Samen met Marco heb ik Didi om half vier op de trailer gezet. Met tranen in onze ogen zijn we naar de kliniek gereden. Toen we daar aankwamen bleek dat de auto van onze veearts net was gestolen op een bezoekadres, dus dat hij later zou zijn. Ruim een uur later, om half zes hebben we Didi van de trailer gehaald. In die tussentijd hebben we nog even met 'r staan knuffelen en snoepjes gegeven.
Ze kreeg eerst een spuitje om rustig te worden. Mijn grootste angst was dat ze hevig zou tegensputteren bij het spuiten, maar niets was minder waar, mijn meisje gedroeg zich keurig. Alsof ze wist wat komen ging. Toen ze eenmaal suf genoeg was hebben we haar voorzichtig in de recoverbox geleid. Ze liep waggelend achter me aan en liet zich prima op de juiste plek duwen. Om te voorkomen dat ze hard tegen de grond zou vallen werd de met rubber beklede wand als een soort stand omgeklapt. De spuit die ze daarna kreeg was een spierverslapper, deze zou ervoor zorgen dat ze zich gemakkelijk liet vallen. De derde spuit was degene waardoor ze door haar benen zou zakken. Toen deze begon te werken zakte ze heel langzaam maar heel beheerst door haar benen, eerst achter en toen voor. Alles werd keurig netjes begeleid en vertelt door onze veearts. Het moment dat ze door de benen ging was een heel emotioneel punt. Maar ze ging heel gracieus door haar benen en viel zachtjes neer. De veearts vertelde dat ze hier al niet meer bij haar positieven was en er helemaal niks meer van wist. Toen kwam het infuus, een sterk geconcentreerd narcoticum. Ze kreeg gewoon een overdosis. Na een aantal flinke zuchten blies ze rustig haar laatste adem uit en haar ogen werden leeg. Al die tijd ben ik samen met Marco bij haar gebleven en heb haar hoofd geaaid, Marco haar hals en buik. Nadat we afscheid van haar hadden genomen zijn we huiswaarts gekeerd naar Ivanhoe, ons andere paard, die er niks van snapt dat we zijn vriendinnetje niet mee terug hebben genomen.
Het was een moeilijke en ontzettend emotionele dag, maar het gaf me ook een gevoel van opluchting en blijheid, omdat ik haar nu veel ellende heb bespaard.
Didi is een waardige dood gestorven!
Didemeis....nu kun je weer zonder pijn en ellende verder leven in mijn hart.....rust zacht lief meiske van me....
![Huilen Huilen](https://boktimg.nl/s/cry.gif)