Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-06-20 10:48

Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 29-06-20 10:48

Zoals de titel zegt: kan het dat een paard wat je hebt na een tijd niet helemaal meer bij je lijkt te passen? Dat in het begin de klik er wel is, dat er een band is, maar deze door de jaren heen vervaagt of toch anders lijkt?

Ik heb zelf 2 pony's, waarvan ik eentje nu 14 jaar ken en de andere bijna 9 jaar heb. Toen pony nr. 2 erbij kwam merkte ik dat dit een heel ander type was dan pony 1 (overigens mijn eerste echte eigen pony), meer voorwaarts denkend om het kort te zeggen. Dit vond ik helemaal niet leuk, want pony 1 was helemaal mijn type en ik hou niet van voorwaartse paarden.

Maar door de jaren heen lijkt er iets te zijn verandert. Ik begon pony 2 meer en meer te appreciëren want het is gewoon zo leuk als ze voorwaarts denken, kan je je eigen energie in andere dingen steken. Verder nooit veel mee gedaan want het was nu zo en met pony 1 vond ik de weg ook wel, alleen op een andere manier. Echter is naast andere dingen mijn gezondheid ook verandert (jammer genoeg) en zit ik wel met wat dagelijkse/chronische struggles.

Tijdens Corona waren er bepaalde regels op stal waardoor maar een beperkt aantal mensen kon komen, er gingen geen lessen meer door dus de mensen die wel kwamen namen een extra paard onder hun hoede zodat elk paard toch de nodige aandacht en beweging kreeg. Tot we erachter kwamen dat er 1 paard 'vergeten' was. Deze is niet zo geliefd (zeg maar totaal niet) dus daar had niemand achter gevraagd. Stalhouder zette deze wel op de weide en gooide haar eens los, maar verder echt aandacht werd er niet gegeven. Dus heb ik gevraagd of ik deze tijdelijk onder mijn hoede mocht nemen, want het was maar tijdelijk en ze was toch totaal mijn type niet.

Paard in kwestie is nog een stukje anders dan pony 2, héél erg voorwaarts-denkend, kijkerig, afgeleid en voor haar is er maar 1 oplossing voor alles: rennen. Dus ik maakte mij geen illusies dat dit iets voor mij zou zijn, ik zou haar gewoon wat aandacht geven, borstelen en zorgen dat ze eens haar benen kon strekken aan de longe, gewoon in het midden staan en vasthouden en we zien het wel ... Maar vanaf dag 1 ben ik verkocht: wat een leuk paard is het! Ja, ze is voorwaarts en ja, ze ziet rennen als enige oplossing maar dat is omdat ze gewoon niet anders weet. Ik werk nu een tijdje met haar en het is al dag en nacht verschil, zelfs de stalhouder zag het meteen toen de lessen weer begonnen (waar ze overigens nog steeds niet erg populair in is), letterlijk vanaf de eerste stappen.

En ik zit hier nu op een punt dat ik denk: wat een luxe is het toch om een voorwaarts-denkend paard te hebben. Eentje die je niet constant moet motiveren om 2 passen te draven, eentje waar je gewoon letterlijk in het midden kan staan en laat maar lopen (als je dat zou willen, ik heb toch graag wat interactie

). Ook met mijn gezondheid, het kost mij een stuk minder kracht en moeite om haar even 20 minuten te longeren, dat dat ik pony 1 zijn nodige beweging geef .. Daarnaast ook het mentale aspect: zij is gewoon blij met werken op zich, de routine en vindt alles best .. De pony daarentegen is van het type: waarom zou ik dit doen? Wat heb ik eraan? Ik word daar wel moe van ...

En daar word ik stilaan ook moe van

Ik weet gewoon niet meer waar ik het moet zoeken om het nog leuk te houden met die pony, ondanks dat ik hem doodgraag zie. Ik denk dat ik misschien een beetje gegroeid ben, doordat ik wat andere paarden heb leren kennen ook heb leren kennen wat er nog mogelijk is, en dat pony 1 misschien toch niet meer zo het type voor mij is ...

Is dit iets wat jullie herkennen? Dus niet dat je geen klik hebt met een paard, maar dat het echt na jaren erin lijkt te sluipen, je zelf verandert bent, je andere dingen hebt leren kennen, noem het maar... En wat heb jij daarmee gedaan?

**Geplaatst**: 29-06-20 11:00

Geplaatst: 29-06-20 11:00

Klinkt wel een beetje bekend, ik heb een slome, futloze ruin, niet voorwaarts denken, nooit zin om te werken, nooit zichtbaar blij mij te zien..

2 jaar terug kocht ik een jong paard erbij en dat is het tegenovergestelde. Fanatiek, altijd blij, werkt graag, super voorwaarts.. En ja, het werken met mijn 1e paard werd daardoor steeds minder leuk, en ik heb er voor gekozen om daarmee te stoppen. Het is mijn grootste vriend, maar met werken doe ik zowel hem als mijzelf geen plezier (meer), dus op af en toe een bosritje na mag hij gewoon lekker lui zijn (24/7 buiten), wat hij het liefste doet

En weet je? De keren dat hij nu mee mag is hij wel blij, hij is blij mij te zien, zit voor mijn idee eindelijk echt goed in zijn vel en ik heb plezier met het andere paard, een prima oplossing voor ons. En mijn ''type'' niet meer zijn, dat denk ik niet zozeer, hij zal altijd mijn nummer 1 blijven, alleen niet om er mee te werken, maar dat vind ik niet erg.

Je beschrijft het alsof je het toch wel vervelend vindt, is dat omdat je je verplicht naar hem voelt om toch met hem te blijven werken? Of kun je straks niet meer werken met het paard waar je wel plezier mee hebt? Is het geen optie om meer met paard 2 te gaan doen en paard 1 wat meer ''los te laten''?

Laatst bijgewerkt door BrittS op 29-06-20 11:03, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-06-20 11:01

Geplaatst: 29-06-20 11:01

Ik begrijp je vraag denk ik niet.
Maar ieder paard is anders. Ik vind dat je nu teveel aan het vergelijken bent.
Waardeer je paard om zijn of haar mooie punten. Ze hebben allemaal iets anders mooi. Ik ben verslaafd aan mijn merrie maar ik kan een ander paard ook waarderen maar op een totaal andere manier.

**Geplaatst**: 29-06-20 11:02

Geplaatst: 29-06-20 11:02

Ik herken het wel wat, in die zin: ik heb altijd gehouden van voorwaartse paarden, maar mijn eerste eigen paard (die ik nu nog steeds heb) is niet erg werklustig. Hij is grappig, slim, maar ook lekker dwars en eigenwijs. Jarenlang was zijn manier van protesteren tegen iets kaarsrecht omhoog steigeren.

Nu was dat nooit een probleem, want ik had ook nog een tweede paard die wel lekker voorwaarts en werkwillig is. Dus als ik merkte dat ik geen puf had voor de truukjes van paard nr 1, ging ik rijden met paard nr 2.

Toen paard nr 2 helaas overleden is door ouderdom, heb ik wel een paard terug bij gekocht, mijn ijslander merrie. Super voorwaarts, heel veel looplust. Helemaal mijn type paard

Paard nr 1 heb ik nu na 14 jaar nog steeds, gekocht toen hij vier jaar was, hij is er nu 18 jaar en zal altijd bij mij blijven. Onze band is super, maar eerlijk is eerlijk: rijden doe ik veel liever met mijn ijslandse merrie. Lijkt me verder ook geen probleem, maar ik heb de luxe van meerdere paarden aan huis te hebben, dus da's wel een iets andere situatie.

**Geplaatst**: 29-06-20 11:11

Geplaatst: 29-06-20 11:11

@ miesnaom : misschien dat de 2 andere reacties het duidelijker maken, want zo is het inderdaad.
Ik begrijp dat elk paard anders is, maar ik ben met pony 1 gestart en heb nooit wat anders gekend (behalve dan de manège-paarden, maar dat is toch iets anders) en dus vond ik het prima, hij was leuk en helemaal mijn type en ik had compleet niks met voorwaartse paarden. Maar door de jaren heen lijkt dit verandert en nu heb ik moeite om met de pony wat te doen omdat ik de energie soms gewoon niet meer kan opbrengen om hem te motiveren ..

@ BrittS : Het is een beetje ingewikkeld maar zal het proberen uit te leggen. Het is alles wat je zegt een beetje. De pony heb ik al vaker 'stil' gezet maar dat lijkt hem fysiek geen goed te doen, en er is dan ook zo weinig wat overblijft om te doen. Ik kan hem bv. niet lekker op de weide zetten want grasallergie en zo zijn er nog wat dingetjes waardoor ik denk: "als ik niks met hem doe heeft hij het meest saaie leven ooit". En dus probeer ik toch altijd wat te zoeken, om toch wat met hem te doen en hem iets of wat beweging te geven, maar dat is een redelijk vermoeiend proces om het zo te zeggen.

Dat paard is inderdaad nog een vraagteken of dat kan blijven duren of niet. Het is immers een lespaard maar totaal niet populair en als je het dan zakelijk bekijkt is het natuurlijk handiger om de stal te vullen met een paard dat wel populair(der) is. Dus het is een beetje hangende of ze gaat blijven of niet. Ze zou kunnen blijven als ik (of iemand anders) haar zou gaan leasen, maar daar heb ik naast mijn pony's geen geld voor dus dat is geen optie. Wil wel mijn pony's alles kunnen blijven geven wat ze nodig hebben. Er is misschien een oplossing voor in de maak, maar dat is nog even afwachten, en dat zou betekenen dat iemand anders op pony 1 zou gaan rijden zodat ik met het paard kan blijven werken, wat op zich een ideale oplossing zou lijken, maar mij toch wat angst inboezemt ...

En pony 2, die er ook nog is, daar is meer mee doen niet echt een optie aangezien die nu toch een behoorlijke leeftijd begint aan te tikken en dat begin je wel te merken, naast het feit dat hij blind is. Ik doe wel dingen met hem, maar meer de pensioen-dingetjes .. beetje rondhangen, borstelen, laten grazen, wat kleine kunstjes, eens een rondje wandelen aan de hand. Maar meer dan dat zit er niet meer in.

Hopelijk maakt dat de situatie wat duidelijker

**Geplaatst**: 29-06-20 11:14

Geplaatst: 29-06-20 11:14

[***] schreef:
@ miesnaom : misschien dat de 2 andere reacties het duidelijker maken, want zo is het inderdaad.
Ik begrijp dat elk paard anders is, maar ik ben met pony 1 gestart en heb nooit wat anders gekend (behalve dan de manège-paarden, maar dat is toch iets anders) en dus vond ik het prima, hij was leuk en helemaal mijn type en ik had compleet niks met voorwaartse paarden. Maar door de jaren heen lijkt dit verandert en nu heb ik moeite om met de pony wat te doen omdat ik de energie soms gewoon niet meer kan opbrengen om hem te motiveren ..

@ BrittS : Het is een beetje ingewikkeld maar zal het proberen uit te leggen. Het is alles wat je zegt een beetje. De pony heb ik al vaker 'stil' gezet maar dat lijkt hem fysiek geen goed te doen, en er is dan ook zo weinig wat overblijft om te doen. Ik kan hem bv. niet lekker op de weide zetten want grasallergie en zo zijn er nog wat dingetjes waardoor ik denk: "als ik niks met hem doe heeft hij het meest saaie leven ooit". En dus probeer ik toch altijd wat te zoeken, om toch wat met hem te doen en hem iets of wat beweging te geven, maar dat is een redelijk vermoeiend proces om het zo te zeggen.

Dat paard is inderdaad nog een vraagteken of dat kan blijven duren of niet. Het is immers een lespaard maar totaal niet populair en als je het dan zakelijk bekijkt is het natuurlijk handiger om de stal te vullen met een paard dat wel populair(der) is. Dus het is een beetje hangende of ze gaat blijven of niet. Ze kunnen blijven als ik (of iemand anders) haar zou gaan leasen, maar daar heb ik naast mijn pony's geen geld voor dus dat is geen optie. Wil wel mijn pony's alles kunnen blijven geven wat ze nodig hebben. Er is misschien een oplossing voor in de maak, maar dat is nog even afwachten, en dat zou betekenen dat iemand anders op pony 1 zou gaan rijden zodat ik met het paard kan blijven werken, wat op zich een ideale oplossing zou lijken, maar mij toch wat angst inboezemt ...

En pony 2, die er ook nog is, daar is meer mee doen niet echt een optie aangezien die nu toch een behoorlijke leeftijd begint aan te tikken en dat begin je wel te merken, naast het feit dat hij blind is. Ik doe wel dingen met hem, maar meer de pensioens-dingetjes .. beetje rondhangen, borstelen, laten grazen, wat kleine kunstjes, eens een rondje wandelen aan de hand. Maar meer dan dat zit er niet meer in.

Hopelijk maakt dat de situatie wat duidelijker

Dat is ook wel het lastige he, dat Boke ook al ouder is.

Toen Sol (het paard nr 2

) ouder werd, zijn we ook gestopt met rijden. En is dus Elska (de ijslander merrie) er na een tijd bijgekomen omdat ik het ongecompliceerde rijden met een lekker voorwaarts en werkwillig paard enorm miste.

Maar ik besef dat het echt een luxe is, drie paarden kunnen houden. Noah (paard nr 1) amuseert zich wel in de kudde en zich volvreten met gras is ook best zijn hobby, lastig dat dat met Cobe ook niet kan..

**Geplaatst**: 29-06-20 11:17

Geplaatst: 29-06-20 11:17

Ja dat is wel logisch toch? Je merkt nu het verschil en hoeveel werk je pony is.. Ik was best fanatiek en heb een tijdje een paard voor iemand gereden. Mooi dier om te zien, maar aartslui.. Nu zag ik daar geen probleem in, want ik heb lange benen en kreeg eigenlijk ieder paard wel aan het lopen en goed aan mijn hulpen. Maar dit paard, na 6 weken echt nog geen millimeter vooruitgang.. Hij bleef traag, iedere keer dat ik opstapte moest ik weer opnieuw beginnen en ook na een half uur was ie nog niks vlotter.. Instructrice er ook bij gehad en die zei na een paar keer ook, als je hem nu nog niet aan het lopen hebt, gaat je dit ook niet meer lukken.. Accepteren dat dit paard het niet wil en ook niet gaat doen. Ik ben daar dus mee gestopt.

Wat je nu moet doen? Tja, dat kan jij alleen zelf bepalen..

**Geplaatst**: 29-06-20 11:18

Geplaatst: 29-06-20 11:18

Ja ik denk wel dat dat kan.
Ik herken het helemaal. Ik hield vroeger ook niet van de paarden die erg voorwaarts waren van zichzelf. En waarbij je juist moest werken aan wat langerzamer tempo erin te krijgen, wachten op jou etc. Gaf mij maar een wat 'slomer' paard. Waarbij je juist moest werken om hem aan je been te krijgen. Bij mij had dit te maken met controle denk ik. Ik had niet helemaal het gevoel dat ik voldoende controle had over een paard met meer looplust. Nu na de jaren en meer ervaring vind ik zou paard juist fijner. Een slomer paard kost je zoveel meer energie en moeite soms om hem lekker voorwaarts te krijgen én te houden. Dan is andersom toch makkelijker heb ik ervaren. Ook met longeren. Ik heb trouwens net als jou gezondheidsklachten gekregen. Misschien zijn wij ons daarom nu wat makkelijker en sneller bewust van wat ons energie kost omdat we er minder van hebben. Dat daarom de voorkeur veranderd?

**Geplaatst**: 29-06-20 11:22

Geplaatst: 29-06-20 11:22

@ Solleke_Noah : Ja, die begint nu toch echt wel oud te worden (mag ook wel, met zijn 27 lentes

).
Laatste keer toen ik erop zat heb ik toch wel gemerkt dat hij echt moeite had ermee, zijn hals is niet meer ok en dat maakt wendingen moeilijk, ookal maak je hele grote lijnen (20x60 bak). En het moment dat het moet maar niet gaat dan gaat hij bokken/staken/boos worden en daarna bang, en dat is ook niet nodig vind ik. Dus ik heb besloten onder het zadel niks meer te doen en ook geen dubbele lijnen ofzo, niks meer in de piste waarbij je wendingen moet. En dan blijft er weinig over, al heeft hij wel de tijd van zijn leven

Als [***] al zijn problemen en allergieën niet had zou het inderdaad ook anders zijn, dan zou ik gewoon kijken of hij de hele dag op de weide kon (eventueel met een andere pony erbij als we een match zouden vinden) en 's avonds in zijn paddock en dan gewoon wat borstelen en tutten en dan was het wel ok. Maarja, dat is geen optie, en dan heb ik toch het idee dat ik hem tekort doe door hem zomaar dag en nacht in die paddock te laten staan bij wijze van spreken..

Bedankt voor de reacties nog, fijn dat het toch wel herkenbaar is. Was al een beetje bang dat het raar was, dat je na zolang een paard hebben toch het gevoel kan hebben dat het 'op' is, ondanks dat je het dier niet zou kunnen missen.

@ Daantj__ : wat je daar als laatste zegt speelt misschien inderdaad ook wel mee. Energie is in het algemeen een dingetje, paarden zijn leuk en ontspanning in zekere zin maar tegelijk toch ook inspanning en energie-vergend. Energie doseren doorheen de dag is heel belangrijk en ja, dat gaat met het ene paard nu iets makkelijker dan met het andere.. Misschien dat het daarom ook meer opvalt

**Geplaatst**: 29-06-20 11:28

Geplaatst: 29-06-20 11:28

27 jaar alweer, de tijd vliegt

Sol is helaas overleden op 27 jaar..

Voor mijn gevoel is het met mijn eerste paard niet "op", maar er zijn gewoon veel andere dingen dat we samen leuk vinden dan hard werken onder het zadel

voor dat hard werken heb ik dan weer mijn ijslandse dame

Zou Cobe het echt zo'n probleem vinden om gewoon wat te tutten en borstelen en zich verder vol te vreten op de paddock?

**Geplaatst**: 29-06-20 11:33

Geplaatst: 29-06-20 11:33

Ja, ik zie hem nog aankomen en weet nog hoe ik in de eerste weken dacht: waar ben ik aan begonnen... :')

Maar ik zou hem nu echt niet meer kunnen missen, en hoop echt dat hij minstens 30 wordt. Zo'n geweldig dier

Sol heeft het ook echt goed gehad bij je, en die had ook een hoop meer gezondheidsproblemen dan [***] .. dus dat hebben jullie toch zeker nog goed gedaan :(:)

Ik heb bij [***] het idee dat we zelfs geen dingen meer kunnen vinden die we samen leuk vinden. Hard werken, of überhaupt onder het zadel, doen we al jaren niet meer, maar zelfs dingen die wel nog goed gingen (wandelen aan de hand, dubbele lijnen, wat grondwerk/kunstjes, ... ) lijken nu niet meer te willen. Deels ook door zijn medische problemen natuurlijk, wandelen met hooikoorts is echt niet altijd leuk, dat begrijp ik wel, en als ik dan de dag/tijd/het weer verkeerd inschat dan krijg je onderweg wel eens problemen. Ben daarover ook niet boos op hem ofzo, maar het is gewoon zo .. vermoeiend...

Over dat laatste heb ik eigenlijk geen idee, ik heb wel periodes gehad dat ik meer met [***] deed dan met hem maar als ik dan wat met hem deed ging hij wel ineens enorm zijn best doen .. En hij had ook momenten dat hij echt ging schreeuwen als ik [***] nam ipv hem (normaal doe ik hem altijd eerst en nu liet ik hem staan). Dus dan voel ik mij meteen weer slecht

**Geplaatst**: 29-06-20 11:44

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 29-06-20 11:44

Als jij jong bent en je paard wordt oud dan kan het zijn dat jullie behoeftes uit elkaar groeien.Andersom kan ook.Ikzelf ben oud en daarom pas ik niet bij een jong paard. Paarden verouderen uiteraard veel sneller dan mensen.

**Geplaatst**: 29-06-20 11:50

Geplaatst: 29-06-20 11:50

Ik snap dit wel. Jij groeit ook als persoon. Je krijgt andere voorkeuren, andere inzichten en dat is fijn in de paardenwereld.
Hij is niet dat je meer houdt van de één maar je hebt op werkgebied nu een andere klik.
Ik heb sinds 1,5 week een tweede erbij.. En jonkie en een warmbloed. Ik vind hem veelbelovend qua werkzaamheden en flexibiliteit.
Mijn ruin heb ik nu 6 jaar en hij is echt mijn grote liefde. Hij kan van alles wat en is super veelzijdig. Hij werkt hard, is echt een blije gup, ik hoef maar iets te denken en hij snapt me.
Ook wel echt voorwaarts (soms zo voorwaarts dat ik zo mee kan doen aan een bixierace met mijn spierbonk

) en dat heb ik hem zelf aangeleerd. Hij doet zijn ding aan de longe (wat overigens wel werken is voor mij, want we vinden het beide gewoon saai), maakt zijn sprongen, doet zijn lessen, kan mee naar buiten.. Maar toch... mis ik iets qua talent ofzo.
Het rijden met hem gaat heel wisselend. Soms heb ik een fantastische training gehad onder het zadel, ben ik helemaal blij... Maar meestal gaat het echt ruk.
Dan lijkt het zand weer de mul (ondanks gesproeide bak), dan lijkt het weer stijfjes, dan wil hij weer niet lekker zakken, dan maakt hij de buiging weer niet lekker naar binnen etc.
We groeien niet zo hard als ik zou willen. Het gaat prima, en ik ben heel blij met onze samenwerking... Ben dol op hem en hij is super aan het been...
Maar echt richting een doel trainen is er niet.
Ik zou graag eens wat wedstrijdjes mee willen gaan doen op verschillende takken van sport (dressuur, springen, cross, endurance) gewoon om de sfeer te proeven.. maar heb het idee dat we niet eens de basis netjes erin hebben.

Toen ik mijn jaarling zag bewegen voor het eerst dacht ik: wauw die is lichtvoetig.. Echt een genot om naar te kijken, ondanks zijn forse overbouwdheid en slungelige uiterlijk

**Geplaatst**: 29-06-20 12:03

Geplaatst: 29-06-20 12:03

Goh ik herken dit wel, maar bij mij ligt het aan de combinatie van mijn paarden denk ik.
Ik heb al 10 jaar de braafste ruin die ik (toen) kende, hij was rustig maar ik kon er wel mee rijden zonder er doodop van te zijn zeg maar. Hij was gewoon niet het alleractiefste, maar een perfect leerpaard aangezien ik hem kreeg toen ik 13 werd. Na 5 jaar is hij met (semi-)pensioen gegaan en reed ik hem nog 1x per week ongeveer door een blessure. Het laatste jaar is hij echter wat aan de sukkel met oogproblemen en heb ik hem niet meer gereden. Hij is nu ook niet meer zo makkelijk omdat hij wel snel bang is, maar algemene dingen zijn bij hem nog altijd erg vanzelfsprekend.
4 jaar geleden kochten we een rijdpaard bij, zij is compleet tegengesteld aan mijn ruin

Deze merrie is dominant, looplustig, denkt enorm mee & als je niet oplet doet ze lekker haar eigen zin. En ik merk dat ik hoewel ik vroeger ook nooit een 'feller' paard wou, ik dit wel enorm fijn vind. Ik ben ook ontzettend verliefd op d'r en de band met haar lijkt veel sterker dan die met mijn ruin.
Toch is het vooral de combinatie die het voor mij doet. Als ik horendol word van mijn merrie, is het erg fijn om een paard te hebben dat niet een eigen idee heeft over alles :')

Ook de combinatie van hen op de wei & het feit dat ze elkaar zo graag zien maakt dat het voor mij perfect werkt.
Ik zou dus nu ook meer denken dat de merrie meer 'mijn type' is maar ik denk dat het meer de combinatie is en ook gewoon deze specifieke paarden...

**Geplaatst**: 29-06-20 12:20

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 29-06-20 12:20

Ik herken het wel. Je kunt een paard ontgroeien door de eigen groei die je doormaakt.

Ik heb jarenlang een mafje gehad, zoals je weet, en die was top als eerste paard. Lief naar mensen toe, redelijk werkwillend (hoewel ze liever met een biertje op de bank zat en voetbal keek, volgens de osteopaat), beetje eigenwijs als het om eten ging en niet heel handig gebouwd om te kunnen doen wat er gevraagd werd. De basis ging prima, maar toen we wat verder kwamen, kon haar lijf dat gewoon niet als bolletje op korte pootjes. Qua communicatie was "ongeveer" goed genoeg.

Toen kochten we ons eerste arabierig typje. Veel energieker en qua rijden, wow, elastieken benen. We hebben ze een poosje tegelijkertijd gehad en dat was gaaf want ik kon met allebei andere dingen trainen.

Nu hebben we sinds 2 jaar arabierig typje nr. 2. Ze is bij tijd en wijle hyper, kan enorm fijn bewegen en qua communicatie moet je to the point zijn. Ze past helemaal bij wie en wat ik nu ben. Zonder de opgedane ervaring met mafje en arabierig typje nr. 1 was dit heel lastig geworden omdat ze wat meer paard is.

**Geplaatst**: 29-06-20 12:23

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 29-06-20 12:23

Ik neem een paard zoals hij is,net als mij honden...geen verwachtingspatroon,en heb het dier ooit aangeschaft dus zorg ervoor tot zijn dood.
Als je een paard wilt redden...houd je eigen paard.

**Geplaatst**: 29-06-20 12:24

Geplaatst: 29-06-20 12:24

Wat je niet mag doen is de beste eigenschappen van het ene paard vergelijken met de slechtste eigenschappen van het andere paard.

Ieder paard heeft zijn plussen en minnen. Dat voorwaartse paard is heel leuk tijdens het rijden, maar minder leuk als die voorwaartse drang zich uit in het niet kunnen halthouden. Dan is een flegmatiek paard dat je even ergens parkeert, teugels lang en lekker beppen met iemand langs de kant best wel leuk.

**Geplaatst**: 29-06-20 12:33

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 29-06-20 12:33

Dat is zeker waar

Ik besef wel dat er ook positieve kanten aan de pony zijn, en dat hij gewoon op zijn manier ontzettend leuk is. Alleen lijk ik er niks meer mee te kunnen, omdat alles wat ik doe mij meer energie kost dan hem. Er is een periode geweest dat ik dit omgebogen kreeg, maar dat is al een hele tijd weg en ik zie het niet meer.. Misschien ook gewoon omdat het met andere paarden wel een stuk makkelijker gaat. Maar zeker hebben alle paarden hun voor- en nadelen

En wie weet over een tijdje denk ik er weer helemaal anders over, haha.

@ geerke : ik geloof dat ik niet heel goed begrijp wat je nu eigenlijk wil zeggen? Als je denkt dat ik hem weg ga doen dan lijkt me dat niet zo beschreven te staan.

Bedankt voor de rest weer, fijn dat het toch wel erg herkenbaar is en ik vind het leuk jullie ervaringen te lezen

**Geplaatst**: 29-06-20 12:39

Geplaatst: 29-06-20 12:39

Misschien heeft die pony ook gewoon geen zin meer in jaren hetzelfde doen ?
Hij is ook niet meer van de jongste neem ik aan ?

Een mens gaat ook niet jaren aan stuk met evenveel plezier hetzelfde werk doen

**Geplaatst**: 29-06-20 12:42

Geplaatst: 29-06-20 12:42

Ik hield altijd van hete driftkikkers maar als ik een volgende koop ,ga ik zoeken naar een flegmatieker paard en geen sensibele driftkop.Voor mezelf is die tijd pasé. Ik kan dat fysiek niet meer.Ik geniet nu ook meer van een sloom buitenritje als van een race buiten.
Dus ik denk dat het type paard veranderd met hoe je zelf veranderd.
Maar ons hittepetitje blijft gewoon hoor ...daarvoor zie ik ze graag,buiten een heet paard is het ook een enorm lief paard.

**Geplaatst**: 29-06-20 12:46

Geplaatst: 29-06-20 12:46

Pandora2 schreef:
Misschien heeft die pony ook gewoon geen zin meer in jaren hetzelfde doen ?
Hij is ook niet meer van de jongste neem ik aan ?

Een mens gaat ook niet jaren aan stuk met evenveel plezier hetzelfde werk doen

Ik dacht net dat het niet meer weet wat hij nou moet doen omdat het altijd wat anders is, en misschien meer routine hem deugd zou doen. Niet zomaar van dingen uitgaan .. ik denk dat ik al elke discipline met hem heb geprobeerd, elke vorm van grondwerk en elke manier van trainen, om maar iets te vinden wat hij leuk zou vinden en zelf de motivatie voor zou hebben. Het ene gaat al beter dan het andere, maar echt HET ding vinden lijkt er niet in te zitten. Misschien is het wel een pony die enkel blij wordt van stappen en niet teveel energie ergens in te moeten steken. Hoewel zelfs het wandelen de laatste tijd ook niet meer geweldig gaat, maar daar kunnen die allergieën natuurlijk een rol in spelen.

@beatje: dat heb ik ook altijd gezegd, liever een sloom buitenritje dan eentje steeds te moeten houden, maar na jaren en jaren die slome ritjes (als dat al wilde) heb ik het eigenlijk toch wel gehad

Ik zeg niet dat ik nu liever een paard heb wat niet te houden is, maar ik ga er even vanuit dat er nog wel een grijs gebied bestaat, haha.

**Geplaatst**: 29-06-20 13:00

Geplaatst: 29-06-20 13:00

Ik ben inmiddels aan mijn 3 de paard aanbeland.
Mijn 1 ste pony was een flegmatieke connemara pony die ikzelf met hulp van heb ingereden. Hij was doodbraaf ik kon er ook alles mee doen. Inmijn eentje naar het bos naar het strand met de trailer naar de les. Ik deed het gewoon allemaal. Alleen hoe hard ik ook mijn best deed hij bleef moeite hebben met voorwaarts zijn en het ene moment ging het al beter dan de andere periode. Hij is 17 geworden was toen bij mij een jaar op vervroegd pensioen vanwege ouderdomskwaaltjes en inmiddels had ik een opvolger gekocht. Zelfde ras weer een connemara maar deze keer ging ik voor een vlugge versie. Ik had diegene uitegkozen die het verst van mij vandaan bleef uit de kudde. Het werken met dit paard was fijner omdat hij sneller reageerde op hulpen. Echter deze pony had niet zoveel vertrouwen in de mens dus vaak genoeg dacht ik waar ben ik aan begonnen. Deze pony is helaas net geen 5 geworden vanwege ataxtie die van zeer licht naar zeer veel is gaan opspelen. En toen had ik op dat moment geen pony's meer.

Ik heb heel veel verdriet gekend met mijn pony's in 2j tijd.
Maar ik wilde niet zonder paard blijven omdat me dat nog meer verdriet geeft.

Ik heb nu mijn 3 de connemara en dit is een kruising met een iers sportpaard.
echt een eventing typetje. Heel ondernemend werkt graag is niet bang maar juist heel moedig.
En ik vind deze pony misschien nog wel het leukst om mee te werken. Al vind ik dit niet eerlijk tegenover de andere pony's. Omdat ze me alle 3 heel veel geleerd hebben op verschillende dingen. En ik soms echt wens kon ik nog maar eens een ritje maken op mijn 1 ste pony veilig en onbezonnen het bos in. Ik ben dankbaar dat ik mijn 3 paarden in mijn leven heb gehad. En je krijgt het paard dat je nodig hebt opdat moment in je leven. En ik weet zeker dat met de kennis en vaardigheden die ik nu heb mijn eerste pony anders zou benaderen dan dat ik deed. En dat komt pas doordat ik met 3 de pony nu een jaar aan het werken ben. Tis pas als je de hulpen zo klein en gemakkelijk kan geven omdat je paard je begrijpt en het gemakkelijker is dan je paard grote hulpen geven omdat je al weet hij reageert te traag dat ik dat inzicht nu heb gekregen.

Ik zou mijn vorige pony's nooit weg gedaan hebben. Ik zou spijt krijgen en voor de duurste prijs alsnog terug kopen. Maar misschien kun je iemand vinden die je paard op een serieuse manier wil rijden en een deel stalgeld betaald zodat je paard weer vertrouwen kan geven in een nieuwe ruiter en jij toch nog eigenaar blijft. Het overzicht houd en mee het reilen en zeilen bepaald. Maar er is niks mis mee dat jij verder ontwikkeld en je paard er zo niet het nu van in ziet.

Ik hoop dat je wat hebt aan mijn ervaring.

**Geplaatst**: 29-06-20 13:04

Geplaatst: 29-06-20 13:04

Elke discipline uitgeprobeerd lijkt me sterk

Wat ik bedoel is dat hij al 20u of meer in een stal met een klein paddockje staat omdat het niet anders kan.
Als hij eruit komt, moet hij ook nog eens meteen met clicker of lange lijnen of kunstjes aan de slag. Of aan de hand wandelen, maar het is niet de bedoeling dat hij uren mag grazen als ik het goed lees.
Mentaal is die combinatie dus wel een ding voor een paard hoor.

Waarom ga je er niet gewoon opzitten en op buitenritten wat draven en galopperen ? Meestal vinden de oudjes hier wel nog wat plezier in.

Je moet ook niet alles willen kapot redeneren. Schiet je niks mee op. De pony al helemaal niet. Misschien is het gewoon tijd om te accepteren dat zijn '' actieve '' tijd erop zit en je hem gewoon nog een heerlijk pensioen kan geven.

**Geplaatst**: 29-06-20 13:59

Geplaatst: 29-06-20 13:59

Niet in wedstrijdverband uiteraard, maar het zal niet veel schelen. Als je een opsomming wil: dressuurmatig rijden, springen, endurance (wedstrijden), TREC (wedstrijden), hij heeft voor de koets gelopen, horse agility oefeningen, heb traildingen met hem gedaan, buitenritten op tempo, stapritten, dagtochten, longeren, vrij werken, dubbele lijnen, grondwerk, vrijheidsdressuur, met balken/pionnen, gewerkt volgens Voest, volgens Parelli, met clickertraining. Misschien vergeet ik nog wel iets

Maar de rest geef ik je wel gelijk in, vandaar dat ik mij afvraag of gewoon een 'normale routine' niet beter is. Gewoon wel steeds hetzelfde zeg maar. Dat buiten rijden zou geweldig zijn, maar als hij al niet graag mee gaat wandelen lijkt het mij ook niet eerlijk om erop te gaan zitten en dan vanalles te willen. Maar misschien zit dat gewoon in mijn hoofd natuurlijk, daar zit wel meer

**Geplaatst**: 29-06-20 14:02

Geplaatst: 29-06-20 14:02

[***] schreef:
@ BrittS : Het is een beetje ingewikkeld maar zal het proberen uit te leggen. Het is alles wat je zegt een beetje. De pony heb ik al vaker 'stil' gezet maar dat lijkt hem fysiek geen goed te doen, en er is dan ook zo weinig wat overblijft om te doen. Ik kan hem bv. niet lekker op de weide zetten want grasallergie en zo zijn er nog wat dingetjes waardoor ik denk: "als ik niks met hem doe heeft hij het meest saaie leven ooit". En dus probeer ik toch altijd wat te zoeken, om toch wat met hem te doen en hem iets of wat beweging te geven, maar dat is een redelijk vermoeiend proces om het zo te zeggen.

Dat paard is inderdaad nog een vraagteken of dat kan blijven duren of niet. Het is immers een lespaard maar totaal niet populair en als je het dan zakelijk bekijkt is het natuurlijk handiger om de stal te vullen met een paard dat wel populair(der) is. Dus het is een beetje hangende of ze gaat blijven of niet. Ze zou kunnen blijven als ik (of iemand anders) haar zou gaan leasen, maar daar heb ik naast mijn pony's geen geld voor dus dat is geen optie. Wil wel mijn pony's alles kunnen blijven geven wat ze nodig hebben. Er is misschien een oplossing voor in de maak, maar dat is nog even afwachten, en dat zou betekenen dat iemand anders op pony 1 zou gaan rijden zodat ik met het paard kan blijven werken, wat op zich een ideale oplossing zou lijken, maar mij toch wat angst inboezemt ...

En pony 2, die er ook nog is, daar is meer mee doen niet echt een optie aangezien die nu toch een behoorlijke leeftijd begint aan te tikken en dat begin je wel te merken, naast het feit dat hij blind is. Ik doe wel dingen met hem, maar meer de pensioen-dingetjes .. beetje rondhangen, borstelen, laten grazen, wat kleine kunstjes, eens een rondje wandelen aan de hand. Maar meer dan dat zit er niet meer in.

Hopelijk maakt dat de situatie wat duidelijker

Duidelijker! Je hebt een lastige situatie zo. Eigenlijk kun je aan beide paarden niet (meer) het plezier beleven wat je wel graag zou willen, en dus wel hebt met het paard waar je nu mee werkt. Begrijp ik dat goed?

Je schrijft dat pony 1 niet beter wordt van stilzetten, ik zou dat toch nog eens kritisch bekijken, wat maakt het dat jij denkt dat hij er slechter van wordt? Ik dacht dat ook bij mijn ruin, maar toen ik me er minder schuldig om begon te voelen merkte ik dat het hem juist stiekem heel goed deed, dat niets meer hoeven. Bij mij was het dus meer mijn (schuld)gevoel wat zei: hij wordt er slechter van dus je moet met hem blijven werken! En het meest saaie leven ooit.. tsja, hij geeft je duidelijk niet het idee lol te hebben in wat je met hem wilt, dus daar zou ik me persoonlijk niet heel druk om maken.
Nu ben ik wel van mening dat ze gewoon de hele dag door moeten kunnen bewegen, in hun eentje op een postzegelpaddockje zullen ze inderdaad niet beter worden van stilstaan, maar in bijv. een paddock paradise/tracksysteem waarbij ze toch verplicht worden rond te lopen geloof ik niet zo zeer dat paarden slechter worden van niet meer hoeven werken.

Als ik jou was zou ik zo lang het nog kan plezier maken met het paard waar je nu mee werkt en pony 1 in ieder geval even op een lager pitje zetten kwa moeten en werken, zoek het plezier weer wat meer op, desnoods alleen wat tutten/poetsen/gewoon er zijn. Mocht het met het paard uiteindelijk niet verder kunnen gaan dan zou je wellicht kunnen kijken of je ze nu en dan wat aan het werk kan met een ander paard? Evt een verzorgpaard?