Op een gegeven moment kwam ik een man tegen die met zijn kleinzoon in kinderzitje aan het fietsen was. Ze stonden een eenzaam paardje wat wortelen te voeren en zo kwamen we aan de praat.
Opeens stelde hij de vraag: "Rij jij vaker helemaal alleen buiten?"
Dus ik "ja" en dacht dat hij doelde op eventuele ongelukjes met paard. Toen ik vroeg of hij dat bedoelde bleek dat hij bedoelde dat hij het eigenlijk niet vertrouwd vond voor mij om als meisje alleen door zo'n natuurgebied te rijden 'want je hoort zulke rare verhalen tegenwoordig'.
Hij bedoelde dus het risico van mannen met verkeerde bedoelingen ofzo.
Ik moest eerlijk toegeven dat ik daar nog nooit over nagedacht had.
Nou moet ik zeggen dat mijn moeder me wel eens te laks vindt, ik ben niet snel bang en vermijd zulke situaties dus ook niet snel.
Maar alleen paardrijden in het bos of ergens anders...ja dat moet toch kunnen?? Het was nog nooit in me opgekomen dat dat tegenwoordig niet meer zou kunnen. Maar die man heeft me wel een beetje aan het denken gezet. Ik heb wel altijd een zweep bij me en ben ook wel in voor een galopje mocht er wat zijn.

Ik ben er zelf niet zo bang voor eigenlijk.
Naief?
Hoe zit dat bij jullie?