Geplaatst Een van de twee heb ik alles kunnen leren wat ik wilde, hij is gaan vertrouwen en genieten. Hij is nu begonnen aan zijn nieuwe leven bij zijn nieuwe mens.
Een waar succesverhaal! Zie dit topic over Risueño: viewtopic.php?f=53&t=2100049&start=0
Maar Risueño heeft nog een halfbroer, met hetzelfde verleden maar een heel ander verhaal.
Meet Romeo
In Spanje worden veel paarden helaas behandeld op een manier wat wij zouden zien als mishandeling, verwaarlozing en grof geweld. Er worden vreselijke 'hulpmiddelen' gebruikt om de paarden te dwingen te gehoorzamen, angst is de meest gebruikte tool voor veel Spanjaarden om hun paarden te laten luisteren.
Zij zien paarden niet op dezelfde manier als wij helaas.
Ontelbaar veel paarden slijten hun dagen in angst en pijn. Velen staan hele dagen vastgebonden aan een paal zonder eten of drinken in de brandende zon te wachten tot hun 'baas' ze nodig heeft.
Een voor ons onvoorstelbaar leven.
Op grote schaal is dit probleem niet makkelijk te stoppen. Het is voor veel Spanjaarden de normaalste zaak van de wereld, ze weten misschien niet eens beter.
Maar dat betekent niet dat sommige paarden geen geluk mogen hebben.
Mijn motto is "You cannot save all the horses in the world, but you can safe the world of a horse".
Dus heb ik een paard uitgezocht die ik een nieuw leven zou kunnen geven. Dat werd Romeo, (later kocht ik ook zijn halfbroer Risueno erbij) een toen 6 jarige PRE ruin van 160 cm hoog. Op de weinige foto's die ik van hem had gezien zag ik dat zijn neus open lag door de serreta neusriem. Een bang hoopje ellende:
Voor mensen die het niet kennen, dit is een voorbeeld van een serreta: Je hebt ze in vele uitvoeringen, de ene nog gruwelijker dan de ander:
http://boktimg.nl/img/m/3szkSp.jpg
Er wordt niet bepaald zacht mee omgegaan, veel paarden hebben zo'n beschadigde neus:
(Niet klikken als je niet tegen dit soort plaatjes kan)
http://boktimg.nl/img/m/M8UIGZ.jpg
http://boktimg.nl/img/m/ALWVLF.jpg
http://boktimg.nl/img/m/Z64F74.webp
Romeo dus ook, hoewel de wonden al waren veranderd in littekens was nog wel goed te zien dat zijn hele neusbrug beschadigd was.
In Spanje is Romeo ingereden, als je het zo mag noemen. Hij kende stap, draf en galop.
Verder was het een grote verrassing in wat voor mentale staat hij zou aankomen.
15 juni 2023 kwam hij samen met zijn halfbroer Romeo aan bij ons, we woonden toen nog in Zuid-Frankrijk.
Midden in de nacht, gebracht door de vorige eigenaar (lang verhaal, om het even kort samen te vatten, ik kon niet op tijd vervoer regelen nadat de transporteur die ik had geboekt niet kwam opdagen, de verkoper van de paarden had me 3 dagen gegeven voor hij ze op straat los zou laten. Hij bood wel aan dat hij een transporteur kende die ze wel even mee kon nemen op de route, dat bleek hijzelf dus te zijn)
http://boktimg.nl/img/m/38gnwt.jpg
De vorige eigenaar is niet de vriendelijkste, maar ja, als hij dat wel was had ik zijn paarden niet hoeven redden.
Risueno werd bij aankomst direct de vrachtwagen uitgemept met grof geweld en geschreeuw.
Ik stond dus met een trillende Risueno op straat die verstijfd van angst was.
Romeo werd er daarna uitgemept. Althans, dat was het plan. Alleen hij durfde de gammmele klep niet af.
Wat we ook probeerden, hij ging er niet af. 3 uur lang hebben we het op alle mogelijke manieren geprobeerd. Echt alles wat ik kon bedenken.
Maar hij ging er niet af.
Het was ondertussen bijna ochtend, dus we hebben besloten hem even rust te geven en als het licht was verder te proberen.
Risueno in zijn weitje gezet zodat die ook bij kon komen.
Daarna in het licht verder geprobeerd, de vorige eigenaar werd steeds bozer en bozer. Hij wilde allang weg zijn. Romeo durfde echt niet in de buurt van die klep te komen, hoe hard je ook trok, duwde, lokte met voer, wat dan ook, niets werkte.
Uiteindelijk zei de verkoper, we doen het op mijn manier of ik geef je je geld terug en ik neem het paard mee.
Hij stond echt op het punt Romeo mee te nemen, iets wat ik niet over mijn hart kon verkijgen...
We wisten ook geen andere optie meer, dus hebben we ingestemd om het op de manier van de verkoper te proberen. Dat betekende een longeerlijn aan Romeo's halster, die lijn vervolgens om een boom binden en dan rustig de wagen onder hem uit rijden als het ware.
Romeo heeft als een idioot gevochten, is uiteindelijk gevallen en liggend eruit gesleept. Zodra hij eruit was vertrok de verkoper direct na nog een vloekpartij over dat het zo lang moest duren.
Maar Romeo was eruit... Hij was (begrijpelijk) erg gestresst en hyper.
De reis van Romeo bij ons was nu echt begonnen.
De eerste dagen mocht hij lekker bijkomen in de weide met Risueno.
Beste vriendjes
http://boktimg.nl/img/m/JC1Cap.png
De eerste periode was ook Romeo erg bang voor mensen. Hij was wel veel nieuwsgieriger en ook nuchter in zijn karakter, dus vrij snel kon ik zijn vertrouwen winnen.
Dit is 11 dagen na aankomst:
Daarna dagelijks geoefend met de basis dingen. Meelopen, halthouden, wijken voor druk, hoefjes geven (bleek een trauma op te zitten...) Alleen maar positieve ervaringen geven.
http://boktimg.nl/img/m/2NNjVO.png
10 juli hadden de heren een tandarts behandeling. Romeo was heel stoer, hij was ondertussen niet meer bang voor mensen.
In 35 graden zijn z'n tanden voor het eerst in zijn leven behandeld, hij draagt een masker want de hitte gaat in Frankrijk helaas gepaard met vliegen en dazen..
http://boktimg.nl/img/m/FLCR8w.png
Ik ben begonnen met wat spieropbouwende training en heb hem leren (ontspannen) longeren, dat vond Romeo ook erg leuk, wat kan hij lopen
http://boktimg.nl/img/m/Mln4t2.png
Ik ondekte snel dat hij over kon lopen als hij iets niet snapte of niet durfde. Dan sloeg hij dicht als het ware, er gebeurde gewoon niet veel meer bij hem. Als je hem daar probeerde doorheen te helpen raakte hij in de stress. Maar echte paniek of angst zoals Risueno had hij niet.
http://boktimg.nl/img/m/Rqyf2m.png
Zijn karakter was vanaf de eerste dag duidelijk. Enorm nieuwsgierig, gevoelig maar ook heel nuchter voor een Spaanse, hoewel er ook een dikke laag stress overheen lag.
En zijn meest duidelijke karakter eigenschap, zooo mensgericht en vriendelijk
http://boktimg.nl/img/m/jvwtlP.png
Na een maand training op de grond voor de eerste keer erop gegaan.
Elke vorm van training kon alleen laat in de avond ivm de insecten en hitte.
Hoewel Romeo heel braaf en gedwee was met rijden merkte ik dat de stress levels de pan uit rezen. Opzadelen hadden we al veel geoefend, dat ging best ok.
Maar met rijden zat er nog zo veel stress.. Hij was ondanks dat heel braaf.
http://boktimg.nl/img/m/CKZm7T.png
http://boktimg.nl/img/m/Fp8VuB.png
In Spanje is hij gereden met een serreta en een hefboom bit met lange scharen en een tongboog wat en erg pijnlijke combinatie is. Hij was ook niet op zijn gemak met het bit. Op alle mogelijke manieren probeerde hij het eruit te werken. Ondanks dat ik met zo goed als geen druk reed en de neusriem vrij los zat, het gevoel van het bit had zoveel nare associaties voor hem.. Bitloos heb ik geprobeerd maar dat vond hij veel erger, zijn neus was nog gevoelig.
Zijn gestreste blik
Ik rijd hem hier inderdaad met een milde hefboom, het bit past hem goed en is heel zacht, maar een paard vers uit Spanje moet je echt rustig afbouwen en laten wennen aan een normaal trensje helaas.
Hij schrok met mij erop veel makkelijker van dingen. Hier dacht hij dat het blauwe paaltje een soort monsterslang was na er al 100x langs te hebben gelopen... Hij heeft wel talent voor de piaffe zo te zien
http://boktimg.nl/img/m/VpuiLo.png
Trailertraining was de volgende uitdaging. Zoals verwacht ging dat niet geweldig... Hij had ook zo'n nare ervaring gehad met trailers, ik snap wel dat hij er niet meer in wilde...
http://boktimg.nl/img/m/BbPjP0.png
http://boktimg.nl/img/m/smE74R.png
Verder dan de klep op kwamen we niet...
We hebben nog een paar keer gereden. De spanning bleef, hoewel het rijden steeds iets beter ging. We werkten aan zijn lichaamshouding tijdens het rijden, hij deed maar wat en gebruikte zijn rug helemaal niet goed. Als hij stress kreeg, schoot zijn hoofd omhoog en duwde hij zijn hals naar voren. Het heeft veel werk gekost om die hals wat losser te krijgen...
Ook hebben we af en toe gewandeld.
Hooibalen waren heul spannend
http://boktimg.nl/img/m/sJA5XR.png
Hij was wel heel braaf, ondanks dat hij dingen spannend vond is hij heel dapper en leert snel dat het ok is.
http://boktimg.nl/img/m/nJIi9Q.png
In oktober gingen we verhuizen met de hele paardenbende van Zuid-Frankrijk naar het zuiden van Zweden... Een enorme reis van meer dan 2000 kilometer.
De paarden zouden met z'n allen in een grote vrachtwagen verhuizen, toen waren het er nog 8
Het was natuurlijk erg spannend hoe de Spaanse heren de reis zouden doorstaan.
Het inladen ging verrassend goed. Het plan was om Romeo als eerste te laden omdat hij het stoerst is van de twee, alleen hij durfde toch niet. Risueno gek genoeg wel, die ging er zo in! Romeo volgde daarna wel heel braaf na even snurken en kijken.
Binnen een uur waren alle paarden geladen, zo trots, alle paarden hebben eigenlijk wel een verleden of een verhaal hier.
De reis duurde door omstandigheden 6 dagen. Onderweg hadden ze bij Parijs pech met een vastgelopen band, wat meer dan een dag wachten was tot ze geholpen werden. De paardjes bleven super rustig hun hooi eten, alsof ze dit elke week doen.
In nederland hebben ze een paar dagen rust gehouden om de vrachtwagen te repareren, de paarden konden lekker uitrusten.
Aangekomen:
http://boktimg.nl/img/m/sCTACU.png
Na aankomst in Zweden hebben de heren lang rust mogen hebben. Na een tijdje hebben we ze geprobeerd te integreren in de 'grote' kudde met de merries. Afzonderlijk van elkaar ging dat super, het zijn hele lieve en sociale ruinen. Alleen werden ze helaas rivalen naar elkaar, toen er merries in het spel kwamen...
http://boktimg.nl/img/m/fTZN9K.png
Het liep uit tot echt vechten om de dames, absoluut niet de bedoeling natuurlijk. Gelukkig hebben we meerdere weilanden, dus Risueno heeft 2 merries gekregen en Romeo 4 en een ruin
Dit ging goed, het deed ze erg goed om met meerdere paarden te staan.
Zeker Romeo kon veel meer ontspannen. Hij voelde zich helemaal thuis tussen de dames en was een stuk rustiger.
Het werd steeds kouder, Romeo viel ook flink af, waarschijnlijk door toch de stress van de reis (hij was in de eerste week in Zweden al veel gewicht kwijt) en de kou. Dus dik ingepakt in de dekens
http://boktimg.nl/img/m/frnfTr.png
Het ging nog meer sneeuwen, Romeo vond het geweldig!
http://boktimg.nl/img/m/oXkaSh.png
Dagelijks gingen kilos voer er in, het hielp niet veel (ik kwam later er achter dat het Zweedse paardenvoer niet geweldig is van kwaliteit en ben toen overgestapt op Pavo Weightlift, wat hem enorm goed deed)
Showen kon hij nog wel!
http://boktimg.nl/img/m/41dUj3.png
Hij deed het super goed in de kudde. Hij speelde, knuffelde, sliep samen en was heel gezellig en lief met iedereen.
Zelfs toen mijn bolletje haar van 128 cm hem besloot duidelijk te maken dat zij echt de baas van de hele wereld was bleef Romeo nog lief
http://boktimg.nl/img/m/OfEXXM.png
http://boktimg.nl/img/m/2AICLx.png
De hele winter periode heb ik erg weinig met Romeo gedaan qua training ivm zijn gewicht.
We hebben nog een bezoekje kliniek gemaakt om X-rays te laten maken van een oude wond aan zijn achterbeen. Hier zat een harde bult. Het bleek gelukkig niets ernstigs te zijn, een zeer klein bot fragmentje was zichtbaar, maar de dierenarts (een van de beste been specialisten van Zweden) gaf aan dat dit zodanig ver weg van pezen oid zat dat dit hem waarschijnlijk nooit enige vorm van pijn of last zal veroorzaken, zelfs niet in de topsport. Fijn nieuws dus!
We hebben ook een maagscopie laten doen ivm het afvallen, hij had wel zeer zware maagzweren. Dus daar zijn we voor gaan behandelen.
Mijn over-de-top-speelse haflinger ruin Pablo had het zijn missie gemaakt om Romeo in conditie te houden, Pablo heeft Romeo leren spelen (wat hij eerst niet snapte) en daarna hebben die twee elkaar uren vermaakt. Wat een heerlijk stel.
http://boktimg.nl/img/m/CL4s7U.png
http://boktimg.nl/img/m/Gcf9Az.png
Helaas ontwikkelde Romeo wel sterke verlatingsangst, hij kon geen moment meer zonder zijn kudde zonder in paniek te raken. Als hij even uit zicht was van zijn kudde raakte hij helemaal van slag, gestresst en paniekerig.
In maart heb ik voor het eerst weer eens op Romeo gereden, dat ging erg goed.
http://boktimg.nl/img/m/7ihDun.png
Alleen kwam er een nieuw probleem naar boven. Hij bokte... Niet hoog of moeilijk uit te zitten, maar elke keer als ik been gaf was zijn reactie een bok. Het leek frustratie. Na een paar rondjes was het niet alleen met been geven, maar bij elke hoek, als ik met stemgeluid hem harder vroeg, gaf hij een bokje. Het was elk rondje minstens 3 bokjes.
Ook reageerde hij moeilijk op druk op het bit of touwhalster, zodra je contact maakte trok hij met een enorme ruk zijn hoofd omlaag.
http://boktimg.nl/img/m/KyS7Ga.png
Aan zijn reactie op contact met zijn mond heb ik kunnen werken. Ik heb hem met veel geduld duidelijk kunnen maken dat het bit hem geen pijn meer doet, dat hij kan ontspannen. Daarna heb ik hem geleerd om op zeer lichte druk te reageren en zelfstandig zonder contact zijn tempo te behouden. Hij kon hier in ontspannen, het probleem met contact is volledig opgelost en nooit meer teruggekomen.
Alleen die bok...
Zijn uitdrukking veranderde totaal niet als hij een bok gaf, hij draafde netjes een stukje en heel vloeibaar midden in een drafpas kwam die bok. Hierdoor dacht ik niet direct aan iets van een mentaal probleem.
Dus ik dacht, eerst medisch uitsluiten. Eerst gekeken of het aan iets simpels kon liggen, zoals aan mij, aan het zadel of hoofdstel, of aan het lopen in de bak. Die factoren allemaal uitgeloten, met andere ruiters deed hij het ook, meerdere goed passende zadels geprobeerd, het probleem veranderde niet. Ander bit en hoofdstel geprobeerd, geen enkel verschil. Ook als ik hem in de weide tussen de andere paarden reed (ik dacht dat het misschien nog zijn verlatingsangst zou kunnen zijn, die had hij toen nog vrij heftig) maar ook daar bokte hij...
Dierenarts erbij gehaald. Die kon niets voelen bij hem behalve een lichte reactie in zijn hals. Ze zei, kan zijn dat hij pijn heeft ergens in zijn hals, kan ook weer maagzweren zijn. Ze gaf als advies, X-rays laten maken van de hals en anders weer een maagkuur.
Daarna hebben we eerst nog een keer een hoefsmid laten komen, bij zijn hoeven bleek het probleem ook niet te liggen. Osteopaat erbij, die merkte voornamelijk spanning in zijn spieren en stress. Laserbehandeling gegeven voor het gevoelige deel in zijn hals, ook dit maakte geen merkbaar verschil.
Ik heb hem zelf tussendoor getraind voor spieropbouw aan de hand, correct lichaamsgebruik ect.
Een dierenarts vinden die op locatie X-rays kan maken is niet makkelijk. Naar een kliniek wilde ik liever echt niet, dat gaf hem zo veel stress toen we daar eerder heen waren voor foto's van zijn been en de maagscopie, dat wilde ik hem niet weer aandoen.
Uiteindelijk een dierenarts gevonden die kon komen voor foto's, helaas een vreselijke man, heel bot, heel onvriendelijk naar Romeo, echt een nare ervaring voor hem. Maar goed, de foto's waren gemaakt.
Op zijn hals was eigenlijk niets te zien op het deel waar hij een reactie gaf (dit was hoogswaarschijnlijk alleen spierspanning/spierpijn van een eerst verkeerde hals houding) wat lager op zijn hals was wel iets te zien met een scan (op de rontgenfoto's was niets te zien), een klein beetje meer ruimte tussen twee halswervels. Dit was het enige, verder zag het er heel goed uit eigenlijk.
Die ruimte tussen de wervels had eigenlijk geen pijn kunnen veroorzaken en zeker niet zo'n groot probleem.
Ik heb nog veel met hem gewerkt aan de spanning in zijn spieren en hals voornamelijk, net zolang tot hij op geen enkele manier nog gevoelig was en zijn hals mooi zacht was. Dit probleem is ook niet meer teruggekomen.
We zitten ondertussen in mei.
http://boktimg.nl/img/m/ielamv.png
Er is nog een dierenarts gekomen die naar Romeo heeft gekeken. Haar mening was dat het niet een fysiek probleem zou zijn waarschijnlijk of toch teruggekomen maagzweren. Hij had nergens pijn of andere problemen in zijn lijf.
We zijn een nieuwe en langere maagzweer kuur gestard. Waarschijnlijk was de vorige te kort met niet voldoende afbouwen. Dus nieuwe kuur van 1,5 maand begonnen.
Tegelijk met het begin van de kuur ben ik gaan werken aan de verlatingsangst.
Elke dag, vaak zelfs twee keer per dag, een sessie.
Ik heb het heel langzaam opgebouwd, eerst rustig stilstaan in de wei bij zijn kudde, dan iets verder weg, dan uit zicht van zijn kudde maar nog wel in de wei. Dat laatste zorgde voor veel stress en paniek. Het heeft me lang gekost voordat ik een manier vond die werkte.
Hij moest zichzelf leren te ontspannen. Hij had zijn stress helemaal niet onder controle, de stress en het hyperen werd steeds erger.
We begonnen met spelletjes om zijn aandacht, spanningsboog en geduld te trainen.
Daarna dit uitbreiden tot het commando voor stilstaan. Toen hij dit redelijk kon, welliswaar gestresst omdat zijn kudde niet in zicht was, trucjes aangeleerd om zichzelf te ontspannen. Het moeilijkste was om hem duidelijk te maken dat hij zichzelf echt tot rust kon brengen. Maar hij wil het zo graag goed doen, hij deed zo zijn best, dat hij het vrij snel snapte.
Ik heb hem aangeleerd zijn hoofd omlaag te doen als hij spanning kreeg, te kauwen en tot slot diep te zuchten.
Dit werke geweldig!
Hij voelde zich veilig bij me en ging me steeds meer vertrouwen.
Ook zonder andere paarden erbij.
http://boktimg.nl/img/m/wQoeJw.png
http://boktimg.nl/img/m/WcqYMo.png
We werkten ook rustig door met spieren opbouwen en hem sterker maken.
Begin juni verhuisde zijn rivaal (en de oorzaak van veel stress) Risueno naar Nederland. Riso heeft zijn training afgemaakt bij mij, hij is gaan vertrouwen en ontspannen, getraind onder het zadel en op de grond. Risueno is zijn leven gaan voortzetten bij Margot, de perfecte nieuwe eigenaar voor hem.
Voor Romeo viel er veel stress weg toen zijn broer vertrok. Ondanks dat ze niet bij elkaar stonden bleven het rivalen, zeker Romeo.
De maagzweer kuur en de vele training begonnen zijn vruchten af te werpen. In de omgang werd Romeo steeds liever, zachter en rustiger. De stresskip was bijna helemaal vervangen door een lief, geduldig en super zachtaardig paard.
Hij mocht lekker paard zijn en genieten:
http://boktimg.nl/img/m/b2m8iL.png
http://boktimg.nl/img/m/wWcFbV.png
http://boktimg.nl/img/m/2P3Btz.png
http://boktimg.nl/img/m/bdl9CK.png
http://boktimg.nl/img/m/8q6LTy.png
Ik trainde hem ook verder in liberty werk, wat hij erg leuk vond. Ook de eerste stapjes met vrijheidsdressuur zaten erin, hij kende flemen, jambette, begin van spagaat en de buiging. Met alles wat hij doet geeft hij zijn volle 100% voor je.
Echt een one-in-a-million paard...
http://boktimg.nl/img/m/hde0Hs.png
http://boktimg.nl/img/m/QyCynN.png
We komen steeds dichter bij het heden. Eind juni ben ik weer eens op hem gaan rijden. In de wei, tussen de andere paarden. Hij was veel meer ontspannen, maar het vertrouwen in mij was er duidelijk niet. Ik ben hem in de maanden grondwerk hiervoor steeds beter gaan leren kennen. Hij is erg lastig te lezen soms.
Ik merkte duidelijk dat hij een groot gebrek in vertrouwen in mij (ruiter) en zichzelf had als ik met hem wilde werken. Dit was uiteindelijk ook voor een groot deel de oorzaak van zijn verlatingsangst en algemene stress. Op de grond heb ik hem dit vertrouwen kunnen leren, hij is gaan ontspannen.
Alleen onder het zadel was het een gewoonte geworden.
Na een paar sessies rijden in de wei kwamen we nog steeds niet verder. Ik kon hem dat vertrouwen niet geven en het gewoonte patroon niet doorbreken. Hij was onzeker, door die onzekerheid raakte hij uit balans en ging hij bokken als ik meer vroeg van hem wat hij eigenlijk niet durfde (vandaar het bokken als ik been gaf, hij durfde niet te draven of galloperen).
5 juli heb ik hem sinds maanden weer eens gereden in de bak.
Ik kan niet goed uitleggen wat ik precies heb gedaan, ik heb het puur op gevoel gedaan, ik werk nooit volgens een methode of plan eigenlijk.
Maar elke keer als hij onzeker werd of uit gewoonte bokte vroeg ik hem voorwaarts. Alleen met stemgeluid, zoals ik hem had geleerd. Uiteindelijk zijn we dus gaan galloperen. Bijna een jaar geleden dat we hebben gegaloppeerd. En zonder bok of spanning, hij vertrouwde erop dat ik hem zou leiden.
Na 15 minuten zijn we gestopt. In het begin waren er een paar bokjes, daarna kreeg hij door dat het niet meer nodig was.
Hoe ik hem het vertrouwen heb gegeven, dat kan ik niet precies onder woorden brengen. Het was eerder een soort intentie dan een actie van mij.
De dag erna ben ik weer gaan rijden in de bak.
Weer geen been gegeven en gereden op stem en hulpen van het zweepje op zijn schouder.
We hebben gereden zoals nooit eerder. Vol vertrouwen ging hij door de bak, ik liet hem zelf lopen, als ik onzekerheid merkte ondersteunde ik hem. Uiteindelijk kon ik steeds meer gaan rijden ipv meeliften, hij liet me hem rijden. Eindelijk was er genoeg vertrouwen en snapte hij dat ik hem geen pijn zou doen.
Ik heb nog nooit eerder zo samen met een paard gereden. Het is niet uit te leggen, maar het vertrouwen wat hij in mij had was zo duidelijk te merken.
We hebben alles gedaan, draf, galop, voltes in galop, alles zonder ook maar een bokje...
Eindelijk zijn we eruit, eindelijk vertrouwt hij me ook met rijden. Het laatste stukje trauma uit Spanje is aangepakt.
En het is een droompaard om te rijden. De minste hulp reageert hij op. Je kan letterlijk zonder hoofdstel gaan rijden en hij doet alles voor je. Hij zit heerlijk en doet zo enorm zijn best
Hoe dit verder zal gaan?
Ik blijf hem nog trainen. Hij heeft nog veel te leren. Maar alles op zijn tijd en tempo. Dressuurmatig heeft hij nog veel te leren (ik zal hem leren wat ik kan, ik ben absoluut geen dressuurruiter
) Dan zal ik de laatste puntjes op de i zetten, buitenrijden, zijn geduld, dapperheid en vertrouwen verder trainen onder het zadel.Hem een geweldig allround en super veelzeidig paard maken, hij heeft de potentie om alles te kunnen, ik zal hem met de basis begeleiden.
Als ik denk dat hij er klaar voor is zal hij op zoek gaan naar zijn nieuwe huisje en zijn perfecte mens.
Ik neem jullie graag mee op het laatste stukje van Romeo's reis naar ontspanning. De reis van een getraumatiseerd paard naar een droompaard op alle vlakken.
https://www.youtube.com/watch?v=dZdfTQS9Hl4
http://boktimg.nl/img/m/Y6XWLI.png
http://boktimg.nl/img/m/8sfqQJ.png
http://boktimg.nl/m/vkOxF1.png
, maar ik kan er met mijn hoofd niet bij dat mensen dieren zo behandelen. Daarom ik ben héél blij voor dit duo dat ze bij jou terecht zijn gekomen, ze hadden het niet beter kunnen treffen. 
Hoe hij ook aankwam bij jou... Dat moet voor jou ook echt verschrikkelijk zijn geweest om te zien.
Daar is onderzoek naar gedaan door o.a. Neue Schule. 
