Geplaatst Het is een heel eind, dus als je er geen zin in hebt om het te lezen, sla het dan alsjeblieft over...;
Muzefee
Het kopen van een huis, in enkele dagen besloten.
Het kopen van onze auto zelfs in enkele minuten.
Maar het kopen van een paard, van dit paard...
Daar twijfel ik al meer dan een jaar over.
Het is erg veel geld voor een paard dat waarschijnlijk nooit goedgekeurd zal worden. (heeft de vee-arts toegegeven)
Drieduizend euro voor een achtjarige merrie met fijne gangen die L2 dressuur loopt en L springt. En nog veel meer kan. Voor een paard met goede voorouders maar met een blessuregevoelige pees.
Het ene moment besluit ik dat ik haar wil kopen, het andere moment lijkt het mij niet verstandig. Er is een tweedeling tussen verstand en gevoel. Een tweedeling tussen ja en nee.
En niemand die deze beslissing voor mij kan nemen. Niemand die weet wat ik voel. Niemand die mij deze zware taak uit handen kan nemen.
Gisteren tijdens de springles zakte haar bandage weer wat af. Een teken dat het been tijdens het rijden weer wat dunner werd. Dus ook een teken dat er nog steeds speling in het been zit en dat haar been nog steeds niet genezen is. Waarschijnlijk nooit genezen zal.
Misschien moet ik maar eens wat andere paarden gaan bekijken. Rondkijken wat voor paarden er te koop staan voor wat voor prijzen.
Want voor dat geld wat voor Muzefee gevraagd wordt, hoef ik niet te zoeken. Dat mag best meer zijn als het paard helemaal gezond is.
Voors en tegens tegen elkaar wegstrepen werd er tegen mij gezegd. Maar er zijn zoveel voors en zoveel tegens.
De voors zijn dat ik het paard goed ken, goed met haar overweg kan. Ze heeft hele mooie ruime bewegingen en een prachtig exterieur. Ze is vriendelijk tegen mensen en werkt graag voor je. Ze kan goed springen (momenteel L met wp) en dressuurmatig is er ook nog veel van haar te verwachten (momenteel L2 met wp).
Eigenlijk is ze nog niet oud, ze is pas acht. Ze heeft goede voorouders aan beide kanten en zou daardoor een goede fokmerrie kunnen zijn. Verder is ze nooit ziek of kreupel, ze hoest nooit en snottert ook nooit. Ze zit de hele winter dun in haar vacht.
De tegens zijn er echter ook volop. Ze heeft een peesblessure die af en toe nog weer opspeelt. Er is dus een kans dat ze daar hoger in de sport last van krijgt. Ze is er niet kreupel aan, maar het wordt wel dik en warm. Na drie dagen afspuiten en stappen op het harde is het been weer goed.
Hiernaast is ze te oud om over enkele jaren voor de sport te kunnen verkopen, mocht ik dat willen.
Ze kan niet goed naast andere paarden op stal staan, is dan erg overheersend en slaat zichzelf een piephak. Er wordt nog een flink bedrag voor haar gevraagd, er vanuit gaande dat ze niet goedgekeurd wordt.
Tijdens het buiten rijden 's zomers is ze erg onrustig met haar hoofd (wanneer we in het bos rijden, op de heide niet).
Ze heeft aanleg om stalondeugden te ontwikkelen wanneer ze niet elke dag een paar uur buiten kan lopen. Ze mag dan een goede fokmerrie kunnen zijn, maar de komende jaren wil ik nog niet fokken. Ik wil dan gewoon een goed sportpaard om te rijden.
Voordelen van een ander paard kopen, zijn dat een nieuwe uitdaging heb: een jong paard om hogerop te brengen. Tevens weet ik dat er weinig mee aan de hand zal zijn (wanneer dit paard klinisch en röntgenologisch gekeurd is).
Een jong paard is makkelijker weer te verkopen voor de sport. Ook zal een ander paard makkelijker naast andere paarden op stal kunnen staan.
Een ander voordeel is dat ik zelf kan kiezen wat voor paard, wat voor kleur en exterieur, ik koop.
Nadelen van een ander paard kopen, zijn dat ik totaal nog geen band met het paard heb en nog niet weet wat ik aan hem heb. Ook weet ik niet hoe gevoelig het paard is op stof en dergelijke.
Een ander nadeel is dat ik weer helemaal opnieuw moet beginnen, al kan dat ook een voordeel zijn.
Het is toch mijn eerste eigen paard dat ik ga kopen en van de ene kant is een bekend en vertrouwd paard wel prettig. Van de andere kant is het prettiger wanneer mijn eerste eigen paard een paard is dat helemaal goed is in het beenwerk.
Ik heb de eigenaren verteld over mijn twijfels. Heb gezegd dat ik haar wil laten keuren, maar haar eigenares zegt dat ze haar been toch niet ver genoeg kan buigen voor een buigproef. En foto's? Die pees is niet helemaal mooi geheeld, dat weten we. Anders zou het been niet af en toe wat dikker worden. Ik weet dus niet of foto's wel zin hebben...
Het ene moment denk ik: ik doe het, het andere moment weet ik dat ik het beter niet kan doen. Maar waar komt ze dan terecht? Komt ze dan wel goed terecht? Maar is het mijn taak ervoor te zorgen dat zij goed terecht komt, terwijl het mij dan geld gaat kosten?
Het ene moment kan ik zuiver rationeel denken, het andere moment ben ik echt een emotionele doos die niets liever wil dan haar grote liefde...
Maar er zijn meer paarden op de wereld dan alleen deze.
Maar... maar... maar... op alle argumenten die ik aandraag kan ik ook wel weer een "maar" aandragen.
Ik weet het nog steeds niet.
Misschien kan ze maar beter haar leven slijten als gezelschapspaard in een weitje... 
. 
. Nu maar hopen dat de verzekering het doet het schijnt dat ze daar tegenwoordig wat moeilijker in zijn dan nu. 
