Geplaatst 
Inmiddels ruim een jaar geleden begon mijn zoektocht. Wat zocht ik? Ik heb in de afgelopen jaren veel verschillende paarden onder mijn bips gehad, wat hielp te verduidelijken wat ik wilde. Ik had geen zin meer om 'moeilijke' paarden door te rijden, er mocht zeker wel pit in zitten, maar het paard in kwestie moest wel betrouwbaar en eerlijk zijn. Een paard waarmee ik alleen mee op buitenrit kon, want dit had ik nog nooit gekund. Een KWPN'er of soortgelijk want dat is nou eenmaal wat ik toch het liefste rij. Zo ongeveer 1.65 was meer dan groot genoeg voor mijn eigen 1.64m. En als het even kon, liever een ruin, want alles wat ik de afgelopen ongeveer 9 jaar heb gereden waren ruinen en dat lag me gewoon beter.
Dus na lang zoeken ben ik natuurlijk thuisgekomen met een witte KWPN-merrie van 1.75
. Meteen toen we (ik en mijn vader) aankwamen waren we verliefd op de (iets te) grote dame die voor onze neus stond. Duidelijk dat de oude eigenaresse (volgens mij ongeveer 16 jaar oud) er al veel 'lol met je knol' mee had gehad en op naar de bak, over de weg heen, stapte ze op zonder cap, geen voeten in de beugels. Voor mij meteen een blijk hoe zeer de oude eigenaresse het paard in kwestie vertrouwde. Uiteindelijk zelf op gestapt en in de wolken. De volgende dag meteen voor de tweede keer wezen kijken en elkaar de hand geschud, vrijdag werd ze gekeurd en zondags brachten de oude eigenaren haar naar haar nieuwe stal. Waar ik, mijn ouders en mijn vriend ongeveer zo stonden te wachten tot ze aankwamen: 
Klein paspoortje: Wonderfull (Polansky x Uniform), 05-03-2003, in haar jongere jaren 2 veulens gehad en haar PROK predicaat behaald.
Welkom Wonderfull!
Meteen is ze lekker de wei op gegaan met een andere merrie van stal, wat vrij snel goed ging samen. Meteen de dag erna natuurlijk spijt dat ik een schimmel had gekocht
...
Niet lang daarna is Finishing Touch Pictures gekomen om foto's van ons te maken
We zijn begonnen met lekker in de bak rijden, elkaar leren kennen, longeren en vooral haar lekker laten wennen in de nieuwe stal. Zadelmaker laten komen en het zadel wat ze had lag niet goed meer, dus meteen een nieuwe aangeschaft, een Anatomica Octant waar ik nog steeds erg lekker in rondhobbel
We maakten onze eerste buitenritjes om de zandput en klein bos achter de stal (mobiel en paardrijden is lastig dus vinger voor de camera haha)
Ondertussen werden onze buitenritjes steeds langer, vertrouwden we elkaar steeds meer en stuurde ik haar zo langs de spoorlijn, over kruispunten en rotondes, langs vlaggetjes en fonteinen en andere gevaarten naar huis en parkeerde ik paardlief in de achtertuin
en zij vond het allemaal wel prima
Ook had ik een crossles al heel lang op mijn verlanglijstje staan. Als dressuurruiter die ik ben (of eigenlijk meer, was) is dat natuurlijk hartstikke eng
maar na een aantal springlessen hebben we de moed verzameld en zijn we naar Rob Janssen gegaan met wat mensen van stal voor onze eerste crossles. Maar toen kwamen er eerst belangrijkere dingen.De tandarts kwam op stal en gaf aan dat Wonderfull een gebroken kies had. Oh jee
. Snel een foto laten maken en 3 weken na de constatering is hij er uitgehaald bij de Lingehoeve. Zo verrot, dat hij in stukken brak terwijl hij getrokken werd, dus is toch besloten te stempelen.
Wat maakte ik me een zorgen. Zou ze veel pijn hebben, eventuele complicaties, hopelijk toch geen algehele narcose met alle gevaren van dien?
Maar ze hebben super voor haar gezorgd op de Lingehoeve en nadat de verdoving was uitgewerkt stond ze er alweer zo bij 
En wat was ze vrolijk! Een heel ander paard leek ze wel. In stal was ze opeens een stuk vrolijker en onder het zadel/aan de longe was ze de eerste tijd vooral bezig met vreugdebokjes en rondrennen. Groot gelijk want "wat moet die een koppijn hebben gehad" aldus de tandarts.
Rijden ging beter dan ooit tevoren en dressuurmatig gingen we ook de goede kant op. Maar het liefst gingen we toch naar buiten, mijn vader soms mee op de fiets, maar veel vaker nog ging (en ga) ik alleen op pad. Genieten van de rust en gewoon rijden op het tempo waar de witte diva zin in heeft
we reden er dan ongeveer zo bij en mijn lach is ook zo ongeveer non stop gedurende elke buitenrit 
Toch zijn we ook vaker gaan springen en gaat het steeds beter. Nog steeds ben ik een beetje een angsthaas, maar Wonderfull wordt er super enthousiast van dus dan doen we het maar
en zo werd het tijd voor onze eerste oefencross, indoor bij Stal Jacobs in Nijkerk. De eerste ronde was heel spannend (mijn schuld) maar de tweede ronde ging super goed!
En dat was in maart alweer. In april gebeurde er weinig spannends en deden wij gewoon lekker ons ding (dressuur en springen en buitenrijden, gewoon doen waar we zin in hebben
). Wonderfull vond het allemaal maar vermoeiend.
Ook mochten de paarden na de ontzettende natte herfst en winter weer lekker de wei op en meteen was de dame in kwestie weer vies
En als laatste activiteit in dit eerste jaar wat ik samen met Wonderfull heb mogen doen, was een oefencross gister, dit keer de outdoor bij Stal Jacobs. En wat een plezier weer gehad
de hindernissen waren erg spannend, maar uiteindelijk heeft Wonderfull ze allemaal gesprongen. De onderstaande hindernissen zijn allebei rond de meter.
En dat is ook mijn sportdoel nog met haar. Ik zou het een overwinning voor mezelf vinden als we nog een keer officieel B springen kunnen starten (en succesvol rond kunnen komen
). Verder doen we gewoon waar we zin in hebben en geniet ik vooral van mijn lieve dame. Ik ben helemaal teruggekomen op dat ik een ruin wilde, en de band die ik met Wonderfull heb opgebouwd zou ik niet kunnen beschrijven. Ze is echt mijn vriendinnetje geworden. Ik had me geen beter paard kunnen wensen en hoop nog veel jaren gewoon heel veel plezier met haar te kunnen blijven hebben! 
leule schimmel met leuke afstammeling 
En ik vind idd zelf bijna alleen schimmels nog maar mooi 
