Een jaar dat meteen al naar begon met op 3 januari het plotselinge overlijden van Veronia's prachtige oma en mijn eerste eigen paard, mijn stammoeder Fonia. Een enorm gemis, maar trots dat ze de prachtige leeftijd van 32 heeft mogen bereiken. Deze foto, per toeval en met geluk gemaakt op 1 januari dit jaar, waarop ook goed te zien is hoeveel Veronia op haar oma lijkt, prijkt inmiddels in groot formaat aan de wand.

Maar.. Veronia is de toekomst en daar kan ik dan zo enorm van genieten. En dat hebben we samen ook gedaan de afgelopen dagen.
Thuis in onze vertrouwde omgeving

Maar afgelopen weekend ook op vreemd terrein bij onze eerste officiele wedstrijd. Nog lang niet vlekkeloos maar dat mag, daar kunnen we lekker mee aan het werk. Maakt dit baasje zeker niet minder trots.






Ook dit hoort erbij

We gaan lekker vol goede moed ons verdere 2019-avontuur tegemoet

