Toen de mist en rook van het vuurwerk was opgetrokken, was het natuurlijk snel de hoogste tijd voor onze eerste rit van 2020. Uiteraard werden we gedwarsboomd door een wolkbreuk die begon op het moment dat ik een zadel op Veroons rug legde, maar wat kon het schelen, we genoten er toch van


Dit deden we een paar dagen later nog maar even dunnetjes over, maar nu zonder nat pak:

Fijn om weer onderweg te zijn.
In het kader van de goede voornemens zijn we dit jaar vaker bezig aan de longe. Stom filmpje, maar filmen en longeren samen is geen goede combinatie

En toen was het tijd om ons nieuwe harnachement eens te testen. Goedgekeurd!

Want als je een grote mond hebt gehad, dan moet je eraan geloven. Vorige week hebben Veronia en ik onze eerste springles gehad. Voor mij was het minstens 20 jaar geleden en voor Veroon helemaal nieuw. Ik vind dat we dat samen best goed hebben gefikst en volgende maand staat de tweede les gepland

Maar we zijn natuurlijk ook aan het lessen en trainen om dressuurmatig vooruit te komen en daar ben ik ook prima over te spreken! Veroontje wordt steeds volwassener met haar bijna 5 jaar op de teller en je merkt dat ze meer kracht krijgt en alles beter begint te snappen. Nu mijn iets te strenge rechter voorpootje nog wat meer onder controle zien te krijgen, dan gaan we maar weer eens een wedstrijd inschrijven binnenkort.





