Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-04-20 21:11

Zwanger en je paard(en), moeite met minderen

Geplaatst door de TopicStarter : 11-04-20 21:11

Al enige tijd ben ik in blijde verwachting.

Naarmate de maanden vorderden werd alles zelf doen bij de paarden lichamelijk toch steeds lastiger. Via een stalgenoot vond ik al snel een verzorger/bijrijder. Deze nam mij veel werk uit handen, waar ik natuurlijk erg dankbaar voor ben. Mijn bijrijder/ verzorger heeft wegens omstandigheden toevallig ook nog eens zeeen van tijd over en neemt mij veel werk uit handen. Daarnaast woont ze vlakbij. Binnen een paar minuten fietsen is ze op stal waardoor ze makkelijk meerdere keren per dag langs zou kunnen gaan indien noodzakelijk. In ruil daarvoor mag ze leuke dingen doen met de paarden... Heel fijn! Zou je zeggen. Maar toch... Ik kan er niet tegen. Ik heb meerdere paarden en wanneer ik vrij ben spendeer ik echt vele uren met ze. Mennen, rijden, grondwerk, lessen, verzorgen, onderhoud van de locatie... Ik doe alles én met veel plezier. Hoewel ik blij moet zijn met mijn verzorger, vind ik het hebben van een verzorger werkelijk zó irritant!!! Ik kan er gewoon niet tegen. Een ander persoon doet dingen anders dan jij, traint anders, verzorgt anders, ‘zit’ aan jouw spullen en bergt het allemaal net anders op dan jij gewend bent... Is het een dag mega mooi weer en zie ik uit naar een ritje met paard A, heeft zij hem al gereden/ getraind die dag (volledig terecht overigens omdat het ‘haar dag’ was)... Dat soort frustraties. En natuurlijk zijn er afspraken en houdt de verzorger zich daar zo goed mogelijk aan (ik mag echt mijn handen dichtknijpen met deze persoon, dat is echt zo). Maar tóch... Ik wíl het gewoon niet. Ik wíl niet dat ze iets met mijn paarden doet. Maar ik móet. Ik kan inmiddels veel niet meer zelf en straks met een baby heb ik veel minder tijd. Maar toch kan ik het niet hebben dat zij iets met mijn paarden doet. Ze is zo lief dat ze mij foto’s en filmpjes stuurt van dingen die ze heeft gedaan. Maar ik kan daar helemaal niet van genieten, als ik het zie voel ik een steek van jaloezie. Ik erger mij ook dood aan mensen die continu zeggen dat de paardenhobby straks wel echt voorbij zal zijn als de kleine er is. Want met een baby ‘heb je nu eenmaal nergens meer tijd voor’. Het maakt mij bang, ondanks dat ik echt dolgelukkig ben met deze (overigens gepande) zwangerschap. Ik kijk enorm uit naar de baby, maar tegelijkertijd ben ik heel erg bang voor wat het met mijn paardenhobby gaat doen. Wat het nú al doet. Na de zwangerschap ben ik het liefst zo snel mogelijk weer op de been en aan het uitmesten en rijden. Ik kijk er naar uit alles weer zelf te kunnen doen. Ik merk dat ik veel moeite heb met het gevoel dat de paarden ‘uit mijn handen glippen’, dat iemand anders er met ze vandoor gaat. Míjn paarden, die ik uiterst secuur zelf opgevoed heb met achter alles een reden/gedachte. Ik wil gewoon niet dat iemand anders alles wat ik opgebouwd heb gaat verpesten of veranderen. Ik ben benieuwd, of er meer mensen zijn die zich ten opzichte van de paarden zo gevoeld hebben tijdens de zwangerschap.

**Geplaatst**: 11-04-20 21:31

Geplaatst: 11-04-20 21:31

Waarom laat je je paard niet staan tot na je zwangerschap?

**Geplaatst**: 11-04-20 21:35

Re: Zwanger en je paard(en), moeite met minderen

Geplaatst: 11-04-20 21:35

Zou ook gewoon het paard ook met verlof sturen, de wei in. En na je bevalling zie je wel weer hoe je leven er dan uit ziet.
Het loopt zoals het loopt, zou me daar nu echt nog niet druk om maken.

**Geplaatst**: 11-04-20 21:38

Geplaatst: 11-04-20 21:38

Jeetje, ik hoop niet dat je bijrijder op bokt zit.

.
Ik snap wat je bedoelt, maar dit is niet leuk of vriendelijk beschreven. Dan ben ik het met de eerste reactie eens dat je ze beter even op het land kunt zetten. Bedank je bijrijder en leg uit dat het niet aan haar ligt. En pak het later zelf weer op. Dat kan dan mogelijk nog best tegenvallen met meerdere paarden en een baby.

**Geplaatst**: 11-04-20 21:39

Geplaatst: 11-04-20 21:39

Ja dat is een dingetje...ik heb mijn paard uiteindelijk verkocht toen ik 8 maanden zwanger was, toen stond ie alweer een poosje stil en is hij niet op een leuke manier weggegaan. I was gewend om alles zelf te doen en het viel me tegen toen anderen het voor me gingen doen, te weinig paardenverstand in de buurt. Ik kan alleen maar zeggen denk er goed over na....

**Geplaatst**: 11-04-20 21:41

Geplaatst: 11-04-20 21:41

Maar dat wat jullie noemen is nou juist het punt waar ts heel erg moeite mee heeft en ik kan dat heel goed begrijpen, reden waarom ik een zwangerschap uitstel... ik kijk daar ook enorm tegenop dat ik mij afvraag of ik het überhaupt wel wil...

**Geplaatst**: 11-04-20 21:45

Geplaatst: 11-04-20 21:45

ikkedus schreef:
Jeetje, ik hoop niet dat je bijrijder op bokt zit. .
Ik snap wat je bedoelt, maar dit is niet leuk of vriendelijk beschreven. Dan ben ik het met de eerste reactie eens dat je ze beter even op het land kunt zetten. Bedank je bijrijder en leg uit dat het niet aan haar ligt. En pak het later zelf weer op. Dat kan dan mogelijk nog best tegenvallen met meerdere paarden en een baby.

Ze zegt geen woord verkeerd enkel dat ze het zelf zo ontzettend moeilijk vind.

Je kan alleen zelf de keus maken. stoppen en straks weer door gaan of accepteren en kijken hoe je dit gevoel meer los kan laen en vooral de voordelen ervan blijven benoemen

**Geplaatst**: 11-04-20 21:47

Geplaatst: 11-04-20 21:47

Mijn kinderen zijn nu 4 en 7...heb een paar jaar geminderd, maar we zijn nu verhuisd naar buitenaf en heb nu twee paarden bij huis lopen....voor mij zijn de paarden ook een manier van leven en niet alleen een hobby/sport. Het wordt alleen lastig als je erg gehecht bent aan een specifiek paard en die niet wil verkopen, dan zou ik zeggen gooi m lekker op de wei....en kijk aan hoe het straks met een kleine erbij gaat. Kan dan misschien juist wel prettig zijn om je oude vertrouwde paardje te hebben....

**Geplaatst**: 11-04-20 21:53

Geplaatst: 11-04-20 21:53

Heel eerlijk gezegd denk ik dat je weinig opties hebt, zeker als ze de verzorging ook deels overneemt. Zelfs na een soepele bevalling en een makkelijke baby is het niet makkelijk om alles zomaar weer op te pakken, laat staan als het niet helemaal die roze wolk is. Ik had tijdens mijn zwangerschap al hulp, maar kon het tot de laatste dag ook redelijk zelf. Maar na mijn keizersnee en de eerste 2 jaar met ziekenhuisbezoeken en gipsbroeken was ik echt blij met fijne hulp.
Uren bij de paarden zitten is lastig te combineren met een klein kind, tenzij je een heel meewerkende partner of de ideale baby hebt.

**Geplaatst**: 11-04-20 21:53

Geplaatst: 11-04-20 21:53

Gefeliciteerd TS,
Ben zelf ook zwanger, 2de ronde.
En herken het volledig.

Ik zou nooit, maar dan ook nooit met een bijrijder kunnen leven. Ben veel te perfectionisch. Ooit een bijrijdster gehad en het arme kind heeft toen een gebruiksaanwijzing van 12 bladzijden op haar bord gekregen.

Dus ik neem zelfs de moeite niet meer, het lukt me gewoon niet. Heb nog liever mijn paarden op de wei.. maar ik ben dan ook niet langer actief in de sport. Dus dat scheelt.

Maar elke situatie is dus anders en wellicht is het voor jou geen optie om zonder bijrijder te werken. In dat geval moet je het toch proberen plaatsen ... want wat heb je er nog aan als het je helemaal gefrustreerd maakt?

Logisch dat je bang bent door al die verhalen van geen tijd met een baby...

Maar dat kan niemand voor jou op dit moment invullen. Heb je een groot oppasnetwerk? Breng je je baby al snel naar de opvang of doe je liever alles zelf? Zijn er mensen op stal die even willen oppassen als jij rijdt?

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 21-05-23 14:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-04-20 21:56

Geplaatst door de TopicStarter : 11-04-20 21:56

verootjoo schreef:
Zou ook gewoon het paard ook met verlof sturen, de wei in. En na je bevalling zie je wel weer hoe je leven er dan uit ziet..

Dat zou ik het liefst ook doen, maar het verzorgen/ mesten/ voeren/ zwaar werk kan ik niet een paar maanden laten liggen. Daarvoor heb ik dus iemand, en je kan niet verwachten dat iemand wel de lasten, maar niet de lusten wil. Ik moet er dus wel wat voor teruggeven.

24/7 Op het land gaat helaas sowieso al niet i.v.m. gevoeligheid voor hb bij meerdere.

**Geplaatst**: 11-04-20 22:03

Geplaatst: 11-04-20 22:03

AnnoNiemand schreef:
verootjoo schreef:
Zou ook gewoon het paard ook met verlof sturen, de wei in. En na je bevalling zie je wel weer hoe je leven er dan uit ziet..

Dat zou ik het liefst ook doen, maar het verzorgen/ mesten/ voeren/ zwaar werk kan ik niet een paar maanden laten liggen. Daarvoor heb ik dus iemand, en je kan niet verwachten dat iemand wel de lasten, maar niet de lusten wil. Ik moet er dus wel wat voor teruggeven.

Ah je staat niet op een pensionstal.
Dan zou ik toch proberen los te laten. De kunst van het loslaten komt sowieso goed van pas bij het leven met een baby.
Het is zoals het is.

lekker voorgenieten van het op komst zijn van een kleine.
En je niet gek laten maken door de verhalen van anderen, dat is hun verhaal. Je zal vanzelf zien hoe het bij jou gaat straks.

**Geplaatst**: 11-04-20 22:06

Geplaatst: 11-04-20 22:06

Ik stuur je zo even een pb.

Algemene vraag: kan je niet een all in stal zoeken en je paarden dan zwangerschapsverlof + bevallingsverlof geven?

**Geplaatst**: 11-04-20 22:07

Geplaatst: 11-04-20 22:07

Laat het over je heen komen, wat straks wel en niet kan ligt ook echt aan hoe het gaat. De ene slaapt of speelt wel zoet langs de bakrand, bij mijn dochter kon ik dat shaken, komt pas nu ze kleuter aan het worden is. Maak idd goede afspraken met je man! En kijk ook naar goede omstandigheden, kun je s avonds terecht bijv? Kan een peuter op zn eigen manier jou helpen zonder het risico te lopen omver gelopen te worden? Kun je de kinderwagen veilig neer zetten voor een dutje? Etc etc

En helemaal eens met verootje, de kunst van het loslaten hoort er echt bij...

**Geplaatst**: 11-04-20 22:07

Geplaatst: 11-04-20 22:07

Ik herken je volledig maar knijp in je handen met deze verzorgster. Wacht de bevalling af en zie dan wel verder. Je denkt nu dat je straks zo weer alles kan en met een beetje geluk kan dat ook. Maar babies willen ook aandacht en elke 3 uur een fles en dat gaat niet zeker als het kouder is op stal

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-04-20 22:08

Geplaatst door de TopicStarter : 11-04-20 22:08

Citaat:
Ah je staat niet op een pensionstal.
Dan zou ik toch proberen los te laten. De kunst van het loslaten komt sowieso goed van pas bij het leven met een baby.
Het is zoals het is. lekker voorgenieten van het op komst zijn van een kleine.
En je niet gek laten maken door de verhalen van anderen, dat is hun verhaal. Je zal vanzelf zien hoe het bij jou gaat straks.

Ik sta wel op pension, maar wel echt diy.

Ik zou ze tijdelijk in volpension kunnen doen, maar ze staan nu in een hele hechte kudde, dat vind ik wel heel sneu. Bovendien ben ik dit plekje dan kwijt, want het is erg gewild. Dat risico kan ik niet lopen...

Laatst bijgewerkt door AnnoNiemand op 11-04-20 22:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-04-20 22:08

Geplaatst: 11-04-20 22:08

Wat lastig zeg. Als het echt nodig is dat ze er is, maar je kan het niet hebben dat ze foto’s en of filmpjes stuurt, vraag je toch of ze die niet wil sturen? En anders moet je toch een manier vinden om er mee te dealen vrees ik....

Geen stalgenootjes die (evt tegen betaling) willen mesten e.d? Dat je paard wel vrij kan, je geen bijrijder hoeft, maar die klussen wel gedaan worden?

Heb je zin in een bosritje met mooi weer maar heeft ze al gereden: een paard kan best 2x lopen, vooral een bosritje vinden ze vaak wel gezellig en leuk.

**Geplaatst**: 11-04-20 22:12

Geplaatst: 11-04-20 22:12

AnnoNiemand schreef:
verootjoo schreef:
Zou ook gewoon het paard ook met verlof sturen, de wei in. En na je bevalling zie je wel weer hoe je leven er dan uit ziet..

Dat zou ik het liefst ook doen, maar het verzorgen/ mesten/ voeren/ zwaar werk kan ik niet een paar maanden laten liggen. Daarvoor heb ik dus iemand, en je kan niet verwachten dat iemand wel de lasten, maar niet de lusten wil. Ik moet er dus wel wat voor teruggeven.

24/7 Op het land gaat helaas sowieso al niet i.v.m. gevoeligheid voor hb bij meerdere.

Als je de paarden het liefst met verlof wil sturen en iemand wil die alleen de lasten overneemt dan wellicht een financiële vergoeding er tegenover zetten?

Dan kan je als de baby er is zelf weer je paarden op gaan pakken en kijken hoe alles gaat lopen. Elke gezinssituatie en baby is anders, dus bespreek met je man hoe het voor jullie het beste te combineren is/zal zijn (gezin en paarden).

**Geplaatst**: 11-04-20 22:17

Geplaatst: 11-04-20 22:17

Wij hebben al jaren een paard met 2. Ik herken je frustraties, het is handig om iemand te hebben die het paard mee verzorgt en mee helpt als er iets is, maar je geeft inderdaad een deel uit handen en soms op mooie dagen zou het wel leuk zijn om je paard zelf te rijden. Maar probeer er ook het positieve van in te zien, samen op 1 lijn staan en voor de paarden zorgen/trainen geeft ook vele mooie momenten en veel rust. En ja ik vloek af en toe ook eens (en zij ook wel denk ik), maar uiteindelijk ben ik heel erg dankbaar dat we het zo kunnen doen. En ja als paardlief een weekend weg is met haar, dan baal ik soms ook wel even. Maar als er dan een happy foto komt, dan ben ik oprecht blij voor haar dat ze een fijne tijd heeft met ons paard en dat paardlief eens iets totaal anders doet. Zulke dingen moet je leren positief te draaien.

Wees eens realistisch. Je kunt nu het werk en het rijden (logisch!) niet aan. Ook met een klein kind wordt dat zwaar achteraf. Je kan je immers niet constant in 1000 bochten wringen. En ondertussen heb je een geweldige bijrijder die je helemaal kan vertrouwen met je paard. Zulke bijrijders zijn schaars en mag je echt voor in je handjes knijpen.

Lees om het los te laten. Je egoisme zit tussen je oren maar slaat nergens op. Er is geen nijd of jaloezie nodig, het is jou paard, je kan er nog steeds alles mee en zij handelt gewoon goed. Wat wordt er nou iemand beter van om dat paard maanden op een wei te zetten? Ook het paard niet. En ga je daarna die terug oppakken, net moeder met weinig tijd en een paard zonder spieren, conditie of regelmatige training? Fijn is anders...
En als je dan merkt dat je te weinig tijd hebt... denk je dat het makkelijk is om terug een fijne bijrijder te vinden? Er zit ook veel 'brol' in die groep die niet te vertrouwen valt. Maar die hele goede, die heb je dan de laan uitgestuurd.

**Geplaatst**: 11-04-20 22:20

Geplaatst: 11-04-20 22:20

Lastig hoor. Ik ben ook al een tijdje in verwachting, ik kan zelf inmiddels weinig meer op grondwerk, longeren en wandelen na. Mijn bijrijdster neemt dus het rijden volledig op zich en ik vind dat superfijn! Natuurlijk rijdt ze niet precies zoals ik, maar ik weet dat mijn paard er lekker uit komt en bezig is met wat ze het leukste vind; lekker ritjes maken en aan het werk.
Dat niet alles gebeurd op de manier waarop jij het doet ligt natuurlijk niet aan je bijrijdster; er is namelijk niemand die alles precies doet zoals jij dat doet. Ik denk dat je voor jezelf na moet gaan waar je prioriteiten liggen en wat je belangrijk vind dat er met je paarden gebeurd. En dan ook diep nadenken of de reden waarom je er zo geïrriteerd over bent niet stiekem je eigen jaloezie is.

Ik merk zelf de jaloezie wel hoor. Zeker nu het weer mooi weer wordt en het mega rustig is in het bos.. Ik wil óók gewoon weer, maar dat zit er de komende paar maanden echt niet in.. Dat doet wel een beetje zeer

**Geplaatst**: 11-04-20 22:20

Geplaatst: 11-04-20 22:20

Wat lastig! Misschien is het eerlijker tegenover zo n fantastische verzorger om je paard ook lekker op rust te gaan zetten. Ik zou me niet meer lekker voelen op een paard als ik weet dat de eigenaar het eigenlijk helemaal niet fijn vind dat ik op haar paarden rij maar dat het moet omdat ze niemand heeft. Ook al ligt het niet aan mij, dan nog zou ik me er absoluut niet fijn bij voelen. Dus ik hoop voor je dat ze niet op bokt zit . Ondanks dat je in je handen mag knijpen en je geen woord verkeerd zegt, zou ik er als bijrijder mee stoppen als ik dit lees. Zet je paard lekker op de wei en kijk na de bevalling weer eens of en hoe je het op gaat pakken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-04-20 22:20

Geplaatst door de TopicStarter : 11-04-20 22:20

Poekkie schreef:
Wij hebben al jaren een paard met 2. Ik herken je frustraties, het is handig om iemand te hebben die het paard mee verzorgt en mee helpt als er iets is, maar je geeft inderdaad een deel uit handen en soms op mooie dagen zou het wel leuk zijn om je paard zelf te rijden. Maar probeer er ook het positieve van in te zien, samen op 1 lijn staan en voor de paarden zorgen/trainen geeft ook vele mooie momenten en veel rust. En ja ik vloek af en toe ook eens (en zij ook wel denk ik), maar uiteindelijk ben ik heel erg dankbaar dat we het zo kunnen doen. En ja als paardlief een weekend weg is met haar, dan baal ik soms ook wel even. Maar als er dan een happy foto komt, dan ben ik oprecht blij voor haar dat ze een fijne tijd heeft met ons paard en dat paardlief eens iets totaal anders doet. Zulke dingen moet je leren positief te draaien.

Wees eens realistisch. Je kunt nu het werk en het rijden (logisch!) niet aan. Ook met een klein kind wordt dat zwaar achteraf. Je kan je immers niet constant in 1000 bochten wringen. En ondertussen heb je een geweldige bijrijder die je helemaal kan vertrouwen met je paard. Zulke bijrijders zijn schaars en mag je echt voor in je handjes knijpen.

Lees om het los te laten. Je egoisme zit tussen je oren maar slaat nergens op. Er is geen nijd of jaloezie nodig, het is jou paard, je kan er nog steeds alles mee en zij handelt gewoon goed. Wat wordt er nou iemand beter van om dat paard maanden op een wei te zetten? Ook het paard niet. En ga je daarna die terug oppakken, net moeder met weinig tijd en een paard zonder spieren, conditie of regelmatige training? Fijn is anders...
En als je dan merkt dat je te weinig tijd hebt... denk je dat het makkelijk is om terug een fijne bijrijder te vinden? Er zit ook veel 'brol' in die groep die niet te vertrouwen valt. Maar die hele goede, die heb je dan de laan uitgestuurd.

Je hebt helemaal gelijk en dat weet ik diep van binnen ook. Maar mijn emoties zeggen echt zo iets anders... Loslaten is het sleutelwoord, maar wat is dát moeilijk.

**Geplaatst**: 11-04-20 22:22

Geplaatst: 11-04-20 22:22

Kan je niet samen heen?

Mijn zusje rijdt mijn pony, ik ga regelmatig met haar mee. Natuurlijk wil ik zelf ook het liefst rijden, maar met 39 weken zwanger gaat dat niet. En ja, ik ben dan ook wel eens jaloers (vooral ' ik wil ook!') maar als ik ze dan samen zie vind ik het ook heerlijk om de vooruitgang te zien, om toch nog even zelf pony uit de wei te halen of de zadelkast op te ruimen.

Overigens hoeft je paardenhobby echt niet voorbij te zijn, maar lastiger vind ik het wel. Hier een peuter die netjes rond 18.30 slaapt en daardoor kan ik in de avonden makkelijk heen. Soms ga ik snel voor of na werk (en dan peuter wat eerder of langer naar opa/oma). Goed plannen en overleggen

En zoals al genoemd: loslaten. Je hebt een hele fijne hulp, die je straks in de laatste maanden/weken en na de bevalling heel hard nodig hebt. Lekker makkelijk gezegd natuurlijk, maar ik denk dat je echt een gouden bijrijder+hulp hebt als ik het zo lees. Netjes, verantwoordelijk, goed contact, kan vaker heen, ideaal dus.

**Geplaatst**: 11-04-20 22:25

Geplaatst: 11-04-20 22:25

Citaat:
Is het een dag mega mooi weer en zie ik uit naar een ritje met paard A, heeft zij hem al gereden/ getraind die dag (volledig terecht overigens omdat het ‘haar dag’ was)

Dat is toch geen probleem.. dan kun je hemzelf toch ook gewoon nog even pakken?

**Geplaatst**: 11-04-20 22:25

Geplaatst: 11-04-20 22:25

Maak je geen zorgen over de toekomst. Waar een wil is, is een weg. Dus je blijft echt wel paardrijden. Minder en anders? Vast, .aar zoals ik zei, als je het echt wilt vind je een weg.

Je huidige situatie. Tsja lastig. Acceptatie is de sleutel. Je hebt een goeie verzorgster + misschien kan je nog iets zelf. Dan zijn ze niet zomaar verpest en hoef je na je zwangerschap misschien 2 maanden te 'repareren' (voor jouw gevoel dan).

Je kan de echte do's ans don'ts aangeven bij haar. Maar dan wel op een kwetsbare manier, dat je het moeilijk vind om los te laten en dat dat probleem bij jou ligt, niet bij haar.