Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-07-25 19:33

Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-25 19:33

Het leek mij een leuk topic om samen in te kletsen.

Wanneer wist jij nu bij je paard: 'ja dit is the one'? Dit kan zijn tijdens het kijken maar ook erna pas dat je wist va´ oke ja dit is echt mijn zielspaard of hartenpaard zoals ze dat noemen.

Ik vraag me dit af omdat ik er vandaag achterkwam. We gingen onze paarden wegbrengen voor enkele nachten omdat er een groot event op ons terrein is. En normaal heb ik het daar totaal niet moeilijk mee, ben ik soms zelf een beetje blij dat ik eens een keer geen stallen hoef te doen XD en nu had ik echt het gevoel dat er iets niet klopte. Het voelde heel verkeerd aan dat hij niet hier was, dat ik hem niet zomaar kon zien wanneer ik wilde en gewoon heel de tijd een naar gevoel, alsof er een stukje van mezelf weg is.

Voor mij is dit denk ik een teken dat dit echt 'mijn' paard is

Hebben jullie ook ooit zoiets ervaren?

**Geplaatst**: 31-07-25 19:38

Geplaatst: 31-07-25 19:38

Hm nee niet echt. Wel dat paarden enorm naar je toe kunnen groeien. Of van je af. Als je ermee aan het werk gaat leer je ze pas echt kennen. Sommige kunnen je heel goed liggen en andere minder, dat merk je in het rijden. Hoe ze dingen oppikken, reageren op je hulpen maar ook hoe ze zich laten bewerken. Soms zijn ze geweldig aan de hand, maar is de klik minder als je erop gaat zitten.
Ik heb wel 1 hele bijzondere merrie gehad, die heeft een speciaal plekje in mijn hart. Ik denk wel mijn grootste liefde als je het zo mag zeggen.

**Geplaatst**: 31-07-25 19:42

Geplaatst: 31-07-25 19:42

Op he eerste gezicht

. Twee keer een veulen aangeschaft puur op "ja deze is het!". Dat eerste veulen is 26 jaar mijn all time favorite geweest en wilde ik hebben vanaf dat ze een uur oud was, het tweede veulen (uitgezocht uit zo'n 50 veulens en jaarlingen en mijn avatar) is inmiddels 20 en voor mij ook perfect. Ook wel volwassen paarden gekocht hoor, maar dat was meer met het verstand (en de band ermee was toch minder).

**Geplaatst**: 31-07-25 19:43

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 31-07-25 19:43

Uiterlijk gelijk. Eerste indruk ook. Maar dat echte gevoel, de klik, de once in a lifetime pas na jaren. Samen groeien en dingen bereiken..

**Geplaatst**: 31-07-25 19:45

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 31-07-25 19:45

Tijdens het poetsen van mijn huidige fjord. Mijn vriend was mee en zag het meteen. Voor de vorm nog een paar nachtjes over geslapen maar eigenlijk was het al snel duidelijk dat dit ‘hem’ was.

**Geplaatst**: 31-07-25 19:52

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 31-07-25 19:52

Ze kon wel lopen.

Was verder totaal niet opgevoed, batste door je heen en kon niet stil staan. Ze had kortgeknipte manen (Fries) en erg jong (1,5).
Toch zei alles in mij, die wil ik!

Nu is het mijn soulmate waar ik echt alles mee kan. Zou nooit meer een andere willen
Afbeelding

**Geplaatst**: 31-07-25 19:55

Geplaatst: 31-07-25 19:55

Van achter mijn beeldscherm kwam ik op een paardenwebsite telkens bij dezelfde merrie uit, dus die heb ik toen maar over laten vliegen vanuit Canada. Ze staat nu met haar 28 jaar al weer 19 jaar hier aan huis.

Afbeelding

**Geplaatst**: 31-07-25 19:56

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 31-07-25 19:56

Toen ik hem op de foto zag.

Van een foto gekocht en toen in Nederland begonnen we aan elkaar te wennen.

**Geplaatst**: 31-07-25 20:17

Geplaatst: 31-07-25 20:17

Bij Baron heb ik dit wel gehad, niet direct bij aankoop, al was er wel meteen een klik tussen ons.
En dat was op onze eerste keuring samen ook wel duidelijk.

Maar toen hij weerloos in de stal neerlag na een soort epileptische aanval gehad te hebben door Lolitrem vergiftiging en een nacht op de kliniek moest blijven kreeg ik wel een krop in mijn keel en heb ik die nacht slecht geslapen.

Laatst bijgewerkt door Art_Ificious op 31-07-25 20:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-07-25 20:18

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 31-07-25 20:18

Niet echt. Je gaat bij een dier kijken dat je heel erg aanspreekt vanaf de fotos en info vooraf. Daar terplekke voel je of het klikt of niet. En dat is dus puur oppervlakkig. Pas later als je gaat werken met het dier en hen echt leert kennen weet je hoe of wat.

**Geplaatst**: 31-07-25 20:32

Geplaatst: 31-07-25 20:32

Ik ben wel eens half in katzwijm gevallen toen een paard van de trailer kwam, maar daar bleek ik vervolgens niks bijzonders mee te hebben.

Die was onder het zadel ook lang niet zo knap/bijzonder als hij aan de hand leek.

Mijn enige soulmate paard is bij ons geboren en ik voelde me na zijn geboorte voor het eerst sinds een hele poos weer oprecht gelukkig. Dat paard heeft me meer gebracht dan ik ooit had durven hopen. Maar des te erger waren de zorgen, de vroegtijdige rouw om zijn dood (ik wist dat hij niet oud zou worden) en het uiteindelijke moment van afscheid. Het voelt bijna alsof ik een kind heb verloren en daarom hoop ik dat ik nooit meer zo'n paard tref.

verder groeit er vrijwel altijd een klik als ik met een paard werk. Ooit eens een merrie een beetje bijgereden voor een kennis en dat was een paard waarmee ik geen klik had en waarmee ik ook nooit een klik zou krijgen.

Zelden zo'n 'leeg' paard meegemaakt. Onverschillig, afgesloten, leek geen persoonlijkheid te hebben. Ik vond het echt een opgave om daar iets bij te voelen. Was gelukkig een uitzondering!

**Geplaatst**: 31-07-25 20:34

Geplaatst: 31-07-25 20:34

Bij mijn beide paarden toen ik ze op internet zag vanaf de foto.
Eerst Mac, inmiddels 6 jaar geleden;
Afbeelding

En bij Fury toen ik deze foto's op marktplaats zag

nu bijna een jaar geleden

**Geplaatst**: 31-07-25 20:39

Geplaatst: 31-07-25 20:39

Misschien ben je emotioneel wat kwetsbaarder momenteel dat je dat nu zo voelt.

Het valt me op als mensen ouder worden dat ze dan vaak moeilijker tegen veranderingen kunnen.Zoals lege stallen bijvoorbeeld.
Ik ben snel verliefd op paarden..maar als ik er een wil kopen voor mezelf wil ik graag dat een paard naar de fotograaf kijkt of dat ik in ieder geval iets zie in zo n paarden oog.Bewustzijn of intelligentie hoe je het ook wil noemen.Wat natuurlijk een beetje zweverig is maar paarden zijn nu eenmaal emotie voor mij.
Verder kijk ik pas echt geïnteresseerd als het hele paard me aanspreekt.Goed gebouwd stevig fundament zeg maar.
Ik heb een paard gekocht wat ik heel mooi en leuk vond maar eenmaal thuis voelde die heel erg “ als het paard van iemand anders”.Dat duurde even voordat er echt liefde groeide.Dat kan ook dus.

bij mij dan.

**Geplaatst**: 31-07-25 20:41

Geplaatst: 31-07-25 20:41

Ik kende mijn paard al 10 jaar van een Franse camping. Ik zei al jaren grappend 'ooit neem ik hem mee naar huis' en toen er opeens een balletje ging rollen voor misschien een eigen paard zei ik wederom grappend tegen mijn vriend dat het dan wel hem moest zijn. Toen wist ik echter nog niet dat ik twee weken later gebeld zou worden dat de camping verkocht was. Helaas wel inclusief paarden. Op een of andere manier is het toch gelukt de nieuwe Franse eigenaren te overtuigen en stond hij opeens in Nederland.

Het moest hem gewoon altijd al zijn. Ik kan me ook geen beter maatje wensen en zoals hem ga ik nooit meer vinden denk ik. Niet alleen qua karakter en band, maar ook dankzij het verhaal en de herinneringen die hij me nog geeft van alle vakanties. Hij is inmiddels 25 en ik hoop hem nog lang bij me te mogen houden.

**Geplaatst**: 31-07-25 20:51

Geplaatst: 31-07-25 20:51

Bij mij was mijn 1ste gelijk de klik er. Gewoon iets in zijn uitstraling en oogopslag. Begonnen als zijn verzorgster uiteindelijk de eigenaar geworden. Nooit spijt van gehad, ook al was het veelstee kort.

De 2de, en mijn huidige was een slowburn. Ik leerde haar kennen in mijn paardrijlessen als instructrice. 10 jarige zwaar gebouwde pony die de lessen niet leuk vond en niet werd begrepen. Was alles behalve mijn favoriet zullen we maar zeggen

Heb echt moeten zoeken naar wat vind je leuk, en hoe krijg ik de kinderen zover die kant op te gaan met haar. In die tijd is ze ook beleerd voor de wagen, want ze werd alleen onder het zadel gereden toen ze aankwam. Gewoon om te kijken of ze dat leuker vond.

Nadat mijn 1ste volledig met pensioen ging wegens SI problemen, miste ik het om ergens naar toe te gaan werken. Ik ben haar toen gaan leasen om uiteindelijk bosritten te gaan maken. Ze werd fijner in de lessen en ik merkte dat ik op de menwagen in het bos veel meer durf heb dan onder het zadel (meerdere ongelukken meegemaakt buiten met andere dieren) Uiteindelijk werd het bedrijf waar ik werkte verkocht en gingen de lease paarden eruit en zou ze verkocht gaan worden.

Ik wilde haar eigenlijk niet kopen maar nadat ik een uur bij haar heb zitten te huilen hebben pensionklanten, collega's en vrienden mij toch overgehaald. En werd ze van mij. Wel heel dubbel want de dag voordat ze officieel van mij werd, moest ik afscheid nemen van mij 1ste paard. Ik kan je zeggen dat ik in het begin erg met schuldgevoel heb rondgelopen. Alsof ik hem had ingeruild voor haar. Opgeruimd staat netjes ofzo. Dit heeft zeker een jaar geduurd voordat ik er volledig overheen was.

Nu zijn we 3 a 4 jaar verder en ben nog verder verliefd geworden. Ze is nog meer mijn hart paardje dan mijn 1ste geworden. Ze houdt mij in de gaten, ze hoort mij aankomen, zo heel zacht hinniken dat je het nauwelijks hoort, volgt mij overal over, door en langs. Zelfs als mijn verzorgers met haar bezig zijn.

We zijn nu misschien 1x in de 9 maanden in de rijbaan te vinden met de menwagen. De rest van de tijd zijn we in het bos. Of brengen we Sinterklaas naar school (dan heet ze OzoTraag

) of we gaan door hartje Harderwijk om voor een goed doel een kind op te halen en ergens heen te brengen. _O-

**Geplaatst**: 31-07-25 20:55

Geplaatst: 31-07-25 20:55

Toen ze bij het kijken haar hoofd in een lege voerzak stak en die vervolgens bleef zitten terwijl ze haar hoofd omhoog deed. Ze gaf geen kick met haar 3 jaar oud

**Geplaatst**: 31-07-25 20:58

Geplaatst: 31-07-25 20:58

Ik was al lang op zoek naar een paard en zou iemand ontmoeten op een hengstenkeuring die misschien een leuke oudere, beleerde merrie of ruin voor me wist. Ik kende die man niet, had hem alleen aan de telefoon gesproken, dus vroeg iemand om hem aan te wijzen. 'Daar loopt ie net!' Ik zag hem op de rug van een dertig meter afstand. Hij had een paard aan de teugel, dat ik dus ook alleen van achter zag. Ik wist meteen: 'Dat is hem!'

Ik liep naar de man toe, en vroeg meteen naar het paard dat hij bij zich had. Het was een tweejarige zwarte hengst. Hij ging voor de keuring maar was waarschijnlijk te klein voor goedkeuring. Ik zei dat ik hem heel graag wilde. Hij zei dat we elkaar wel na de keuring zouden spreken.

Een uur later had ik mijn eerste en enige paard ooit gekocht. Hij was alles wat ik wilde, geweldig karakter, intelligent, mooi, echt een droompaard. Heb hem zelf beleerd en we hebben samen veel meegemaakt.
Helaas heb ik hem in bruikleen moeten geven toen ik door een ongeluk niet meer kon lopen.

Dat leek eerst goed te gaan, maar na tweeënhalf jaar is hij plotseling overleden. Achteraf kwam dat deels door verwaarlozing. Hij is maar 15 geworden. Ik vind het nog steeds vreselijk.

Maar dat gevoel van 'dat is hem!' ben ik nooit vergeten, en dat gevoel klopte helemaal.

**Geplaatst**: 31-07-25 21:04

Geplaatst: 31-07-25 21:04

Gelijk, ik zag hem en hij was het.
Maar hij was al onder voorbehoud verkocht. Flink balen, maar ik kon hem toch niet uit mijn hoofd zetten.
Totdat ik een week of 4 later nog maar eens informeerde, en de koper had het toch niet aangedurfd.
Tsja, ik zat al in de auto...
Er zat nog wel wat werk aan, maar dat is allemaal goed gekomen.
Inmiddels ruim 10 jaar geleden, en hij staat achter het huis in de wei met 2 vriendjes, half op pensioen, en hij gaat alleen liggend nog weg.
We hebben heel wat kilometers gemaakt samen, en doen het nu wat rustiger aan.
Afbeelding

**Geplaatst**: 31-07-25 21:11

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 31-07-25 21:11

Mijn Fjordenmerrie Tara, 2 jaar geleden. Vanaf foto was ik totaal niet enthousiast over haar. Maar ik had er een trip wel voor over omdat ik de fokkerij van de verkoper eens wilde zien ook. Daar aangekomen, kwam ze direct naar me toe. Ze straalde een soort rust uit en ik was verliefd. De volgende ochtend in het hotel gingen we terug huiswaarts en ik kon alleen nog maar aan haar denken, vond het zelfs spijtig dat we niet terug gingen. Maar we gingen een andere Fjord bezoeken. Diezelfde avond, in de KFC in Tilburg hebben mijn vriend en ik besloten haar te kopen. En heel erg vreemd, maar 2 verschillende dierentolks hebben al gezegd dat zij mijn hartenpaard is. En dat voel ik echt zo aan. Mijn liefste meisje is het

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-07-25 21:33

Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-25 21:33

office schreef:
Misschien ben je emotioneel wat kwetsbaarder momenteel dat je dat nu zo voelt.
Het valt me op als mensen ouder worden dat ze dan vaak moeilijker tegen veranderingen kunnen.Zoals lege stallen bijvoorbeeld.
Ik ben snel verliefd op paarden..maar als ik er een wil kopen voor mezelf wil ik graag dat een paard naar de fotograaf kijkt of dat ik in ieder geval iets zie in zo n paarden oog.Bewustzijn of intelligentie hoe je het ook wil noemen.Wat natuurlijk een beetje zweverig is maar paarden zijn nu eenmaal emotie voor mij.
Verder kijk ik pas echt geïnteresseerd als het hele paard me aanspreekt.Goed gebouwd stevig fundament zeg maar.
Ik heb een paard gekocht wat ik heel mooi en leuk vond maar eenmaal thuis voelde die heel erg “ als het paard van iemand anders”.Dat duurde even voordat er echt liefde groeide.Dat kan ook dus. bij mij dan.

Ja dat kan zeker, ik moet wel zeggen dat ik het herken hoor, dat gevoel dat het het paard van iemand anders is. Ik kocht deze nu op 2,5 jaar dus veel meer dan kijken en knuffelen ging niet bij de bezichtiging. Toch iets dat zei: deze gaan we keuren. En nu ik ermee aan de slag ben om hem zadelmak te maken heb ik echt het gevoel dat hij al mijn dromen kan gaan waarmaken. Ik vond hem in het begin een beetje een lelijk eendje en ik had initieel ook niet op zijn advertentie gereageerd, maar de eigenaar benaderde me via facebook en om een of andere reden ging ik toen wel overstag.
Hij is wel echt prachtig uitgegroeid en ik lijdt een beetje aan: verliefd op je eigen paard syndroom.
Het voelde vandaag echt alsof ik mijn kind voor het eerst moest afzetten op een meerdags kampje oid :')

Dat zelf zadelmak maken zorgt toch wel voor een speciale band vind ik.

**Geplaatst**: 31-07-25 21:35

Geplaatst: 31-07-25 21:35

Warina en Uni kende ik al, dus ik wist al dat ik ze leuk vond.

Jam en Cor was het met de eerste keer proefrijden, kende ze beide niet.
Sowieso beide een grappig en brutaal hoofd op stal. Daar heb ik al een zwak voor. En met rijden ook meteen een klik. Heb bij beide ook maar 1x erop gezeten voordat ik ze liet keuren.

**Geplaatst**: 31-07-25 21:39

Geplaatst: 31-07-25 21:39

Toen ik ging kijken bij mel klikte we meteen. Het is een paard dat dwars door je heen kijkt, en ontzettend veel karakter heeft. Ze stond luid te protesteren toen ik wegging na de eerste keer kijken en wordt nog steeds boos als ik op vakantie ga

**Geplaatst**: 31-07-25 21:49

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 31-07-25 21:49

Ik kreeg een beuk in m’n rug, of ik z’n oren even wilde kriebelen en liep weer verder.
Toen wist ik het.. jij gaat mee :))

duurde alleen even dat ik die stap zelf kon zetten om hem mee te nemen

Afbeelding

**Geplaatst**: 31-07-25 21:56

Geplaatst: 31-07-25 21:56

Ik kwam een aantal keren zijn advertentie tegen. Vanaf moment 1 sprak hij mij zo aan. Kon hem niet meer uit mijn hoofd krijgen. Hij stond voor mij echt aan de andere kant van NL, toch gaan kijken. Het was nog een veulen toen en een beetje een lelijk eendje. Toen ik hem daar zag staan en zijn lieve knuffelige karakter leerde kennen wist ik het!

Op zijn verjaardag is hij gebracht dus toen was hij 1 jaar.

Nu ruim 2 jaar verder en ik zou niet meer zonder hem kunnen. We hebben zo'n bijzondere klik dat heb ik nog nooit bij geen enkel paard zo mee gemaakt

Afbeelding

**Geplaatst**: 31-07-25 22:00

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 31-07-25 22:00

Eigenlijk al op de eerste foto die ik toegestuurd kreeg.

En toen ik hem in het echt gezien had, wist ik het zeker.

Mijn man wist het ook al bij die eerste foto eigenlijk en al helemaal toen hij me thuis zag komen na het bezichtigen.
Maar hij heeft me toch nog naar een ander paard gestuurd om zeker te weten dat het hem echt was.
En zaterdag staat hij alweer 10 jaar bij mij in de wei en ben er nog steeds hartstikke gek mee.