Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-25 18:47

Stoppen door angst

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-25 18:47

Ik had nooit gedacht dat ik zo'n topic zou plaatsen. De afgelopen jaren heb ik redelijk wat meegemaakt met rijden: veel gevallen, botbreuken en nare ervaringen. Dit was allemaal met mijn vorige paard. Nu heb ik een nieuw paard dat heel braaf is. Ik had de hoop dat mijn angst weg zou gaan met mijn nieuwe paard. Helaas kom ik er meer en meer achter dat dat niet het geval is. Gisteren werd ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt toen ik niet eens normaal door de bak kon rijden. Een ander reed vervolgens zo weg met mijn paard.

Ik ben van plan hulp te gaan zoeken om hiermee aan de slag te gaan zodat ik het plezier in het rijden weer terug kan gaan vinden. Maar ergens in mijn hoofd zegt een stemmetje wat anders. Zoals we hier allemaal weten, kost een paard ontzettend veel tijd en geld. Ik moet er veel dingen voor laten. Als ik het zo eng vind, waarom stop ik er niet gewoon mee?

Ik zit nu dus ontzettend in tweestrijd. Stoppen betekent paard verkopen, wat natuurlijk heel moeilijk is. Of kan ik het rijden weer leuk gaan vinden met de juiste hulp?

Ik ben benieuwd of hier meer mensen zijn die voor deze keuze hebben gestaan, of misschien hun angst overwonnen hebben en nu weer alles doen met hun paard. Of zijn er mensen die op dit punt juist hebben besloten te stoppen?

**Geplaatst**: 17-01-25 18:58

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 17-01-25 18:58

Ik heb op het punt gestaan om te stoppen na een paar keer gevallen te zijn met gelukkig geen ernstige verwondingen.

Ik heb nu een verzorgpony waar ik alleen mee buiten rijd. De eerste keer zat ik met buikpijn op haar.

Ik heb het rustig opgebouwd. Eigenaar is in het begin meegefietst en als er iets was, klikt ze haar vast aan een touwtje.
Later ben ik zelf op pad gegaan met eigenaar een stukje achter ons ook mee.

Ik durfde in het begin niet eens te galoperen buiten en nu vind ik dat geweldig!

Als het niet goed voelt, stap ik ook gewoon af en loop ik aan de hand een eng obstakel voorbij. Daar ben ik makkelijker in geworden. Liever afstappen en veilig en zonder stress voor beide. Dan dat ik met stress blijf zitten, zij stress krijgt en vervolgens ervan door schiet.

Nu moet ik ook zeggen dat ze super lief is en haar schrik reactie tot op heden een freeze reactie was. Dus dat is zo fijn!

**Geplaatst**: 17-01-25 19:09

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 17-01-25 19:09

Door angst durf ik niet te galopperen en 2 energieke paarden hier. In de winter doe ik de algemene verzorging qua poetsen paddock, stallen en de paarden. Soms lange lijnen of 2 span mennen met mijn man maar verder zijn de activiteiten voor mijn man en de bijrijdsters. Vind het helemaal prima en van maart tm oktober doe ik 2x per week enkel of 2 span mennen. Ik rij in de zomermaanden wel af en toe en enkel stap en draf ritten. De paarden dan 24/7 op het land, warmer weer en meer activiteiten dus zijn dan veel relaxter. Wie weet kom ik ooit over de angst heen omdat ik er niets mee moet. Nu heb ik sowieso erg veel plezier in het er voor zorgen. Als het enigszins kan staan de paarden al gepoetst klaar voor degene die gaat rijden haha

**Geplaatst**: 17-01-25 19:19

Geplaatst: 17-01-25 19:19

Hoe lang heb je je nieuwe paard al? Heb je al flink gegrondwerkt en een band opgebouwd?
Ik rijd niet meer op andermans paarden, dat voelt niet meer goed en ik ben het ontwend; op mijn eigen (braaf geworden) stap ik na 3 maanden zo weer op voor een buitenrit. Nou heb ik hem al 10 jaar en dat is het verschil.
Het kost best veel energie om een hecht team te worden met je paard. Ik denk dat een tijd goede begeleiding je kan helpen. En jezelf niet dwingen tot gangen die je nog niet goed durft. Stap en draf is ook prima. En anders is stoppen ook geen schande. Rijden is niet zaligmakend, er zijn nog meer mogelijkheden dan dat.

**Geplaatst**: 17-01-25 19:21

Geplaatst: 17-01-25 19:21

Ik heb door angst zo'n 8 jaar geleden mijn rijlaarzen aan de wilgen gehangen en mijn toenmalige pony verkocht. Omdat ik niet uit de paarden wilde heb ik een shet gekocht en ben gaan mennen. Dat vind ik hartstikke leuk en doe ik nu nog steeds. Sinds afgelopen zomer leen ik soms de tinker van een stalgenootje voor een buitenritje, dat is het enige wat ik soms mis dus ben super blij met m'n stalgenootje.

**Geplaatst**: 17-01-25 20:02

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 17-01-25 20:02

Er bestaat EMDR speciaal voor ruiters! Dat helpt echt.

**Geplaatst**: 17-01-25 20:17

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 17-01-25 20:17

En ik heb nog de tip om eens te kijken naar hypnotherapie. Kan ook heel goed helpen bij angst bij ruiters.

**Geplaatst**: 17-01-25 20:33

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 17-01-25 20:33

Ik heb 2 paarden, en ook heel veel angst als het om rijden gaat.
Met mijn 1e paard zodanig veel meegemaakt in het rijden dat ik besloten heb voor mezelf dat ik er niet meer mee ga rijden (ofzo, zo’n 2x op het jaar kruip ik er eens 10min op voor een beetje rondstappen in de piste). Daarom paard 2 gekocht, heel braaf, om toch een beetje te rijden.
Paard 1 gaat echter nooit meer weg, ook al kan ik er niet mee rijden. Ik ben sinds hem mij gaan verdiepen in grondwerk en veijheidsdressuur en er is een nieuwe, fantastische wereld voor ons open gegaan. Een wereld waarin we ons rot amuseren.
Ik besef dat 2 paarden natuurlijk niet voor iedereen is weggelegd, je moet er de tijd en financiën voor hebben. Maar misschien even het rijden laten voor wat het is en kijken hoe jullie je op andere manieren ook kunnen amuseren?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-25 20:38

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-25 20:38

Bedankt voor alle reacties zover! Ik ga zeker meer informatie opzoeken over EMDR en hypnotherapie. Ik sla namelijk door de angst helemaal dicht tijdens het rijden en dan lukt niks meer.

dollyspikkel schreef:
Ik heb 2 paarden, en ook heel veel angst als het om rijden gaat.
Met mijn 1e paard zodanig veel meegemaakt in het rijden dat ik besloten heb voor mezelf dat ik er niet meer mee ga rijden (ofzo, zo’n 2x op het jaar kruip ik er eens 10min op voor een beetje rondstappen in de piste). Daarom paard 2 gekocht, heel braaf, om toch een beetje te rijden.
Paard 1 gaat echter nooit meer weg, ook al kan ik er niet mee rijden. Ik ben sinds hem mij gaan verdiepen in grondwerk en veijheidsdressuur en er is een nieuwe, fantastische wereld voor ons open gegaan. Een wereld waarin we ons rot amuseren.
Ik besef dat 2 paarden natuurlijk niet voor iedereen is weggelegd, je moet er de tijd en financiën voor hebben. Maar misschien even het rijden laten voor wat het is en kijken hoe jullie je op andere manieren ook kunnen amuseren?

Een ander paard erbij kopen lost in mijn geval niks op. Het ligt namelijk 100% niet aan mijn paard, ze is ontzettend braaf en nuchter en iedereen kan op haar rijden. Met mijn vorige paard was dit anders, daarom heb ik die destijds verkocht. Ik wil best een tijdje grondwerk doen om de band te verbeteren, maar ik vind het zonde om een paard op een dure pensionstalling te hebben staan en er dan alleen mee te grondwerken. Mijn paard vindt bovendien buitenritten en springen ontzettend leuk, dus dat gun ik haar ook.

**Geplaatst**: 17-01-25 21:00

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 17-01-25 21:00

ik ben gestopt, deels door mijn angst, deels door gewoonweg door een stuk plezier in het rijden te zijn verloren. Ik ben heel blij met mijn bijrijdster, zodat paard nog drie keer per week onder het zadel is.
Ondanks mij angst met het rijden ben ik op de grond niet bang voor hem en hij mag gewoon blijven. Ja, duur, maar wel mijn eigen keuze.
Soms heb ik nog even het idee om toch weer op te stappen, en dan te gaan werken aan de angst, maar een dag later is dit dan alweer voorbij en vind ik het prima zo.
Voor mij een goede beslissing en ik heb nog steeds plezier met mijn paard.

**Geplaatst**: 17-01-25 22:31

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 17-01-25 22:31

Hoe lang heb je je nieuwe paard al?

Ik wilde stoppen. Door een heftige val heb ik een ernstige bovenbeenbreuk opgelopen met ondertussen al 1,5 jaar revalidatie (en er komt wss nog wel een jaartje bij). Een heel goede reden dus.
En toch, het bloed kroop waar het niet gaan kon... Toen ik toestemming kreeg van de arts en mijn lichaam weer een beetje begon te vertrouwen, ben ik heel rustig weer begonnen.

Voor mij was het essentieel om te beginnen met een paard dat ik al kende en vertrouwde. Daarom heeft iemand die ik kende haar 28-jarige Fries uit pensioen getrokken om me weer in het zadel te krijgen. Eerst in een kleine bak met de eigenaresse ernaast en een touw eraan. Daarna los met de eigenaresse ernaast. Uiteindelijk naar buiten, eerst aan het touw en daarna los. Dat deed ze het liefste.
Dit was enkel in stap, deels door mijn onzekerheid, deels door mijn gebrekkige gezondheid, deels door de ouderdom van het paard. Dit hebben we een tijdje kunnen doen maar na 5 maanden kreeg ze toch moeite met de stapritjes en is ze definitief met pensioen gegaan.

Ik heb toen een tijdje geen paard kunnen rijden. In september moest ik mijn jaarling verhuizen naar een nieuwe stal en daar hadden ze enkele paarden waar niets mee gedaan werd. Ik mocht met de Haflinger aan het werk.
Dit hebben we héél rustig opgebouwd. Eerst in de roundpen en aan de longe stap, daarna longe eraf. Een keertje een stukje gedraafd. Toen dat goed ging, de grote bak in 2 gedeeld en daar aan de longe en later los. Uiteindelijk de hele bak in gebruik genomen en gaan rijden zonder de eigenaresse erbij. Dit gaat vrij goed nu. Ik hou het wel nog bij stap en draf, de eerste keren galop zullen weer aan de longe plaatsvinden om vertrouwen te krijgen. En als ik twijfels heb, blijf ik op de volte. Al ik ernstige twijfels heb, stap ik niet op. Is al een paar keer gebeurd dat ik voor niets opgezadeld heb, maar liever dat dan mezelf te dwingen en weer schrik te krijgen...

Voor mij was de rustige opbouw echt essentieel. Hierdoor heb ik elke keer weer wat meer zelfvertrouwen gekregen. En vertrouwen dat mijn lichaam het kan handelen, want ik ben verre van uitgerevalideerd. Ik heb heel lang enkel in stap gereden en pas als dat goed voelde, ging ik de draf proberen. De galop zal komen als ik mij daar klaar voor voel. Ik denk niet dat het nog lang gaat duren (moet eerst wat rijtechnische problemen oplossen, Haf is een énorme puller...) Maar ik ben met het hele traject dus al wel een jaar bezig.

Paard dat me het ziekenhuis heeft ingegooid, is wel verkocht. Het vertrouwen in haar was compleet weg. Ik zou nooit meer zijn opgestapt op haar. Ik heb nu een jaarling ruin, extreem braaf, nuchter en vriendelijk voor zijn leeftijd, waarmee ik alle stappen ga doorlopen qua grondwerk als hij oud genoeg is. Voor de eerste ruiterervaringen ga ik wel iemand inschakelen. Maar dat is nog ver weg haha

**Geplaatst**: 17-01-25 22:39

Geplaatst: 17-01-25 22:39

IndianSu schreef:
Bedankt voor alle reacties zover! Ik ga zeker meer informatie opzoeken over EMDR en hypnotherapie. Ik sla namelijk door de angst helemaal dicht tijdens het rijden en dan lukt niks meer.

dollyspikkel schreef:
Ik heb 2 paarden, en ook heel veel angst als het om rijden gaat.
Met mijn 1e paard zodanig veel meegemaakt in het rijden dat ik besloten heb voor mezelf dat ik er niet meer mee ga rijden (ofzo, zo’n 2x op het jaar kruip ik er eens 10min op voor een beetje rondstappen in de piste). Daarom paard 2 gekocht, heel braaf, om toch een beetje te rijden.
Paard 1 gaat echter nooit meer weg, ook al kan ik er niet mee rijden. Ik ben sinds hem mij gaan verdiepen in grondwerk en veijheidsdressuur en er is een nieuwe, fantastische wereld voor ons open gegaan. Een wereld waarin we ons rot amuseren.
Ik besef dat 2 paarden natuurlijk niet voor iedereen is weggelegd, je moet er de tijd en financiën voor hebben. Maar misschien even het rijden laten voor wat het is en kijken hoe jullie je op andere manieren ook kunnen amuseren?

Een ander paard erbij kopen lost in mijn geval niks op. Het ligt namelijk 100% niet aan mijn paard, ze is ontzettend braaf en nuchter en iedereen kan op haar rijden. Met mijn vorige paard was dit anders, daarom heb ik die destijds verkocht. Ik wil best een tijdje grondwerk doen om de band te verbeteren, maar ik vind het zonde om een paard op een dure pensionstalling te hebben staan en er dan alleen mee te grondwerken. Mijn paard vindt bovendien buitenritten en springen ontzettend leuk, dus dat gun ik haar ook.

En wat als je eerst grondwerk gaat doen en daarna alleen erop gaat zitten met iemand die haar/hem vast houdt?
Gewoon echt hele kleine stappen maken en het oké vinden als er dan die dag niet meer in zit.

**Geplaatst**: 17-01-25 22:43

Geplaatst: 17-01-25 22:43

IndianSu schreef:
Bedankt voor alle reacties zover! Ik ga zeker meer informatie opzoeken over EMDR en hypnotherapie. Ik sla namelijk door de angst helemaal dicht tijdens het rijden en dan lukt niks meer.

dollyspikkel schreef:
Ik heb 2 paarden, en ook heel veel angst als het om rijden gaat.
Met mijn 1e paard zodanig veel meegemaakt in het rijden dat ik besloten heb voor mezelf dat ik er niet meer mee ga rijden (ofzo, zo’n 2x op het jaar kruip ik er eens 10min op voor een beetje rondstappen in de piste). Daarom paard 2 gekocht, heel braaf, om toch een beetje te rijden.
Paard 1 gaat echter nooit meer weg, ook al kan ik er niet mee rijden. Ik ben sinds hem mij gaan verdiepen in grondwerk en veijheidsdressuur en er is een nieuwe, fantastische wereld voor ons open gegaan. Een wereld waarin we ons rot amuseren.
Ik besef dat 2 paarden natuurlijk niet voor iedereen is weggelegd, je moet er de tijd en financiën voor hebben. Maar misschien even het rijden laten voor wat het is en kijken hoe jullie je op andere manieren ook kunnen amuseren?

Een ander paard erbij kopen lost in mijn geval niks op. Het ligt namelijk 100% niet aan mijn paard, ze is ontzettend braaf en nuchter en iedereen kan op haar rijden. Met mijn vorige paard was dit anders, daarom heb ik die destijds verkocht. Ik wil best een tijdje grondwerk doen om de band te verbeteren, maar ik vind het zonde om een paard op een dure pensionstalling te hebben staan en er dan alleen mee te grondwerken. Mijn paard vindt bovendien buitenritten en springen ontzettend leuk, dus dat gun ik haar ook.

Heb je de optie voor een (betalende) bijrijder? Samen paard verzorgen, lekker bezig zijn, paard wordt gereden en jij kunt gaandeweg oppakken.

Ik kende iemand die gespecialiseerd was in het ombuigen van angst naar lef. Helaas is zij ermee gestopt. Zij gebruikte in de basis een hele simpele techniek: doe niks wat je niet durft. Blijf binnen je comfortzone. Vanuit dat punt ga je op zoek naar de rand van je comfortzone. Je zult merken dat die grens steeds een stukje opschuift als je er eens voorzichtig tegenaan schuurt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-25 22:49

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-25 22:49

Ik heb mijn paard nu sinds de zomer maar ik ken haar al langer. Ik heb haar ook veel kunnen rijden voordat ik haar kocht. Wel merk ik dat ik nog niet de band met haar heb die ik met mijn vorige paard had (vanaf de grond), maar die heb ik dan ook jaren gehad.

@Narcissa: heftig, een bovenbeenbreuk! Wat fijn dat je op deze manier paarden tot je beschikking hebt om mee op te bouwen.

@Zertab: ik denk dat dat zeker zou kunnen helpen.

Ik heb inmiddels een afspraak gemaakt met iemand die mij hier wellicht bij kan helpen. Mijn angst is eigenlijk heel erg gek. Ik ga meestal gewoon op buitenrit (zelfs alleen, dat heb ik met mijn vorige paard nooit aangedurfd), en dan speelt de angst maar heel af en toe op. Op bepaalde paden waar ik bang dat ze ineens heel hard wil gaan bijvoorbeeld. Dat kan ik dichtslaan van angst, maar vervolgens ga ik wel door - ik denk omdat ik dan geen keuze heb. Als ik dan doorrijd gaat het eigenlijk altijd goed en kom ik met een fijn gevoel weer thuis.

In de bak speelt het echter steeds vaker op. Ik ben van mijn vorige paard erg vaak in de bak eraf gevallen, wie weet heeft het daarmee te maken. Ook heb ik periodes waarin het meer opspeelt, nu is zo’n periode. Ik weet nu bijvoorbeeld nog niet of ik morgen op buitenrit durf. En daar baal ik van, want ik zou zo graag weer net zo genieten van het rijden als vroeger.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-25 22:54

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-25 22:54

ikke schreef:
Heb je de optie voor een (betalende) bijrijder? Samen paard verzorgen, lekker bezig zijn, paard wordt gereden en jij kunt gaandeweg oppakken.

Ik kende iemand die gespecialiseerd was in het ombuigen van angst naar lef. Helaas is zij ermee gestopt. Zij gebruikte in de basis een hele simpele techniek: doe niks wat je niet durft. Blijf binnen je comfortzone. Vanuit dat punt ga je op zoek naar de rand van je comfortzone. Je zult merken dat die grens steeds een stukje opschuift als je er eens voorzichtig tegenaan schuurt.

Ik wil wel graag een bijrijder, daar ben ik ook mee bezig. Diegene hoeft dan niet te betalen, hij/zij helpt mij tenslotte ook. Als dat op die manier kan zou dat super zijn.

Niks doen wat ik niet durf zou waarschijnlijk betekenen dat ik er in de bak niet meer op ga, en uiteindelijk denk ik ook niet meer op buitenrit durf :')

Ik zou niet zo goed weten hoe ik zelf die rand opzoek.

**Geplaatst**: 18-01-25 00:09

Geplaatst: 18-01-25 00:09

IndianSu schreef:
ikke schreef:
Heb je de optie voor een (betalende) bijrijder? Samen paard verzorgen, lekker bezig zijn, paard wordt gereden en jij kunt gaandeweg oppakken.

Ik kende iemand die gespecialiseerd was in het ombuigen van angst naar lef. Helaas is zij ermee gestopt. Zij gebruikte in de basis een hele simpele techniek: doe niks wat je niet durft. Blijf binnen je comfortzone. Vanuit dat punt ga je op zoek naar de rand van je comfortzone. Je zult merken dat die grens steeds een stukje opschuift als je er eens voorzichtig tegenaan schuurt.

Ik wil wel graag een bijrijder, daar ben ik ook mee bezig. Diegene hoeft dan niet te betalen, hij/zij helpt mij tenslotte ook. Als dat op die manier kan zou dat super zijn.

Niks doen wat ik niet durf zou waarschijnlijk betekenen dat ik er in de bak niet meer op ga, en uiteindelijk denk ik ook niet meer op buitenrit durf Ik zou niet zo goed weten hoe ik zelf die rand opzoek.

Je moet natuurlijk eerst en vooral zelf willen. Wil je die rand opzoeken? Wil je die grens vervolgens ook gaan verleggen?
Bijvoorbeeld alleen even erop zitten terwijl het paard stil staat. Dikke kans dat het paard een stap zet en je ontdekt dat er niks gebeurt. Dan ben je al een stukje opgeschoven. Je hebt een grens verlegd.

**Geplaatst**: 18-01-25 00:38

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 18-01-25 00:38

Ik lees even mee.
18 juni 2020 ben ik door een knappende beugelriem. Hierbij heb ik 3 gebroken. Daar heeft mijn vertrouwen een enorme deuk opgelopen. 4 maanden niet gereden daarna met een ander paard verder gegaan. Nooit meer het zelfvertrouwen gehad dat ik daarvoor had. Toen ik daar gestopt ben ook besloten te stoppen met rijden.

Tijdje bij een vriendin geholpen met de paarden van de grond trainen via daar ben ik in de klassieke dressuur aan de hand gekomen. Daar ben ik bij mijn instructrice mee verder gegaan. Toen dat uiteindelijk niet meer te combineren viel door te wisselde agenda’s besloten daar te stoppen.

Toen ben ik bij iemand terecht gekomen wat puur voor het mennen zou zijn. Daar heb ik geleerd te mennen en met de eigenaresse een ontzettend fijne band opgebouwd. Toen kreeg ze het idee een 2de paard bij te kopen en of we daar ook belangstelling bij hadden en of we die wilde gaan bijrijden. Toen voor het eerst in ruim 2 jaar weer opgestapt. Angst was nog steeds niet onder controle maar samen een heel eind gekomen. Na een maand of 8/10 eindelijk genoeg vertrouwen om buiten te gaan rijden. Helaas pony schrikt zadel schoof weg en daar lag ik. En helaas 1 gebroken ruggenwervel aan over gehouden.

Mijn angst nu? Erger dan ooit. Mennen doe ik nog steeds met de andere pony. Maar bij haar kan ik absoluut niet meer angstvrij zijn. Met mijn therapeut overlegd en EMDR zou een optie zijn. Echter gaat dit niet in mijn huidige situatie en hebben we besloten toch langzaamaan exposure therapy toe te passen.

Ik zou zo graag terug in het zadel willen stappen en heerlijk door de bossen rijden… Ik weet alleen echt niet of ik dit ooit nog zou kunnen…

**Geplaatst**: 18-01-25 10:32

Geplaatst: 18-01-25 10:32

melanie0906 schreef:
Ik lees even mee.
18 juni 2020 ben ik door een knappende beugelriem. Hierbij heb ik 3 gebroken. Daar heeft mijn vertrouwen een enorme deuk opgelopen. 4 maanden niet gereden daarna met een ander paard verder gegaan. Nooit meer het zelfvertrouwen gehad dat ik daarvoor had. Toen ik daar gestopt ben ook besloten te stoppen met rijden.

Tijdje bij een vriendin geholpen met de paarden van de grond trainen via daar ben ik in de klassieke dressuur aan de hand gekomen. Daar ben ik bij mijn instructrice mee verder gegaan. Toen dat uiteindelijk niet meer te combineren viel door te wisselde agenda’s besloten daar te stoppen.

Toen ben ik bij iemand terecht gekomen wat puur voor het mennen zou zijn. Daar heb ik geleerd te mennen en met de eigenaresse een ontzettend fijne band opgebouwd. Toen kreeg ze het idee een 2de paard bij te kopen en of we daar ook belangstelling bij hadden en of we die wilde gaan bijrijden. Toen voor het eerst in ruim 2 jaar weer opgestapt. Angst was nog steeds niet onder controle maar samen een heel eind gekomen. Na een maand of 8/10 eindelijk genoeg vertrouwen om buiten te gaan rijden. Helaas pony schrikt zadel schoof weg en daar lag ik. En helaas 1 gebroken ruggenwervel aan over gehouden.

Mijn angst nu? Erger dan ooit. Mennen doe ik nog steeds met de andere pony. Maar bij haar kan ik absoluut niet meer angstvrij zijn. Met mijn therapeut overlegd en EMDR zou een optie zijn. Echter gaat dit niet in mijn huidige situatie en hebben we besloten toch langzaamaan exposure therapy toe te passen.

Ik zou zo graag terug in het zadel willen stappen en heerlijk door de bossen rijden… Ik weet alleen echt niet of ik dit ooit nog zou kunnen…

Maar als ik het zo lees zijn jouw ongelukken en je angst te wijten aan materiaal.
Zou het helpen voor jou als je je verdiept in hoe je goed materiaal herkend en hoe je daar mee om moet gaan?

**Geplaatst**: 18-01-25 11:06

Geplaatst: 18-01-25 11:06

IndianSu,
of je stopt of blijft rijden zal mede afhangen van de persoon/instructie die je gaat helpen, hoe pakt hij/zij je angst aan,
paarden vergelijken helpt niet

of leert ze door jou met kennis en kunde DIT paard te rijden, leert hij/zij je met hulpen tekst en uitleg hoe je DIT paard moet rijden.

Dat met kleine stukjes opbouwen, ga proberen niet te lang jezelf intespannen het moet vooral van de ontspanning komen

EMDR kan je hierbij helpen maar kijk wel goed of het m.n. iemand is voor ruiters

**Geplaatst**: 18-01-25 11:52

Geplaatst: 18-01-25 11:52

Ik had een nieuw braaf, maar wel groen, paard gekocht. De eerste keer dat ik er op stapte ben ik er keihard afgegooid. Daarna is dit nog een keer gebeurd. Ik heb toen een bijrijder gezocht en ben zelf weer af en toe een keer opgestapt. Helaas is dit paard ingeslapen toen we eindelijk een beetje samen konden gaan rijden.

Nu heb ik een nieuw paard en loop tegen mijn angst aan. Ik heb haar wel proefgereden en dat ging prima. Maar ook zij is nog heel erg groen. Ik ben nu bezig om met hulp haar op de grond goed braaf te krijgen en verder door te rijden. Het zal nog wel even duren voor ik erop stap. En dan eerst de bijrijder en dan ik even een keer uitstappen als ze echt relaxed is.

Ik denk dat het belangrijk is waar je liefde voor je paard zit. Ik kan me een leven zonder paard moeilijk voorstellen, rijden is voor mij de kers op de taart. Maar ik vind grondwerk, samen rommelen en gewoon lekker in de wei kijken hoe ze graast minstens zo leuk. Voor mij is het dus niet zonde van het dure pensiongeld, voor mij is mijn paard het gewoon waard. Maar ik loop wel tegen de meningen van andere aan die vinden dat je een paard hebt om te rijden. Daar haal ik intussen mijn schouders over op, mijn paard, mijn geld. En ik geniet van de band die ik met haar aan het opbouwen ben.

**Geplaatst**: 18-01-25 11:59

Geplaatst: 18-01-25 11:59

ikke schreef:
melanie0906 schreef:
Ik lees even mee.
18 juni 2020 ben ik door een knappende beugelriem. Hierbij heb ik 3 gebroken. Daar heeft mijn vertrouwen een enorme deuk opgelopen. 4 maanden niet gereden daarna met een ander paard verder gegaan. Nooit meer het zelfvertrouwen gehad dat ik daarvoor had. Toen ik daar gestopt ben ook besloten te stoppen met rijden.

Tijdje bij een vriendin geholpen met de paarden van de grond trainen via daar ben ik in de klassieke dressuur aan de hand gekomen. Daar ben ik bij mijn instructrice mee verder gegaan. Toen dat uiteindelijk niet meer te combineren viel door te wisselde agenda’s besloten daar te stoppen.

Toen ben ik bij iemand terecht gekomen wat puur voor het mennen zou zijn. Daar heb ik geleerd te mennen en met de eigenaresse een ontzettend fijne band opgebouwd. Toen kreeg ze het idee een 2de paard bij te kopen en of we daar ook belangstelling bij hadden en of we die wilde gaan bijrijden. Toen voor het eerst in ruim 2 jaar weer opgestapt. Angst was nog steeds niet onder controle maar samen een heel eind gekomen. Na een maand of 8/10 eindelijk genoeg vertrouwen om buiten te gaan rijden. Helaas pony schrikt zadel schoof weg en daar lag ik. En helaas 1 gebroken ruggenwervel aan over gehouden.

Mijn angst nu? Erger dan ooit. Mennen doe ik nog steeds met de andere pony. Maar bij haar kan ik absoluut niet meer angstvrij zijn. Met mijn therapeut overlegd en EMDR zou een optie zijn. Echter gaat dit niet in mijn huidige situatie en hebben we besloten toch langzaamaan exposure therapy toe te passen.

Ik zou zo graag terug in het zadel willen stappen en heerlijk door de bossen rijden… Ik weet alleen echt niet of ik dit ooit nog zou kunnen…

Maar als ik het zo lees zijn jouw ongelukken en je angst te wijten aan materiaal.
Zou het helpen voor jou als je je verdiept in hoe je goed materiaal herkend en hoe je daar mee om moet gaan?

Ja tot 2 maal toe. Ik kijk sinds mijn eerste val altijd naar de beugelriemen en de 2 val dat zadel hadden we al héél veel km mee gereden en het heeft nooit ook maar een beetje geschoven. Hij was ook echt goed aangesingeld. Is ook nooit meer gebeurd erna… dus ik controleer wel degelijk mijn materiaal tegenwoordig!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-25 12:00

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-25 12:00

ikke schreef:
IndianSu schreef:
Ik wil wel graag een bijrijder, daar ben ik ook mee bezig. Diegene hoeft dan niet te betalen, hij/zij helpt mij tenslotte ook. Als dat op die manier kan zou dat super zijn.

Niks doen wat ik niet durf zou waarschijnlijk betekenen dat ik er in de bak niet meer op ga, en uiteindelijk denk ik ook niet meer op buitenrit durf Ik zou niet zo goed weten hoe ik zelf die rand opzoek.

Je moet natuurlijk eerst en vooral zelf willen. Wil je die rand opzoeken? Wil je die grens vervolgens ook gaan verleggen?
Bijvoorbeeld alleen even erop zitten terwijl het paard stil staat. Dikke kans dat het paard een stap zet en je ontdekt dat er niks gebeurt. Dan ben je al een stukje opgeschoven. Je hebt een grens verlegd.

De laatste keer dat ik ging rijden, wilde ik gewoon even kort in de bak rijden. Daarna wilde een stalgenoot er graag op. Zonder dat ik het door had zat ik er extreem gespannen op, want bij mij schoot ze continue weg. Ik sloeg helemaal dicht, ben afgestapt en heb haar even gelongeerd. Daarna weer opgestapt en precies hetzelfde. Vervolgens ging de stalgenoot erop en ze was bij haar gewoon traag. Door mijn angst beïnvloed ik mijn brave paard dus heel sterk, en ik ben bang dat ik haar uiteindelijk verpest hierdoor. Dit zorgt ook weer voor nieuwe spanning als ik ga rijden - echt een vicieuze cirkel dus.

**Geplaatst**: 18-01-25 12:15

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 18-01-25 12:15

Wat vervelend! Ik snap je dilemma. Voor mij was de paarden wegdoen te moeilijk en ik ben er uiteindelijk bovenop gekomen.

Ik heb een ongeluk met een elektrische step gehad en paar jaar terug en was daarna ook heel bang. Vooral op mijn volbloed, die kan nog wel eens onverwachts uit de hoek komen.

Bij mij hielp het heel erg om een verzorgster te nemen. Die met zoveel motivatie aan de slag te zien gaan motiveerde mij ook. Ik ben gewoon rustig begonnen, alleen doen wat goed voelde.
Daarna ging ik een weekend weg met de paarden in een groepje, en moest ik wel omdat ik de rest niet op wilde houden. Mijn paard was heel druk en ik vond het doodeng. Maar aan het eind van het weekend galoppeerden we vol plezier door het bos heen. Nu vind ik het nog wel eens spannend maar niet meer doodeng.

**Geplaatst**: 18-01-25 12:23

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 18-01-25 12:23

Ik meld me ook.. het is gewoon niet leuk meer. Al wil ik mezelf echt een schouderklop geven dat ik niet opgeef. Ik ben nu bezig met een instructrice die mij écht helpt. Iemand die kennis heeft van mensen en angst. En dat helpt. EMDR heb ik ook overwogen, maar nog niet aan toegekomen. Degene die ik nu heb helpt mij, en dat ook nog eens van op afstand. Ik heb in de jaren dat ik paarden heb, zo’n 7,5 jaar nu, nog nooit zo iemand tegengekomen.

Gisteren ging de online les niet door. Maar had ze wel huiswerk gegeven en me aangemoedigd om toch te oefenen. En dat is fijn. Ook als ik aangeef dat ik een week op voorhand al angst heb, geeft ze tips mee om daarmee om te gaan. Het is je lichaam die de link al legt met iets gevaarlijk. Je oerbrein dat gaat werken. Je kent het wel, die er voor zorgt dat je gaat vechten, vluchten of bevriezen. Ik ben een vluchter en ga dingen vermijden.
Maar ik geloof echt dat we van onze angst kunnen afkomen met de juiste personen!

**Geplaatst**: 18-01-25 12:30

Geplaatst: 18-01-25 12:30

Ik zou eerst proberen hulp te zoeken. Anders ga je later mss spijt krijgen en denken wat als. Mocht je angst niet afnemen dan heb je het iig geprobeert en is verkopen mss wel wat makkelijker.

Ik reed vroeger op de manege graag op de lastige pony's. Tot ik van de shetlander afvloog met een salto. Toen was ik opeens ook bang. Ik heb toen nachten wakker gelegen, getwijfeld om te stoppen. Zelfs een les geskipt omdat ik alleen maar wilde huilen bij het idee dat ik moest opstappen. Maar paarden waren toen m'n leven. Dus ik heb toen bewust de keuze gemaakt om het aan te gaan. Lekker veel gaan lessen met m'n jonge pony en na een tijdje raakten we beter ingespeeld op elkaar en kwam m'n vertrouwen terug. Uiteraard bleven sommige situaties wel spannend. M'n pony was ook echt een bitch naar andere paarden toe. Maar je leert er makkelijker mee om te gaan. Focussen op goede ademhaling hielp bijvoorbeeld of een liedje zingen