Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-02 21:35

Wie is er ook zijn liefje kwijt??????

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-02 21:35

hallo

ik ben elena en ik mis chanickyo heel erg
en ik wil wten of er nog meer mensen zijn die hun lieverd kwijt is (bij mij was het een manege pony)
Huilen

en wat jullie eraan gedaan hebben om het verdriet minder te maken
wnt hij is nu een maand weg en ik mis hem superrrrrrrr

en ik wil graag er een beetje over heen komen
maar ik heb en troost ik weet waar hij nu is en dat daar hele aardige mensen zijn die mij daar hebben geholpen
dus bedankt mensen van woensdag op bentwoud
en vooral denise

**Geplaatst**: 10-03-02 13:56

Geplaatst: 10-03-02 13:56

Ik weet precies hoe je je nu voelt! Zelf heb ik ook een manege gereden, waar 11 lespony's stonden (niet zoveel dus, maar het waren leuke pony's waar ik een goede band mee had). Met een daarvan had ik een hele goede band: Skippy, ik heb 4 jaar op haar gereden en uitgerekend op haar verjaardag kreeg ik te horen dat de manegelessen stopte (ik zat daar minstens 3x per week) en hielp ook altijd met de lessen (ernaast lopen in de beginnerslessen, kreeg ik echt een goede conditie van!) En kreeg ik natuurlijk ook het horen dat ALLE lespony's verkocht werden. Ze wilde Skippy aan mij verkopen, maar ja, zo rijk zijn we ook weer niet en ze kostte 3000 gulden...konden we dus niet betalen! Eén voor één zag ik ze alle 11 weggaan. Natuurlijk had ik bij de een niet zoveel verdriet als bij de ander, maar toch wist ik dat ik ze ging missen! Bij Skippy vond ik het natuurlijk helemaal erg, ik heb alles bij elkaaar lopen janken daar en schreeuwen... gelukkig heb ik nog heel goed contact met de nieuwe eigenaren en ga ik haar af en toe nog opzoeken.

Maar toen:
Ze vroegen of dat ik daar wilde blijven werken, want ze gingen er een stoeterij- en springstal van maken. Dus ik wilde daar wel blijven, ik kreeg een "eigen" verzorgpaard: Tinne. Een heel lief paard, maar ze had spat (=een soort artrose) en ze mocht niet meer springen van de dierenarts en stond daarom ook in de verkoop...maar niemand wilde een paard hebben met spat (die kunnen dan van de ene op de andere dag kreupel worden en dan moeten ze afgemaakt worden als het aan de spat ligt, heb ik gehoord). Dus een jaar lang heb ik op haar gereden, het ging toen ook hartstikke goed. Maar net aan het begin van mijn zomervakantie kwamen er mensen vanuit Zweden naar haar kijken en hebben haar meegenomen, zonder dat ik afscheid heb kunnen nemen.

Ze hebben me toen gelijk een nieuw verzorgpaard gegeven, omdat ze dachten dat dat de pijn een beetje zou verzachten (is dus echt niet!). Maar Oginia werd na 3 maanden ook alweer verkocht, dus toen had ik verdriet van Skippy én Tinne én Oginia...

Je kunt eigenlijk nix doen om het verdriet eerder te kunnen laten stoppen, je moet gewoon net zo lang blijven janken totdat er gewoon nix meer uitkomt, misschien heb je foto's van haar die je uit kunt laten vergroten, zodat je daar altijd naartoe kunt kijken. Het is ook heel fijn als je steun kunt krijgen van vriendinnen. Heel veel sterkte in ieder geval met het verwerken van je verdriet!

xxxSanne

**Geplaatst**: 10-03-02 13:59

Geplaatst: 10-03-02 13:59

tsja, idd niet leuk dat je je lieveling kwijt bent! Verdrietig

ik heb alleen niet zoiets mee gemaakt dus ik kan niet voelen hoe jij je voelt.

Je kan wat afleiding zoeken door leuke dingen te doen met je vriendin of vriendinnen of een verorgpony zoeken en dan lekker rijden en verzorgen enz. dat zou een mogelijkheid kunenn zijn maar dat is jou beslissing.

Ik wens je veel sterkte en geluk!!

**Geplaatst**: 10-03-02 14:38

Geplaatst: 10-03-02 14:38

Ik heb het ook heel vaak meegemaakt. Maar dat heeft iedereen denk ik wel op een manege, je weet nooit wanneer die pony's verkocht worden...
Even kijken welke lievelingspony's van mij verkocht zijn:

*Juliaantje vond ik niet zo erg want ze ging naar een meisje dat ik kon en die was er heelmaal gek op en ze kon daar lekker veel op de wei. Hoor nu nog weleens wat van hara en ze schijnt nu heel mooi te kunnen lopen en zelfs te springen waar ze vroeger bang voor was.

*Bella dat vond ik wel erg, ze moest naar de slacht want ze was kreupel, kon bijna niet meer lopen en was vals geworden...?!

*Okidoki, dat vond ik super erg! Ik had een hele goeie band met haar, en dat is toch best speciaal omdat het een manegepony is, waar harstikke veel verschillende kinderen oprijden. Ze was weg en kwam na een tijdje terug, toen werd ze net gelongeerd in de bak en toen ik haar zag kreeg ik tranen in mijn ogen Lovers

Ik was weer helemaal happy. Heb toen de hele dag met haar doorgebracht... Een week later was ze weer weg... Huilen

*Mickey, vond ik ook super erg. Ook met dit beestje had ik een speciale band, echt een draakje altijd bokken en bijten enzo. Maar bij mij deed hij niks. Ik reedt er ook vanaf het begin op, was echt een heel gaaf beestje!!!

*Mammamia, ik wist waar ze heen ging en dat ze het goed kreeg dus echt erg vond ik het niet. Wel jammer natuurlijk want ze was altijd super gaaf, lekker tempo en lekker eigenwijs }>

*Lopke.... Haar hele been lag open en kon bijna niet meer lopen en ook niet meer beter worden. Is dus naar de slacht gegaan... Ik had er maar 1x op gereden want ze was een beetje klein maar echt zo'n gaaf beestje! Super snel, toen ik erop ging rijden lag ik er 2x bijna af whaha. Maar die was echt leuk. Alleen in de stal erg irritant, ik heb haar toen zo hard op haar kop gegeven dat ze het bij mij nooit meer gedaan heeft.... Lovers

Tja het manegeleven is hard....

**Geplaatst**: 10-03-02 14:48

Geplaatst: 10-03-02 14:48

Ik vond het heel erg toen mijn lievelings manegepony Tanja wegging. Ik had op haar bij de manege leren rijden en reed een heel jaar iedere week op haar. Maar het ging niet goed met haar, ze had een gat in haar tong en was altijd mager. Op een dag was ze zomaar weg. Waarschijnlijk naar de sleager. Gehuild dat ik heb Huilen

! Maar ja wat doe je eraan?
Ik heb niet iets speciaals gedaan om het te verwerken, heb wel haar foto`s op mijn kamer gehangen (die hangen er nog steeds Tong uitsteken

). Ik ben er vanzelf weer overheen gekomen toen ik doorging met lessen op een andere pony. Toen werd Evita mijn vaste pony en die was ook lief Lachen

.
Mijn beide verzorgponys zijn ook overleden. Dat vond ik natuurlijk wel eeg maar gelukkig (?) kwam ik er toen al haast niet meer en was de schok niet zo groot.
Een voordeel voor jou is dat je paardje nog leeft en je zelfs WEET dat je lieveling het goed heeft. Die van mij zijn allemaal naar de paardennhemel (als die bestaat en dat hoop ik).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-02 15:20

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-02 15:20

maar ik vind het dus echt erg
maar ik weet eigenlijk nu pas hoe erg ik van HEM heb gehouden
daarcoor was het gewoon mijn lieveling maar nu weet ik dat ik het heeeeeeel erg vind
ik ben wel superblij want de laatste keer dat hij met ons meereed heb ik nog met hem gereden en zelfs gesprongennnnnnn!!!!!
maar ik hoop altijd nog dat hij terug komt
en ik wil graag een beetje duidelijkheid over hem want de een zegt dat hij weer verkocht wordt en de ander zegt dat een meisje een startkaart gaat nemen met hem

dusssssss
-xxxxxxxxxxx- elena -xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx-

CHANICKYO I LOVFE YOU 4EVER Lovers

+:+:+:+:
[/u][/i][/b]

**Geplaatst**: 10-03-02 22:20

Geplaatst: 10-03-02 22:20

Ik ben dus ook m'n allerallerallerliefste paardjes kwijt.
Bo en Nino Huilen

Maar ik mis Bo toch net iets erger dan Nino, en trouwens, chanickyo heeft van de week in de manegelessen meegelopen, maar zaterdag niet meer.
En aurora komt dinsdag weer terug naar jullie manege en dan komt er weer 1 of 2 nieuwe van jullie manege naar onze manege terug.
k wordt het echt spuugzat Misselijk

**Geplaatst**: 11-03-02 08:04

Geplaatst: 11-03-02 08:04

ik heb nie echt een pony van de manege die ik mis de pony`s die zijn weg gegaan waren gewoon vals en zijn naaar de handelaar gegaan aleen 1 heeeeel special paardje mis ik erg maar zij is naar de slacht omdat ze erg oud was en haast niet kon lopen 3 maanden voor ze weg ging is ze uit de les gehaald ze zou toen meteen 1 maand later weg gaan maar niemand kon het aan om er al weg te brenge toen is ze nog 2 maanden gebleven en kon iedereen afscheid van er nemen en heeeft de manege eigenaar em weg gebracht terwijl die zelf ook moest huilen Huilen

ik mis er nog wel maar ik weet dat t voor haar beter is zo
maar iedereen heeft gelukkig afscheid kunnen nemen

**Geplaatst**: 11-03-02 20:29

Geplaatst: 11-03-02 20:29

Ik ben ook mijn allergrootste vriend verloren. Julius. Dat is het paardje dat in het logo staat. Hij was pas zeven jaar. Hij is inmiddels een jaar dood en nog iedere dag denk ik aan hem. Meer over hem kun je hier lezen

http://www.welshcob.nl/julius/dagboek/d ... ec2000.php
Afbeelding

Heike

**Geplaatst**: 11-03-02 22:59

Geplaatst: 11-03-02 22:59

ik weet precies hoe je je voelt.

ongv. een half jaar geleden heb k afscheid moeten nemen van me verzorgpony Kelly. k had haar 3 jaar verzorgd. Ik was echt verlieft op haar. ik had heel veel lol en avonturen met haar beleefd. elke keer als k naar haar toe kwam kwam ze hinnikend naar me toe. de laatste winter dat ze er was had ze heel veel pijn. ze slikte toen ook pijnstillers. de eigenaresse dacht dat het beter zou zijn als we haar lieten in slapen. maar toen kwam de zomer en ze mocht weer in de wei. het ging toen beter met haar been en konden we zelfs weer rijden. alleen, dat was de laatste zomer. kelly was al oud. 30 jaar namelijk. op mijn verjaardag 27-10-2001 hoorde k dat ze binnenkort naar het rusthuis ging. k heb die avond heel erg gehuild. een week later belde de eigenaresse op de op 3-11-2001 het afscheidsfeestje zou worden gehouden. of k die dag nog kelly wou verzorgen en haar naar stal wou brengen. mijn vriendin (die kelly samen met mij verzorgd) was toen bij mij. we hebben samen buiten gehuild. die dag dat kelly weg ging gingen we eerst nog op haar rijden. die dag durfde ook Lisa weer op Kelly (ze is nog al bang en durfde er een tijd niet op) het afscheidsfeestje was best leuk. alleen het laatste was het moeilijkst. Kelly werd in de stal gezet. we mochten afscheid nemen. ik heb daar stilletjes gehuild. de andere meiden die kelly verzorgden denk k ook. Lisa en k bleven het langs bij Kelly. toen we ongv. een half uur later weggingen zei k op de fiets: zullen we terug gaan? maar we waren toch maar naar huis gefiest.
Ik heb weken lang gehuild. Ik was zelf bang om op school te gaan huilen.
Op een gegeven moment ging dat over

2 maanden later belde de eigenaar op of k mee ging naar het rusthuis waar kelly stond. Tuurlijk ging k mee. Ik weet nu dat Kelly het daar heel fijn hebt. beter dan bij de eigenaresse. Ik heb haar daar geborsteld en een stuk met haar gewandeld. ze was heel kwiek en toen we terug gingen kond k haar bijna niet meer houden omdat ze zo graag terug wou. ze hinnikte heel hard toen ze de stal in liep.
Ik weet nu dus dat ze daar heel fijn hebt en k maak me daar geen zorgen meer over. dat stelt ook een hoop gerust hoor!

**Geplaatst**: 11-03-02 23:03

Geplaatst: 11-03-02 23:03

waar zal ik beginnen?

Meri --> dood
Bibi --> Verkocht
Erna --> Verkocht
Donja --> niet meer welkom
Robin --> verkocht
Loekie --> Verkocht
Excellent --> Verkocht
Herres --> Verkocht
Laika --> Verkocht
Lady --> Verkocht
Tosca --> Verkocht
Ilonka --> Verkocht
Duppie --> Verkocht
Juppie --> Verkocht
Droppie --> Verkocht

Need I go on?
Alleen Erna is the love of my life, daar heb ik het nog regelmatig heel erg moeilijk mee

**Geplaatst**: 11-03-02 23:05

Geplaatst: 11-03-02 23:05

ik toen ik 10 was een 3 jarige ruin... Idylle
Verdrietig

2 jaar geleden... faith een lieve merrie... *(ik was de enige die haar kon rijden) Huilen

vorig jaar mijn gribi!!!! Verdrietig

lieve 4 jarige gribaldi-ruin! mijn schat!!! alleen teveel afgeranseld door zn laatste berijder.... Verdrietig

**Geplaatst**: 11-03-02 23:29

Geplaatst: 11-03-02 23:29

Heb ruim een week geleden Didi moeten laten inslapen.... Huilen

Erg vers dus nog....

Lees maar eens bij VvdD, daar staan als je even iets verder zoekt wat topics over haar, het laatste was "waardig einde.."

**Geplaatst**: 12-03-02 20:08

Geplaatst: 12-03-02 20:08

JOS, tja mijn liefste scahtje... ze is een ruime tijd geleden verkocht aan de handelaar. Dat vond ik echt vreselijk en ik zit een beetje moet bij elkaar te schrapen om te vragen aan welke handelaar ze verkocht is en of ze uberhaubt nog wel leeft.

Maar op een manege is het altijd moeilijk, want de paarden komen en gaan.

Romeo was een paard dat ik ook erg leuk vond maar die werd kreupel is id verkocht. Het zelfde voor Kamelia, ik kwam gister op de manege was kamelia weg.... Verdrietig

ik wist wel dat ze weg zou gaan maar toch....Het was beter voor haar ze stond toch alleen maar een beetje op stal.

**Geplaatst**: 12-03-02 20:18

Geplaatst: 12-03-02 20:18

nou de laatste tijd verdwijnen al mijn lieve "knuffel"diertjes. denk zo'n 2 jaar geleden de hond van me tante een beagle hij had een gezwel die is ingeslapen. Toen een pony van de manege PEPPER. HIJ WAS ZOOOO CUTE !!! Toen de buurhonden 2 hele lieve honden, als ik nixs te doen had ging ik altijd met ze wandelen enzo. Nou weer een manege pony GOOFY ook zo'n schatje !!! En binnenkort KAYLEE !!! dat is het paard van een kennis. Echt zo'n kroel en ik heb er ook wedstrijden mee gereden, een echt kroel, maar t baasje is bang voor kaylee geworden enzo egt zielig, als t kon had ik m gekocht maar helaas !!!

En laatst had mijn verzorgpony misty koliek, we hebben heel lang met haar gelopen maar omdat ze al heel oud is had ze absoluut geen zin meer. Ze had al 2 keer gemest en zodra ze de kans had ging ze liggen en zo zielig dat je zo'n lief oud paardje niet kan helpen, en niemand intereseerde t want t was tog hun paard niet...
Er gaan veel te veel paarden dood aan koliek en omdat misty al zo oud is kon het ook zo zijn, ik heb heel lang gehuild bij misty. De volgende dag er weer heen en gelukkig stond ze al en had al weer lekkers gegeten wat is had meegenomen. Sinds dien is misty een hele lieve kroel geworden en is ze gelukkig nog steeds.

Maar voor haar leeftijd nog steeds heeeeeeel eigenwijs. Ik zou niet weten wat ik zonder nikkie en misty zou moeten, als hun dood gaan, ga ik dood van verdriet en is mijn hart voor altijd gebroken !!! Huilen

WAAROM WORDEN ALLE LIEVE DIEREN VAN MIJ AFGENOMEN. LAAT NIKKIE EN MISTY ALSJEBLIEFT MET RUST EN LAAT HUN LEVEN !!!!!

Huilen

heel veel liefs linda

**Geplaatst**: 12-03-02 20:25

Geplaatst: 12-03-02 20:25

Het is inderdaad niet leuk om iemand te verliezen waar je heel veel van houdt. Ik leef met iedereen mee hoor!
Het is ook verschrikkelijk om een paard/pony kwijt te raken (zowel verkocht als dood) Dood natuurlijk veel erger.

En inderdaad wat NikkieMisty net zei dat er veel manegepony's en paarden de laatste tjiden werden verkocht is waar.

Pepper > Lovers

alleen nog nooit op gereden
Twinkle > Vroeger mn lievelingspony
Mister > Lief oud paardje, maar beet nogal vaak en ik denk dat dat ook de rede was waarom hij werd verkocht
Goofy > Ook een lief beesie, alleen nooit zo vaak op gereden
Beauty > De liefste en de eerste pony waar ik op heb gereden Lovers

Macho > Kon ik nie zo goed
Nikita > Best wel wild enzo, maar kon ik ook niet zo goed.

En het ergste: Bolivia die weg is gegaan Verdrietig

**Geplaatst**: 12-03-02 20:29

Geplaatst: 12-03-02 20:29

Nou om het op Stef's manier te doen. Scheve mond

Maggie -> Verkocht (staat nog wel op de manege)
Pepper -> Verkocht
Twinkel -> Verkocht
Joy -> Dood
Butler -> Dood
Lucy -> Verkocht (staat nog wel op de manege)
Kim -> Verkocht
Macho -> Verkocht
Mister -> Verkocht
Goofy -> Verkocht
Beauty -> Verkocht
Nikita -> Verkocht

En het allerergste, mijn verzorgpaard Bolivia, de allerliefste van de hele wereld, is verkocht en staat nu op een fokkerij in Friesland als draagmoeder. Verdrietig

**Geplaatst**: 12-03-02 20:44

Geplaatst: 12-03-02 20:44

Hier ben ik nog maar weer eens een keer! Je moet het echt op je eigen manier verwerken (wel met behulp van anderen als die je willen helpen). Veel mensen denken dat paarden alleen "maar" beesten zijn, die nix voor je kunnen betekenen. Maar dat is dus echt NIET zo, paarden kunnen juist je beste vrienden/vriendinnen worden, dat maakt het juist ook zo moeilijk als ze weg/dood gaan! Veel mensen denken ook dat je ze snel weer vergeten bent, maar dat is natuurlijk ook niet zo... je moet er gewoon de tijd voor nemen om het allemaal te verwerken...

**Geplaatst**: 12-03-02 20:48

Geplaatst: 12-03-02 20:48

Ja... Erg is dat he? Niet zo lang geleden nog een paardje... En het ergste is nog als je niet weet waar hij naar toe is... Ik weet niet eens of ie dood of verkocht is!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-03-02 21:27

Geplaatst door de TopicStarter : 12-03-02 21:27

nou felice ik hoop dat je er snel achterkot waar hij is
ik weet gelukkig wel waar chanickyo is Pling

ik ben ook bij hem geweest en ik hoop er nog eens heen te gaan
maar ik wil hem toch terug

**Geplaatst**: 12-03-02 22:29

Geplaatst: 12-03-02 22:29

Vaak ga je idd pas inzien hoeveel je van een paard hield, als hij er niet meer is.... Hoe erg je aan hem gehecht was, hoe erg je hem dan mist....
Vooral met een eigen paard is dat zo, daar ga je toch elke dag heen, en dan opeens.... nooit meer....
Toen Charmotte koliek had stond ik er ook jankend naast, stond ik daar alleen in de wei, dierenarts gebeld en die was er gelukkig optijd bij. Ik wist niet wat ik moest doen en heb haar gewoon met een zweep overeind gehouden..... Frusty

Toen is gelukkig nog alles goedgekomen Lovers

**Geplaatst**: 13-03-02 12:19

Geplaatst: 13-03-02 12:19

pffffff, ik heb zoveel paarden verloren..... ik zal er maar mee beginnen en eindigen op Anna...... Verdrietig

Ukkie -> hackney, vertrouwde alleen mij volledig, heb hem ruim een jaar verzorgd tot hij ineens verkocht was met de reden er wou nooit iemand op rijden......neuh ik vroeg ook nooit of ik op hem mocht vrijrijden en bovendien was iedereen dol op hem (als ze er eenmaal op zaten Haha!

)

Vera -> pony van de manege is terug naar dr eigenaar gegaan geloofk..

Mr. Jack -> ikheb ruim een jaar lesgereden emt hem tot hij opeens kanker kreeg en daar is hij in de kliniek aan overleden Verdrietig

Er zijn nog veel meer maar dat is al lang geleden.....

Anna -> veulen van mijn -toenmalige- verzorgfries, kende haar vanaf een paar uur oud, ik heb haar helemaal halstermak enzo gemaakt, ze kon voetjes geven e.d. Ik had een enorme band met haar, we vertrouwden elkaar volledig, stond ik in het weiland en riep dr kwam ze hinnikend aanlopen. Ze is helaas op 9 maanden oude leeftijd gestorven

Afbeelding

mijn lieve Anna Verdrietig

Het is inmiddels 2 jaar geleden maar mijn verdriet is nog steeds even groot als mijn liefde voor haar.....

**Geplaatst**: 13-03-02 16:44

Geplaatst: 13-03-02 16:44

Anna-Jelly schreef:
Het is inmiddels 2 jaar geleden maar mijn verdriet is nog steeds even groot als mijn liefde voor haar.....

Dit vind ik echt heel mooi gezegd. Knipoog

Gewoon precies hoe het ECHT is! Sorry, dat moest er even uit.

**Geplaatst**: 13-03-02 22:11

Geplaatst: 13-03-02 22:11

Het is niet alleen moeilijk als een paard verkocht wordt, of dood is, het is ook erg als je een paard moet verlaten...

8.5 jaar geleden begon ik met paardrijden, ik had een hele leuke pony gezien en daar reed ik heeeel vaak op (manegepony) en alle pony's waren leuk maar deze sprong er egt uit. Ikke helemaal smoorverliefd op die pony. Ik heb daar 3 jaar met plezier gereden totdat.......

Ik kreeg het met paardrijden heel benauwd enzo, dus op naar de dokter, bloed laten prikken enz, toen de uitslag...JE BENT ALLERGISCH VOOR ALLE DIEREN EN HEB HOOIKOORTS...JE MAG NIET MEER PAARDRIJDEN !!! Verdrietig

Ik heb daar gejankt in het spreekkamertje van de dokter en ik was nog jong en me droom was om altijd te blijven paardrijden, nou dan stort ie in... Verdrietig

Met me moeder overlegt en met me vader natuurlijk, we hoorden viavia dat er in de buurt een buitenmanege was met alleen een buitenbak...nou leuk wij daarheen en toen 1 keer gereden....EN HET GING GOED !!! Haha!

Maja dan nog afscheid nemen van je lievelingspony en alle andere pony's... dat was heeel moeilijk, ik ben nog 1 keer terug gegaan tot ik hoorde dat ze overleden was...nou de tranen sprongen meteen in me ogen. Huilen

Op die buitenmanege ook nattuurlijk een lieveling. Na een jaar DAAR gereden te hebben en merken dat het heel rot rijden is in de winter dan wil je wel weer naar een binnenmanege nou dat hebben we geprobeert en al vaker... en het ging !!!!!!!!! Haha!

dus hup naar een binnen manege, maaja dan weer zo'n moeilijk moment weer een lieveling 8erlaten. Huilen

Ik ben daar nog heel vaak geweest en toen ook weer viavia gehoord dat er een paar pony's weg moesten i.v.m het geld...en je raad t al mijn lieveling was weg !!!!!! en niemand wilde zegguh waarheen..nou dan stort je in een heel diep gat Misselijk

en nu ben ik daar gelukkig uit. Scheve mond

Nu rijd ik op Hippisch Centrum Simonshaven en daar ben ik heel vlij om...hele aardige mensen EN IK HEB NIKKIE EN MISTY !!!
Haha!

Ik hoop dat die nog een heeeeeel veeeeeeeel jaar mee gaan !!!
Schijnheilig

xxxies Linda

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-02 17:08

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-02 17:08

nou dat is inderdaad wqel ff anders als je allergisch bent
maar gelukkig kan je nu wel weer rijden
ik hoop voor je dat het wel goed blijft gaan