Misschien een vreemde vraag maar dit komt omdat het daarstraks weer ter sprake kwam en ik wel benieuwd ben naar vergelijkbare verhalen.
Enkele jaren geleden had ik een verzorgpaardje. Wel zadelmak maar nog jong en ze werd weinig gereden. Doodbraaf, heel scheef en balans was er niet. Ik had samen met een vriendin afgesproken om een buitenritje op de zandverstuiving te maken. De eigenaars van het paard mochten een weide gebruiken van mensen die geen paarden meer hadden en deze weide lag dan ook aan hun huis. We waren het paard aan het zadelen, komen die mensen van de weide naar het hek: samen met hun zoon en kleindochter. “Mag (naam kind) ook even op jouw paard zitten?”. Nu was dit voor mij geen probleem en paardje is super braaf, daar maak ik wel even tijd voor, dus even een paar rondjes aan de hand gestapt.

Maar nu komt het: de grootouders vragen dan of hun zoon er ook even op mag want hij heeft vroeger nog gereden. Nu ja oke dan, ik kan moeilijk weigeren. Niet mijn paard en weide mochten we gratis gebruiken. De eigenaar van het paard had ook gezegd dat ze de kindjes er wel eens op mochten zetten dus eigenlijk had ik daar niet over te beslissen. Zoals elk normaal mens neem het paard bij de teugels en stap even rond met die man erop. Zegt hij opeens: “ik kan het wel alleen hoor.” Oke zoals jij wilt, als je alleen kan rondstappen, geen probleem.
Opeens begint hij enorm aan de teugels te trekken en daarbij enorm te schoppen. Over zijn houding zullen we maar zwijgen
. Hij wilde dus galopperen zonder ook maar iets aan mij te vragen. Het zag er zo bagger slecht uit. Paardje snapte er niks van en galop onder het zadel was zo’n enorm werkpunt voor der. En ik kon niets doen
terwijl hij dat paard door heel de weide jaagde en sleurde.De grootouders maar zeggen hoe goed hij het wel niet deed en dat hij vroeger een hengst had en blablabla. Ik wil niet weten wat hij met zijn eigen paard deed als hij dit al met een paard van een ander deed
Na een dikke 10 minuten di gruwelijk tafereel te moeten aankijken, kreeg hij er genoeg van en kregen we paardlief hevig zwetend en pompen terug. Vriendin en ik waren verbijsterd
. Buitenrit konden we op onze buik schrijven: zijn dan maar aan de hand gaan stappen tot paardlief weer normaal kon ademen.Ondertussen is dit paard van mij en moest iemand dit nu doen. Oh man, ik zou hem er zo af trekken en zelf eens goed de les spellen denk ik. Walgelijk vond ik het
Dankjewel als je dit ondertussen gelezen hebt
Hebben jullie zo’n verhalen? Wat deden jullie in die situatie? Ik heb nog altijd spijt dat ik niks gedaan heb toen!

Ik wist niet wat ik zag.
. Heb der erna ook niet meer gesproken, en sinds kort is ze uit het niks verhuist. Oke dan, byee. 