Zijn oude eigenaresse was geen hele ambitieuze amazone, ze ging gewoon lekker op buitenrit en af en toe reed ze een rondje door de bak. Dus, toen ons Spek kwam was hij erg slap en slecht ontwikkeld, vooral voor een paard van 9. Ik heb hem de eerste tijd gewoon rustig beetje opgebouwd, en voor de grap hadden wij een L2 proefje meegenomen na de eerste twee maanden om te kijken hoe hij zou zijn op concours enzo nu hij in Nederland was. We hadden geluk, aangezien er die dat een fotograaf rondliep die een paar foto's had gemaakt.
(Rijtechnisch commentaar is niet nodig, ik ben heel erg bewust van mijn zit ik had toen erge rugklachten die gelukkig nu zijn opgelost!)


We kwamen wel thuis die dag met 200 punten en 206! Super leuk natuurlijk om te weten dat we het zeker allebei nog konden aangezien ik nooit een fanatieke wedstrijdruiter was. Ik vind de training thuis veel leuker. Ik kon wel inzien dat het beeld zeker verre van perfect en goed was en ik vond dat de groei na een maand of twee nog best weinig veranderd was dus ik ging opzoek naar een andere manier!
Langzamerhand begon ik mijn training te veranderen, ik vond een nieuw supportteam qua hoefsmid, fysio/osteo enzovoort. Ander voer en supplementen hebben ook heel erg geholpen. Ik heb heel rustig opgebouwd, en ik merkte al gauw dat hij heel snel begon te verbeteren. Ik stroomde gewoon lekker door steeds nieuwe dingetjes meenemen en lekker doortrainen. Toen in oktober was het zover, en had ik mijn eerste 'echte' fotoshoot op de boeken staan bij Focussed! Deze leverde hele goede resultaten op waar ik mega trots op ben geweest na een paar maanden stilletjes doortrainen!
Oh en voor degene die denken huh hoe is zijn staart ineens een stuk dikker... extensions




Alhoewel ik super trots was op de foto's en hoe Spek begon te lopen, miste ik toch nog wat in mijn training. Maar door al het gedoe met de pandemie en het ook erg druk hebben met mijn werk had in in dat hele jaar nog geen enkele les gevolgd en had ik het allemaal in mijn eentje een beetje uitgesnuffelt. Dus ik vond het ook heel erg tijd om goede instructie te zoeken die ons zou kunnen supporten en nog 20 stappen vooruit kon helpen. Die heb ik zeker gevonden! Toen in begin December heb ik nog een fotoshoot gehad, deze keer in Herpenduin om een nieuw Kentucky setje op de foto te zetten!



Zelfs met maar 3 maanden tussen de shoots zie ik persoonlijk al enorm veel verschil. Hij is nog sterker geworden, mooier en ronder in zijn nek en alles gaat hem nog makkelijker af. Nu hebben wij zeker perfectie nog niet behaald, en ook nog niet ons toppunt als combinatie. Maar als ik dan terug kijk naar het begin... kan ik zeker heel erg trots zijn op mijn gegeven paard en dat wij er samen toch nog iets heel leuks van kunnen maken! Ondertussen kan hij alle oefeningen van de Lichte Tour en trainen we lekker door tot we weer een keertje bedenken om weer op wedstrijd te gaan (alleen zal dat nog wel even duren ik durf nooit ergens heen als ik geen 70% ben verzekerd... helaas ben je die nooit verzekerd

