Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-08-06 23:23

En toen ging het helemaal mis...

Geplaatst door de TopicStarter : 16-08-06 23:23

Hallo,
ik heb vandaag wat meegemaakt en wil het toch even met jullie delen. zoals sommigen hier wel weten, wordt mijn kruising shet Flicka momenteel in het tuig beleerd. zo ook vandaag. we hadden een trainingslesje bij een buurman, onze trainer, professioneel menner die ons helpt met het beleren.

Flicka doet het hartstikke goed, luistert naar de hulpen, kan netjes stilstaan en gaat als een speer vooruit. zelfs de trainer is verbaasd over hoe goed ze alles doet. ik moet echt opletten dat we niet te snel gaan, zo super pakt ze alles op. vandaag was de zevende keer voor de kar, in de wei bij de trainer. we waren lekker aan het werk, Flicka mooi in stap en een beetje in draf, en we waren bezig met inbuigen op de volte. nu weet ik dat Flicka erg heftig op de zweep reageert, daarmee zijn we aan het oefenen en ik ben er heel voorzichtig mee, vooral omdat een kennis van mij een ongeluk heeft gehad met beleren. op een gegeven moment moesten we in draf op de volte, en Flicka kakte een beetje in, ze boog wel in maar wendde niet.

heel licht en voorzichtig raakte ik haar schouder aan met het touwtje van de zweep, echt een aaitje, en ze sprong naar voren, in galop. ik hield haar op de volte, gewoon ruim, en remde rustig af. aangezien ik niet aan de leidsels wil hangen, doe ik heel rustig, en zoveel mogelijk op stem. maar omdat we in galop zaten, gleed ik over het bankje (ik rij met een shet sulky met tweepersoons bankje) naar rechts, tegen de 'armsteun' aan. op dat moment reed de kar door een schuine kuil in het weiland, en Flicka zwenkte op datzelfde moment ineens om naar links. het kar kiepte, en viel om. opzij. ik viel eraf, en Flicka ging op hol. de kar sleepte erachteraan, en ik bleef met mijn voet steken in het einde van het leidsel, dus ik werd er aan het bit achteraan gesleept. ik probeerde Flicka te kalmeren, door steeds zo rustig mogelijk 'hooooo maar Flicka, rustig, hoooooo maar' te zeggen. maar Flicka bleef rennen, de wei door (die gelukkig maar klein is), en ik kon niet loskomen. steeds als ze iets langzamer ging, probeerde ik mijn voet los te maken, maar het lukte niet. de kar werd er op zijn kant achteraan gesleept, tot godzijdank de strengen losschoten. de broek zat nog vast, en Flicka worstelde met het lamoen, die aan de rechterkant tegen haar benen sloeg en drukte, terwijl het aan de andere kant tegen haar zij drukte. uiteindelijk is de broek geknapt, de stiksels van de rugriem scheurden en de broek was los. terwijl Flicka met het lamoen worstelde wist ik mijn voet los te maken, en probeerde bij Flicka te komen met het leidsel in mijn hand. toen de broek losschoot rende ze in paniek weg, en ik liet het leidsel los. mijn stalgenoot stond bij het hek, en ving haar op. de trainer had ondertussen ook bij ons weten te komen.
ik ging gelijk naar Flicka toe, ze stond helemaal te shaken en te pompen. ik kon haar een beetje kalmeren, maar ze was gewoon zó geschrokken! de buurman kwam aan met de kar, het lamoen was helemaal verwrongen, en de broek bungelde er nog aan.
gek genoeg was ik zelf nog helemaal rustig, ik had niets, alleen een vieze broek. ik dacht alleen maar aan Flicka, ze stond echt helemaal te trillen en te doen, echt naar om te zien. ik dacht dat ze in shock zou raken. de pupillen waren helemaal verwijd.
we hebben even met haar gestapt, en daarna moest toch de kar er even achter, zodat ze geen blijvend trauma op zou lopen. tijdens het stappen zagen we ook dat ze een grote wond heeft, aan de binnenkant van het achterbeen, helemaal van iets boven de sprong tot iets onder het kniegewricht. het vel ligt eraf, en het bloedde best wel.
maar goed, ze moest nog wel een rondje met de kar, hoe hard het ook klinkt, we willen geen blijvende angst veroorzaken. de trainer boog het lamoen een beetje terug, maar het was goed verwrongen. het was helemaal doorgebogen, waardoor het ter hoogte van Flicka's achterhand maar zo'n 30 cm van de grond was. heel voorzichtig en rustig hebben we haar ervoor gezet, en het ging gelijk weer goed. ze was wel een beetje druk en bangig, maar de trainer liep ernaast en die praatte tegen haar, terwijl ik op de kar ook tegen haar zat te praten. het ging weer helemaal goed, Flicka liep mooi en lekker nageeflijk. op een gegeven moment kwam in een bocht haar achterbeen tegen die lage lamoen aan, en daar schrok ze weer ontzettend van. ze schoot gelijk weer in de paniek, en draaide te ver om tussen de lamoenen, waardoor ze met haar benen tegen het lamoen ramde. ze kon geen kant op, en ik sprong gelijk van de kar af om haar te kalmeren, en weer recht te draaien. we hebben de kar eraf gehaald, en Flicka zo aan de leidsels even laten lopen. ze werd weer wat rustiger, en toen hebben we nog even met het lamoen losjes erop een rondje door de wei gemaakt, ernaast lopend, zodat ze nog wel even met de kar liep.

dat ging goed, en we hebben gelijk de kar losgemaakt en Flicka thuisgebracht. de wond valt erg mee, ik heb het afgespoten en er violetspray en betadinezalf op gedaan. daarna hebben we een rondje nog gestapt, met een deken om (ik was nog steeds bang voor een shock, hoewel de trainer wel had gezegd dat dat niet het geval was). toen heb ik lekker een warme slobber voor Flicka gemaakt, en vannacht heeft ze de stal van mijn rijpaard tot haar beschikking, met stro tot over haar knietjes. dan kan ze even rustig bijkomen.

ik voel me nu zó schuldig, Flicka deed niks fout, en doet altijd zo haar best, met alles. ze heeft er niet om gevraagd om voor een karretje te lopen... ze is altijd heel gevoelig, vooral voor de zweep. ze heeft nog nooit één klap gehad, haar hele leven niet. misschien dat ze daarom zo heftig reageert op zoiets.

ik ben in elk geval flink geschrokken, en wil bij deze dan ook iedereen waarschuwen. je verwacht nooit dat zoiets bij jou gebeurt. Flicka en ik vertrouwen elkaar voorkomen, ze voelt me geweldig aan, en is nergens bang voor. juist vandaag waren we voor het eerst met de kar erachter over een stukje achterweg naar de buurman gereden, waar we ook nog een keigrote trekker tegenkwamen, waar Flicka helemaal niet op reageerde. en door zo'n klein iets, als een zweepaaitje kan zoiets gebeuren. ik hoop niet dat Flicka er iets aan overhoudt, vooral geestelijk. de beenwond valt mee, dat komt helemaal goed. morgen ga ik even met haar aan de lange lijnen, en dan met de zweep oefenen zodat ze daar niet zo heftig op reageert. 's avonds gaan we wel naar de trainer, normaal geen we één of twee keer per week, maar hij vond het wel nodig om het gelijk morgen nog eens te doen, zodat Flicka niet bang wordt voor de wagen. we gaan dan in mijn eigen weiland, dat is wel groter maar er zitten niet zulke kuilen in waardoor je dus kunt omslaan. ik maak ook iets op de bok, zodat ik niet van links naar rechts kan schuiven. als ik gewoon in het midden was blijven zitten was er niets aan de hand geweest.

gelukkig neemt Flicka het me niet kwalijk, ik was bang dat onze band verpest zou zijn, maar vanavond zat ik in haar stal op het stro en gaf haar een kusje op haar neus, en ze gaf me er één terug, alsof ze wou zeggen dat het in orde was. ik kan het niet uitleggen, maar het was een heel apart moment, echt alsof ze me iets wou zeggen met dat kusje.

vanaf morgen doe ik een stapje terug, even die kar weg en gewoon terug naar longeren en aan de lange lijnen, en oefenen met de zweep, dat ze niet moet rennen als ik haar ermee aanraak.

nou goed, het is nogal een verhaal geworden maar het zit me echt dwars, ik moest het even kwijt. ik voel me schuldig, dat dit Flicka is overkomen. het is niet haar schuld.