Uit Ruiters en Rechters (blz. 232 e.v.):
Het is te betreuren dat de neusriem ook in latere stadia, zelfs bij verder gevorderde africhting nog zo veel beschouwd wordt als een onmisbaar hulpmiddel om de mond van het paard dicht te houden, dikwijls zelfs op zeer pijnlijke manier dicht te snoeren. Als de neusriem daar inderdaad voor gebruikt moet worden is het paard niet goed aan de teugel en doet de neusriem niets anders dan mondproblemen te camoufleren. Zeer veel ruiters trekken de neusriem veel te strak aan, waartegen gewaarschuwd moet worden; het is hen zo geleerd door instructeurs, die zelf ook een verkeerde opvatting hebben over de werking en het gebruik van de neusriem.
Een strak aangetrokken neusriem verhindert het paard zijn mond, tong en kaken te ontspannen, waardoor wij al weer een stuk in de gewenste lichtheid en ongedwongenheid in de aanleuning missen. Een goed afgericht paard gaat, zonder de mond open te sperren, zonder neusriem goed aan de teugel. Een strakke neusriem klemt bovendien de trens in de mondhoeken, waardoor de werking op de lagen niet kan plaatsvinden. Een strakke neusriem belemmert de ademhaling, zeker bij grote inspanningen. Een mexicaanse neusriem kan deze ademhalingsproblemen voorkomen, maar kan met betrekking tot de trens ook te strak worden aangehaald. Een variant op de mexicaanse neusriem is de Engels neusriem waaraan de voorkant een klein lusje is genaaid, waardoorheen het kinriempje gevoerd kan worden (gecombineerde neusriem dus

Het mooiste trenshoofdstel is het hoofdstel met een Engelse neusriem, in de 1e plaats omdat dit een mooie verdeling op het paardehoofd geeft, in de tweede plaats omdat het een ongestoorde trenswerking toetstaat.
De meester heeft gesproken en ik ben het volledig met hem eens!
Western is zo gek nog niet!
