Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Captain schreef:office schreef:Hengsten zeggen soms duidelijker hun mening en dat is ook een reden dat we paarden massaal ruinen.
Ik denk dat hier 'merrie's' moet staan?
Ruinen heeft te maken met dat hengsten best eens praatjes kunnen hebben en men daar wel consequent mee om moet kunnen gaan. De meeste mensen willen gewoon geen gezeur met hun paard, en als je hengst geen belangrijke papieren heeft of extreem talent voor iets of een leuk kleurtje is het dus gewoon makkelijker om te ruinen.
Tel daarbij op dat een paardvriendelijke stalling vinden voor een hengst haast onmogelijk is.
prompter schreef:Mooie instelling Elisa! Het paard hoeft echt niet trappelend van enthousiasme bij het hek te staan als ik kom, maar weglopen/zuur gezicht trekken zou ik zeker serieus nemen.
Het werk moet ook opgebouwd worden, en dat is niet altijd even leuk. Als wij met de jonge paarden (dravers) gaan werken, komt er meestal een korte periode dat ze tijdens het conditie opbouwen wat moe worden en dan aangeven dat ze de baan uitwillen (meestal heel subtiel, gewoon een beetje uitwijken naar de uitgang). Dan moet je even pas op de plaats maken en of wat minder werken, of stoppen met toevoegen van kilometers. Als de conditie op peil is en ze ontdekken dat ze het werk makkelijk aankunnen, zie je ze ook vaak "groeien" in enthousiast zijn.
Ik vind dus niet dat je aan elk signaal van "nee" moet toegeven, maar als het ineens een duidelijke nee is waar het eerst een ja was, dan vind ik dat je als eigenaar verplicht bent om te kijken waar dat vandaan komt en er iets aan doen.
En ook bakwerk is leuk te maken. Saai dezelfde rondjes lopen zonder dat er uitdaging in zit, zou ook niks voor mij zijn. Zet een paar pionnen neer om te slalommen, leg een balk ergens neer en bouw daar je oefeningen omheen (zijwaarts er overheen bijvoorbeeld). Het paard wordt soepeler en begrijpt de oefening veel beter. Maar ook veel overgangen, schakelen in tempo, allemaal zaken die het eentonige bakwerk kunnen doorbreken.
manzano schreef:Dat laatste heb je natuurlijk voor een groot deel zelf in de hand: hoe beloon je hem voor dingen die hij wel voor je doet/probeert?Interessant topic. Ik lees graag mee.
Ik heb hier een paard dat heel vaak "nee" zegt (lees; weglopen, soms staken) en in z'n leven duidelijk vaak niet is gehoord (ik heb hem nu een jaar, hij is 14 en heeft flink rugzakje). Ik vind het een lastige balans tussen hem de keuze geven (en dus niks doen) en toch wel wat doen in de hoop dat hij toch nog kan leren dat bepaalde dingen wél leuk zijn.
DuoPenotti schreef:Precies zo doe ik het ook Jessix
En hier komen ze altijd uit de wei als ik roep.
Gisteren verbaasde mij het zelfsDe DA zou komen voor enting, ergens voor de middag zou van te voren even bellen als ze aanreed.
Had ze 5 minuten buiten staan, net een streep gras bij, belt ze ben er over 20 minuten.
Ik dacht nu moet ik ze wel gaan halen, heel misschien dat de merrie komt?
Ja die kwam meteen, maar de ruin die minder knuffelig is vooral eten gefocust die draafde zelfs naar me toe.
Nu hoeven ze van mij natuurlijk niet meer zoveel te werken, maar dat ze van het gras kwamen als ze pas net buiten stonden verbaasde mij toch ook wel.
Wel handig.
senna21 schreef:Het verschil tussen de mens en een paard:
Een paard heeft geen ambities.
Een paard ís.
Daarom zijn het voor ons ook zulke fantastische leermeesters om uit ons hoofd/ego te komen.
prompter schreef:Mooie instelling Elisa! Het paard hoeft echt niet trappelend van enthousiasme bij het hek te staan als ik kom, maar weglopen/zuur gezicht trekken zou ik zeker serieus nemen.
Het werk moet ook opgebouwd worden, en dat is niet altijd even leuk. Als wij met de jonge paarden (dravers) gaan werken, komt er meestal een korte periode dat ze tijdens het conditie opbouwen wat moe worden en dan aangeven dat ze de baan uitwillen (meestal heel subtiel, gewoon een beetje uitwijken naar de uitgang). Dan moet je even pas op de plaats maken en of wat minder werken, of stoppen met toevoegen van kilometers. Als de conditie op peil is en ze ontdekken dat ze het werk makkelijk aankunnen, zie je ze ook vaak "groeien" in enthousiast zijn.
Ik vind dus niet dat je aan elk signaal van "nee" moet toegeven, maar als het ineens een duidelijke nee is waar het eerst een ja was, dan vind ik dat je als eigenaar verplicht bent om te kijken waar dat vandaan komt en er iets aan doen.
En ook bakwerk is leuk te maken. Saai dezelfde rondjes lopen zonder dat er uitdaging in zit, zou ook niks voor mij zijn. Zet een paar pionnen neer om te slalommen, leg een balk ergens neer en bouw daar je oefeningen omheen (zijwaarts er overheen bijvoorbeeld). Het paard wordt soepeler en begrijpt de oefening veel beter. Maar ook veel overgangen, schakelen in tempo, allemaal zaken die het eentonige bakwerk kunnen doorbreken.