

Kon hem niet aaien, amper een halster om doen, zo bang was hij

Uitgeteld hoopje ellende bijkomen van alle indrukken

..maar na een tandarts bezoek in de eerste weken bleek het arme ding al 6 a 7 te zijn, zijn kiezen waren door overbeet zijn wang in gegroeid.

Met veel en goed voer, nieuwe voetjes en heel veel liefde, geduld en een knappe vriend begon hij zich fijner te gaan voelen, hier kun je vooral bij zijn achterhand zien hoe mager en schraal hij is en i zijn bovenlijn, alsnog vertekend door zijn vacht;


Gedeeltes wat geschoren omdat hij niet door zijn vacht heen kwam;


Genieten van de avondzon


Heerlijk *klik

& om even te zien hoe breed hij is geworden door enkel goed voer etc, want werken kan hij niet, mooie vergelijking: *klik



Grote vriendCas is dus een 7 jarige Welshpony, door zijn verwaarlozing en achterstand zal hij nooit in staat zijn om te werken, lichamelijk. Zijn achterbenen zijn te slecht, kan er nog steeds niet bij hoe mensen her zo ver kunnen laten komen, eeuwig zonde van zo een pony en zo onnodig.... Gelukkig voor Cas hoeft hij bij mij alleen maar gezelschapspaard te zijn, maar in zijn koppie wilt hij zo graag meer.
Verder is hij mijn beste vriend, overal waar ik ben is Cas ook. Hij is niet meer bang voor mensen, ik mag zijn voetjes uitkrabben, bij de smid gaat het ook beter. Zijn benen poetsen mag ook, maar ze met mijn hand aanraken daar in tegen nog niet.
Maar goed, ik heb hem net 11 maanden, er gaan nog heel veel jaren komen en daarin word hij vast nog makker en makker.
Een reactie zou heel leuk zijn!

