Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-09 06:07

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-09 06:07

Dani62 schreef:
Liljebo: wat een moeilijk verhaal. Misschien lees ik erover heen, maar gaat dit over je nieuwste merrie (draver)? Ik moet zeggen dat ik jouw gedachtengang begrijp, al zou het nooit de mijne kunnen zijn. Er is geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mijn paard te verkopen. Ook al heb ik haar zeker gekocht met het doel om heerlijk veel buiten te rijden, is ze nu gewoon zo'n groot deel van mijn leven en van mijn hart dat ze altijd mag blijven. Ik zal met alle liefde voor haar blijven zorgen wát ze ook mankeert, zelfs al kan ik alleen nog maar naar haar kijken . Maarja, dat is best persoonlijk.

Veel succes en sterkte met je beslissing!

Opmerking snap ik niet helemaal. Ze wordt natuurlijk niet verkocht.
Ze blijft gewoon, maar wordt wel over een maand (als mijn da van de paardenkliniek terug is) volledig onderzocht om te kijken hoe ernstig haar lichamelijke problemen zijn en als ze pijnloos kan rondlopen, mag ze gewoon blijven.

Dit topic ging daar trouwens niet over. Is geen adviestopic of zo maar alleen een discussietopic naar aanleiding van een topic in zweden.
Was gewoon benieuwd hoe mensen erover dachten.
Mijn eigen standpunt had ik allang bepaald, maar vind het gewoon interessant om de verschillende meningen en argumenten te horen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-09 07:12

Re: Berijden kan niet meer. Wat doe je dan?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-09 07:12

ff aanvulling---
Wrs bedoel je het pensioenadres waar ik haar naartoe wilde laten gaan.....
Toen de da duidelijk maakte dat ze iig ks had in de schoft en ik de keuze had om of helemaal te onderzoeken/door te lichten om te kijken of ze nog rijbaar zou zijn door een profesional, met pijnstillers om te beginnen, of te pensioneren, dacht ik dat het geen zin had om haar door de hele molen te halen.
Ik heb hier noch de mogelijkheid, noch de kennis, noch de accomodatie en noch profs in de buurt om dat te doen en ik was ervan overtuigd dat ik het paard er geen plezier mee deed.
En toen een dame aanbood om de merrie als opvoedmoeder bij de jonkies te plaatsen, en op die manier nog een taak te vervullen tijdens haar pensioen, leek me dat een superoplossing.
'Te mooi om waar te zijn.
En precies daarom ging ik al snel twijfelen. Want idd... vertrouw nooit op die blauwe ogen...
Ik ging dus graven en kwam tot de ontdekking dat ze eerder een paard wat niet meer geschikt was voor berijding als pleegmoeder voor haar jonkies had aangenomen en datzelfde paard weer had doorverkocht als rijpaard.
Diep triest dus en dat schijnt heel wat meer te gebeuren en niet alleen hier in zweden.
Ik ben dus weer een illusie armer en besloot dus dat ze dan gewoon hier haar pensioen zou genieten.
Maar gezien haar gedrag steeds moeilijker wordt als ik iets met haar wil doen (en dan heb ik het over een simpele stapoefening in ons oefenringetje, zoals leiden) is ze zuur en tamelijk onberekenbaar. Ze kan om niets flippen.
Omdat ik inzie dat daar een oorzaak voor moet zijn, heb ik besloten om haar dan toch maar door de medische molen te halen om te zien hoe ernstig haar problemen zijn.
Is er veel meer mis in dat lijf van haar (zou kunnen gezien achtergrond met verwaarlozing, mishandeling en overbelasting) dan kan pijn de oorzaak zijn van haar moeilijke gedrag en dan zal ik toch moeten overwegen of het dan nog slim is om haar te laten lopen.
Een beslissing die ik liever niet nam, gezien ik in maart al een paard heb moeten laten inslapen en omdat dat nog steeds pijn doet.
Maar het probleem kan natuurlijk ook puur psychisch zijn; iets wat er nu pas volledig uitkomt.
In dat geval ga ik daarmee aan het werk.
Dan zouden simpele stapoefeningen en misschien lange teugel/wandeling opties kunnen zijn.
Niet omdat ik persé wil werken met haar, maar omdat ik vind dat ze regelmatig in de hand moet komen en hanteerbaar moet blijven.
Er mankeert haar nogal eens wat en dan moet hoefsmid en dierenarts gewoon hun werk kunnen doen.

Maar dat is dus mijn standpunt en daar ging dit topic eigenlijk niet over.
Ik was benieuwd naar de meningen van anderen, temeer omdat op het zweeds forum ook mensen reageren die er anders over denken en dan ontstaat een pittige discussie.
Hier komen vrijwel alleen reacties van mensen die altijd hun paard zullen blijven houden... zouden de mensen dan zo anders zijn in nl dan in zweden?

**Geplaatst**: 25-09-09 07:29

Geplaatst: 25-09-09 07:29

Hier komen vrijwel alleen reacties van mensen die altijd hun paard zullen blijven houden... zouden de mensen dan zo anders zijn in nl dan in zweden?

@ TS Ik neem dus aan dat in Zweden de meesten hun paard dat niet meer bereden kan worden, wegdoen... Ik ben bij mij op stal naar mijn idee de enige die mijn mening heeft (pen door zijn hoofd als ik er niet meer mee kan doen wat ik wil). Ik word daardoor door sommige mensen heel gek aangekeken van 'dat doe je toch niet?'. Ik ben van mening dat ik mijn paard geen plezier doe als ik hem ergens laat verwilderen in een kudde en (bijna) nooit langskom. Dan kan hij beter gaan grazen in de eeuwig groene weiden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-09 07:43

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-09 07:43

Mo... ik weet niet of hier werkelijk meer mensen zijn die hun paard wegdoen of dat hier gewoon meer mensen reageren met dezelfde mening als jij.
Uiteraard reageren ook mensen met een andere mening en daardoor ontstaat dus een discussie.

En om hem hier ook maar eens aan te zwengelen..(gaat dus niet om kritiek te geven, maar om meningen te horen). hoe zit het dan met de band die je met een paard hebt? Een hond bv gebruik je ook niet en laat je niet inslapen als ie wat minder soepel loopt....

Laatst bijgewerkt door liljebo op 25-09-09 07:57, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-09-09 07:45

Re: Berijden kan niet meer. Wat doe je dan?

Geplaatst: 25-09-09 07:45

Voor mij is dat makkelijk, als ze pijnvrij en nog mooie jaren kunnen hebben dan blijven ze. We hebben wei en een lekker stalletje thuis en rijden is voor mij maar 10% van het hele paarden gebeuren. Ik vind het heerlijk om te wandelen, kletsen of kroelen met ze en ze zijn gewoon mijn maatjes. Ik zou dan in de omgeving een bijrijdpaard zoeken.

**Geplaatst**: 25-09-09 07:47

Geplaatst: 25-09-09 07:47

liljebo schreef:
Opmerking snap ik niet helemaal. Ze wordt natuurlijk niet verkocht.
Ze blijft gewoon, maar wordt wel over een maand (als mijn da van de paardenkliniek terug is) volledig onderzocht om te kijken hoe ernstig haar lichamelijke problemen zijn en als ze pijnloos kan rondlopen, mag ze gewoon blijven.

Dit topic ging daar trouwens niet over. Is geen adviestopic of zo maar alleen een discussietopic naar aanleiding van een topic in zweden.
Was gewoon benieuwd hoe mensen erover dachten.
Mijn eigen standpunt had ik allang bepaald, maar vind het gewoon interessant om de verschillende meningen en argumenten te horen.

Sorry, ik haal twee topics door elkaar denk ik

. Heb je verhaal ook op PN gelezen, daar dacht je wel aan verkopen eerst als ik het goed heb. Dacht dat je hier ongeveer hetzelfde had neergezet. Oke, laat maar, ik stil al

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-09 07:55

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-09 07:55

Nee, niet aan verkopen. Aan op pensioen zetten.

**Geplaatst**: 25-09-09 08:05

Geplaatst: 25-09-09 08:05

De band met mijn paard? Hmm, ik denk dat hier toch een beetje te pragmatisch voor ben. Als ik zie hoe sommige mensen bij ons op stal met hun paard omgaan, word ik al moe bij de gedachte....

Ik heb mijn paard gekocht met de intentie om er springwedstrijden en SGW's mee te rijden. Dit doe ik al 10 jaar met hem (hij is nu 16). Als je kijkt dat het sportpaard gemiddeld 8 jaar wordt, mag ik blij wezen dat mijn paard al zo lang 'mee gaat'. Sommige mensen vinden het helemaal geweldig om de hele dag met hun paard te troetelen en te wandelen. Natuurlijk doe ik dit ook op zijn tijd, maar mijn hoofddoel is het rijden van wedstrijden en om per seizoen 1 klasse verder te komen.

Er zijn genoeg mensen die kunnen rijden zonder wedstrijden, maar dat zie ik mijzelf niet doen. Als mijn paard (deze in het specifiek)nog recreatief bereden zou kunnen worden, zou ik er toch voor kiezen om hem af te laten maken. Waarom? Hij is zowel in de bak als buiten niet te vertrouwen. Soms gaat er bij hem een knop om en dan is het rijden echt niet meer leuk. Als hij 100% braaf te rijden zou zijn, is het een ander verhaal!

**Geplaatst**: 25-09-09 08:11

Geplaatst: 25-09-09 08:11

oke hier dan mijn situatie op dit moment:

ik ben 20 jaar, vaste baan, vast salaris, altijd wel wat geld over om te sparen (wil binnekort een autotje kopen en over een paar jaar een huisje *het liefst kopen*)

mijn verzorgpaard staat op het moment op een weiland, omdat hij steeds vaker last kreeg van zijn artrose en daardoor bijna niet meer gereden werd en vaak op stal stond..

hij staat nu als een soort vakantie full time op de wei.. maar gaat als de wei dicht gaat waarschijnlijk weg.. ECHT weg..

ik zit nu ontzettend in twijfel over wat ik moet doen:
zal ik hem van zijn eigenaren overnemen en hem voor ongeveer 200 euro per maand (dat is inclusief alles) in een paarden bejaardentehuis zetten? en daarbij dus meteen een hoop geld dat ik eigenlijk wil gebruiken voor mijn eigen toekomst aan hem uitgeven..

of laat ik hem gaan net als zijn eigenaren en spaar ik gewoon door voor mijn toekomst?

IK VIND HET ZOOO MOEILIJK!

**Geplaatst**: 25-09-09 08:30

Geplaatst: 25-09-09 08:30

Ik kan me heel erg vinden in de redenering van Mo_van_Dijk.

Ik ben niet heel erg competitief ingesteld, maar ik heb wel een doel nodig. Gewoon rondhobbelen zonder doel is voor mij op den duur niet bevredigend. Het is dan ook niet eerlijk tegenover mn paard lijkt mij.

Mijn paard is geen paard dat het heel erg goed zou doen 24/7 op het land in een kudde. Hij heeft enige 'werkjes' nodig om blij te blijven en daarnaast is het ook een paard dat erg lastig op gewicht te houden is.

Kort gezegd zijn de scenario's voor mijn paard:
1. Niet meer te berijden en pijn, danwel veel medicamenten nodig: einde verhaal.
2. Niet meer te berijden, maar geen pijn: kijken of er een pensioen te vinden is. Blijft in mijn eigendom en als blijkt dat hij het op zn pensioenadres niet goed doet (lees: erg invallen en ongelukkig worden) dan alsnog einde verhaal.
3. Alleen nog stapritjes een paar keer per week: idem als 2.
4. Kan recreatief bereden worden (lees: buitenritten met galop, maar geen wedstrijden of springen): dit is het meest 'gevaarlijke' scenario. Idealiter hou ik mn paard dan lekker waar hij nu staat totdat ik een opvolger heb gevonden, wellicht nog enige tijd alletwee op dezelfde plek zodat de een de ander wat kan opvoeden en verkeersmak kan maken. Dan wordt het zoeken naar een volgend adres, liefst in mijn eigendom om te voorkomen dat hij in de handel komt (immers: paard is doodbraaf buiten). Ik heb daar wel wat ideeen over en plekken waar ik graag zou willen dat hij terecht zou komen. Ik zal hem niet zomaar verkopen aan een willekeurige oudere mevrouw die een braaf paard voor buiten zoekt, risico is mij iets te groot dat ik hem na jaren terug vind in de handel of op een manege suf zn rondjes sjokkend. Dat heeft hij niet verdient.

En dan: band met je paard? Ik vind het juist getuigen van een goede band met je paard en liefde voor je paard als je bewust nadenkt over de toekomst. Heeft je paard nog een toekomst bij jou, waar worden hij en jij gelukkig van? Ik ken meer dan genoeg mensen die hun oude wedstrijdpaard aanhouden en uiteindelijk nog maar 2 keer per week langskomen, er een snel borsteltje over halen en dan een half uurtje gaan stappen. Ik weet niet of een paard daar zo gelukkig van wordt, van verstoffen in een stalletje wachten tot baasje weer eens langs komt. Zo'n paard is misschien een stuk gelukkiger op een andere plek.

**Geplaatst**: 25-09-09 08:34

Re: Berijden kan niet meer. Wat doe je dan?

Geplaatst: 25-09-09 08:34

Aatjuh12: in jouw geval zou ik kiezen voor in laten slapen. Ik snap dat je emotioneel gehecht bent aan het paard, maar als het paard artrose heeft en daardoor eigenlijk niet meer pijnvrij kan leven dan is de vraag in hoeverre dit een 'paardwaardig' bestaan is. Je kunt het nog wel laten afhangen van hoe het paard overkomt, is deze nog vrolijk of niet? Dit nog even helemaal los van het financiele plaatje.

**Geplaatst**: 25-09-09 08:43

Re: Berijden kan niet meer. Wat doe je dan?

Geplaatst: 25-09-09 08:43

in principe is het paard wel altijd vrolijk, iedere keer als ik bij hem komt nog vrolijk hinniken en gelijk mijn kant op komen enzo..

als ik hem dan zou houden zou hij op een plek komen waar ze in de zomer 24/7 op de wei staat en in de winter 1 x in de 2 dagen overdag op de wei..

**Geplaatst**: 25-09-09 08:44

Geplaatst: 25-09-09 08:44

liljebo schreef:
En om hem hier ook maar eens aan te zwengelen..(gaat dus niet om kritiek te geven, maar om meningen te horen). hoe zit het dan met de band die je met een paard hebt? Een hond bv gebruik je ook niet en laat je niet inslapen als ie wat minder soepel loopt....

Bij de mensen die ik ken met een hond, is de hond een gezellig dier dat behalve gezellig doen, geen verdere functie heeft. Dat zou met een blindegeleidehond of een hond die misschien veel ingezet wordt voor wedstrijden, anders zijn. Er zijn mensen die hun paard om dezelfde reden kopen denk ik. (deze conclusie trek ik omdat veel mensen hun paard zouden aanhouden, als ze er niet meer op konden rijden).
Ik vind een paard een erg leuk dier en ik als ik bijvoorbeeld een dagje niet rijdt, vind ik het leuk om een tijdje met mijn paard te freubelen, beetje manen trekken, staart wassen, dat soort dingen, maar ik vind het rijden toch wel het allerleukst. Ik heb met mijn paard dus een ander doel dan met mijn katten (want ik heb geen hond

)

Ik denk dat dat het verschil maakt.

**Geplaatst**: 25-09-09 08:52

Re: Berijden kan niet meer. Wat doe je dan?

Geplaatst: 25-09-09 08:52

Ik heb geprobeerd mn katten om te scholen (er zit best veel springvermogen in

), maar het zadel bleek wat te zwaar $:\$

Het 'gebruiksdoel' maakt inderdaad verschil. Daarnaast is een paard ook een vluchtdier en bewegingsdier, dus als er iets in het bewegingsapparaat niet ok is dan is het al snel einde verhaal. Poezen en honden kunnen wat dat betreft veel makkelijker en langer doorgaan. Ze kunnen goed functioneren met bijvoorbeeld een geamputeerde poot of als ze in praktijk vooral liggen te slapen in een mandje.

Bij paarden krijg je al snel risico op bevangenheid danwel koliek om de doodeenvoudige reden dat de hele bouw is gebaseerd op beweging.

**Geplaatst**: 25-09-09 09:02

Geplaatst: 25-09-09 09:02

Ik kan me in jouw redenering vinden Apple.

Met mijn oude pony ging het goed, die was prima geschikt als grasmaaier. Wel op kort gras overigens, want in het verleden was hij ook al eens hoefbevangen geweest.

Mijn huidige paard heeft al moeite gehad met het feit dat hij een half jaar de wei op moest toen hij een peesblessure had. Ineens van volle wedstrijdconditie op 100% weiderust deed hem niet echt goed, zowel spiermatig als tussen de oren. Afbouwen na het wedstrijdseizoen gaat wél altijd goed (ook met de nodige narrigheid, maar dan gaat het geleidelijk). Als hij straks met zijn pensioen accepteert dat hij het langzaamaan steeds rustiger aan moet doen, dan zie ik voor hem ook nog wel een toekomst als grasmaaier. Of als opvoeder van jonge knolletjes, volgens mij is hij daar ook best geschikt voor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-09 09:16

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-09 09:16

Ok interessant om meerdere nuchtere meningen te horen.
Mo... ik begrijp je stelling. Je kunt een paard met moeilijk karakter zoals het jouwe niet simpelweg als recreatiepaard verkopen/wegdoen. Dus dat betekent dat ie over niet al te lange tijd wellicht zijn einde tegenmoet gaat.
Vind ik persoonlijk dan ook weer moeilijk, omdat hij je al zoveel jaren daar heeft gebracht waar je wilt en alles heeft gegeven en dan, als hij dat niet meer kan, simpelweg een pen door zijn kop krijgt. Voor mij voelt dat dan weer heel erg hard...

Apple... aan een kant zeer nuchter omschreven. Dat pijn einde verhaal is, ben ik het wel mee eens.
Maar of een paard 'verstoffen' erg vindt? Misschien niet als het in een kudde gebeurt, op een lekkere plak grond.
Maar ja...waar vind je zo'n plek? En kan het paard dan meekomen in de kudde? En ligt het niet ook aan het type paard of kan ieder paard wennen aan een leven met minimale menselijke inmenging (misschien wel, maar praten wij ons alleen maar aan dat het niet kan... mits ze op een flink stuk natuurlgebied in kudde lopen)

Aatjeh... moeilijk. Kun je inschatten hoeveel pijn hij heeft? Hoe loopt hij?

Mmm mijn grootste hond heeft dus de grote van een shet, dus misschien rijden met hem? Hihi... hij ziet me komen... is trouwens ook wat stijf tgv twee doorgemaakte tekeninfecties

Zelf ben ik emotioneler en heb het moeite met het afschrijven van een paard/in laten slapen als het niet meer kan rijden.
Tegelijkertijd moet ik toegeven dat het besef dat je niet kunt rijden met een paard wat je een paar maanden geleden voor dat doel kocht, best ff een moeilijk stuk is. Het ging nl alleen maar om zeer rustige buitenritjes...
Als je bedenkt dat mijn man twee jaar geleden, toen ik een oude haf kocht, een paard kocht samen rustige buitenritjes te maken en mijn haf al begon te sukkelen toen hij nog in de kennismakingsfase met zijn paard zag en we vooral wandelden...
Het werd dus niets en na 1 jaar moest ik mijn haf laten inslapen, omdat ondanks alle inspanning zijn toestand alleen achteruit ging.
Tja... en toen hoopte we idd op een verandering in de situatie bij de aanschaf van dit paard.
Ja... ik moet toegeven dat het moeilijk is, ook voor mijn man.
Hij heeft een onervaren (12 jr) merrie en zelf niet te veel ervaring, maar de sporadische keer dat we buiten zijn geweest, ging het perfect tussen de twee. Hij doet ook wel grondwerk met haar en ze hebben een ijzersterke band. Maar alleen buiten gaan rijden ziet hij niet zitten/zal ook niet meevallen, dus niet alleen ik moet mijn droom opgeven, maar ook hij-.
Omdat ik de keuze heb gemaakt dat mijn paard niet weg hoeft.
Hij respecteert dat.
Maar leuk is niet
emotionele keuzes zijn dus beslist geen gemakkelijke keuzes als het werkelijk erop aan komt-

**Geplaatst**: 25-09-09 09:21

Re: Berijden kan niet meer. Wat doe je dan?

Geplaatst: 25-09-09 09:21

Tsja, ik ben nog niet zolang bezig in het traject van blessures en revalidatie, maar mn eigen paard werd na 5 weken zo ongeveer niets doen beslist narrig, onvriendelijk.

Hij klaarde helemaal op toen hij onder zadel weer een ritje mocht maken.

Overigens bedoelde ik 'verstoffen in een stalletje' beslist letterlijk. Misschien dat die paarden die nu door hun baasje aangehouden worden een stuk vrolijker worden als ze inderdaad in een kudde ergens als pensionado's kunnen leven.

**Geplaatst**: 25-09-09 09:24

Re: Berijden kan niet meer. Wat doe je dan?

Geplaatst: 25-09-09 09:24

Mijn paard begon ook pas na een maand of 2-3 te berusten in het feit dat hij even niets mocht doen. Hij stond me gewoon na te hinniken vanuit de wei als ik op een ander paard van het erf vertrok. Zo van 'hé, en ik dan?'. Daar werd ik zo verdrietig van. :(:)

Voor mij is dat ook een voorwaarde hoor, lekker de wei op met soortgenoten. Maar mijn paard is niet anders gewend, dan ga ik hem niet ineens in een stalletje houden als hij niets meer mag doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-09 09:35

Re: Berijden kan niet meer. Wat doe je dan?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-09 09:35

Letterlijk in een stal laten verstoffen mag nooit een optie zijn, vind ik. Een paard moet kunnen bewegen en sociaal bezig kunnen zijn.
Nee... in een stalletje met weinig aandacht zal een paard echt geen prettige oude dag hebben. Dat geloof ik ook niet.

**Geplaatst**: 25-09-09 11:12

Geplaatst: 25-09-09 11:12

was ik weer.....

ik heb besloten mijn tinker rond te laten hobbelen maar ik ken zeker ook mensen die daar anders over denken.
het argument is dat een paard een erg dure hobby is en een hobby moet leuk blijven.
voldoet een paard niet meer aan de voorwaarden waarvoor hij gekocht is gaat hij weg.
toch kan ik daar ook begrip voor opbrengen.
als jij als eigenaar niet het geld hebt om een 2e paard er naast te houden en de drang om te rijden is zo groot gaat dat frustratie geven,ik denk niet dat het paard daar beter van word.
waar ik geen begrip voor heb zijn de vele advertenties op internet;
te koop
mijn afgeschreven grasmaaier. >;)

met andere woorden,in goede tijden van mij,in slechte tijden mag een ander de rotzooi opruimen.
neem dan wel de verantwoording en slaap het dier in en voorkom veel leed.....

voor mijzelf staat rijden niet op de eerste plaats en bovendien heb ik de luxe eigen grond te hebben dus ik sta niet voor de keus alles of niets.

**Geplaatst**: 25-09-09 11:43

Geplaatst: 25-09-09 11:43

Ik denk dat het afhankelijk is van je paard maar ook van je eigen situatie. Zoals velen al melden.

Als je paard er niet vrolijker van wordt om niets te doen dan vraag ik me af hoezeer je het dier het dan kunt doen om het enkel als grasmaaier te gebruiken.
Vind je paard dat wel fijn en geniet hij/zij ervan dan kun je ze mijnsinziens goed laten genieten van hun pensioen.
Mijn oude merrie zou dat ook prima kunnen. Maar ik ken ook paarden die dat niet kunnen.
Die worden ontzetten vervelend en gaan zuur reageren. Ja waar doe je het dan voor?
En dan heb ik nog niets eens over medische situatie van het paard. Want dat is voor mij duidelijk.
Pijn is hoe erg dan ook weg. Ze moet wel een kwalitatief goed leven kunnen hebben.

Maar ook moet je eigen situatie het toelaten.
Kan ik de een op pensioen zetten en een ander paard kopen om te rijden.
Wil ik uberhaupt rijden of neem ik genoegen met stappen in het bos erop of ernaast.
Het zal voor ieder een keus zijn die niet fijn is. Want ondanks dat je weet wat je wilt je paard weg brengen is niet fijn.

Gelukkig is mijn 22 jarige muts nog een 3 jarige tussen haar oren en in haar lijf!

**Geplaatst**: 25-09-09 11:49

Geplaatst: 25-09-09 11:49

Ligt eraan wat de klacht is en of er pijn zit..

Ik heb er hier 1 gehad waarvan ik wist dat ze nooit bereden zou kunnen worden.. en ze bleef lekker hier tot ze uiteindelijk door haar klachten wel ingeslapen moest worden.

Momenteel heb ik er 1 staan waar we al 3 jaar niets mee kunnen doen vanwege luchtwegen.

Zij wordt volgende week ingeslapen, omdat het nu niet meer gaat, ook niet onbelast.. maar zolang het kan, blijven ze hier, rijden is voor ons niet het belangrijkste.. en al de jaren dat ze ons plezier hebben gegeven aan het rijden, mogen ze ook hun kwaaltjes hier slijten.. totdat het niet meer gaat..

**Geplaatst**: 25-09-09 11:50

Geplaatst: 25-09-09 11:50

Leuk om al die meningen te lezen! Want het is wat minstens wel 1 keer per week door m'n hoofd spookt.
Ik denk idd dat het zeer afhankelijk is van het paard. Ik ben redelijk nuchter, maar toen mijn paard arthrose kreeg en echt niet normaal meer te berijden viel heb ik de keuze gemaakt om m op een rusthuis te zetten. Dat betekend dat ik 175 euro van de 245 die ik per maand verdien inlever, maar ik heb er echt vrede mee.
Heb tegen mn ouders gezegd dat ik het zelf wil betalen omdat het mijn keuze is.
En hij heeft het geweldig, als ik kom komt ie zn appels halen en vertrekt vervolgens weer snel naar z'n vriendjes. Er lopen idd ook paarden in de kudde die je heel de tijd achtervolgen en aangehaald willen worden. Dan zou ik idd ook mn twijfels hebben, maar die van mij heeft me helemaal niet nodig;)
Ik moet wel zeggen dat als er nu iets ernstigs met m zou zijn ik hem wel zou laten inslapen en minder er voor over zal hebben dan als ik hem nog fulltime bereed.

**Geplaatst**: 25-09-09 13:09

Geplaatst: 25-09-09 13:09

ik heb hier ook een oude haf merrie, 6 jaar geleden kreeg ik t ehoren dat haar longen versleten waren, bij elke hoest en kuch zouden haar longblaasjes daar onder lijden, en bij inspanning begon ze te hoesten, dus was er maar 1 ding mogelijk, op rust.
ik heb nog een paar keer geprobeerd te rijden met haar (volgens da kon ik wel recreatief rijden) maar ook dat ging niet meer, ze is met pensioen en is heel gelukkig, heb haar lekker bij huis staan en ze is altijd vrolijk en blij met te zien. ze hoeft nooit meer te werken, en alleen af en toe een knuffel te ontvangen (vind ze niet leuk

tenzij het heel af en toe is en niet te vaak

)

mocht ze nu toch iets krijgen waardoor ze pijn heeft of een mega dure operatie ofzo dan zal ze toch ingeslapen worden, vooral omdat ik er al niks meer mee kan, en ik ook niet een bak met geld heb om nog aan haar uit te geven als ze iets heeft kleine dingetjes enzo natuurlijk wel, maar geen grote operaties ofzo. ligt ook helemaal aan de herstel kansen enzo minder als 60% kans op genezing ofzo is einde verhaal, ze heeft een fijn leven gehad bij me, en ik hoop hiervoor ook en een fijn pensioen en daar moet ik me dan maar bij neerleggen. als ik nog op haar had gereden enzo was ik waarschijnlijk wel bereid geweest meer uit te geven aan eventuele da kosten enzo om haar te laten herstellen. al hoop ik dat het nooit zo ver komt natuurlijk dat ik zo een beslissing moet maken, hoewel ik vorige week iets soortgelijks had met mn hondje.

**Geplaatst**: 25-09-09 15:21

Re: Berijden kan niet meer. Wat doe je dan?

Geplaatst: 25-09-09 15:21

Ik zou gewoon wat vrijheidsdresuur doen dan denk ik , lekker kunstje enzo

en met ze wandelen..