Geplaatst Ik zit met een heel groot dilemma..
Het zal wel een heel verhaal worden, hoop dat iemand de tijd neemt om het te lezen.
De afgelopen 4/5 jaar heb ik verschillende blessures opgelopen door het paardrijden, ik noem alleen even de ''erge.''
Het begon met dat ik mijn voet had gebroken, op meerdere plaatsen, hier werd ik aan geopereerd.
Na 4 pennen rijker en 9 maanden revalideren zat ik weer vrolijk op paard!!
Dit alles liep ik op, door ongelukkig met het paard te zijn gevallen.
Na een jaar of anderhalf, was het weer raak, ik viel er heel l*llig af tijdens springen.
In eerste instantie, leek het wel mee te vallen en dacht ik dat het gewoon goed gekneusd was.
Na het niet overgaan van pijn toch naar HA, ZH etc.
Ik had mijn schouder gebroken, banden gecheurt en nog meer..
Hier ben ik dus toen ook aan geopereerd, weer wat ijzer erbij en na een maand of 7 niet gereden te hebben, ging wederom vrolijk verder.
Weer een klein jaar later, viel ik nog eens van het paard.
Misschien, nou niet misschien, het was mijn eigen schuld.
Ik ging op een paard zitten waarvan we wisten dat ze op dat moment flink aan de rodeo zou gaan, niet slim dus om er op te gaan zitten, maar vond het wel weer een uitdaging.
Tsjaa, daar lag ik weer op de grond, al vrij gauw wist ik dat het niet goed zat.
Weer mijn schouder gebroken, banden gecheurt, pees gescheurt etc. etc.
Ja en het kon ook niet anders... Ik moest weer onder het mes...
Hier heb ik toen ook een topic over aan gemaakt. !KLIK!
Het herstel van de laatste operatie gaat langzaam, ik kreeg elke keer gips verlening en nog steeds dus 4 maanden later is het niet genezen. Eigelijk zou ik nog een keer onder het mes moeten, maar dit zag ik zelf niet zitten. Dus ervoor gekozen ( 2weken geleden) om te gaan revalideren, kijken hoever ik kom en daarna verder kijken of nog een operatie zinvol is.
Nou komt het waar het dus even om draait.
Gisteren moest ik lesgeven, ik hield paard vast die altijd druk is met opstappen, gevolg ik kreeg een harde kopstoot van dat paard tegen mijn verkeerde schouder. Vrij vlug daarna werd ik beroerd van de pijn, moest overgeven, had het gevoel dat ik steeds van m'n stokkie zou gaan.
Het is nu dus op hoop van zegen dat het meevalt, ik kijk het even een paar dagen aan.
Maar zit nu dus thuis op de bank/ bed met weer fikse pijn.. (Gelukkig heb ik morfine..)
Mijn ouders willen nu dus dat ik maar eens met de paarden stop.
Voor 8 maanden terug mijn eigen paard laten inslapen, ik zou van het voorjaar, als ik weer kon rijden voor een nieuw paard gaan kijken. Maar mijn ouders hebben dit liever niet meer.
Nu moet ik zelf zeggen, dat ik het wel snap, ik ben het ook helemaal zat elke keer ziekenhuis in/ uit.
Weer wat gebroken, weer operatie, weer revalidatie etc. etc.
Wat moet ik nu? Voorlopig had ik sowieso nog niet kunnen rijden, daar niet van, maar zou ik daarna weer verder gaan met rijden? Of moet ik het uit m'n hoofd zetten en stoppen?
Ik weet niet of ik dat wel kan, ik kan echt niet zonder de paarden....
Groetjes, Sanne
