Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-09-03 17:11

Geplaatst door de TopicStarter : 30-09-03 17:11

dat verhaal over mellisa is wel erg,zoiets hebben wij ook gehad...maar dan in de kliniek met wanda....
moeilijk om een paard dood te zien gaan,hoe ze haar laatste adem uitzucht.... Verdrietig

**Geplaatst**: 30-09-03 17:38

Geplaatst: 30-09-03 17:38

Ik was niet bij Eveline, toen ze stierf. Maar toen de mensen van de kliniek belden, dat ze gestorven was. wilde ik haar zelf het halster af gaan doen. Maar dat mocht niet van m'n domme oom. Nu heb ik er dus spijt van, dat ik het niet heb gedaan. Boos!

**Geplaatst**: 30-09-03 18:50

Geplaatst: 30-09-03 18:50

Ik heb ook een tinker gehad echt een lauw beest!! ik mocht er nog niet oprijden omdat ik nog niet sterk genoeg was. maar ik ging wel altijd lekker lopen met gipsy. hij schrok bijna nooit en als die schrok dee die een stap voor uit. al zou ik hem nu nog hebben zou ik er nu op mogen rijden. ik wist dat ie weg ging en dat er mensen kwamen kijken maar daar was ik niet bij maar uik wist niet dat ze hem gelijk meenamen en ze vonden gipsy leuk en hadden hem meegenomen en ik kon geen afscheid nemen. gelukkig kon ik er nog naar toe. want gipsy was naar een manege gegaan voor gehandicapte kinderen. het liefst zou ik er nog een keer heen willen maar we kunnen alleen op een zondag maar dan is de manege dicht Boos!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-03 15:48

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-03 15:48

wat is een lauw beest nou weer?! heb ik nooit van gehoord.. of ben ik blond???

**Geplaatst**: 01-10-03 17:33

Geplaatst: 01-10-03 17:33

Hoi,

Ik ben 2 paarden verloren allebei heb ik ze af moeten laten maken.
De eerste (ging me het meest aan mijn hart) was Vadah een vos van 1.85.
Een super lief en werkwillig paard die ik jammer genoeg maar anderhalf jaar heb gehad. Tot op de dag van vandaag denk ik daar nog regelmatig aan terug ,heb van hem dan ook het meeste geleerd (was al een ver doorgereden paard) hij had in ernstige mate hoefkatrol en naar later bleek had hij al een zenuwsnede gehad.
De tweede was Pion een schimmel van 1.83 daarmee ben ik belazerd door de vorige eigenaar ,hadden de foto's of beter gezegd het keuringsraport vervalst heeft nog een jaar geduurd voor ik hem af heb kunnen laten maken (liep nog een rechtzaak ) was echt heel triest op vier benen erge kogelatrose is net 5 jaar geworden.

**Geplaatst**: 02-10-03 02:46

Geplaatst: 02-10-03 02:46

Joyce schreef:
http://dribbel.joyce-online.info/hoe_overleed_hij.htm
Dribs

ik heb op je site gekeken... heb echt zitten huilen bij je verhaal... Huilen

Vind het echt erg voor je.. Zit nu nog met tranen in m'n ogen *snik* Huilen

**Geplaatst**: 02-10-03 02:47

Geplaatst: 02-10-03 02:47

turbotinker schreef:
wat is een lauw beest nou weer?! heb ik nooit van gehoord.. of ben ik blond???

lauw - stoer-tof-mooi-leuk en meer van die varianten

**Geplaatst**: 04-10-03 06:40

Geplaatst: 04-10-03 06:40

mijn eerste paardje was Mike, een prachtige engelse volbloed ex draver, het was echt het meest geweldige paard voor mij, ik heb 6 jaar lang van hem mogen genieten , ik kocht hem toen hij 12 was en hij was nog hengst, al die jaren heeft hij alles gedaan wat ik van hem vroeg, op een ochtend werd ik gebeld door de eigenaresse v/d pensionstallen dat Mike er zo lusteloos bij stond, erheen, ik kon zien dat hij vreselijke pijn had, hij stond ook steeds naar zijn buik te happen, dierenarts laten komen die melde mij dat het een beginnend koliekje was en deed er niet zo heel veel aan, later op de dag werd de pijn voor Mike nog veel erger, dierenarts gebeld die zei dat de koliek nu veel erger was en Mike moest naar de Uithof in Utrecht, daar zijn ze hem gaan onderzoeken en behandelen met klisma's omdat er een darmsteen gevoeld werd, in de hoop dat deze eruit zou komen, na 5 dagen belde ze me s'nachts op om te zeggen dat het niet meer ging met Mike, wij erheen, Mike stond mij aan te kijken en het leek alsof hij wilde zeggen, baas laat me gaan want ik heb zo'n pijn, en ik heb hem laten gaan, ik ben samen met mijn man bij hem gebleven toen hij voorgoed ging slapen, ik heb toen hij er niet meer was een pluk manen afgeknipt om wat tastbaars van hem te hebben, deze hangt bij mij nog steeds aan de muur, Mike is overleden aan een darmsteen, deze kwam er niet uit en het bleek dat deze zijn ingewanden geperforeerd had, er was helaas geen redden meer aan al vanaf het begin, als ik dat geweten had had ik hem al de pijn v/d onderzoeken bespaard, maar ja als en had, feit is dat ik hem nog steeds mis en hem altijd in mijn hart bij me draag, ik heb na Mike voor een heel ander paard gekozen, zowel ras als karakter omdat ik niet wil proberen om een soort Mike terug te krijgen, dat kan ook niet want Mike was UNIEK

**Geplaatst**: 07-10-03 09:54

Geplaatst: 07-10-03 09:54

In 2001 mijn jaarling Tuiger weg moeten brengen voor noodslacht...
We wilden hem s'morgens naar buiten doen en zagen een "glipje" aan zijn achterbeen net iets boven de kogel (wat tijdens het voeren niet was opgevallen)... Da gebeld en gezegd dat het wel meeviel ook omdat het niet bloedde en hij er gewoon opstond... teruggekomen op stal de wond goed bekeken, bleek hij een winkelhaak te hebben zo groot als een tennisbal (aan de voorkant zag je het niet) Weer de DA gebeld en gezegd dat het toch ernstiger was dan gedacht/verwacht. Wederom terug naar de stal heeft mijn sukkeltje zich vastgelegd in de stal en waarschijnlijk met zijn "blote" kogelgewricht tegen de voerbak geslagen, zijn hele gewricht in puin... om 8.15 uur het wondje gezien om 9.15 uur stond ik aan de straat met alleen zijn halster.......

We hebben 2 jaar geleden een welshje gekocht, merrie... voor de fok en keuringen, ze bleek vorig jaar niet drachtig te zijn.Dit jaar een prachtig mooi merrieveulen gekregen en Mandy in topconditie voor de keuringen... Toen ze weer hengstig bleek te zijn haar weer naar de hengst gebracht, 1.5 week (woensdag) later werden we gebeld dat Mandy een wondje in/aan de darmen had als gevolg van het scannen.... Donderdag ging het goed met haar en leek of het allemaal goed zou komen, vrijdag ging ze hard achteruit en heeft de hengstenhouder tot zeer laat in de avond met haar gewandeld omdat ze last van koliek had.....
Zaterdagochtend is Mandy overleden.
Mandy's veulen staat nog bij haar pleegmoeder, en komt binnenkort weer thuis....

**Geplaatst**: 07-10-03 15:58

Geplaatst: 07-10-03 15:58

Hallo
Ik heb twee paarden verloren. Het is nu alweer anderhalf jaar geleden dat ik mijn merrie heb moeten laten inslapen aan hoefkatrol.

De vreselijkste ervaring uit mijn leven. Ik mis haar nog steeds elke dag, ik heb het er erg moeilijk mee. Zoals ieder ander meisje is een paard net je kind.

Toch ging het inslapen heel mooi. In een kliniek in Bodegraven heb ik het laten doen. Ik ben er constant bij geweest, alleen toen ze moest gaan liggen (nadat ze haar een spuitje hadden gegeven) moest ik weg. Hierna heb ik haar hoofd op mijn knieen genomen, met mijn hand op haar hart. Toen had de dokter haar al in coma gebracht. Ik mocht aangeven wanneer het finale spuitje werd gegeven. Het was ontzettend emotioneel.

Mijn merrie huilde zelfs. Ongelooflijk, maar waar.

Ik wens iedereen sterkte toe die dit al heeft meegemaakt of helaas nog moet gaan meemaken.

**Geplaatst**: 07-10-03 17:03

Geplaatst: 07-10-03 17:03

Die trekpaarden van ons is al 3 jaar geleden (die andere nog langer). Maar ik heb er nog steeds veel verdriet van. Ik kom daar gewoon niet overheen. Het waren onze beste paarden.
En als ik er 's iets van zeg tegen kennissen, dat we met Vera en Eveline nog mooie keuringsresultaten hadden kunnen halen, en nog mooie veulentjes kunnen fokken. Kijken ze me altijd aan van over welke paarden heeft ze het nou. Die lachen daar nu gewoon mee. En met zo'n mensen kan ik niet opschieten.

**Geplaatst**: 07-10-03 20:04

Geplaatst: 07-10-03 20:04

Hoi Tanneke.
Ja ik ken dat, twee paarden van me zijn overleden en ik heb veel vrienden, maar kan er maar met weinig mensen over praten. Zelfs niet met mijn paarden vriendinnen. Er is gelukkig een vriendin waar ik veel steun aan heb, zij heeft het ook meegemaakt. Mensen kunnen zich niet voorstellen dat het net kinderen voor ons zijn , ik zeg dus altijd maar dat, ondertusssen mijn nieuwe paard, mijn beste maatje is waar ik elke dag mee optrek.

Ik denk zeer veel aan het moment dat ze overleden was, ik krijg het er spaans benauwd van als ik er weer aan denk. Net alsof mijn ziel uit me weg werd getrokken. De dood is zo definitief.
Gelukkig ben ik enorm blij met mijn nieuwe paard, maar hij zal nooit mijn merrie vervangen. Ieder krijgt zijn eigen plekje bij mij.
Het is moeilijk, maar laat die mensen maar praten die niet goed snappen hoeveel verdriet je hebt om die paarden.

Onthoud dat je overleden paarden het goed bij je hebben gehad. En hopelijk bestaat hun geest nog voort.

**Geplaatst**: 07-10-03 20:55

Geplaatst: 07-10-03 20:55

Ja, weet ik. Maar dat ze je dan ook nog hard uitlachen. Dat vind ik nog het ergste

**Geplaatst**: 07-10-03 23:26

Geplaatst: 07-10-03 23:26

Wij zijn al in totaal 4 paarden kwijt geraakt aan een gebroken been.
* De eerste was mijn eerste eigen pony Davy. Begin mei ging hij opnieuw het land in met een nieuwe groep en meneer wou altijd de baas zijn. Alleen een andere uit de groep was daar waarschijnlijk niet zo blij mee en heeft hem een klap tegen zijn achterbeen gegeven. Hij is toen nog op 3 benen naar de stal gehinkt (was bang voor de manege eigenaar), daarna hebben wij hem nog naar Utrecht gedaan om te operen. Maar dat mocht niet baten, hij durfte niet meer op te staan vanwege het gips om zijn been. Vrijdag was het gebeurd en maandag morgen lag hij dood in de box in Utrecht.

* De 2de was een 1 jarige hengst. Wij wouden hem even in het voorjaar lekker naar buiten doen (toen stonden ze nog bij me oma en hadden ze geen bak om in te rennen), dus wij het beestje lekker naar buiten gedaan en we staan vrolijk te kijken hoe blij hij wel niet is. Hij komt helemaal happy richting hek, glijd uit over het beton zo tegen het hek aan. En wij stonden er gewoon naar te kijken. Gebroken kogel

Nog geen 2uur later stond hij al op wagen richting noodslacht Verdrietig

* De 3de, de pony van me zusje. Lees hiervoor in me profiel.

* En als laatste Demi (mijn pony) lees ook me profiel.

**Geplaatst**: 07-10-03 23:55

Geplaatst: 07-10-03 23:55

Er zijn schakels die de dood niet kan verbreken,
liefde en herrinneringen leven altijd voort....

Alleen zorgen die liefde en herrinneringen soms voor zoveel pijn

**Geplaatst**: 15-10-03 15:47

Geplaatst: 15-10-03 15:47

wij hebben er ook heel veel verloren (helaas) dit jaar alleen al 3!!
Eerst een veulen dat geboren werdt met een afwijking en die we dus de volgende dag hebben moeten laten inslapen
Een ander veulen dat waarschijnlijk tijdens het spelen met andere veulens in de sloot is gevallen, het been is blijven haken achter het lint en...pezen door volledig weg! Ook laten inslapen dus!
En dan een jaarling die ik even van de paddock naar het weiland liet lopen...waarom die nou precies achter het kleine puntje van de sluiting van het hek blijft haken (de ingang is wel een par meter breedt en hij ging er iedere dag in)..heupknobbel afgebroken en ja deze konden we ook aan de weg leggen zucht!!

**Geplaatst**: 15-10-03 16:07

Geplaatst: 15-10-03 16:07

Gelukkig heb ik nog geen paarden hoeven laten inslapen... Ik kan me echter het verdriet zo onwijs goed voorstellen... Een stukje van jezelf wat mee sterft...

Sterkte aan iedereen die nog verdriet heeft of die binnenkort een paardje moet gaan missen!

Groetjes!

**Geplaatst**: 16-10-03 22:16

Geplaatst: 16-10-03 22:16

Wat zouden jullie doen als het zover is eigenlijk? Stel je zit in mijn situatie, je paardje zal worden afgemaakt (verzorgpaardje). Zouden jullie er dan tot het einde bij zijn? Of enkel bijvoorbeeld op de trailer zetten? Ik zit er een beetje over na te denken, ook al weet ik eigenlijk het antwoord al... Ik ga niet mee....

**Geplaatst**: 17-10-03 05:52

Geplaatst: 17-10-03 05:52

ik ben erbij gebleven, ook al vond ik het moeilijk, ik ben toch blij dat ik het gedaan heb, ik heb mee kunnen maken hoe zacht hij insliep, en ik denk dat Mike het prettig vond om een geruststellende bekende stem te horen, voordat hij ging.

**Geplaatst**: 17-10-03 11:45

Geplaatst: 17-10-03 11:45

IS hij ingeslapen of geslacht? (sorry dat ik het vraag...) Want Gennie zal worden geslacht wat me helemaal niet fijn lijkt om erbij te blijven...

**Geplaatst**: 17-10-03 12:14

Geplaatst: 17-10-03 12:14

Mijn moeder heeft toen ze 7 was een veulen gekocht en dat is 43 jaar bij ons geweest, ze is nou ongeveer 2 jaar geleden gestorven. Ik kende haar vanaf mijn geboorte en heb op haar leren rijden. En heb er heel veel verdriet van gehad.

**Geplaatst**: 18-10-03 07:31

Geplaatst: 18-10-03 07:31

Mike is ingeslapen op de uithof in utrecht, ik heb hem daar achtergelaten voor de medische wetenschap, laten slachten kon ik niet over mijn hart verkrijgen, en hij had ook medicijnen gekregen waardoor hij ook niet meer geslacht kon worden, maar nee, ik zal er nooit voor kiezen om mijn paard te laten slachten, gevoelsmatig vind ik dat erg onprettig