En niet dat ik geen andere schone broeken meer had of dat ik er gewoon 1 voor de lol heb aangetrokken, nee hoor,
dat betekend dat ik vandaag weer voor het eerst sinds het ongeluk heb gereden!!!
Toen ik vanmiddag buitenkwam viel het mij op dat het nu wel heel hard aan het dooien was, ik heb dus de Ferrari (zo heet het kleine trekkertje van mijn vader) erbij gepakt en in een klein uur had ik de hoefslag en 1 volte in zo'n staat dat het verantwoord was om te rijden.
Vervolgens Zijtje fries, oftewel Aagje, gepakt, zadeltje erop gegooid, stoel ernaast (want ik kan mijn knie nog niet zo goed buigen) Paps erbij om de fries goed vast te houden en hup de bak in.
Nog geen drie stappen in de bak vertelde ik mijn vader dat het wel verantwoord was om me los te laten, nou, ik had de woorden nog niet uitgesproken of de fries stond op zijn rem om daarna op de achterbenen te draaien ende andere kant op te draven.
Mooie vuurdoop want ik zat als een huis, ok, lekker is anders maar goed.
Eerst 5 minuutjes gestapt om het gevoel weer een beetje in de benen te krijgen,
toen nog 10 minuutjes gedraafd en uiteindelijk ook nog een paar minuten gegalopeerd!
Zo!
Mooi dat we dat weer achter de rug hebben,
en die chirurg en fysiotherapeuten kunnen ook mooi de pot op!
Eerst zitten zeiken dat het ZEKER 3 maanden zal duren voordat ik weer op een paard kan zitten, dan me nog even onzeker maken door continue hoofdschuddend naar me te zitten kijken terwijl ik zit te zwoegen op mijn oefeningen.
Ik ga nu gewoon mijn eigen gang, want nadat ik dat voor 2 weken terug heb besloten heb ik de grootste vorderingen gemaakt en zit ik mooi alweer na 6 weken op een paard, fijn was het niet maar dat doet er niet toe, gewoon even doorzetten dan kan ik eind van de maand weer op Ozep en volgende maand weer op wedstrijd!
