Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-12-11 01:15

Geplaatst: 21-12-11 01:15

Ik ben en beetje bang geworden om te springen :')

Vroeger met les sprong ik met gemak een meter (daar wachtte ik eigenlijk de hele les op want de dressuur ervoor vond ik niet zoveel aan), nu schijt ik al in mijn broek als ik over mijn springblokken van 40cm moet. Komt mischien ook wel een beetje door mijn fjordenduivel

Die kleine rotzak heeft in eerste instantie nooit zin om te springen en als het dan toch moet springt hij er huizenhoog overheen en probeert hij na de sprong altijd weg te crossen.
Wegcrossen gaat dan natuurlijk kriskras door de bak met zijn dikke nek ervoor, recht op de omheining af met scherpe onverwachtse bochten naar links en rechts

Nu zou ik met hem op les kunnen gaan maar daar vind ik dat 21 jarige bejaarde monster niet zo geschikt meer voor. Ik wil er in de toekomst nog wel graag een springpaard bij maar straks heb ik er 1 staan en dan durf ik weer niet omdat ik mezelf dan te oud vind worden om het risico te nemen }:0

Met de shire springen is ook niet zo'n goed idee. Steeds dat enorme gewicht op zijn knieën is niet goed voor hem, steeds af- en opstijgen op een paard van 2 meter omdat hij liever dwars door de hindernis loopt is niet goed voor mij. Ik ben altijd alleen in de bak (eigen bak), dus ik moet er ook steeds af om de balk er weer op te leggen. En als ik van hem af zou vallen dan val ik 2 meter naar beneden, mijn hoofd vanaf ongeveer 3 meter... en dat is best wel een eind voor een hoofd om te vallen -O-

Dus zo nu en dan dwing ik mezelf te springen met de fjord (bang dat ik het anders nooit meer ga doen), en na zo'n vlieg/crossactie dwing ik mezelf hem weer te laten springen tot hij het normaal doet en dan stop ik. Ik weet dat hij me steeds weer aan het uitproberen is want hij kan wel normaal springen en ik ga ook maar niet hoger dan die stomme 40cm maar ik ben altijd wel weer blij dat ik er op ben blijven zitten.
Vroeger toen ik nog nooit les had gehad sprong ik gewoon 80cm met paarden die zo dwars waren als ikweetnietwat die je bij een boer kon huren voor 5 gulden per uur, toen stond ik nergens bij stil. Dat mis ik best wel, dat onbevangene.

**Geplaatst**: 21-12-11 01:33

Geplaatst: 21-12-11 01:33

ik meld mij ook.
Vroeger was ik zo dapper. Deed veel eigenlijk zonder teveel nadenken. Op die rotbokken, maarja daar ben je kind voor zeker. Jong en onbezonnen zeker.

Nu heb ik n jong paard die sinds januari zadelmak is. En van mijn dapperheid bleef niks meer over toen ik er voor het eerst op mocht. Ik ben eigenlijk elke keer enorm nerveus geweest voor ik er op ging. Had zelfs buikpijn in de ochtend voor de les. Ookal deed hij niks, hij was echt enorm braaf, en als hij al eens bokte was dat niet om mij te lanceren eerder om te zeggen ' ey das niet fijn baas'. Als hij voelde dat ik uit balans was vertraagde hij ook. Ik voelde mij enorm schuldig dat ik niet met plezier op hem kroop. Naar het einde toe was ik wel altijd blij ( maar of dat nu was omdat ik plezier had gehad of dat ik blij was dat ik het overleefd had geen idee).

Ik ben nu sinds 2 weken op een andere manier gaan trainen en kan zeggen dat ik nu echt uitkijk naar de volgende keer dat ik erop mag. Het is echt al een heel verschil met 2 weken geleden. Ik kan nu echt wat meer genieten, tuurlijk is er nog beetje spanning. Maar ik heb geen buikpijn meer de nacht voor ik erop moet en stap er echt met plezier op en dat is me al veel waard.

**Geplaatst**: 21-12-11 02:53

Geplaatst: 21-12-11 02:53

Überangsthaas meldt zich ook maar. Ondanks dat ik twee verzorgpaardjes heb die écht de kalmheid zelve zijn (de één kijkt niet op of om als er ineens een motoragent op een meter afstand een sirene aan zet, de ander kun je rustig op oudjaarsdag door een woonwijk sturen zonder rodeotaferelen als er weer eens een rotje knalt) ben ik, als ik er buiten op zit, echt doodsbenauwd. Hoe stom...

Er naast lopen is geen probleem, dan mogen ze stuiteren tot ze er bij neervallen en dan vind ik het nog amusant, maar als ik er op zit en eentje trekt haar hoofd wat omhoog dan schiet mijn hart me al in de keel. Logisch dat de dames daardoor dus ook nerveuzer raken en dan kom je in die beruchte vicieuze cirkel...
Diep van binnen weet ik wel hoe ik er vanaf kan komen; gewoon elke dag naar buiten, al is het maar vijf minuten, gewoon dat vertrouwen weer terug. Maar dan regent het, dan heb ik last van mijn lijf, dan waait 't (iets waar ze ook al niet warm of koud van worden), dan sneeuwt het, dan is het te warm, dan is dit, dan is dat enz. :roll:

Met z'n tweeën gaat het wel wat beter, maar ook dan is het nooit echt 100% ontspanning, ja, als je terug bent en paard weer lekker in het landje staat.
Vraag me af en toe af waar die tijd is gebleven, dat ik rustig op een hengst van 1.80 over de weg heen stuiterde en alleen maar lol had, of gewoon alleen maar dat ik die meiden overal heen stuurde, zelfs al was het een 'uitdaging', soms die 'uitdagingen' gewoon gaan opzoeken zelfs...

**Geplaatst**: 21-12-11 09:02

Geplaatst: 21-12-11 09:02

Nathalie2302 Hihi we zijn zeker met veel ja.

Wordt een hard lopent moeilijk bij te houden topic. :')

Overigens rij ik wel gewoon bitloos, in het begin was het sturen wennen maar de rem deed het dus we gingen gelijk op buitenrit. Ik kan je vertellen mijn paard rijdt veel beter zonder als met bit. Hij kan eindelijk ontspannen.

Dit heeft me ook wel meer vertrouwen gegeven als toen ik nog met bit reed. Puur omdat hij dan ervandoor kon gaan (bit vastpakken) en heel erg gestresst liep.

Repesteel Hier nog één die niet durft te springen. Ik kan het ook niet goed, heb alleen een dressuurzadel, dus als ik spring kom ik niet echt goed mee. (paard is altijd in de springsport uitgebracht). Om deze reden gaat die van mij er dus ook vandoor NA de sprong. $:\$ Nee voor mij voorlopig geen springen. Al zou het wel gaaf zijn als we eindelijk een normaal hindernisje met alle rust konden springen.

Maarja.. Daar moet je voor oefenen...

**Geplaatst**: 21-12-11 09:07

Geplaatst: 21-12-11 09:07

Lovely schreef:
ikke schreef:
Dat los je heel simpel op: ga er ELKE dag naartoe en blijf net zo lang daar staan totdat ie er spuugzat van is. Ze weten op een zeker moment dat die hondjes komen en dat ze daar niks mee hoeven te doen.
Mocht de eigenaar van die honden er wat van vinden, wijs hem op zijn burgerplicht dat zijn handelen (of gebrek daaraan) geen gevaar voor anderen op mag leveren.

De andere kant kan echter ook: ik was eens in Wales, lekker paardrijden door de heuvels. Het was vlak voor het "ponykampseizoen" en een meisje dat de ponykampen mee zou begeleiden was er ook, om "erin te komen". Zij reed op een kleine, zwarte Welsh Cob. Deze clown had echter feilloos door dat ie de kachel aan kon maken met dit meisje en dat deed hij dus voortdurend! De eigenaar reed voorop en waarschuwde op een zeker moment voor een hond die zou komen, maar die zou niet verder komen dan de erfgrens. Mijn paard keek even naar de hond en liet het daarbij. De welsh-Cob schok zich echter een ongeluk, sprong opzij en ging er vandoor, wel 10 hele meters! Hij paste er wel op dat z'n ruiter niks overkwam! Wat later was een witte steen aanleiding om naar de andere kant van de weg te springen.

Op een andere rit had de eigenaar voorgesteld om een jong paard mee te nemen als leidpaard, omdat dit paard daarvoor bedoeld was en ze het ooit moeten leren. Ik had datzelfde, rustige paard, dus daar zag ik geen probleem in. Het meisje met de Welsh-Cob was er ook bij.
We rijden op een Engels Landweggetje wanneer de boeren opeens een grote hooipersmachine aan zetten. Het jonge leidpaard schok zich een ongeluk en draaide vliegesvlug om (en kwam mij tegen). Daarmee stopte de hele schrikreactie. De Welsh-Cob echter zag aanleiding tot feest, draaide om en ging er in volle galop vandoor (zijn ruiter netjes meenemend). Helaas was het zo'n smal engels weggetje en kwam daar een auto aan die hem de weg blokkeerde. Al mokkend over die stomme auto kwam hij maar weer terug (uiteraard met ruiter er nog op).

Het kostte mij overigens wel enige moeite om de eigenaar van de toko te overtuigen van de vermakelijkheid van de situatie, aangezien er niks gevaarlijks gebeurde en de Welsh-Cob duidelijk de clown uithing.

De crux zit 'm in de opmerking dat het paard zorgde dat de ruiter niks overkwam. Dat is een eigenschap die ik erg in een paard kan waarderen .

Dat klopt.
De Welsh-Cob was toen al iets van 18 of zo en was als veulen bij hen gekomen. Hij wist dus precies waar het over ging.

Oh en mocht je eens zo'n paard willen rijden, be my guest......

Enne, die Welsh-Cob; dit is wat z'n eigenaar ervan zegt:
Dewi
Dewi is a black Welsh Cob 14.1 hh.

Dewi is welsh for David and is pronounced "Dow-ee"
He has a typical Welsh Cob action, even when he's going flat out he doesn't cover any ground. Always looking around, sees everything that no one else can see & is a real creature of habit.

Has an adoring fan club from those who love him!

Afbeelding

Laatst bijgewerkt door ikke op 21-12-11 09:16, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-12-11 09:13

Geplaatst: 21-12-11 09:13

Wow een clubje!

*koopt lidkaart*

Na 20 jaar rijden kreeg ik van de week de opmerking van een van de kindertjes op stal "Durf jij geen galop doen? Ik zie u dat zo weinig doen." Tsja ... Nu galopeer ik voor een deel niet veel omdat ik daar weinig toegevoegde waarde aan zie, maar ze heeft wel gelijk. Ik ben bang, door medische redenen mag ik - onder geen beding - nog vallen. Een heet, soms nerveus en bovenal erg kijkerig paard is dan niet ideaal

. Maar het is wel mijn paard, want ik weet dat er niets zal gebeuren, vaak vergeet ik dat echter als ik erop zit.

Gelukkig heb ik een erg begripvolle instructrice. Onze belangrijkste oefening "Neem je teugels bij het gespje en doe je ogen dicht". Wel enkel op een moment dat we alleen in de piste zijn

. Meestal als ze me zo een kwartiertje heeft laten rijden, vergeet ik het wel

. (En dat gaat dus over stap, draf en galop op dat moment, enkel hoefslag volgen en voltes want de rest kan ik niet inschatten

)

Momenteel gaat het weer erg slecht, paar opmerkingen gekregen over mijn rijstijl, ik ga teveel nadenken en lat hij begint nerveus te doen. Hierdoor krijg je een vicieus cirkeltje natuurlijk.
8 jaar geleden sprong ik nog zonder mooie 1.30, durfde ik gaan wandelen, reed met een echt mannenpaard bijna alle dressuuroefeningen ... En nu ja ... Soms heb ik een goede dag, bijvoorbeeld als iemand vraagt hoe iets eruit ziet of moet. Dan doe ik dat gewoon, vergeet 10 minuten mijn angst, maar daarna is hij er weer. Ook op een vreemd paard heb ik het niet.

Bij mij wordt het vooral getriggerd door anderen, anderen die je vertellen dat je niet kan rijden, dan ga ik twijfelen, wordt ik onzeker en ik heb een paard dat net heel veel steun nodig heeft. Een van de instructeurs die ik de voorbije jaren gehad heb, acht ik dan ook ten grote dele verantwoordelijk voor mijn angst. Hij vertelde altijd wat een rotpaard ik had, gevaarlijk, mishandeld, onbetrouwbaar, ... Terwijl dat echt de grootste bullshit is die je je kan voorstellen, want ik heb een paard dat mij nooit bewust in gevaar lijkt te brengen. Van de week is er een paard bovenop ons geknald, hij stond te trillen van angst maar hij blijft gewoon staan. Onder mij tussen mijn benen en hij geeft geen kik ... Maar als je zolang gehoord hebt dat hij echt "niet deugt", is het moeilijk dat volledig van je af te zetten.

**Geplaatst**: 21-12-11 09:18

Geplaatst: 21-12-11 09:18

Het is ook zo jammer dat er zo weinig echt rustige paarden zijn. Die moderne dressuurhypertjes hoef ik al helemaal niet, de hippe Friezen worden ook steeds drukker

Nu heb ik een politiepaard wat niet tegen vuurwerk kon dus daar weg moest. Een hele dappere brave en soms heb ik toch ook die rij smoezen paraat!

Zo flauw dat ik hem dan niet vertrouw.
Ik zou echt aanraden om een ervaren en doorgereden paard te kopen, dat scheelt enorm hoor. En natuurlijk al die 'lotgenoten' hier, ook erg motiverend! Sommigen hebben echt akelige dingen meegemaakt, ikke niet eens

**Geplaatst**: 21-12-11 09:18

Geplaatst: 21-12-11 09:18

Het domme bij mij is, dan denk je, ik koop een brave sukkel, dan durf ik wel.
Maar ja toen had ik dus even 2 keer les op zo'n brave sukkel, om over de angst van de galop heen te komen, en ja dan blijkt,
ik vind rijden op zo'n brave, slome sukkel helemaal niet leuk.

Ik wil er dan toch wel weer 1 die goed aan het been is, die ik niet vooruit hoef te stampen, en waar ik liefst zonder zweep en andere hulpmiddelen op kan.
Dus heb het zoeken naar een brave "rustige" pony dan ook maar weer gestaakt.

**Geplaatst**: 21-12-11 09:21

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 21-12-11 09:21

Ik heb er nooit aan gedacht om mijn paard te verkopen, en die zal ook nooit weggaan. Hij is zo eerlijk,

tuurlijk schiet hij weleens weg omdat hij schrikt oid. Maar dat kan ieder paard doen, daar zijn het levende wezens voor.

(dacht ik nu ook maar zo op het moment dat zoiets gebeurd.

).

**Geplaatst**: 21-12-11 09:24

Geplaatst: 21-12-11 09:24

Belsje schreef:
Wow een clubje!

*koopt lidkaart*

Bij mij wordt het vooral getriggerd door anderen, anderen die je vertellen dat je niet kan rijden, dan ga ik twijfelen, wordt ik onzeker en ik heb een paard dat net heel veel steun nodig heeft. Een van de instructeurs die ik de voorbije jaren gehad heb, acht ik dan ook ten grote dele verantwoordelijk voor mijn angst. Hij vertelde altijd wat een rotpaard ik had, gevaarlijk, mishandeld, onbetrouwbaar, ... Terwijl dat echt de grootste bullshit is die je je kan voorstellen, want ik heb een paard dat mij nooit bewust in gevaar lijkt te brengen. Van de week is er een paard bovenop ons geknald, hij stond te trillen van angst maar hij blijft gewoon staan. Onder mij tussen mijn benen en hij geeft geen kik ... Maar als je zolang gehoord hebt dat hij echt "niet deugt", is het moeilijk dat volledig van je af te zetten.

Maar precies dat is wat je naast je neer moet leggen.
Wat anderen zeggen, daar veeg je je reet mee af! Het is JOUW PAARD, JOUW LEVEN!! schuttingwoord de rest.

Blijkbaar heb je daar een levensles te leren. Doe wat je goed voelt en goed dunkt. Denk objectief na over wat goed is voor je paard (fysiek correct rijden) en voor jouw gemoedsrust. Skip alle meningen die daar geen structurele bijdrage aan leveren en verwijder desnoods die personen uit je leven, door er niet meer mee om te gaan. Dan ben je maar die arrogante bitch, so what!

**Geplaatst**: 21-12-11 09:26

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 21-12-11 09:26

Ik ben blij dat ik hier niet veel anderen op stal heb staan. Ik maak me dus ook totaal niet druk om hij zij denken. Dat moeten ze lekker zelf weten, ik doe wat ik wil met mijn paard en als dat voor ons samen goed is is het toch goed? Als het niet goed is dan kom je daar vanzelf een keer achter.
Ik heb er zo'n hekel aan als andere mensen naar je toe komen om te vertellen hoe je het moet doen. :')

**Geplaatst**: 21-12-11 09:30

Geplaatst: 21-12-11 09:30

Somebitch schreef:
Ik ben blij dat ik hier niet veel anderen op stal heb staan. Ik maak me dus ook totaal niet druk om hij zij denken. Dat moeten ze lekker zelf weten, ik doe wat ik wil met mijn paard en als dat voor ons samen goed is is het toch goed? Als het niet goed is dan kom je daar vanzelf een keer achter.
Ik heb er zo'n hekel aan als andere mensen naar je toe komen om te vertellen hoe je het moet doen.

Daar heb je wel twee versies van:
1) Mensen die alles beter weten.
2) Mensen die je serieus willen waarschuwen/helpen om dingen beter te doen (fysiek correct voor het paard en de ruiter).

Die laatste mag je best serieus nemen.

**Geplaatst**: 21-12-11 09:38

Geplaatst: 21-12-11 09:38

ikke schreef:
Somebitch schreef:
Ik ben blij dat ik hier niet veel anderen op stal heb staan. Ik maak me dus ook totaal niet druk om hij zij denken. Dat moeten ze lekker zelf weten, ik doe wat ik wil met mijn paard en als dat voor ons samen goed is is het toch goed? Als het niet goed is dan kom je daar vanzelf een keer achter.
Ik heb er zo'n hekel aan als andere mensen naar je toe komen om te vertellen hoe je het moet doen.

Daar heb je wel twee versies van:
1) Mensen die alles beter weten.
2) Mensen die je serieus willen waarschuwen/helpen om dingen beter te doen (fysiek correct voor het paard en de ruiter).

Die laatste mag je best serieus nemen.

Ik heb zelfs een tijd helemaal niet gereden omwille van categorie 1

.

De laatste tijd probeer ik wel meer en meer er gewoon schijt aan te hebben. Maar het blijft niet evident ...

Daarnaast vind ik brave slome paarden helemaal niet bevorderlijk, dan voel ik me net een idioot als ik daarop zit. Ik hou wel van een beetje karakter maar MET manieren!

**Geplaatst**: 21-12-11 09:39

Geplaatst: 21-12-11 09:39

Maar dat uiten ze op een andere manier Ikke.

**Geplaatst**: 21-12-11 09:41

Geplaatst: 21-12-11 09:41

Belsje schreef:
Ik heb zelfs een tijd helemaal niet gereden omwille van categorie 1 .

De laatste tijd probeer ik wel meer en meer er gewoon schijt aan te hebben. Maar het blijft niet evident ...

Daarnaast vind ik brave slome paarden helemaal niet bevorderlijk, dan voel ik me net een idioot als ik daarop zit. Ik hou wel van een beetje karakter maar MET manieren!

Ja maar, wacht even, braaf en sloom zijn twee totaal verschillende karakter-eigenschappen!!
Mijn paard is braaf, maar zeker niet sloom!

**Geplaatst**: 21-12-11 09:42

Geplaatst: 21-12-11 09:42

Ook ik meld mij hier!
Ik heb sinds een paar maanden een verzorgpaard wat bang is voor vrachtwagens.
Best lastig als je bedenkt dat we 5 minuten langs de weg moeten stappen om bij de buitenbak te komen. En het bos en strand zijn nog verder weg!

Hij is niet altijd bang. Soms loopt hij er gewoon langs zonder er ook maar op te letten. En dan denk ik, ah, hij heeft vandaag een goeie bui! We gaan lekker naar het bos en dan is het met de volgende vrachtwagen wel mis

gisteren ook, ik had het leuke idee om lekker met hem naar de duinen te rijden. Nou, we waren net weg, kwam een vrachtwagen aan en meneer rende bijna letterlijk terug naar stal. De rest van de rit was een ramp!

Maar ik wil echt niet stoppen, want ik geniet echt van de ritten die wel goed gaan! Alleen mogen die ritten wel wat vaker zijn
Ik weet soms ook niet meer wat ik daar nou mee moet!

Laatst bijgewerkt door thyra89 op 21-12-11 09:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-12-11 09:42

Geplaatst: 21-12-11 09:42

volgens mij is hier al een topic over

[RT-P] Angstige ruiter

**Geplaatst**: 21-12-11 09:44

Geplaatst: 21-12-11 09:44

Ik associeer dat nogal makkelijk met elkaar ikke

Maar wat is een braaf paard é? Dat is allemaal relatief, ik heb een braaf paard vind ik zelf. Maar niet iedereen is het daarmee eens, meestal mensen die niet graag veel effort doen om te rijden. Dan issie nl. nogal "zelfentertainend", tsja ... Eigen schuld dan.

Zalig zijn ook die mensen die je "gratis les" gaan staan geven en als het dan niet lukt eisen dat zij het eens mogen proberen ... Nu ja, altijd welkom

. Meestal krijg ik hem dan wel terug dat het toch niet zo makkelijk is, al zijn er mensen die dan nog harder in de verwijten schieten ... *zucht*

**Geplaatst**: 21-12-11 09:52

Geplaatst: 21-12-11 09:52

Belsje schreef:
Ik associeer dat nogal makkelijk met elkaar ikke

Maar wat is een braaf paard é? Dat is allemaal relatief, ik heb een braaf paard vind ik zelf. Maar niet iedereen is het daarmee eens, meestal mensen die niet graag veel effort doen om te rijden. Dan issie nl. nogal "zelfentertainend", tsja ... Eigen schuld dan.

Erger nog: mijn paard is braaf, ook als zodanig verkocht aan mij, maar ik vrees dat de vorige eigenaar 'm toch wat minder braaf zal vinden dan toen ie nog van haar was.

Het is een relatief begrip. Er zijn ook veel factoren die een paard braaf maken.

Mijn lesgeefmens heeft een paard met een afstamming die haar instructeur de opmerking ontlokte: En daar ga jij op zitten?!?
Ik heb dit paard met die zogezegd moeilijke afstamming meerdermalen gereden en het is een wereldknol om mee te rijden. Ze is braaf, betrouwbaar en een knuffel. Maar wel omdat ze opgevoed en onderhouden wordt door mijn lesgeefmens. Het is dus blijkbaar ook de eigenaar die het paard maakt (of breekt)!

**Geplaatst**: 21-12-11 10:06

Geplaatst: 21-12-11 10:06

Haha wat ontzettend herkenbaar allemaal
Ik wist zeker dat ik niet de enige ben in de wereld van angsthazen maar toch zoveel, dank voor de steun.
Ik ben 45 en was nooit bang stapte op alle paarden in de bak of het bos, in 2005 is mijn eigen arabische baksel geboren en is sinds hij 4,5 jaar is onder het zadel heeft bijna nooit een pas verkeerd gezet is super braaf maar toch.
Afgelopen zomer een meerdaagse rit gemaakt en ik ben er in 5 min. 2x afgevallen de 1e keer mijn eigen schuld, zit je op je jonge paard en pak je een wegenkaart aan uitgevouwen tot de grote 1 meter bij 50 cm en je gaat met losse teugel zitten staren waar je ben, ja en een windvlaag zorgde ervoor dat de kaart wapperde en hij ging rennen, dus kaart weggooien en teugels bij elkaar grabbelen en als er dan ook nog door alweer een windvlaag een bosje gaat wapperen moet je opzij springen en tja daar ging ik, zucht paard vangen en er weer op een stukje verder weer een windvlaag en weer een bosje wat omhoogwaaide althans de takken, en ja hoor hij sprong weer opzij en ik dacht hmm stap/spring er maar af.
En paar weken terug in het bos een klein hupsje naar rechts en ik lag er weer naast
En dat is niet goed voor jezelfvertrouwen
Als ik de weg opga heb ik toch wel een beetje stress maar halverwege ontspannen we allebei.
Tijdens een schriktraining ging hij rechtovereind en het rare is dat vind ik niet eng maar dat hij opzij kan springen vind ik minder leuk.
Gelukkig zijn de mensen bij mij op stal niet zo van moet je maar geen arabier hebben enz. nee die nemen mij mee opsleep touw naar buiten met hun brave paard.

**Geplaatst**: 21-12-11 10:12

Geplaatst: 21-12-11 10:12

Braaf en sloom zijn inderdaad niet hetzelfde en een paard hoeft ook niet tegen hersendood aan te zitten wat mij betreft, maar ze moeten wel bij je blijven. Mijn eerste paard was geweldig, hij was geen held, maar deed eigenlijk alles wel en als hij echt niet wou dan werd het nooit tricky. Het was tussen ons meer een oneindige discussie wie het meest iets wel of niet wilde. Hij paste goed op mij en ik mis hem.

**Geplaatst**: 21-12-11 10:17

Geplaatst: 21-12-11 10:17

Mijn schoonvader zei toen tegen me, jij moet zo'n brave oude pony zoeken, zo'n doorgewinterde manegepony die geen stap verkeerd zet.
Nou niet dus, niks voor mij.
Ik blijf zoeken naar toch redelijk jonge tussen de 5 en 10 jaar, maar moeilijk te vinden, althans niet verkeersmak.
Nou heeft mijn schoonvader mij nog nooit echt zien rijden, maar hij mag zich er graag mee bemoeien, wat ik zoal zou moeten

Nou ja we zien wel. Als ik straks mijn merrie onder het zadel heb, dan praat ie wel weer anders

Als het zo gaat als ik in mijn hoofd heb tenminste, als ik tegen die tijd niet ook weer met de smoezen kom....

**Geplaatst**: 21-12-11 10:25

Geplaatst: 21-12-11 10:25

jenn0dv schreef:
Bij mij helpt het altijd wel als ik van tevoren eventjes longeer, dan heb ik het idee dat de druk eraf is.
En als er iemand met me mee gaat, dan wil ik me vaak niet laten kennen, en doe toch maar dat galopje!
En als ik dan ga, dan is het geweldig, maar voordat ik erop moet vind ik het wat minder...

Dat heeft mijn vriendin dus niet, die is zooo koppig dat ze niet wil galopperen, zelf draven is eng. 1st longeren is belachelijk, vind ze. Als ze dan gereden heeft kan ze niet genieten, want nooit ging het eens goed. Hij doet nooit wat ze wil. Terwijl ze niks durft te vragen, stel dat hij aan het kletten gaat als ze duwt, of steigert als ze iets in de mond vraagt, ... Dus loopt hij maar wat te sloffen met z'n hoofd in de lucht. En dan is ze kwaad, want hij maakt haar belachelijk...

Het word ook alsmaar erger. ze durft steeds minder.[/quote]
Op het moment dat je angst zo erg is lijkt het me beter om of een 100% bomproof paard te kopen of geen eigen paard meer nemen maar vertrouwen opdoen met een verzorg / manegepaard.

[/quote]

1st reed ze op manege paarden, maar al snel was er geen enkel paard meer over waar ze nog op durfde, ze deden allemaal wel wat mis, zelf de braafste onder hen. Dus daar is ze dan mee gestopt. Dan heeft ze een tijdje een verzorgpony gehad en daarmee ging het nog redelijk goed, ze was nog steeds erg bang, maar ze durfde hem uit de stal poetsen en wassen enz en ze durfde zelf vrijrijden en een galopje doen met hem. Maar die was niet goed genoeg... Ze wou een eigen paard, die heeft ze nu. Maar ze durft er helemaal niks mee, ik vind het zo jammer! Dat beest kost hopen geld en ze kan hem niet eens ontspannen poetsen, ze rijd bijna nooit, want er is altijd wel iemand in de buurt waar hij van zou kunnen schrikken,...

**Geplaatst**: 21-12-11 10:31

Geplaatst: 21-12-11 10:31

@ Vickz
Jeetje maar dat is echt doorgeslagen angst.. Heeft ze er ook hulp bij van iemand die ervaring heeft met mensen die angst hebben? Ik denk zeker dat zij hiervoor hulp en dan bedoel ik professionele hulp bij moet halen..

Wel zonde van het paardje zeg. :(:)

**Geplaatst**: 21-12-11 10:32

Geplaatst: 21-12-11 10:32

Braaf en sloom zijn zeker niet hetzelfde, onze paardjes zijn super braaf, maar zeker niet sloom, er komen helemaal geen zweep of sporen aan te pas.
En wij rijden ook alle paardjes bitloos, maar ook dat heeft heel lang geduurd voordat we die knop in ons hoofd konden omzetten.
Mijn belgje van 2 zou ik ook het liefst bitloos willen gaan inrijden, maar weet ook dat ze erg sterk zijn.
Dus als ik straks het idee heb dat het met bit veilliger is, dan gaat er gewoon een bit in, net zo lang tot ik aandurf om bitloos te gaan rijden, en misschien is dat wel nooit.

Sinds ik hardop durf te zeggen dat paardrijden heel leuk is, maar soms ook best spannend, en dat ik het ook best met vlagen eng vind (want je hebt nu eenmaal te maken met levende dieren, en laten we het huidige verkeer ook niet vergeten) heb ik er veel meer plezier aan.
Al heb ik alle 3 de paarden alleen voor de heb, of om ernaast te wandelen, in een bak te stappen, om te poetsen, of gewoon om voor te zorgen, niemand heeft het recht om dat te veroordelen.
Dus dames wat je ook met je paardje doet, heb er plezier aan, en trek je niets aan van wat een ander vind en denkt.
Bouw een band op met je paard, neem daar de tijd voor, dan komt dat vertrouwen vanzelf weer terug.