Dat is wat mij vandaag is overgekomen, iets waar ik geen woorden voor heb. Ik dacht dat we nog vanavond afscheid zouden nemen van Henkie. Uiteindelijk is het ons gelukt om hem naar stal te halen, omdat hij braaf genoeg was om op 3 benen alsnog de trailer in te stappen. Volgens dierenarts is er onvoldoende aanleiding dat het om ernstige botbreuk zou gaan, vandaar geven we Henkie een kans, maar het feit blijft de toekomst nog erg onzeker is. Henkie heeft flinke dosis medicijnen gekregen en staat komende dagen op stalrust onder dagelijkse toezicht van DA.
Ik plaats het bewust niet in medisch, dat laat ik namelijk aan de dierenartsen over
Maar ik moest dat verhaal ergens kwijt, zo onwerkelijk dit en zo oneerlijk. 
Duimen jullie mee?
Aub rekening houden dat ik onwijs verdrietig ben, maar ik vrees dat ik mensen begin te snappen die hun paarden liever uit voorzorg 24/7 ophokken... Henkie stond 24/7 buiten in een enorme wei in een vaste, rustige groep en dan nog... ik heb hier echt geen woorden voor.
Als je zo gaat denken ben je snel overspannen.
iets waar ik weliswaar 0,0 invloed op heb, maar wat me alsnog heel erg over de zin van de hele paardenhobby doet twijfelen.
maar ik denk stiekem... als mijn keuzes sowieso beperkt zijn tot een langdurig kreupel paard als weideversiering hebben staan, heb ik (heel egoïstisch) veel liever Fly nog bij me gehad.
ik heb je zoektocht meegekregen en weet nog hoe blij je was met Henkie na het verdriet om fly.. veel sterkte en ik hoop echt op het beste nieuws wat je nu kunt krijgen van de da vandaag.