Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-01-18 18:08

Geplaatst: 29-01-18 18:08

Ik zie het ook langskomen en vind het vreselijk maar ook deels begrijpelijk.
Sommigen doen alleen meer alsof hun het slachtoffer zijn en niet het paard.
Zelf heb ik er een van 19 en omdat ik hoog waarschijnlijk in 2 jaar naar Zweden ga had ik de keus om hem mee te nemen of hier te laten. Lastige keuze die me opvrat, meenemen naar vreemd, koud en berg land of hier laten en niet weten wat er gebeurd?
Gelukkig heb ik een schat van een zus die hem dan wil hebben en voor hem wil zorgen op zijn oude dag. Anders was ik waarschijnlijk langer gebleven tot ik zeker wist van mijn keuzes.

Ik realiseer wel de laatste tijd dat veel mensen een dier als gebruiksdoel zien, niet als een huisdier of partner.

**Geplaatst**: 29-01-18 18:10

Geplaatst: 29-01-18 18:10

Vicky_Belle schreef:
wat mij altijd blijft verbazen is hoe snel die oudjes toch weer een nieuw plaatsje vinden. Idem verhaal met een vriendin van mij. Haar paard met HKO fase 3 moest weg en binnen de week had hij een "droomplaatsje" bij iemand aan huis. Ik vraag me dan af of die mensen wel weten wat ze in huis halen en of dat paard nu beter af is. Gewoon in een wei dumpen vind ik voor oudjes soms ook bijna verwaarlozing. Ik heb er ook al veel aangeboden gekregen maar nooit aangenomen. Mijn oude kleine ponytje kost me meer aan medicatie en speciaal voer dan mijn andere 2 gezonde paarden. Ik heb ze liever op een all inc stal maar omdat dat onbetaalbaar is voor meerdere paarden heb ik ze op een wei gezet. Dan kan mijn oude ponytje op haar gemakje oud worden en zit ze niemand in de weg.

Tja, die oudjes kunnen nog wel eten, dus voor in de zomer, paar maanden goed in het gras en dan naar de slager. Reken er maar op dat dit gebeurt, erg?? Nee hoor, dood zijn veel paarden beter af dan bij de zogenaamde liefhebber.

**Geplaatst**: 29-01-18 18:13

Re: 'Met pijn in mn hart'

Geplaatst: 29-01-18 18:13

Hier kan ik me ook zo aan ergeren, het liefst zou ik een oudje kopen. Maar dan wel voor erbij en dat kan ik gewoon niet betalen. Ik ben aan het sparen voor het paard en dat zal er een rond de 10 worden maar die blijft dan hopelijk bij mij tot zijn dood.

**Geplaatst**: 29-01-18 18:17

Geplaatst: 29-01-18 18:17

Het doet mij gewoon pijn in mijn hart, om te zien hoeveel paarden en pony's er worden afgedankt.... Een 26-jarige pony verkopen omdat hij niet meer aan je wensen voldoet, een paard van 24 die vol artrose zit verkopen omdat je er niet meer op kan rijden, ik vind het in- en in triest.

Vervolgens zijn het ook nog de mensen die het hardst janken wanneer blijkt dat het paard toch verhandeld is, ondanks alle gebreken. Ja, als je dan zélf eens je verantwoordelijkheid had genomen had je het kunnen voorkomen en had je paard een fijne oude dag kunnen hebben.....

Ik snap het ook niet, want je koopt een paard toch met een bepaalde gedachte? Je koopt toch geen 26-jarige pony met de gedachte dat die topfit is en blijft en je er nog jaren fanatiek mee kunt rijden? En je koopt toch ook geen paard met artrose als je een fanatieke wedstrijdruiter bent? Je denkt toch na, wat als....? Je koopt toch geen paard met de gedachte; "als hij een blessure krijgt of te oud is, dan doe ik hem wel weer weg". Waar gaat het dan toch mis? Zo laatst ook een advertentie; "Met pijn in mijn hart moet ik afscheid nemen van mijn allerliefste maatje. Pony heeft een peesblessure en wegens aanschaf van een jongere pony heb ik geen tijd meer voor hem"

Nou, als je hem afdankt omdat hij niet goed genoeg is en je een nieuwe pony hebt, dan is het ook je allerbeste maatje niet.....

Ik kocht zelf ruim 7 jaar geleden een paard, de eigenaresse ging emigreren en het paard moest daarom weg. Ik was op zoek naar een fijn paard om van te leren, een paard dat al wat meer had gezien en die je ook een paar dagen stil kon zetten zonder een tikkende tijdbom te hebben. Dat werd een merrie van 14. Maar dan weet je ook dat het paard niet het eeuwige leven heeft en dat je er waarschijnlijk niet nog jarenlang superfanatiek mee kan rijden. Daar hebben we ook altijd rekening mee gehouden. Jarenlang hebben we heerlijk recreatief gereden, maar in de jaren daarna werd het gewoon wat minder. Je doet steeds een stapje terug. Erg? Nee, helemaal niet, want ik wist dat dat zou kunnen gebeuren. Uiteindelijk heeft ze anderhalf jaar op pensioen gestaan, ze stond de weide te versieren terwijl ze klauwen met geld kostte (dierenarts, speciale voeding, diverse medicatie en supplementen), maar geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om haar dan maar af te danken. Ik had zoveel van haar geleerd, ze heeft altijd zo hard voor mij gewerkt. Dan dank je je maatje toch niet af? Uiteindelijk hebben we haar dit weekend moeten gaan. Ze wordt vandaag opgetakeld door de Rendac. En ja, dat is verschrikkelijk klote om te zien, doet enorm veel pijn en veel verdriet, maar ik kan wél zeggen dat ik altijd voor mijn paard heb gezorgd, met volle verantwoordelijkheid, inzet en vooral met veel liefde. Ze heeft een mooi leven en een hele fijne oude dag gehad, en dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait.

Edit: De schrijnende gevallen natuurlijk uitgezonderd, waarin je door een onverwachte rotsituatie geen geld meer hebt om je paard te onderhouden of iets dergelijks. Maar 99% van de gevallen is gewoon bullshit, dat is geen geld uit wíllen geven en er geen tijd meer in wíllen steken. Wees daar dan ook gewoon eerlijk in...

**Geplaatst**: 29-01-18 18:30

Geplaatst: 29-01-18 18:30

Voor ons is ondenkbaar dat de paarden hier nog naar een andere eigenaar gaan, of ik moet dood gaan en dan gaan ze naar mijn vriendin die oude paarden opvangt en dan erft ze een substantieel bedrag zodat het betaald wordt.
Dus ik begrijp het ook niet zo goed.

Neemt niet weg dat ik hier af en toe heel moedeloos wordt van één paardje dat altijd wat heeft. Ik durf gerust te zeggen dat ze dank zij mij een top leven heeft. Ik denk bij een ander was ze allang er niet meer geweest. Maar iedere keer weten we te vinden wat ze heeft en krijgen we het behandeld en wordt ze weer beter.
Maar ze heeft altijd wat en dat al jaren. Gelukkig is ze nooit zo ziek geweest dat we hebben moeten nadenken over inslapen. De dierenarts ziet me al aankomen zeg, zou hij nooit doen met dit paard. Nu zijn we weer zo ver dat we van de osteopaat heel langzaam mogen gaan revalideren aan de hand. Paard heeft in de wei een enorme smak gemaakt en er klopte helemaal niets meer van haar lijf. Na paar keer osteopaat behandeling, door de beste van Frankrijk, gaat ze weer goed. Dus wij blij. Nu, nadat we voorzichtig mochten gaan revalideren aan de hand, heeft ze weer iets anders onder de leden en de medicijnen komen overmorgen binnen en dan gaan we er weer voor. Maar ook al houd je heel erg veel van je paard, ga je er altijd 100% voor, zit je er boven op, neemt niet weg dat het af en toe zo verdrietig is, zo ontmoedigend.
Begrijp me goed, geen sprake van dat iemand (behalve mijn vriendin die ook zo goed met paarden is) haar ooit krijgt, maar op dit moment ben ik het wel heel erg zat. Onze oudste heeft nooit wat, onze jongste altijd. MAAR voor mij hoort dit bij het leven. Hoort dit bij het maatjes zijn en blijven we er voor gaan, ook al moet ik er zoals vandaag vanuit ontmoediging echt om huilen.
Dus ondanks dat ik het niet begrijp dat mensen dit zo maar doen, begrijp ik wel dat het soms gewoon zwaar is die verzorging alsmaar weer, die hoop en dan weer de teleurstelling. Veel mensen willen dit gewoon niet of kunnen dit niet en zijn te laf om in te laten slapen. Dus dan schuif je het toch "gewoon" naar een ander....

**Geplaatst**: 29-01-18 19:40

Geplaatst: 29-01-18 19:40

Ik zeg ook altijd als het niet meer gaat om wat voor reden dan ook neem je verantwoording. Afgelopen jaar heb ik mijn oudje van 37 jaar in laten slapen en mijn 14 jarige beide waren ziek.

Maar nu zit ik in zo'n zelfde soort situatie zoals TS beschrijft, ik heb nu nog 5 paarden waarvan er maar 1 gereden kan worden.
1 van mijn paarden 22 jaar heeft iedere winter een behoorlijke dip valt af, is in zichzelf gekeerd, down, zondert zich af, doffe vacht, beweegt bijna niet. Kan niet meer gereden worden (ik heb haar 3 jaar geleden van een manege gekocht waar ze nog iedere dag bereden werd ondanks dat ze iets aan haar achterbeen heeft) heeft diverse veulens gehad maar gezien haar leeftijd wil ik daar niet meer aan beginnen. Het word te zwaar voor haar.

Nu hebben wij serieuze plannen om dit jaar (lees binnen enkele maanden) naar Zweden te emigreren en ik wil haar eigenlijk niet mee nemen ivm de lange koude winters.. Het doet me dus pijn om haar weg te doen het is zo'n lief en dankbaar paard.. Maar ze is nog te goed om in te slapen maar ik ben als de dood dat als ik haar verkoop dat ze weer bereden gaat worden.. Gisteren nog met de da besproken (ik had een paard met koliek op stal) en ook zij gaf aan ondanks de dip is ze er nog te goed aan.. Dus twijfel alom.. Met andere woorden je weet niet altijd wat de beweegredenen zijn dat iemand een ouder paard weg doet. Wie zijn wij om dan te oordelen over deze mensen.

**Geplaatst**: 29-01-18 19:51

Re: 'Met pijn in mn hart'

Geplaatst: 29-01-18 19:51

Elke winter een dip en als een dood vogeltje staan noemen jullie goed?? Ik niet. Maar wanneer je da vind dat ze te goed is dan ligt de keus dus bij jou, kun jij voor jezelf de keuze maken dat ze ergens loopt en er niet goed mee om word gegaan?? Ik zou zo'n paard laten hemelen, ondanks dat ze nog goed lijkt, ze is het niet. Andere keus is toch meenemen en kijken hoe het gaat, veel succes in Zweden, prachtig land.

**Geplaatst**: 29-01-18 20:02

Re: 'Met pijn in mn hart'

Geplaatst: 29-01-18 20:02

@ bigone. Ik had voor mezelf eigenlijk al besloten om haar te laten gaan maar pas als wij daadwerkelijk vertrekken. Ik dacht gisteren toen ik de da op stal had ik zal eens vragen hoe zij erover denkt.. Haar visie over "goed" en mijn visie over "goed" verschillen nogal.. Neemt niet weg dat ik daar wel gemengde gevoelens over heb.

**Geplaatst**: 29-01-18 20:09

Geplaatst: 29-01-18 20:09

Ik word ook moe van alle mensen die hun dieren verkopen, alle paarden die accuut verkocht worden als fokmerrie omdat het niet meer in de sport kan lopen, paarden met de kwaaltjes van kwaad tot erger, maar je moet wel beloven dat het voor de dood bij je blijft en complete contracten moet je ervoor tekenen.

Zorg lekker zelf voor je dier, ook als het niet mer gebruikt kan worden voor wat je graag wilt en je niet ruim genoeg zit om er een 2e bij te kopen. Dat is dan jammer.

Maar dat is mijn idee, mijn paard is bij mij op pensioen gegaan en bij mij gebleven tot hj is ingeslapen. Ik heb iedere dag nog van hem genoten

En word ook een beetje verdrietig van alle oudjes en geblesseerde op de markt...

Iedere winter een paard wat zichzelf compleet afzonderd en een doffe vacht krijgt en niks wilt, is in mijn ogen niet te goed om te laten gaan. Zelf zou ik mijn paard nooit in zo een situatie laten staan, maar ik ben dan ook van mening dat je ze beter een maand te vroeg dan een dag te laat kan laten inslapen.

**Geplaatst**: 29-01-18 20:42

Re: 'Met pijn in mn hart'

Geplaatst: 29-01-18 20:42

Ik snap ook niet dat mensen dat denken dat een ander enorm blij moet zijn met hun oudje als grasmaaier, zeker wanneer ze op leeftijd komen hebben ze vaak aanvullende of meer specifieke voeding nodig, wat vaker een bezoekje aan de hoefsmid of tandarts.

En dan lees je weer een bericht over in beslagen genomen of plots verhandelde paarden van een zogenaamd 'rusthuis'. Het enige rusthuis waar ik ze met een gerust hart naar toe zou durven sturen is de Paardenkamp in Soest.

**Geplaatst**: 29-01-18 20:59

Geplaatst: 29-01-18 20:59

DeMolenhoek schreef:
Momenteel staat er een ouder paard (22) te koop. Eigenaars willen ook nog eens dat als je het koopt het dier bij hun in pension zet zodat ze het kunnen blijven zien.

Of je het houd het of je neemt er volledig afstand van...

Ja, haha ze zijn gek.

Inderdaad, of je houdt het anders is het verkocht is verkocht........

Vind het zo laf.....lekker makkelijk wel alle lusten maar er geen kosten meer aan.
Bij zulke eisen haak ik direct af, want als ik iets koop hoef ik de eigenaars ook er niet bij te gaan nemen en doe ik ermee wat ik wil, wat van mij is van mij, klaar punt.

En ja ik vind het ook erg triest en heel raar, dat is nou de paardenwereld.

Ikzelf hou het altijd en neem zelf mijn eigen verantwoording, wanneer het niet meer happy en dierwaardig is laat ik het inslapen.

**Geplaatst**: 29-01-18 21:10

Geplaatst: 29-01-18 21:10

bigone schreef:
Vicky_Belle schreef:
wat mij altijd blijft verbazen is hoe snel die oudjes toch weer een nieuw plaatsje vinden. Idem verhaal met een vriendin van mij. Haar paard met HKO fase 3 moest weg en binnen de week had hij een "droomplaatsje" bij iemand aan huis. Ik vraag me dan af of die mensen wel weten wat ze in huis halen en of dat paard nu beter af is. Gewoon in een wei dumpen vind ik voor oudjes soms ook bijna verwaarlozing. Ik heb er ook al veel aangeboden gekregen maar nooit aangenomen. Mijn oude kleine ponytje kost me meer aan medicatie en speciaal voer dan mijn andere 2 gezonde paarden. Ik heb ze liever op een all inc stal maar omdat dat onbetaalbaar is voor meerdere paarden heb ik ze op een wei gezet. Dan kan mijn oude ponytje op haar gemakje oud worden en zit ze niemand in de weg.

Tja, die oudjes kunnen nog wel eten, dus voor in de zomer, paar maanden goed in het gras en dan naar de slager. Reken er maar op dat dit gebeurt, erg?? Nee hoor, dood zijn veel paarden beter af dan bij de zogenaamde liefhebber.

Dit vind ik een nare uitspraak , als liefhebber ben je dus niets waard en moet je maar een hobbelpaard nemen?
Ik ben zo een liefhebber, ik kocht een pony in crisistijd...het beest is Haar levenlang versleept van markten en naar bedrijven en dan weer verkocht. Alsof een beest het dan beter heeft....het heeft 3 jaar geduurd voordat ze zich echt durfde te binden ! als er een trailer komt wordt ze zenuwachtig, toen ik geopereerd werd is ze 3 dagen op pension geweest het dier was zeer onrustig,beet en schopte en probeerde altijd te ontsnappen en kwam zelf terug nadat ze over de omheining was gesprongen....Al doet een dier geen sport en is het maar om te tuten, en te hobbyen geloof me ze is hier graag en ik zie haar graag ze heeft een speciaal plekje in mijn hart. Maar als ik eerlijk ben, ben ik ook begonnen op zo een oudje, mijn kinderen ook.....en ook het overlijden,afmaken hoort er bij als het dier echt geen waardig leven meer heeft! Ja en dan bloed je hart maar ook dat is belangrijk je wilt je paarden maatje toch niet zomaar de wereld oversturen, wetend dat het niet lang meer duurt??!

**Geplaatst**: 29-01-18 21:14

Geplaatst: 29-01-18 21:14

Hier ook elke keer opnieuw dat het me steekt. Vooral zo een oudje!

Het kan natuurlijk zo zijn dat er door onvoorziene omstandigheden de beestjes weg moeten. Maar ik vind het zo erg als oude beestjes na jaren weg moeten omdat ze niet meer gereden kunnen worden!

Hier "thuis" staan op dit moment 6 paarden, waarvan er maar 2 echt gereden kunnen worden sport gericht. En een van die 2 is alles behalve het gemakkelijkste paard. Dan is er een merrie die enkel mee mag op buitenrit, dus niet sport gericht! Maar deze merrie is nog niet zo oud, en is een ontzettend mooi paard met goede papieren.

Dan is er eentje met pensioen al 10 jaar (ondertussen 30). Eentje die ook nog niet zo oud is, wederom een mooi paard met goede papieren. Maar als jong paard Wobbler gekregen en dus levensgevaarlijk om op te zitten. Ook hij staat al enkele jaren te grazen.

En nog een jonge pony.

Bij ons is het de afspraak, moesten de eigenaren overlijden en kan ik ze niet allemaal houden. Worden de paarden die een bemerking hebben met veel pijn in het hart ingeslapen. We willen absoluut niet dat die nog in de handel terecht komen, en je weet nooit echt aan wie je je beesten meegeeft. De paarden die nog gezond zijn, zouden dan eventueel wel een nieuw plekje mogen krijgen..

Maar zolang alles goed gaat, blijft alles hier mooi in de wei lopen als versiering tot ze niet meer kunnen. Dan zijn we zeker dat ze een mooi leven hebben gehad!

**Geplaatst**: 29-01-18 21:18

Geplaatst: 29-01-18 21:18

Interessant topic. Ik zie zulke advertenties wel eens voorbij komen en blijf het onbegrijpelijk vinden dat mensen paarden in deze tijd nog steeds zien als een gebruiksvoorwerp.
Persoonlijk vind ik; als je een dier aanschaft neem je daarmee de verantwoording om het hele leven van dat dier ervoor te zorgen. Er zullen vast enkele gevallen zijn waarin de omstandigheden (bijv. financieel) dermate ernstig zijn dat je een paard moet verkopen. Maar er komen ook wel regelmatig verkoop redenen voorbij die ik behoorlijk schrijnend vindt.
Een paard is toch je maatje? Hij werkt al die jaren hard voor je en als je er dan niet meer mee verder kan in de sport of er niet meer op kan rijden wordt hij maar gewoon ingeruild alsof het een auto is? Ik vind het schandalig... Een hond dump je toch ook niet omdat hij na zoveel jaar niet meer mee kan met hardlopen?

**Geplaatst**: 29-01-18 21:31

Geplaatst: 29-01-18 21:31

bigone schreef:
Vicky_Belle schreef:
wat mij altijd blijft verbazen is hoe snel die oudjes toch weer een nieuw plaatsje vinden. Idem verhaal met een vriendin van mij. Haar paard met HKO fase 3 moest weg en binnen de week had hij een "droomplaatsje" bij iemand aan huis. Ik vraag me dan af of die mensen wel weten wat ze in huis halen en of dat paard nu beter af is. Gewoon in een wei dumpen vind ik voor oudjes soms ook bijna verwaarlozing. Ik heb er ook al veel aangeboden gekregen maar nooit aangenomen. Mijn oude kleine ponytje kost me meer aan medicatie en speciaal voer dan mijn andere 2 gezonde paarden. Ik heb ze liever op een all inc stal maar omdat dat onbetaalbaar is voor meerdere paarden heb ik ze op een wei gezet. Dan kan mijn oude ponytje op haar gemakje oud worden en zit ze niemand in de weg.

Tja, die oudjes kunnen nog wel eten, dus voor in de zomer, paar maanden goed in het gras en dan naar de slager. Reken er maar op dat dit gebeurt, erg?? Nee hoor, dood zijn veel paarden beter af dan bij de zogenaamde liefhebber.

Dit vind ik een nare uitspraak , als liefhebber ben je dus niets waard en moet je maar een hobbelpaard nemen?

Hoi Kwita, Bigone reageerde op mijn verhaal dus voel je niet persoonlijk aangevallen. Het paard met HKO kan niet pijnvrij leven maar staat toch ergens in de wei bij een liefhebber. Dan volg ik Bigone en hoop ik dat hij einde de zomer naar de slager gaat.

**Geplaatst**: 29-01-18 21:45

Geplaatst: 29-01-18 21:45

Moet bij dit soort onderwerpen/topics altijd denken aan "het paardengebed". Eén van de regels luidde ongeveer zo:

"En als je niet meer voor mij zorgen kunt, als ik oud ben en ziek, zul je dan je verantwoordelijkheid nemen en mij niet laten lijden"...

Laatst bijgewerkt door Malyma op 29-01-18 22:17, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-01-18 21:48 · **Anoniem** **Geplaatst**: 29-01-18 21:48 Deze? 1 ( 8 ) 9 & 10

Geplaatst: 29-01-18 21:48

Deze?

1 ( 8 ) 9 & 10
Afbeelding

**Geplaatst**: 29-01-18 21:52

Geplaatst: 29-01-18 21:52

Ja, die

en dan de Nederlandse versie
Maar deze is net zo goed!

**Geplaatst**: 29-01-18 22:03

Re: 'Met pijn in mn hart'

Geplaatst: 29-01-18 22:03

Ik heb m even opgezocht, want ik herinner hem nu ook weer van vroeger, hij hing op de manege...

Afbeelding

**Geplaatst**: 30-01-18 11:48

Re: 'Met pijn in mn hart'

Geplaatst: 30-01-18 11:48

Ik wil juist graag een oud paard als gezelschapsdier.Ik ben 64 en kan bijna niet meer rijden.Daarom heb ik een jong paard niets te bieden want die willen toch meer te doen hebben.In december is mijn 37-jarige plotseling overleden,en omdat ik niet zonder paard kan ging ik toen op zoek naar een nieuwe 20-plusser.Dat viel nog niet mee omdat oudjes bijna niet worden aangeboden. Jullie zeggen hier,op Facebook,waar staan die dan?Lieve Bokkers hadden wel enkele ouderen in de aanbieding,maar die waren te groot voor me.Tenslotte toch een 22-jarige op marktplaats gevonden.De verkoopster zei inderdaad dat bijna niemand een oud paard wil,maar ik dus juist wel. Op ieder potje past een dekseltje! Nou zeg ik er wel eerlijk bij dat ik een paard ook niet zou kopen als hij kreupel is. maar als ik hem eenmaal heb dan houd ik ook als hij wat gaat mankeren.Ik hoef niet perse te rijden.

**Geplaatst**: 30-01-18 11:51

Geplaatst: 30-01-18 11:51

Amy schreef:
Ik heb m even opgezocht, want ik herinner hem nu ook weer van vroeger, hij hing op de manege...
[ [url=m/3Dlu6o.png]Afbeelding[/url] ]

Deze hing ook bij ons op de manege

Anjali, fij dat je uiteindelijk een fijn paard gevonden hebt!

**Geplaatst**: 30-01-18 12:14

Geplaatst: 30-01-18 12:14

Ik ben het wel eens met TS. Heb mijn pony 2 jaar terug verkocht omdat ik gewoon mijn hobby heb beëindigd. Beestje was nog vrij jong en heeft een leuk huisje gekregen. Nu staat ze daar te koop omdat die mensen een paard hebben gekocht. Voor dezelfde prijs als ze hem bij mij hadden gekocht terwijl de pony toch echt wel een dikke 1500 euro meer waard is..

Ik kon het niet laten om te vragen waarom ze er zo weinig voor vroegen, en blijkbaar willen ze er nu zo snel vanaf omdat ze al een paard gekocht hebben en eigenlijk geen ruimte hebben voor 2. Ik schrok daar wel van ja. Ze hebben zoveel plezier van mijn pony gehad, maar ineens een nieuw paard gekocht dus dan moet ie er maar zo snel mogelijk uit?

Tis dat ik het echt niet kan betalen en de tijd er niet voor heb anders had ik d'r teruggekocht.

**Geplaatst**: 30-01-18 12:54

Geplaatst: 30-01-18 12:54

Maar of je je pony verkoopt wegens beëindiging hobby, of wegens aankoop paard, dat weet die pony toch niet. Die wordt verkocht en wat daar voor reden achter zit, verandert niks aan het feit.
En dat is ook wat ik zo dubbel vind aan deze discussies.
Nee, ik vind niet dat je nog met een oud paard moet gaan zeulen.
Maar we hebben toch bijna allemaal ons huidige paard van een ander gekocht. Ons droompaard gevonden via een advertentie, of op de markt, of... Hem of haar een goed tehuis geboden, misschien wel beter dan bij de oude eigenaar.
Zou je je droompaard laten staan, omdat je principieel tegen de reden van verkoop bent? Omdat je vindt dat iedereen zijn dieren, eenmaal aangeschaft, moet houden tot hun dood? Terwijl je weet dat ie bij jou nog beter af is ook?

**Geplaatst**: 30-01-18 12:55

Re: 'Met pijn in mn hart'

Geplaatst: 30-01-18 12:55

Heb je het topic echt wel gelezen?

**Geplaatst**: 30-01-18 13:27

Re: 'Met pijn in mn hart'

Geplaatst: 30-01-18 13:27

Ik heb de bovenstaande paardengebeden gelezen,niet die van Joscaa want die doet het niet op mijn pc. het paardengebed wat ik me van vroeger herinnerde,eindigde met iets Godsdienstigs nl. "Mag ik dit vragen uit naam van Hem die in een stal is geboren", dat gaat dus over Jezus, die met Kerstmis inderdaad in een stal geboren is omdat nergens anders plaats was. Tussen de os en de ezel.Ik vind dit erg romantisch....