
Het begin van een nieuwe uitdaging. In slechts 1.5 maand heb ik Finn helemaal klaargestoomd om te beginnen met dressuurmatig werk. Vanaf nu kunnen we echt aan de slag richting B-waardig en dat voelt goed!
De les ging eigenlijk veel beter dan verwacht, of gehoopt. Het is en blijft een jong paard met achterstalling onderhoud, die nooit dressuurmatig iets correct heeft moeten doen. Eerlijk? Ik had verwacht stuurloos door de bak te gaan en te denken 'Waar ben ik aan begonnen?'. Werkelijkheid? Bizar. Hij pakt het zo enorm goed op. Oke het stuur is niet perfect, maar dat geeft niet. Hij gedraagt zich echt puur als een jong paard, dus eigenlijk alleen maar goed. We hebben genoeg om aan te werken, maar ik ben al trots op de vooruitgang die we nu in 1 les hebben geboekt. De planning is om tweewekelijks te gaan lessen. Overigens is het niet alleen voor Finn hard werken, maar ook voor mij. Ik moet heel erg wennen aan zijn bewegingen en hoe nuchter hij is. Ook heb ik chronische rugpijn en staat mijn bekken scheef, waardoor ik in het dagelijkse leven al voorover loop van de pijn.. Laat staan rechtop zitten op een paard. Dat maakt het voor mij nog even extra moeilijk, maar ik doe enorm mijn best om toch netjes te zitten. Desalniettemin (leuk woord) ben ik toch wel een beetje trots op hoe we nu al door de bak gaan en durf ik vast een paar foto's te plaatsen

Niet op volgorde trouwens:









Onze werkpunten:
- Eerst tempo! Hij valt vrij snel terug in tempo en gaat je daarop pakken
- Rechtsom is de moeilijke kant
- Galop: Voorwaarts houden
- Beginnen met bovenlijn lang maken, lang en laag / voorwaarts neerwaarts
- Later iets meer oppakken, volte halvebaan meepakken
Op de foto's zie je ook heel goed wat ik bedoel met rugpijn versus houding, de pijn zit in mijn onderrug waardoor ik de neiging heb om mijn onderrug te bollen. Dat doet namelijk minder zeer, ik doe dit in het dagelijkse leven ook (zelfs in mijn slaap). Helaas weten we niet waar de pijn vandaan komt en hoe het opgelost kan worden. Het werkt vervolgens ook door in mijn schouders, want onderrug bollen = krom lopen = schouders hangen naar voren. Ik ben mezelf er heel erg bewust van, dus ik probeer altijd voor mijn gevoel extreem rechtop te lopen. Tijdens het rijden pas ik dit in stap ook vaak toe, maar qua spier kan ik het bijna niet volhouden nog

Overigens heb ik mijn nieuwe DeNiro's aan op de foto's, die nog niet helemaal ingereden zijn.. Dus ik voelde me een beetje houten klaas
