rochelen is bijna over, alleen bij heel diep snuiven klinkt het nog alsof haar neus dichtzit. Voornamelijk als ze rustig stilstaat klinkt het goed. Nog lang niet zoals het hoort maar ook niet meer zoals het was. Je ziet bij het ademen haar flanken ook niet meer zo bewegen.
Dit is dus voorzichtig positief, ze reageert dus op de antibiotica. En vrij snel ook.
Haar mest is nog wel zorgwekkend, letterlijk als water. De eerste uurtjes hier was het doorzichtig en zag het er meer uit als urine dan mest, ondertussen heeft het wel de mest kleur. Alleen dan net zo dun als een verse koeienvlaai.
Ze drinkt erg veel en likt ook veel aan de liksteen met zout en mineralen, dus ze zal niet zo snel uitdrogen van de diarree.

Haar gedrag en humeur is top. Ze heeft zo'n blik in haar ogen van 'nu is het goed, hier hoor ik'. Ze is niet moe meer, ligt nog maar weinig en wil alleen maar non-stop aandacht en eten. Als ik heel even niet naar haar kijk duwt ze haar hoofd door de tralies en hangt ze daar net zolang tot ik haar niet langer kan negeren, met die blije lieve blik






Een keer per dag stap ik 10 minuten buiten met haar zodat ze niet te stijf wordt. Dit gaat ook al beter, ze wankelt niet meer zo en stapt sterker mee. Lekker eigenwijs, ze wil elk grasprietje zien en heeft een duidelijk karaktertje. En dan daarna wil ze zo snel mogelijk terug haar warme stalletje in.
Koud heeft ze het gelukkig nog steeds niet.


Haar wonden en doorligplekken gaan ook beter, de huid is minder rood en schraal, het lijkt ook te genezen. Alleen haar linker bil is nog vol met nare plekjes, alleen te zien met de flitser op de telefoon.

Door de dunne mest was haar staart natuurlijk ook helemaal onder de dikke klonters oliebol. Wat ze met elke zwiep van haar staart in haar wonden op haar kont smeert.
Haar staart is zo hard in de klit dat je hem rechtop kan zetten en hij stijf als een plank blijft staan.
Het heeft me bijna een uur gekost om de knopen en klitten eruit te krijgen. Nosey vond de aandacht uiteraard weer heerlijk en stond er lekker bij te suffen. De staart in een vlecht gedaan, het werkt, de staart wordt nog wel vies maar ze smeert het niet meer zo uit.
Haar achterbeen is nogsteeds dik, ze is niet kreupel en heeft er geen pijn aan.
Ze moet twee keer per dag een injectie antibiotica en twee keer per dag een spuit penesuline in haar mond, ze is met alles heel makkelijk en braaf. Terwijl zij ook bijna geen eerdere mensen ervaring heeft gehad.
Ze wil heel duidelijk leven. Ze geniet van elke minuut. Dat ze het zo lang heeft volgehouden is eigenlijk al een wonder. Ze is zo happy met elke aai, elk hapje hooi. Haar oogjes staan heel helder en heel liefdevol. Alleen haar lichaam is zo op dat het nog heel spannend blijft. Hoe graag zij het ook mag willen, als haar lichaam te kapot is redt ze het niet. We kunnen niet kijken hoe het vanbinnen met haar gaat, daar weten we met de uitslag van de bloedtest meer over.
Ze heeft voor nu absoluut kwaliteit van leven
Update Aurora en Nouri vandaag en gisteren.
Gisteren het touw af gekregen! Na heel lang hengelen met een stok met een haakje heb ik heel voorzichtig het touw af kunnen tillen. Ze liet dat toe, dankzij de eerdere training met het zweepje is aanraking op haar hoofd oke zolang het mens maar minimaal 3 meter afstand houdt
Ze heeft wel echt een goed karakter, ze is dapper, ook echt lief en nieuwsgierig.
Gisteravond zat ik een tijd in het hoekje van de stal en heeft ze, de eerste keren heel voorzichtig, hooi van me aan durven pakken.
Later ook brokjes uit een emmer die ik vast hield.
Hele goede stappen in de juiste richting!



Nouri doet voornamelijk zijn moeder na dus toen die het durfde durfde hij ook.
Ik was even vergeten hoe snel een veulen een stal volledig smerig kan krijgen.... Al het zaagsel kon weg, na een nachtje
Oh en gisteravond was Nouri weer zo lief om vol in de vers verschoonde waterbak te mesten...
Beide voelen zich al meer op hun gemak met mensen erbij. Ze staan iig niet meer langs de stalwand geplakt
Zij zijn ook even buiten geweest waar ze een tijdje hebben gestapt. Dus ook bewogen
Aurora's hoeven hebben heel hard een bekapbeurt nodig wel. Maar ik zie me nog niet zo snel haar hoefjes bij kunnen veilen
Ik heb ze beide wel een paar keer horen kuchen. Ik hoop dat dat alleen door het op stal staan en het stof van zaagsel en hooi komt. Dat zijn ze natuurlijk niet gewend. Maar als het iets anders is kan dat nu niet behandeld worden...
Dat was voor nu weer even de update.
Jullie reacties doen me zo goed om te lezen, zo mooi hoe jullie met deze arme zielen meeleven.
Ik hoop heel erg dat het goed nieuws blijft!