Ging mijn vorige paard (Calysa, ZZZ+2) voor me door het vuur, legde dit monster me regelmatig het vuur aan de schenen

Ik vond het wel leuk en alles, maar vooral als ik klaar was met rijden en ik weer veilig met beide benen op de grond stond haha.
Vorig jaar November (de dag van het Harbourclub-incident

Bij elk tegemoetkomend paard draaide hij zich namelijk als The Flash om, om vervolgens met de snelheid van een Tesla weg te rennen (van 0 naar 100 in 3 seconden, ik weet hoe het voelt). Een euvel wat je alleen op kunt lossen door het op te zoeken, maar echt leuk was het niet.
Ook met dit paard leste ik weer bij mijn Heldin (en GP jury) Els Schotman, maar wel wat minder intensief dan met Calysa - het een zal met het ander niet uitgesloten hebben.
Na de feestdagen zegde ik de een na de andere les af, en toen was het alweer Februari en ging ik voor de liefde enzo op reis naar California

En toen was er Corona.
Op 21 maart wilde ik toch wel ERG graag foto's laten maken om te kijken waar we stonden dus ging ik, held, in de buitenbak rijden terwijl mijn geweldige bijrijdster foto's kwam maken.

(Barbie dekje, haha, hoe kan het ook anders).
In April mocht hij lekker het land aanstampen.

En toen zaten we al in de lockdown. Dat betekende: geen privéles. Ik dacht dat ik dat wel redde

31 mei ging mijn nichtje (en geweldige groom) Kim mee om onze rit vast te leggen ter leering ende vermaack.
Ik weet dat Bokt niet "van" zulke foto's is en eerlijk gezegd loop ik (tegenwoordig) altijd in dezelfde (zwarte) rijbroek op stal, maar ik werk dus voor Harry's Horse en had dit dekje ontworpen, dus dan vind ik het extra leuk om eens WEL uit te pakken, haha.
http://boktimg.nl/img/m/ieh15t.jpg
We reden in die tijd ons rondje (ik moest vaak harder werken dan hem) en daarna ging ik weer naar huis.


Ik schrok een beetje toen ik de foto's later zag en mijn instructrice schrok zich nog veel meer toen we elkaar niet veel later weer zagen. Wow, de eerste les was weer AFZIEN! Pas toen merkte ik hoe erg ik het had gemist en hoe hard ik het nodig had; en dan met name voor de motivatie! Een beetje doelloos rondjes rijden, nee, dat is aan ons niet besteedt.
Els liet me weer even zien, nee, voelen wat erin zat en toen wist ik het zeker: ik ga weer elke week lessen! En sindsdien heb ik geen les meer afgezegd.
In juli kreeg ik "dat telefoontje" welke je als paardeneigenaar niet wilt krijgen: de stalbaas die je om 9h 's ochtends belt. Foute boel!
"Happy is tegen een uitstekende paal aangerend die in zijn borst is geboord". Of nou ja, zoiets. Ik hoorde vooral "het valt mee, maar moet wel gehecht worden".
Het viel mij niks mee en de moed zakte me in de schoenen toen ik de wond even later zag.
http://boktimg.nl/img/m/PhCdJN.jpg
(Hier al denk een dag oud, niet voor zwakke magen).
Ik hield een dagboek over de genezing bij op mijn site: https://astridalida.com/geblesseerd/
Gelukkig heeft het lichaam een waanzinnig herstellend vermogen en knapte het uiteindelijk toch sneller op dan verwacht (ondanks dat ik in eerste instantie dacht dat er geen eind aan kwam).
Niet veel later hadden Happy en ik de werkafspraken weer opnieuw verdeeld (het was toch de bedoeling dat hij harder moest werken dan ik) en hadden we de wind weer in de rug!
In Augustus maakte mijn nichtje weer foto's.
Ook dit keer weer in mijn zelf ontworpen set;
de Harry's Horse Cats collectie.



http://boktimg.nl/m/gaWfSD.jpg


Ik genoot met volle teugen en dat was ook het moment waarop Happy's functie definitief veranderde van "rijpaard" naar "friends with benefits" (of, nou ja, je snapt hem wel). Het is ZO'N vrolijk beest en we lijken steeds meer aan elkaar te wennen.
We kregen wel zo snel een stijgende lijn te pakken, dat het tegenwoordig allemaal vanzelf lijkt te gaan; ik maak mijn binnenbeen langer en draai mijn schouders en hij gaat in sb, ik denk aan galop en hij gaat etc. etc. Heerlijk! Echt een feestje om te rijden!
"Het ziet er zo makkelijk uit" zeggen mensen dan, maar het is ook echt makkelijk om Hap te rijden

En eindelijk mochten we het dan ook weer in de ring laten zien.
In September maakten we ons M1 debuut en hadden we direct winst.



Ook al leek hij in eerste instantie ernstig gemotiveerd om de snelste tijd neer te zetten. Gelukkig wist hij wanneer hij moest pieken en kon ik de voorwaartse energie goed gebruiken voor andere dingen

Het losrijprobleem leek helemaal verholpen - pak van mijn hart.
Tja, als je dan eindelijk weer mag starten, moet je het ervan nemen, dus een week later reed mijn bijrijdster haar allereerste KNHS-wedstrijd ooit tussen de paarden met Hapseflaps en reed ze gelijk 3 WP en oranje linten. Een week later deed ze het dunnetjes over en reed ze nog eens 4 WP en weer oranje schoorsteenversiering. Erg knap! En dat op een 5-jarige.
Nog net voor de lockdown startte ik nog eens M1 en nu behaalden we in een keer 4 WP. Ik was zo trots als een pauw!
Vorige week had ik ook opeens een ingeving om foto's te maken. Helaas waren de meesten een beetje bewogen en was het wat vochtig (haha, regen), maar toch zaten er leuke plaatjes bij.


Ondanks dat ik roze tegenwoordig een beetje "afzweer" (zit ik dan, met mijn roze auto en roze scooter) vond ik dit toch wel erg leuk staan. Lekker Barbie!
Ik ben nu hard bezig om me weer proberen te selecteren voor de Haflingerkampioenschappen / EK in 2021 in Italie. Dat lijkt me een fantastisch doel, het was echt ZO tof! Met mijn "team" (trainer/ Els, bijrijder/ Kelly, groom/ Kim etc.) en mijn enthousiasme heb ik er alle vertrouwen in! En in de tussentijd heel bewust trainen en vooral veel plezier beleven met en voor WhatsApp.
Als jullie het leuk vinden, kunnen jullie ons volgen op Instagram:
https://www.instagram.com/happyhaflingers/
En ik plaats ook geregeld dingen over paarden op mijn Blog http://astridalida.com (maar dat gaat voornamelijk over Fashion en dating life hahaha).
Op naar een sportief 2021 - voor iedereen! Ik doe mijn uiterste best en heb er vooral heel veel plezier in.
