Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-18 20:11

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-18 20:11

Maflinger_S schreef:
Ach, Joep doet af en toe wat arabierig, dat kan je hem niet kwalijk nemen. Dat zit in zijn genen.

Dat 2019 maar weer een mooi jaar voor jullie mag worden!

Oh absoluut. Die genen zitten in het paard. Ik vind het heerlijk, maar thuis maken ze zich soms zorgen :Y)

Jij ook een fijn jaar!

**Geplaatst**: 31-12-18 20:15

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 31-12-18 20:15

Dank je wel.

Mijn arabierig typje kan zichzelf helemaal verliezen, bijvoorbeeld door te gaan stekkeren in de longeerbak. Het volgende moment staat ze stil en je loopt voorzichtig op haar toe, je weet tenslotte maar nooit, en dan geef je haar een aai over haar bolletje en ze kijkt je aan met een blik van "ik ben chill, was er wat"? Doet Joep dat ook wel eens?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-18 20:44

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-18 20:44

Maflinger_S schreef:
Dank je wel.

Mijn arabierig typje kan zichzelf helemaal verliezen, bijvoorbeeld door te gaan stekkeren in de longeerbak. Het volgende moment staat ze stil en je loopt voorzichtig op haar toe, je weet tenslotte maar nooit, en dan geef je haar een aai over haar bolletje en ze kijkt je aan met een blik van "ik ben chill, was er wat"? Doet Joep dat ook wel eens?

Die ken ik ja

Meestal gevolgd door dit hoofd.

Afbeelding

$*\%/*$

**Geplaatst**: 31-12-18 20:48

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 31-12-18 20:48

Ja echt hè, in een seconde weer terug op aarde.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-01-19 22:36

Geplaatst door de TopicStarter : 09-01-19 22:36

Vuurspuwende draken

Mijn nieuwe doel van dit jaar is meer buiten wandelen met Joep. Ik vind het heel belangrijk voor de mentale welzijn van een paard, maar het draagt ook bij aan de zelfstandigheid en ‘dapperheid’ van een paard. Afgelopen jaar heb ik niet zo veel buiten kunnen lopen als ik eigenlijk wilde. We hadden de eerste maanden nog niet zo veel aan elkaar, daarna brak ik mijn elleboog en durfde ik niet. En toen ik meer vertrouwen in mijn elleboog begon te krijgen (toen mijn fysiotherapie afgerond was, vorige maand) begon het vuurwerk :')

Maar we zijn er nu klaar voor. Ik weet wat zijn schrikreactie is en hij vertrouwt op mij en dat is heel belangrijk vind ik. Je gaat toch met een dier het verkeer in en dat brengt nu eenmaal risico’s met zich mee. En al helemaal met Joep. Hij is eigenlijk heel erg braaf, maar hij ziet alles. Echt. Alles. En dat is voor ons allebei vermoeiend.

Omdat ik in februari begin aan mijn opleiding is het wel de bedoeling dat hij gaat leren alleen met mij weg te gaan. Over het algemeen probeer ik nu een weekenddag naar buiten te gaan, maar vandaag had ik geen uitmest-dienst. Dus Joep-met-de-veel-te-dikke-buik moest er toch echt aan geloven.

Vlakbij mijn stal hebben we een donker klein dijkje waar je overheen moet om bij een mooie open polder te komen. Ik vond het wel een mooie route waar we niet te veel enge dingen tegen zouden komen. Behalve dat dijkje dan, daar krijgt zelfs mijn bomproof fjord de kriebels van. Op het moment dat ik het dijkje opdraaide kwam er een zenuwachtige postbus achter mij aangereden. Er is daar maar 1 inrit en daar liep ik zo’n 20 meter vandaan. Het is een krappe dijk en ik zag het niet zitten om met Joep aan de kant te gaan staan zodat deze passief agressieve bestuurder langs mij kon sturen. Daarom besloot ik middenop de weg te lopen. Natuurlijk toeterde hij, want ik liep in de weg. Joep keek even achterom, gaf een geschrokken knor en liep verder

20 meter later draaide de beste man inderdaad zijn postbus het enige erfje op

Een paar meter verder op het enge dijkje hoorde ik een raar geluid. Ik kon mijn vinger niet leggen op het geluid. Tot ik de bocht omliep en zag dat er op een weiland mensen bezig waren met een houtversnipperaar. Ze stopte er volledige stammen in welke er aan de andere kant uitspoten _O-

Ik hoorde Joep zijn eerst rustige voetstappen achter mij veranderen in een hoop kleine stapjes terwijl hij wel steeds minder snel vooruit kwam

Toen ik hem rustig vroeg mee te komen begon hij geluiden te maken die wat weg hadden van een opstijgend vliegtuig. Ik kon niet achter me kijken, maar als je me had verteld dat er een vuurspuwende draak achter me stond had ik gezegd: “Yeah, makes sense.”
Maar hoe je het ook went of keert, mijn vuurspuwende paard zijn rattenstaartje bijna in zijn nek, liep wél achter me aan

De rest van de route zagen we niets bijzonders. Dus toen we 40 minuten later thuiskwamen vond ik hem zo braaf dat hij even mocht grazen. Eigenlijk probeer ik dat voor hem tot een minimum te beperken omdat hij er vaak een beetje jeuk van krijgt in de zomer, maar er zijn toch geen ZE-vliegjes als het vriest - of bijna vriest $_/-\o_$

Afbeelding

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-19 21:16

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-19 21:16

Brokjes proppen

Brokjes in zijn mond proppen. Dat is wat ik vandaag heb gedaan. Dat klinkt oneerbiedig en dat is het misschien ook wel. Maar het is wel wat ik heb gedaan en het heeft geholpen en wat ben ik trots. Joep vond het fantastisch. Stilstaan terwijl het vrouwtje op een krukje staat en dan ook nog brokjes krijgen. Wat. Een. Dag. $*\o/*$ Daarvoor wilde hij zelfs met zijn dikke billen in de regen staan.

Dit jaar wil ik graag zonder paniek op Joep kunnen stappen. Dat is een doel wat we makkelijk moeten kunnen halen. Maar dat betekent wel dat we moeten gaan oefenen, want de laatste keer dat ik iets deed met hangen, ging het falikant mis en eindigde ik op de eerste hulp. Ik heb er tijdens de afgelopen maanden goed overnagedacht en ik realiseer mij steeds beter waar onze valkuilen zitten. Het belangrijkste is misschien wel dat ‘moeten’ niet zo goed werkt voor Joep. Als hij iets moet van mij, doet hij het wel, maar niet van harte. En als hij iets echt spannend vindt is het in mijn ogen belangrijk dat hij het ook echt moet willen. Ik hou niet zo van voerbeloningen, maar ik weet dat het voor Joep heel goed werkt in een beginstadium. Net als heel veel knuffels. Daarom besloot ik vandaag een krukje en een cap mee te nemen naar de bak. Ik had als doel gesteld dat ik hem wilde inparkeren en dat hij rustig moest blijven staan. Ik wilde zijn nieuwsgierigheid wekken. Dat werkt vaak goed bij hem.

En daar stond ik dan op mijn krukje. Een zak vol met brokjes en een positieve vibe - althans die probeerde ik uit te stralen. Toen ik op de kruk ging staan keek Joep mij even verbaasd aan. Helemaal toen het halstertouw om zijn nek legde waardoor hij losstond. Verbaasd kwam hij naar me toegelopen. Natuurlijk beloonde ik hem. Met een blij hoofd probeerde hij zijn hoofd op mijn schouder te leggen (dat doet hij als het gewoon gezellig vindt). Maar ik was natuurlijk veel te hoog, dus hij nam genoegen met zijn lip met heel veel moeite op mijn schouder

Na een paar minuten op het krukje staan vroeg ik hem in te parkeren. De afgelopen paar dagen heb ik veel geoefend op de travers. Ik hoopte dat hij de link zou leggen door met zijn achterhand naar het krukje zou draaien. Ook dacht ik dat ik er heel lang mee bezig zou zijn, omdat ik hem vanaf het krukje moest begeleiden. Binnen twee keer vragen en drie brokjes metazoa had hij de truc door :')

Hij kwam ook steeds dichterbij staan. Ik besloot de sprong letterlijk en figuurlijk te nemen door op zijn rug te hangen. Hij bleef keurig stilstaan en ik voerde hem al hangend op zijn rug nog een lekker brokje. Hij was erg tevreden.

Op een gegeven moment had ik al een paar keer gehangen en bouwde ik de snoepjes iets af. Op een gegeven moment ging hij achteruit lopen. Ik dacht dat hij schrok, dus toen hij stilstond stopte ik gelijk met hangen en ging weer op de grond staan. Het krukje waren we inmiddels gepasseerd _O-

Ik ging nog een keer op de kruk staan om hem wat kunstjes te laten doen en na te denken over deze reactie. Joep bleef met zijn kont naar mij draaien en weer wegdraaien; op zoek naar het juiste antwoord. Tot hij opeens een volledig rondje om de kruk liep. Achteruit nog wel. Opeens realiseerde ik mij wat hij aan het doen was. Toen ik op zijn rug hing en de brokjes op waren ging hij op zoek naar het antwoord op mijn nieuwe vraag. Een vraag die ik eigelijk niet stelde, maar waar hij wel vanuit ging. Daarom liep hij achteruit. Ik had hem recent geleerd achteruit te lopen op commando. Hij dacht dat hij achteruit moest lopen, de schat. :+:

Ik vroeg hem nog een keer in te parkeren en op zijn rug te gaan hangen. Hij bleef dit keer keurig staan. Ik deed mijn hand (met brokje) naar voren en gaf het commando voor lopen. Een risico natuurlijk, maar ik dacht dat hij wellicht een stapje naar voren zou doen. En dat deed hij! Hij zette een mini-stapje en ik heb hem zo ontzettend beloont dat hij niet wist waar hij moest kijken :')

Snoepjes, knuffels, nog meer snoepjes en nog meer knuffels. Hij werd er zo blij van en hij pikte mijn hoge energie zo erg op dat hij spontaan een rondje maakte door de bak

Ik ben nog een laatste keer op de kruk gaan staan, om hem nog een brokje te voeren en ben toen gestopt. Wat was hij braaf en dapper. En wat reageerde hij goed op mijn gekke capriolen en vragen. Geen paniek. Hij vond het alleen maar zo ontzettend leuk om op zoek te gaan naar het goede antwoord. Zal het dan toch nog een keer lukken?

Afbeelding

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-19 19:03

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-19 19:03

Zondag ben ik opnieuw gaan hangen. Ik kan wel een heel verhaal ophangen, maar het ging heel goed en hij was erg braaf en relaxed :):)

Zelfs zo relaxed dat de meeste foto's niet geschikt zijn voor publicatie ivm een vijfde been. Toch jammer zo'n ruin _O-

Vandaag heeft hij heerlijk gespeeld in de bak met zijn buddy. Samen met de tinker gaan we zondag ook heerlijk naar buiten. Super spannend, want we gaan met de trailer. :):)

Verder heb ik ontdekt dat meneer vreselijk jaloers is. Ik heb hem vandaag de tinker ontzettend hard zien buiten omdat ik twee seconden Joep's zijn dekens over zijn rug legde tijdens het wisselen

Suffie.

Note: ik heb Joep zijn staart te kort geknipt. Even vergeten dat hij zijn staart omhoog doet als hij loopt _O-

**Geplaatst**: 15-01-19 08:27

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 15-01-19 08:27

Ondanks z'n korte staart blijft ie knap!

Gaat wel weer de goede richting op!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-19 22:46

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-19 22:46

Trailer-laad-dag

Vandaag was D-day. Volgende maand start mijn opleiding, dit betekend dat hij minimaal een keer per maand op de trailer naar Belgie moet. Wel handig om te weten of hij uberhaupt de trailer op loopt. En daarom gingen we vandaag op pad met de trailer. Een baby-tripje, maar een trip met de trailer never the less.

Het einddoel: fatsoenlijk op de trailer en fatsoenlijk van de trailer. Zowel op de heen als op de terugweg. Voor het wandelen had ik geen doel. Dat gaat thuis op de dijk al met horten en stoten Laat staan in een bos én op een lege vlakte.

Hij stond binnen no time op de trailer. Hij had toen zijn voorbenen opeens tien centimeter hoger waren dan zijn achterbenen even ogen op steeltjes, maar toen ik een appel voor zijn neus hield koos hij eieren (of appels?) voor zijn geld. :Y)

Hij stond keurig op de trailer toen ik even achterom liep om te helpen bij het sluiten van de klep. Dat was het moment dat hij besloot dat het een goed idee was om mij te volgen door om te draaien in de trailer. Ja, en dat kan natuurlijk niet. {:)-:(

Hij hing zichzelf half op en viel op zijn kont. Dikke paniek natuurlijk. En hij zat steeds meer vast onder zijn voorstang.

Dus ik ben de trailer ingegaan (via het voordeurtje) en heb hem losgeknoopt. Hij stond rustig op en ging weer rustig staan eten.

Dus paardlief extra goed vastgezet en snel gaan rijden. Ik zat bij mijn stalgenootje in haar auto zodat ik kon kijken of Joep dit keer wel bleef staan. En dat deed hij. Ik heb de trailer niet een keer zien bewegen.

Toen we aankwamen op de locatie heb ik hem direct uitgeladen. Ik had geen in in een herhaling van onze eerste situatie. Het moment dat hij de grond raakte gaf hij een verbaasde knor en liep toen briesend achter mij aan. Hij gaf helemaal niks om het feit dat hij op een nieuwe locatie was. En op dat moment was het paard van mijn stalgenootje nog niet eens uitgeladen. Hij had in eerste instantie niet eens door dat zijn vriendje uit de trailer kwam.

De hele wandeling ging in volledige rust. Hij gaf niet om heuvels, dijken of smeltend (en krakend) ijs. Hij liep rustig zijn rondje en gaf zo nu en dan een tevreden bries.

Ik heb hem nog nooit zo relaxed gezien op een vreemde locatie. Natuurlijk, hij zag ALLES, maar hij blijf ook de hele tijd heel fijn en rustig. Zelfs toen mijn gestoorde whippet even een sprintje trok en tegen de billen van zijn vriendje botste _O-

Onderweg terug naar huis begon ik mij af te vragen of hij niet stiekem toch bang zou zijn geworden van ons korte trailer probleem. Hij was nu heel erg rustig, maar ik zag het al helemaal misgaan op de terugweg. En ik had het koud en ik moest echt plassen, dus daar had ik geen zin in. _O-

Toen we bij de trailer kwamen stond hij rustig naast mij te wachten tot we klaar waren met draaien. En toen kwam het moment van laden. Ik dacht: fake it till we make it. Dus ik liep de trailer op en verwachtte weerstand op mijn halstertouw te voelen, maar voordat mijn helpers aan de zijkant van de laadklep stonden, was Joep al begonnen aan zijn hooi. $*\%/*$

Eenmaal thuis stond hij binnen notime weer met vier voetjes op het asfalt en liepen we de track op. Ik was en ben zo trots op dat paard. Als je mij vorig jaar had verteld dat hij zo braaf op vreemd terrein zou zijn en zo goed zou laden, zou ik toch drie keer achter mijn oren krabben.

Kijk ook even naar mijn zenuwachtige sufsnuiten met de regendekentjes :')

**Geplaatst**: 21-01-19 17:53

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 21-01-19 17:53

Wat een positiviteit, echt heerlijk om te lezen dit!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-19 09:32

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-19 09:32

Gypsy schreef:
Wat een positiviteit, echt heerlijk om te lezen dit!

\

Fijn om te horen! Zonder positiviteit in paardentraining kom je nergens

Toen hij zo raar omdraaide was ik wel echt even niet blij, maar hij raakte gelukkig (!) niet in paniek en liet mij gewoon helpen. Dat was wel heel fijn. Ik probeerde rustig te blijven, maar ik kan je vertellen dat ik waarschijnlijk zo niet overkwam :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-01-19 19:05

Geplaatst door de TopicStarter : 24-01-19 19:05

Unicum

Vandaag kreeg ik een appje van een stalgenootje. 'Joep heeft een wondje'. Ik dacht "Okay. Hij is een ruin. Hij staat met allerlei speelse ruinen in een kudde. En vandaag hebben ze alle paarden losgelaten op de track. Natuurlijk heeft hij een wondje."

En toen kreeg ik een foto. Op dat moment dacht ik: laat ik even langsgaan. Op de foto leek het namelijk alsof het heel erg diep was en breed. Een hechting, wellicht. Dus ik op naar stal. In mijn werkkleren met mijn mooie nieuwe spijkerbroek. Mijn moeder was op stal om uit te mesten en kwam met de geniale opmerking: "Hij heeft een wondje. Ik heb het nummer van de dierenarts naar je geappt. En het adres van stal, jij geeft altijd de verkeerde."

Ik liep dus zuchtend naar het paard toe dat mij vrolijk aan stond te kijken, want wát een verrassing. Hij stond op beide benen, maar inderdaad een wondje. Ik vond het niet zo schokkend. Breed, maar niet diep. Wel een paar lelijke randjes dus ik belde de dierenarts.
Ik vertelde het verhaal en de assistente zei: "Oh oh."
Ik dacht: "Oh oh DUCK"

Dus na een korte periode van overleg belde de dierenarts mij terug dat hij al onderweg was. Dus ik dacht: "Daar gaan we. Dit wordt mijn eerste hechting." Tot nu toe heb ik altijd geluk gehad. Nog nooit heb ik een dierenarts moeten bellen omdat mijn paard met een wondje stond. Nog nooit ben ik na een paardrijrit naar het ziekenhuis gegaan. Nog nooit heb ik een paard gehad dat zomereczeem had (terwijl ik wel alle risico rassen in mijn bezit heb gehad

) In zeven jaar paardenhouden is dat best een unicum. Dacht ik toch. Maar nee, ik heb Joep nog geen jaar en ik breek mijn ribben én moet de dierenarts bellen. Oh en zomereczeem. Ik dwaal af.

En daar stond hij dan. Te wachten in de sneeuw op een dierenarts die hem weer dicht zou ritsen. Ik stuurde gelijk mijn verzorgster een appje. Zij zou rond die tijd ook naar stal komen namelijk en ik had mijn handen vol aan Joep die straks een vislijn in zijn been zou krijgen.

Afbeelding

Meneer de dierenarts kwam binnen vijf minuten op stal. Ik zit altijd uren te wachten, maar deze keer waren ze er zo. Dat zorgde voor nog meer stress bij mij, natuurlijk. Goed, de dierenarts port drie keer in zijn wond en zegt. "Dat leek me heftig. Maar geen hechting nodig hoor."

MAN tien jaar van mijn leven af. Zelfs toen mijn merrie met een bloedende achterkant stond kwamen ze nog minder snel

Binnen notime had de dierenarts een prik in zijn hals gezet en het been helemaal zilver gespoten. Voor Joep 'boe' kon zeggen en 'trap' kon doen, was de dierenarts alweer verdwenen :')

Nu alleen de komende dagen overleven met antibiotica. Die ik in zijn mond moet spuiten, dat vind hij vast enig.

Spoiler:

**Geplaatst**: 24-01-19 20:07

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 24-01-19 20:07

Oei, altijd naar

Muppets zijn het ook :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-01-19 20:15

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst door de TopicStarter : 24-01-19 20:15

Lompe zielen zijn het

**Geplaatst**: 26-01-19 02:43

Geplaatst: 26-01-19 02:43

Och jee, een wondje, maar gelukkig viel het mee, ondanks de paniekerige signalen van mensen om je heen.

Erg leuk topic, dit: je schrijfstijl maar vooral ook Joep maken het voor mij zeer de 'moeite' waard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 14:03

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 14:03

Hahaha. Gelukkig dat we de moeite waard zijn

Op dit moment doe ik niet zo heel veel met hem. Ik ben wat bezig met grondwerk (parelli), sterker worden (door middel van academische rijkunst) en buiten wandelen (wat boven verwachting goed gaat). Allemaal niet zo heel spannend dus.

De spanning gaat pas echt weer beginnen op 17 februrari. Dan ga ik zelf voor het eerst naar Belgie om mijn opleiding te starten. Joepie moet de week erna ook aan de bak :))

Met zijn wondje gaat het goed. Hij vond me tijdelijk niet zo leuk door de medicatie, maar inmiddels zijn we weer vrienden :')

**Geplaatst**: 28-01-19 14:47

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 28-01-19 14:47

Wat een leuk topic om te volgen. Je hebt een erg leuke schrijfstijl. Ook als je zegt "vandaag niet zo veel te melden" weet je er toch weer wat lezenswaardigs van te maken. Respect hoe je met Joep omgaat en wat fijn om te zien dat hij zo vooruitgaat en je vertrouwt.

Wij hebben een tijdje een arabierachtige geleased en die werd altijd chagerijnig als hij het te koud vond. Die had toch echt wel een 300 grams deken nodig in de winter.

Succes met je opleiding en houd ons op de hoogte.

**Geplaatst**: 28-01-19 15:10

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 28-01-19 15:10

Stiekem toch gewoon lekker bezig inderdaad.

Mijn arabierig typje is een drama queen. Mijn trainster verdenkt haar ervan dat ze ergens een Mattel merkje heeft (als een Barbiepaard).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 15:23

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 15:23

@Sas leuk om te horen! Chagreinig van kou wordt hij niet. Wel saai

Als het ook maar dreigt met regenen heeft hij er helemaal geen zin in.

@maflinger een Mattel merkje _O-

Wat nou penny-paard? Een mattelpaard is de oliebol $*\%/*$

**Geplaatst**: 29-01-19 09:59

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 29-01-19 09:59

Zo... ik heb alles gelezen! Echt ontzettend leuk! $*\o/*$

Ik ga ook volgen, ben benieuwd hoe alles zal lopen voor jullie, maar als ik het zo hoor (lees) komt het helemaal goed!

**Geplaatst**: 29-01-19 16:34

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 29-01-19 16:34

Stiekem volg ik ook allang natuurlijk!

Mijn vorige arabier was ook een dramaqueen, het was alleen wel een ruin. :')

Gelukkig viel zijn wond mee!
En mijn vorige paard kon wel omdraaien in de trailer hoor!

Heel prettig dat hij na iets spannends gewoon weer verder gaat alsof er niks gebeurd is!
Was benieuwd wat je precies doet met de academische rijkunst om hem sterker te maken?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-01-19 11:01

Geplaatst door de TopicStarter : 31-01-19 11:01

MirandaFuego schreef:
Stiekem volg ik ook allang natuurlijk!

Mijn vorige arabier was ook een dramaqueen, het was alleen wel een ruin.

Gelukkig viel zijn wond mee!
En mijn vorige paard kon wel omdraaien in de trailer hoor!

Heel prettig dat hij na iets spannends gewoon weer verder gaat alsof er niks gebeurd is!
Was benieuwd wat je precies doet met de academische rijkunst om hem sterker te maken?

Wat leuk!

Ik doe op dit moment voornamelijk travers en gewichtverplaatsingen. Maar ook gewoon rechtdoor lopen, natuurlijk. Want als je eenmaal in de travers stand zit, is het moeilijk om je billen vervolgens weer recht te houden

**Geplaatst**: 31-01-19 11:10

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 31-01-19 11:10

Haha ja soms is rechtdoor nog lastiger.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-01-19 11:20

Geplaatst door de TopicStarter : 31-01-19 11:20

De leeuw met pepermuntkussentjes

Gisteren stond ik gewapend met een krukje en een echt hoofdstel in de bak. Met Joep natuurlijk, die stond heel trots in te parkeren en het krukje om te gooien. Om vervolgens weer in te parkeren en het krukje verder te duwen. Goed, bezigheidstherapie noemen we dat. Zelf ging ik al kijkend naar mijn lichtelijk gestoorde paard denken over inrijden en rijden in het algemeen. Dat had ik mij smorgens al voorgenomen. Ooit moet je gewoon een stap vooruit maken en alhoewel dit een schuifeltje was, is het niet achterwaarts.

Ik wilde eigenlijk op het krukje gaan zitten, maar daar was Joep erg druk mee, dus ik besloot gewoon te blijven staan. Al mijmerend vroeg ik mij af: "Wat is rijden?" en "Hoe zou ik mij voelen als ik een paard was?"

Ik ben een beelddenker. Dus ik zag mezelf al rondlopen met een leeuw op mijn rug. In principe, als ik die leeuw zou vertrouwen, hoeft het niet eng te zijn. Als ik 100% zeker ben dat de leeuw niet ineens zijn tanden in mijn nek zet en ik en de leeuw gaan leuke dingen doen, dan hoeft het niet erg te zijn. Toch? Maar ik zou dan wel graag een leeuw willen die niet te groot is. Een welpje of zo. Die gedachte schudde ik van mij af. Een welp is niet eng. Zo'n grote daarentegen. Hoe zou ik het vinden als hij op mijn rug zou zitten? Stel dat ik zou moeten rennen? Hoe kan ik mijn zoogdier (Joep) ervan overtuigen dat ik (de leeuw) niet eng ben?

Weer bracht ik deze gedachte terug naar mijzelf. Als de leeuw het mij vriendelijk zou vragen zou ik het ook minder erg vinden. Als de leeuw zou zeggen: "Goh, he, zou het je vandaag uitkomen?" Dan prima. Mits het mij uitkomt natuurlijk, anders is dat hele idee ook weer verdwenen.

Ik moet het dus aan mijn prooidier vragen. Duidelijke taal. Maar hoe vraag je aan een paard of je op zijn rug mag zitten én hoe maak je dat extra leuk? Ik stelde mijzelf die vraag. Wanneer zou ik de leeuw extra leuk vinden? Als hij mij zou aaien? Nee, niet echt. Ik zou het aardig vinden hoor, maar echt speciaal zou ik me niet voelen. En als de leeuw met me zou praten? Dat zou ik wel chill vinden. Ik zoek bevestiging en als ik die krijg is dat fijn. Maar wat zou nou écht fan-tas-tisch zijn. Wanneer zou ik echt denken: "Man, die leeuw is cool."

Rond een uur of vijf krijg ik vaak honger. "ETEN" dacht ik. Als mensen mij eten geven vind ik dat fantastisch. Als die leeuw me nou mijn favoriete snoepjes zou voeren zou ik echt blij zijn met die leeuw. Hoe aardig is dat? Pepermuntkussentjes of zo. Opeens dacht ik. Ik moet er gewoon een spelletje van maken. Joep houd van puzzelen. Als ik hem nou laat puzzelen dat het niet eng is dat ik op zijn rug zit. Dat hij dan een snoepje krijgt.

Kijk, ik wil niet een paard creëren dat alleen blijft staan met snoep. Dat panikerend rondrent tot ik zeg: "Hey, wil je een snoepje?". Gewoon af en toe. Als extra motivatie naast het aaien en prijzen. Dus ik floot mijn paard en inmiddels volledig modderige krukje bij mij. Ging op het krukje staan, parkeerde hem in en zocht in mijn zak naar het laatste beetje brok in mijn zak. Ik heb een fjord, dus brokjes op zak is altijd praktisch.

Ik ging weer om hem heen hangen - hij gaf geen ducks. Hij keek om en ik zag hem denken. "Stom hoor. Ik was net lekker met mijn kruk aan het spelen en nu kom jij je bemoeien." Ik bood hem een snoepje aan. Met verbaasde ogen nam hij keurig het brokje uit mijn hand. Hij vond het wel prima. Ik probeerde het nog een keer. Nu 'schopte' ik hem tegen zijn kon om mijn been over zijn rug te leggen. Weer kreeg hij een snoepje terwijl ik als een flamingo in mijn zeer on-ontspannende pose bleef staan. Er is een reden dat ik niet op yoga zit.

Na vijf minuten af en toe brokjes voeren ben ik gewoon gaan zitten. Now or never. Joep bleef een beetje stommig voor zich uitstaren tot hij doorhad dat ik niet meer naast hem stond. Snuffelend ging zijn neus opzij naar mijn broek en hij zuchtte. Ik denk dat hij dacht: "Hey yo leeuw. Waarom doen we nu dit? Oh krijg ik een snoepje. Cool. Cool. En nu? Nog een snoepje. Man, ik ben echt braaf."

**Geplaatst**: 31-01-19 12:22

Re: [VOLG] arabier Joep - traumaatjes te lijf

Geplaatst: 31-01-19 12:22

Haha, geweldig, een leeuw op je rug... _O-

Maar wat goed zeg van jullie!

Bij Aliaa geef ik ook snoepjes als ik op haar zit, werkt prima voor die paarden. :))