Komen we op de manege om even iets te overleggen, Peter parkeert de auto en ik stap uit.
Honderd meter verder loopt een meisje dat ik ken, dressuurmiep genaamd omdat ik maar geen echte namen wil noemen, met haar pony.
Ik roep: "Hoi .... !" (inclusief naam dus).
Mevrouw KIJKT niet eens en loopt door.
Dus ik denk, ze heeft me niet gehoord.
Ik roep nogmaals: "Hallo, hohoi ..." (dus haar naam ook weer erbij).
Mevrouw loopt verder en verdwijnt achter de stallen.
Ik riep behoorlijk hard, en Peter zei al: die heeft vast haar dag niet.
Maar ze is dus behoorlijk verwaand en verwend, dus ik dacht: straks ff nog een keer gedag zeggen als ik haar tegenkom, kijken wat er gebeurt.
Dus wij naar de bak, ff tegen iemand anders gekletst en nog een berichtje doorgegeven.
We lopen terug richting auto, komt ze langs lopen met haar pony aan de hand.
Ik zeg "Hee hoe is het er mee! Had je me niet gehoord?"
Ik keek er nog heel vrolijk bij, zo van 'ik geef die meid nog een kansje voordat ik pissig word'...
Zegt ze niks en negeert me volledig.

Ik denk krijg nou wat?
Dus ik loop hen achterna en ik zeg nog: "Je bent toch niet boos op me? Heb ik iets gedaan of zo?"
Heel vriendelijk klonk dat nog...
Roept ze terug bij de weg: "Ik heb geen zin in kletsen!"
Ik roep: "Dat hoeft toch helemaal niet!?"
We zijn maar weg gereden.
Ik ben nu dus helemaal p...



Wie denkt ze wel dat ze is? Ze heeft wel vaker dat ze me straal voorbij loopt.
Ze rijdt goed, heeft twee pony's, rijdt bijna elk weekend wedstrijden, heeft priveles en loopt altijd met de duurste nieuwe spullen.
Haar moeder rijdt haar minimaal vijf keer per week naar de manege om te kunnen rijden, en haar ouders zijn vrienden van de manegehouders dus... kan ze alles maken.
Ook mij niet gedag zeggen.
Want Dorine rijdt geen wedstrijden en is nog maar een eenvoudige beginner zonder dure spullen, die niet zoals zij met make-up en strakke truitjes loopt....
En ja zolang Dorine geen duur paard onder de reet heeft en elke week wedstrijden rijdt, mag Dorine compleet genegeerd worden.
Want dan hoort Dorine niet in haar wereld.
Dorine is dus minder.
Ach ja ik weet dat ik nu overdrijf, maar dit is echt haar denkwijze.
En ik heb al zo weinig energie, ik zou me er eigenlijk niet druk over moeten maken.
Maar innerlijk
zit het er nog
het voelt als iemand
die in mijn zieltje zit te knijpen...
zou ze het ooit
leren begrijpen?
