Het begin van een nieuwe uitdaging. In slechts 1.5 maand heb ik Finn helemaal klaargestoomd om te beginnen met dressuurmatig werk. Vanaf nu kunnen we echt aan de slag richting B-waardig en dat voelt goed!
De les ging eigenlijk veel beter dan verwacht, of gehoopt. Het is en blijft een jong paard met achterstalling onderhoud, die nooit dressuurmatig iets correct heeft moeten doen. Eerlijk? Ik had verwacht stuurloos door de bak te gaan en te denken 'Waar ben ik aan begonnen?'. Werkelijkheid? Bizar. Hij pakt het zo enorm goed op. Oke het stuur is niet perfect, maar dat geeft niet. Hij gedraagt zich echt puur als een jong paard, dus eigenlijk alleen maar goed. We hebben genoeg om aan te werken, maar ik ben al trots op de vooruitgang die we nu in 1 les hebben geboekt. De planning is om tweewekelijks te gaan lessen. Overigens is het niet alleen voor Finn hard werken, maar ook voor mij. Ik moet heel erg wennen aan zijn bewegingen en hoe nuchter hij is. Ook heb ik chronische rugpijn en staat mijn bekken scheef, waardoor ik in het dagelijkse leven al voorover loop van de pijn.. Laat staan rechtop zitten op een paard. Dat maakt het voor mij nog even extra moeilijk, maar ik doe enorm mijn best om toch netjes te zitten. Desalniettemin (leuk woord) ben ik toch wel een beetje trots op hoe we nu al door de bak gaan en durf ik vast een paar foto's te plaatsen

Niet op volgorde trouwens:









Onze werkpunten:
- Eerst tempo! Hij valt vrij snel terug in tempo en gaat je daarop pakken
- Rechtsom is de moeilijke kant
- Galop: Voorwaarts houden
- Beginnen met bovenlijn lang maken, lang en laag / voorwaarts neerwaarts
- Later iets meer oppakken, volte halvebaan meepakken
Op de foto's zie je ook heel goed wat ik bedoel met rugpijn versus houding, de pijn zit in mijn onderrug waardoor ik de neiging heb om mijn onderrug te bollen. Dat doet namelijk minder zeer, ik doe dit in het dagelijkse leven ook (zelfs in mijn slaap). Helaas weten we niet waar de pijn vandaan komt en hoe het opgelost kan worden. Het werkt vervolgens ook door in mijn schouders, want onderrug bollen = krom lopen = schouders hangen naar voren. Ik ben mezelf er heel erg bewust van, dus ik probeer altijd voor mijn gevoel extreem rechtop te lopen. Tijdens het rijden pas ik dit in stap ook vaak toe, maar qua spier kan ik het bijna niet volhouden nog

Overigens heb ik mijn nieuwe DeNiro's aan op de foto's, die nog niet helemaal ingereden zijn.. Dus ik voelde me een beetje houten klaas
Finn zijn oren zijn trouwens nogal vreemd, hij heeft er niet bepaald controle over heb ik het idee. Meestal hangen ze opzij als een ezel namelijk haha.
Ik dacht dat hij heel geconcentreerd keek, maar eigenlijk liep hij dus te flapperen met die oren?
Ze zijn ook net iets aan de lange kant, maar niet dusdanig dat ze te groot zijn.
Je mag iets moeilijk vinden en het niet perfect uitvoeren, maar we gaan NIET ineens de boel vastpakken en de andere kant op denderen. Ik moet er zelf ook erg aan wennen dat hij veel minder stuurbaar en flexibel is dan Zara, waarmee ik de gekste figuren kon rijden tot keertwendingen aan toe. Als ik dat soort dingen aan Finn vraag, dan weet ik zeker dat hij over zijn eigen voeten struikelt
Al met al gaat het rijden gewoon erg goed, rechtergalop is zijn moeilijkste punt. Linksom begint hij al aardig balans en kracht te krijgen en kan ik zelf ZITTEN in plaats van stuiteren



Niet dat ik hier weg wil, maar puur vanwege de afstand/tijd die ik dagelijks moet afleggen. Ik zie dit eigenlijk als een kans om Finn en Zara wat dichter bij elkaar te stallen, zodat ik de reistijd tussen de 2 paarden korter kan maken. Daarmee maak ik voor mezelf ook de keuze om 2x zo duur te gaan staan, maar wel met binnenbak.. Nog even een nachtje erover slapen voordat ik definitieve keuzes ga maken. Ik sta absoluut prima en naar mijn zin op de huidige stalling, maar de paarden dichter bij elkaar + altijd mogelijkheid tot rijden/trainen gaat misschien toch de doorslag geven tot verhuizen. Al zal mijn portemonnee het daar niet per definitie mee eens zijn 

daar is de stropdas 

Dan kunnen we amper een rondje in de juiste galop, meneer gooit dan zijn vliegende wissels in de rondte. Het hogere werk zit er dus al vast in.. 





) en in de stalgang vastgeknoopt. Daar heeft hij een paar keer staan hinniken, want hij zag natuurlijk geen andere paarden maar hoorde wel van alles. Hij heeft ook echt een vreemd hinnikje haha, niet erg mannelijk. Uiteindelijk besloten om hem gewoon maar op te zadelen en mee te nemen de bak in. De binnenbak welteverstaan. Eerst aan de hand een rondje gelopen zodat hij even kon kijken. Daarna opgestapt en gaan rijden. En toen spotte hij zichzelf in de spiegel..
Hij vond zichzelf zooooo leuk om te zien, echt geweldig. Hij bleef maar kijken naar zichzelf. Aan de lange zijde hebben we ook nog een wand met ramen van de kantine en hij is net groot genoeg om over het randje naar binnen te kijken. Dat was ook erg leuk want daar liepen mensen