Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-21 15:10

Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-21 15:10

Heyhey,

Om maar meteen met de neus het huis in te vallen... (Of hoe je dat ook zegt)

Een dikke 3 maanden geleden heb ik mijn pony Daantje moeten laten inslapen na 3 maanden van onverklaarbare kreupelheden.

Veel mensen kennen mij en Daantje wel van afgelopen jaren.

Afbeelding

Even een foto erbij gezet zodat jullie kunnen zien wie Daantje en ik waren.

Daantje was letterlijk mijn lust en leven op het gebied van paarden hebben. Doordat ik hem heb moeten laten gaan is het voor mij allemaal veranderd...
Paarden hebben tegenwoordig is meer als moeten dan willen. Het plezier zit er niet meer in....
Ik ben al 10.5 jaar in het bezit van mijn D pony en Paint merrie jaarling. Die gaan ook zeker niet weg. Daar ligt ook het probleem niet.

Nu heb ik samen met een goede vriend nog 3 mini's lopen en een veulen van dit jaar.

Met een merrietje heb ik een hele goeie klik. Zij is een jaarling merrie met een heel lief karakter.

Maar waar het nou op neer komt.... Ik heb dus samen met die vriend 6 pony's lopen waar ik met 2 stuks helemaal niet veel heb.

Het kost allemaal klauwen vol met geld, want de dierenarts kosten van Daantje waren dit jaar ook niet licht met een dikke 3000 euro aan veearts kosten...

Ik weet momenteel echt gewoon niet meer wat ik moet... Ik mis Daantje voor het leven.... En dat wat ik met hem had... Heb ik met geen enkele mini. Die pony is ook onvervangbaar...

Ik mis gewoon een deel van mijzelf... Ik mis Daantje... En ik weet gewoon niet.... Hoe ik hier mee om moet gaan. Voor mijn eigen gevoel de hele miniclub wegdoen. En in de loop der tijd hopelijk een nieuwe maatje voor het leven te vinden....

Normaal heb ik voor alles een antwoord en een oplossing.... Maar dit.... Ik loop iedere dag opnieuw met de kop tegen de lamp dat ik niet meer weet wat ik moet....

Rechtuit gezegd.... Gelukkig ben ik momenteel echt niet.. en het gaat gewoon zo niet langer....

Dat ik Daantje ging missen is een zekere feit... Maar dat het zoveel impact op mij had.... Nee dat had ik niet verwacht....

Is wil Daantje terug.. maar je weet gewoon dat het niet gaat en dat doet pijn

Laatst bijgewerkt door othelloster op 19-11-21 15:21, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-11-21 15:14

Geplaatst: 19-11-21 15:14

Met de deur in huis vallen bedoel je denk ik

Maar eerst: :knuffel:

helemaal niet gek hoor.
Zo'n intense band die jij had met je lieve Daantje.
Zoveel als jij altijd voor hem gedaan hebt. Dan is het niet raar dat jij in een groot gat valt hoor.
3 maanden is niks. Schaam je niet voor je verdriet, is helemaal niet raar.
En ja de wereld draait door en dat maakt het extra moeilijk.
Ik denk dat ook jij wel uit het dal krabbelt en wel weer plezier gaat hebben in andere paarden.
Maar geef jezelf daar de tijd voor.

othelloster schreef:
Heyhey,

Om maar meteen met de neus het uuis in te vallen... (Of hoe je dat ook zegt)

Een dikke 3 maanden geleden heb mijn pony Daantje moeten laten inslapen na 3 maanden van onverklaarbare kreupelheden.

Veel mensen kennen mij en Daantje wel van afgelopen jaren.

**Geplaatst**: 19-11-21 15:20

Geplaatst: 19-11-21 15:20

lieve,....
dat is volkomen normaal geef jezelf de tijd om het te verwerken , het komt me zo bekend voor!

**Geplaatst**: 19-11-21 15:20

Geplaatst: 19-11-21 15:20

Als ik 4 jaar geleden niet al 2 andere pony's had gehad, weet ik niet of ik weer een nieuwe had gekocht. En dat was niet allen schuldig voelen over blij van de zorgen af te zijn (ook medische problemen met pony toen).

**Geplaatst**: 19-11-21 15:24

Re: Plezier in de paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pon

Geplaatst: 19-11-21 15:24

Geef jezelf de tijd, gun jezelf de rouwperiode.
Wat was het doel met de paarden die je nog hebt?
Kan je vriend die pony's niet overkopen met wie je geen klik hebt? Voor de rest zou ik nu geen overhaaste beslissingen nemen en alles meteen weg doen, maar als je echt al zeker weet: met die pony's voel ik het niet, dan is het natuurlijk niet gek om ze weg te doen.

**Geplaatst**: 19-11-21 15:34

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Geplaatst: 19-11-21 15:34

Je hebt een edit

Ik kan me voorstellen dat je aan je echte 2 eigen paardjes genoeg hebt.

Betreft die wel met een klik die je samen hebt, misschien zou je die in eigen beheer kunnen kopen.
Past ook leuk met de jaarling die je al hebt.
En dan met de rest stoppen? Ben je financieel misschien toch beter af?
En heb je echt de dieren om je heen die wat voor je betekenen.

**Geplaatst**: 19-11-21 15:38

Geplaatst: 19-11-21 15:38

Daantje ….

Het verwerken van Daantjes verlies zal veel tijd vragen. Ik denk dat je je in zo’n fase ook afsluit voor het creëren van een band met een ander paard, althans dat doe ik. Indien je om financiële reden geen mini’s moet verkopen, zou ik het op dit moment ook niet doen. Maar ik geloof er wel in dat je terug een goede band met een paard krijgt. Anders dan met Daantje, maar wel terug mooi.
Veel sterkte!

**Geplaatst**: 19-11-21 15:43

Geplaatst: 19-11-21 15:43

Lieve TS. Wat jij voor Daantje gedaan hebt was zo mooi maar ook heel intens. Je hebt jezelf gegeven voor het leven van Daantje. Toen het tijd was om Daantje te laten gaan is er ook een deeltje van jou gegaan, want wat zag jij dat kereltje graag.
Daantje komt jammer genoeg niet meer terug, de herinneringen heb je nog altijd en hij zal altijd in je hart verder leven. Zo is hij nooit helemaal weg. Neem tijd om te rouwen en verdrietig te zijn. Dat mag best hoor. Dat je nu jezelf afvraagt wat wil ik nog en hoeveel kan ik nog van mezelf geven, zijn denk ik heel normale vragen. Maak deze bespreekbaar met je omgeving met de mensen die jou kennen en begrijpen, de mensen die jouw grote verdriet ook snappen.

Wat je ook kiest en beslist, volg vooral jouw hart en doe waar jij en niet een ander nood aan heeft.

Ik denk dat bokt een heel klein beetje jouw verdriet kan meedragen, want wie Daantje gekend of gevolgd heeft weet wat voor een speciaal paardje hij was en wat jij voor hem betekende.
Lieve TS ik wou dat ik jou een knuffel kon geven, aanvaard deze al virtueel. Weet dat het ok is om te voelen wat je nu voelt... we zijn er om jou te steunen.

**Geplaatst**: 19-11-21 15:44

Geplaatst: 19-11-21 15:44

Lieve Linda,

Ik weet nog zo goed dat je een topic openende over Daantje! Wat hebben jullie samen veel bereikt door je doorzettingsvermogen en dat van Daantje.
Ik begrijp je gevoel maar al te goed, ik heb dit gehad na het overlijden van mijn eerste pony Domino die ik 10 jaar heb gehad. We kochten te snel een andere pony, maar elke andere pony was niet goed genoeg want ik wilde Domino.. Uiteindelijk ben ik drie jaar lang gestopt met de paarden en twee jaar geleden kwamen er twee nieuwe soulmates in m’n leven!

Als ik jou was zou ik er nog eens goed overna denken wat je nu eigenlijk wil. Misschien kun je beter 2 pony’s houden waarmee je wel een goede band hebt en waar je plezier uithaalt. Helaas komt Daantje daar niet mee terug, maar het heeft ook tijd nodig om het een plekje te kunnen geven.

**Geplaatst**: 19-11-21 15:52

Geplaatst: 19-11-21 15:52

Oh Daantje is er niet meer

maar Daantje was ook heel bijzonder vooral ook om hoe jij hem een pony hebt laten worden. Dat was zo intens. Helemaal niet raar dat je dat met de andere pony's nu niet hebt. Je hebt dat misschien ook nooit gehad maar toen had je Daantje en maakte het niet uit. Nu maakt het wel uit.

Is het je verdriet dat spreekt of je hart?
Wanneer je de pony's verkoopt sluit je een nog groter deel af. Je verdriet wordt niet minder, de leegte blijft.
Wanneer je het financieel nog wilt opbrengen dan zou ik deze beslissing nog even tijd geven, en misschien is het verstandig om met die vriend om tafel te gaan en dit voorleggen.

Wanneer je echt financieel meer armslag wilt dan zou ik een deel verkopen maar dan is het een financieel besluit. En dat is prima.

**Geplaatst**: 19-11-21 15:56

Geplaatst: 19-11-21 15:56

Heel veel sterkte met het verlies van je maatje.. :(:)

Toen ik mijn paard verloor die ik bijna 20 jaar had vanaf zijn geboorte heeft het drie jaar geduurd voor ik weer zin had in een nieuw paard.
Het heeft wel een jaar geduurd voor ik er een beetje overheen was.
Dus ik denk dat je nu geen goede beslissinhen kan nemen, ik zou daar wat langer de tijd voor nemen.

**Geplaatst**: 19-11-21 16:01

Geplaatst: 19-11-21 16:01

Ik heb t zelfde. Mijn Gringo was mijn lust en mijn leven. Daarnaast had ik nog een tinker met veulen en 2 mini’s. Ik heb Gringo ook moeten laten inslapen nu 5 jaar geleden en heb toen eerst alles op het veulen verkocht. Veulen is in de opvang bij een vriendin gegaan. Maar na een half jaar of zo was ik er nog steeds niet naar toe geweest en heb haar toch te koop aangeboden ( mijn vriendin dan in opdracht van mij). Ik kijk nog steeds op boktmarkt en mp. Maar zie niets wat mijn hart een sprongetje laat maken. Wel ben ik een paar weken geleden voor t eerst weer op een paardje gestapt op een manege. Was leuk, maar ook hier geen wow gevoel. Wil dit wel verder oppakken zodra mijn gezondheid het weer toelaat, maar hopelijk komt er een dag dat ik weer helemaal verliefd wordt op een knollie.
Succes met je beslissingen, niemand zal je kunnen helpen. Klinkt banketstaaf, maar zo is t nu eenmaal. Dit soort beslissingen kan alleen jij maken. Maar kijk uiteraard ook naar de gevolgen van beide kanten en je hart.

**Geplaatst**: 19-11-21 16:25

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Geplaatst: 19-11-21 16:25

In jouw geval zou ik in ieder geval de dieren waar je niks mee hebt en die je dus geld kosten verkopen. Het is een goede tijd om te verkopen, en om nou dieren aan te houden en geld te laten kosten waar je toch niks mee hebt, zou ik echt zonde van het geld vinden.
Ik denk dat je gevoel heel normaal is. Paarden kosten heel veel geld, en als je een soulmate verliest, heeft dat natuurlijk grote invloed.

Zorg dat "de druk" minder wordt, dus dat je echt alleen nog leuke dingen doet met je dieren waar je plezier uit haalt, en zorg dat de dingen waar je geen energie uit haalt zo minimaal mogelijk worden

(dat geldt eigenlijk voor bijna alles in het leven )

**Geplaatst**: 19-11-21 17:15

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Geplaatst: 19-11-21 17:15

Volledig eens met Sky_As. Vergooi je energie niet nutteloos aan dingen waar je geen plezier uithaalt.

Ik heb vorig jaar een paard verkocht. Ik ging er met tegenzin op en hij slokte al mijn energie leeg.
Nu staat die in Finland bij een ruiter die er engelengeduld mee heeft en er dagelijks mee bezig is. Puur geluk, want hij is blind verkocht naar mensen uit Lithouwen.
Soms is verkopen gewoon lief met jezelf zijn.

**Geplaatst**: 19-11-21 17:32

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Geplaatst: 19-11-21 17:32

Wanneer je voelt dat je eigenlijk niets hebt met de mini’s is het verstandig om daar afscheid van te nemen. Zal het verdriet niet minder maken maar voor jou wel makkelijker om mee te dealen. Want wanneer ze er zijn wil je er ook voor zorgen en daar heb je geen zin in wat ook nog weer een schuldgevoel kan geven.
Het gemis en verdriet om Daan duurt nog wel een poos want het was een intense prachtige periode die helaas niet goed afliep, voor jou zeker niet. Daan heeft daar geen weet van gehad maar jouw leven heeft totaal om hem gedraaid dus het zwarte gat is zo voorstelbaar. Laat het over je heen komen en accepteer hoe het nu gaat, geef ruimte aan je verdriet en neem geen overhaaste stappen.

**Geplaatst**: 19-11-21 17:48

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Geplaatst: 19-11-21 17:48

2 jaar geleden is mijn pony na 24 jaar samen zijn verongelukt en ben er nog steeds niet overheen. Het plezier in paarden is ook nog vrijwel volledig verdwenen en ik weet niet of het ooit nog terug gaat komen. Op rouw staat geen tijdslimiet en er is ook geen richtlijn voor. Mijn andere pony heb ik na zijn overlijden weg gedaan en staat prima waar ze nu staat.

Sterkte.

**Geplaatst**: 19-11-21 18:16

Geplaatst: 19-11-21 18:16

Heel veel sterkte. Ik weet wel hoe dit voelt. Afgelopen maart moest ik plotseling afscheid nemen van mijn 37 jarige prins, hij had waarschijnlijk iets van een hersenbloeding en kon niet meer opstaan. We zijn meer dan 20 jaar onafscheidelijk geweest en vooral de eerste weken voelde ik me ongelooflijk ongemakkelijk op stal. Ik was het even helemaal kwijt ondanks de andere 3 en een veulen op komst. Mijn man heeft ze de eerste 2 weken hoofdzakelijk verzorgd. Ik vond het moeilijk.

Eigenlijk begin ik nu pas het gevoel te krijgen dat ik er beter mee om kan gaan. Het was ook een goede beslissing, we hebben de knoop die middag snel doorgehakt en hem verder lijden bespaard. Ik heb er vrede mee. Moet wel eerlijk zeggen dat bij wat tegenslag met de paarden ik het lastiger vind dan voorheen om de kop er voor te doen maar oké. Er zal geen tweede Meneer de Wit komen die op deze manier een plek zal innemen in mijn leven.

Tijd is hopelijk de oplossing.

**Geplaatst**: 19-11-21 18:29

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Geplaatst: 19-11-21 18:29

Het is heel lastig en ik denk dat je het tijd moet geven.

Voorop; elk verlies is anders. Ik hou van elk paard, elk dier, maar heb niet met allemaal dezelfde band.

Heel vroeger moesten we onze ruin laten inslapen na 4jr. Mijn man was er kapot van en ik bleef vrij rustig. Ik miste altijd mn meest ideale pony van daarvoor en heb ook te vaak daarmee vergeleken. Pas toen de ruin ingeslapen werd, merkte ik dat ik hem geen kans heb gegeven en hem ook best wel miste.

Sinds 2016 nu 4 paarden moeten laten inslapen om diverse redenen. 2 dit jaar dicht op elkaar boven de 20. De ruin van 23 had ik 19jr en de shet van 25+ hadden we 21jr. Op mn ruin was ik redelijk voorbereid ook al ging het heel onverwachts, hij had toch al even blessures.
De shet kwakkelde ook, maar kwam overal bovenop, dus dat kwam echt heel hard binnen. En de shet was meer dan een pony. Hij ging voorheen mee met mijn broer naast de rolstoel, nam hem altijd mee naast een ander paard, hij is gereden door onze zoon, konden hem zo voor de sulky zetten, hij ging mee honden uitlaten, liep op de pp altijd naast me, duwde zijn koppie tegen je aan als je 10min niet had geaaid en liep ook mee de tuin en schuur in etc.

Ik ben echt ziek van het gemis. We hebben er nog 3 waar ik echt gek mee ben. Ook weer alle 3 compleet anders. Aan de ene kant mis ik "een" shet, maar aan de andere kant, is hij echt niet te vervangen. En het is ook de eerste keer dat ik dat zo voel en denk, want ik vind een ander/nieuw paard ( of hond/kat ) nooit vervangen.

Wij wilden ook naar minder paarden. Hadden er 6 op een gegeven moment, dus zijn niet van plan te kopen en er komt een veulen aan.

Maar verdriet kost echt tijd. De dieren verzorgen is een plicht, of je het leuk vindt of niet, het moet toch gebeuren. Met een dier werken, een band opbouwen is heel mooi. Daar moet je apart tijd voor hebben en nemen. Als je voor je gevoel geen band hebt met de andere, is het verzorgen. Maar het is ook ergens een keus of je daaraan wil werken en die keus kan of moet je met de tijd zelf gaan maken.

Ik zeg eerlijk dat ik wel sneller een band heb met de dieren die "iets" van een verleden of verhaal hebben. Als er morgen hier een "gewoon" paard bij loopt, weet ik ook niet of daar zomaar een band ontstaat.
Maar als ik moeite moet doen, aan vertrouwen moet werken, of van verwaarlozing naar opbloeien ga, dan raakt het me heel snel heel diep.

Waar een probleemloos dier minstens zo lief en dankbaar zal zijn. Dan zou ik op een andere manier aan de band moeten werken. Maar het is nooit hetzelfde. En eigenlijk hoeft dat ook niet.

**Geplaatst**: 19-11-21 18:30

Geplaatst: 19-11-21 18:30

Lieve TS, ik begrijp je volkomen!
Binnen 3 maanden tijd heb ik afscheid moeten nemen van mijn eerstgeboren eigen veulen waar ik een intense band mee had én van mijn 16 jarige dressuurpaard die al 12 jaar bij ons was en waar ik heel veel lief en nog meer leed mee gedeeld heb.
Het is moeilijk om de draad weer op te pakken.
Maar neem nu geen beslissingen. Laat je pony's maar gewoon even, jouw tijd komt wel weer. En als dat niet met hen is kan je altijd nog de knoop doorhakken en een ander thuis voor ze zoeken.
Maar nu je je zo klote voelt moet je geen ingrijpende beslissing maken. Dat heb je al gedaan door Daantje te moeten laten gaan en nu eerst verwerken en accepteren.
Sterkte TS! :knuffel:

**Geplaatst**: 19-11-21 19:26

Geplaatst: 19-11-21 19:26

ja vreselijk!
ik begrijp het ook.
ik heb na 22 jaar samen appie in moeten laten slapen en heb ik er ook zoveel verdriet van.
dat was allemaal zo oneerlijk en dat maakt het nog moeilijker.
ik heb nog een pony, maar die is heel anders en ik moet wel naar stal en haar verzorgen gaat ook gewoon door..maar het is wel heel confronterend steeds.

je kunt denk ik best die miniponys verkopen waar je niks mee hebt
je hebt er wel een flink aantal lopen.

maar je had met daantje zo’n unieke band,dat heeft echt veel meer tijd nodig nog.
sterkte..

**Geplaatst**: 19-11-21 19:36

Geplaatst: 19-11-21 19:36

Veel sterkte TS. :knuffel:

Er zijn wezens (mensen en dieren) die zo diep in je hart kruipen, dat het missen zó enorm pijn doet.
Rouwen is hard werken. En dat zal langzaam slijten. Zoek je eigen vorm om daar mee te zijn. Misschien een kaarsje branden, schrijven, etc etc. Gun jezelf die ruimte.
Een paar pony's verkopen is wellicht een verstandige keuze.

**Geplaatst**: 19-11-21 19:53

Geplaatst: 19-11-21 19:53

Ik voel zo met je mee, en ik begrijp jou helemaal.

Ik heb nu bijna 1 jaar geleden mijn kleine vriendinnetje Magic in moeten laten slapen, al veel paarden en pony gehad maar nog nooit zo een als Magic, ze is maar 2,5 jaar mijn maatje geweest. Heb nog een paard staan wat ik inmiddels al 21 jaar heb maar de klik met Magic was zo anders.
Omdat mijn paard alleen kwam te staan heb ik een ander mini gekocht zodat ze niet alleen zou komen te staan maar het voelt zo anders en ik heb het ook een hele tijd niet meer leuk gevonden bij mijn paardjes maar ik merk dat het steeds meer een plekje krijgt en dat ik er toch weer meer plezier in ga krijgen.

Je moet het tijd geven en natuurlijk hoef je niet alles aan te houden wat je nu hebt lopen daar mag je gerust een nieuw huisje voor zoeken maar geef niet te snel op rouwen heeft tijd nodig en de een doet daar langer over als de ander. en als je zo twijfelt zou ik niet te snel verkopen maar volg jou gevoel en laat je niet opjutten door andere.

Het gemis blijft maar verwerken kost tijd, heel veel sterkte.

Laatst bijgewerkt door CoRiNa1983 op 19-11-21 19:57, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-11-21 19:54

Geplaatst: 19-11-21 19:54

Zoals al meer hier zeiden , je mag best lang erom rouwen. 3 maanden is echt nog kort en eigenlijk is het dan nog steeds net gebeurd. Al zegt je omgeving dat je verder moet , als jij er nog om wil huilen gewoon doen het is jouw rouwproces en niet die van een ander.

Ik kan mij wel voorstellen dat het je plezier aardig weggehaald heeft. Helemaal met dieren waarmee je geen klik hebt , kan ik mij voorstellen dat het niet echt leuk meer is om wat met ze te doen. Maar dan zou het ook eerlijker zijn tegenover een dier om het te verkopen , en zelf weer langzamerhand op zoek te gaan naar een maatje. En neem hier ook de tijd voor hé ! Toen onze vorige hond overleed hebben we ook een lange tijd geen hond gehad. Mijn moeder had er geen zin meer in en had ook veel verdrietig om onze oude hond. Maar naar verloop van jaren kwamen we per toeval een nestje tegen met pups wat zo goed voelde vanaf dat we de advertentie zagen en nu zeker geen spijt van dat we weer een hond hebben. Maar je moet in dit geval net even het juiste dier tegen komen.

Soms kan het ook even beter zijn om afstand te nemen van iets waar je normaal zo van houdt om mee bezig te zijn. Dat kan ook weer nieuwe inzichten geven.

Doe in ieder geval wat goed voelt , als je twijfelt over verkopen moet je het misschien nog niet doen voor het geval je toch ergens nog spijt krijgt van het verkopen. Maar als je met een aantal al geen band voelt , is het misschien voor die pony's beter om een nieuwe eigenaar te zoeken. Maar ik zou met de pony's waarmee je wel een band hebt niet zomaar wegdoen ik denk dat dat weer juist extra meer verdriet op gaat leveren.

Maar het is absoluut niet gek dat je je plezier erin kwijt bent , ook dat kan zeker horen bij een rouwproces.

**Geplaatst**: 19-11-21 20:00

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Geplaatst: 19-11-21 20:00

Je mag lang rouwen. Wat zeg ik, je moet lang rouwen.
Mijn pony is de 12e 2 jaar geleden overleden en ik mis hem nog elke dag en het zit me nog steeds hoog. Ik heb er toen ook voor gekozen alles weg te doen, ik had er geen plezier meer aan. Zelfs andere paarden in de wei zien liggen of rollen, dan draait mijn maag zich om.

Neem de tijd, en voel je niet schuldig naar de rest. Als je denkt dat verkopen je meer rust geeft, hoef je je daar niet schuldig over te voelen.
Sterkte, ik weet wat het is om je zielenpony kwijt te raken :(:)

**Geplaatst**: 19-11-21 20:02

Geplaatst: 19-11-21 20:02

Ik snap wat jij bedoeld.
1 week voor jij Daantje in heb laten slapen heb ik mijn Leo in laten slapen, hij was op.
Als 14 jarige gekregen en hij was nu 27.
Niks was hem te gek, voor de kar, kindjes op de rug, voor de slee enz.
Je kon tussen zijn benen zitten of liggen, zo lief was die.
Ik mis hem nog elke dag.