Daphara schreef:ikke schreef:Ik begin te snappen waarom "de jeugd van tegenwoordig" zoveel meer watjes zijn....
Als het aan jullie ligt, mogen ze niks en dat is toch wel een variatie op de uitspraak: als je niet in staat bent een fout te maken, ben je tot niks in staat....
Als je de kans niet krijgt om die fout te maken, ben je niet eens in de omstandigheid om ervan te leren!!
Laat staan dat je uit kunt vogelen hoe het wel moet.
En dan maar klagen dat "de jeugd" er niks meer van bakt.
Wie de schoen past, trekke hem aan....
Een van m'n bijrijdsters dacht ook eens dat ze wel even door kon drukken, in plaats van het uit te onderhandelen. Nou, daar was Madam Taart heel simpel over: hop, eraf jij en met een welgemikte bok lag ze ernaast, zoals ze later opbiechtte![]()
She learned it the hard way maar ze heeft 'm opgepikt en uitgevogeld hoe het wel werkt.
Je blijft als eigenaar wel verantwoordelijk voor elke schade die je paard aanricht bij een ander. Als kind of jonge tiener overzie/bedenk je de mogelijke gevolgen van je daden niet altijd. Dat hoeft ook niet, van fouten kun je leren, het is alleen banketstaaf dat de eigenaar en niet de ouders van het kind aansprakelijk is voor de schade die het kan opleveren, zoals bijvoorbeeld bij Babootje met de hoge dierenarts rekening.
Duidelijke werkwijzen, afspraken en grenzen kunnen helpen om heel wat schade te voorkomen aan zowel ruiter , als paard, als ook aan derden.
Daarom ook, zie mijn eerdere reactie, moet je in gesprek blijven. Met enige regelmaat samen het paard verzorgen en op die manier met elkaar vaststellen welke regels nodig zijn en wat overbodig is geworden.
Het blijft een dynamisch proces waarbij alle partijen leren.
Mijn meiden mochten eerst niet rijden als er niemand was (als er iets gebeurt, is er geen hulp). Intussen vind ik het wel ok want ze hebben bewezen met die verantwoording om te gaan, bijvoorbeeld door te melden dat ze toch niet gaan rijden omdat het waaide, paard iebelig was en niemand op stal. Ze hebben dan de ruimte en de opties om iets anders te doen (longeren bijvoorbeeld).
Iemand van 14 moet je soms iets strakker begeleiden maar zorg wel dat er ruimte blijft om te leren zodat ze kan groeien en leren hoe dat werkt met verantwoordelijkheden. Dat is mijn punt.