1) Ongeveer 12 jaar geleden ging ik samen met een vriendin op onze verzorgpony's een buiten rit maken, de ene pony (Pony 1) kon werkelijk waar overal van schrikken en de andere pony (Pony 2) was zo mak als het maar kon.
We reden over een rustige weg met aan de rechterkant een brede sloot en aan de andere kant huizen/boerderijen en boerenslootjes. Op de brede sloot waren ze aan het varen en waterskiën.
De jongens vonden het leuk om op het moment dat ze naast ons waren om een "sprong" te maken met de waterski, gevolg.... Pony 1 liep rustig door en Pony 2 (die in principe nergens bang voor is) schrok..
Pony 2 kijkt vervolgens verbaasd naar Pony 1 met een blik van.... Huh we zouden toch schrikken, waarom schrik jij niet?
2) Een paar jaar geleden samen met een vriendin besloten om een strandrit/bosrit te gaan maken van 2 uur op een manege met een groep.. De groep vond ik al veel te groot ongeveer 15 man als het er niet meer waren en maar 1 begeleider. Na een half uur begon mijn pony al met het naar beneden trekken van zijn hoofd elke halve minuut / minuut, hier is hij helaas de hele rit niet meer mee opgehouden.. We waren bijna terug bij stal en besloten nog een galopje te maken.. Ik reed als 3e van achter, de voorste paarden/pony's gingen steeds sneller, waardoor die van mij ook steeds sneller ging en nog steeds af en toe met zijn hoofd naar beneden ging.. We waren nog maar net in galop toen mijn pony bokte en ik op de hals van mijn pony terecht kwam en een beugel verloor, mijn pony ging steeds sneller gelukkig kon ik terug in het zadel komen en na twee keer STOP roepen wat even duurde ivm de grote groep, terug naar draf gegaan en toen naar stap.. Wat een rit was dit, gevolg de dag erna last down under (&Blauw)..
Dit was geen succes
(Want een hond op iemand afsturen is een teken van vriendelijkheid...
)
Na een paar minuutjes breken de eigenaresse van de hond en ik toch het spel maar af, want we moesten toch ook weer een keer naar huis.
.