Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-16 21:15

Wie denkt er nog meer wel eens stiekem...

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-16 21:15

Aan een leven zonder paarden? :oo

Tja, je wordt ouder en wijzer en dingen in het leven veranderen continue. Dingen die eerst belangrijk zijn worden minder belangrijk en zaken die vroeger totaal niet boeiend waren zijn dat ineens wel.

Ik merk dat ik voor het eerst in mijn leven weleens denk: goh, wat zou het leven soms eenvoudig zijn zonder paarden. En:hierna koop ik geen paarden meer.

Als ik dat even specificeer omdat ik toch graag wil weten waar die gedachten vandaan komen merk ik toch wel de hoofdpunten:

1:tijd!! Jeetje, wat ben ik een hoop tijd kwijt altijd aan mijn dieren. Ik kan er enorm van genieten, maar moet regelmatig andere dingen laten schieten omdat ik het qua tijd niet red om beide te doen. Soms best vervelend.

2:geld!! Misschien wel de grootste frustratie bij tijd en wijlen. Ik wil heel veel namelijk :')

Ik wil voor mijn paarden een fijne stal waar ze paard kunnen zijn. Die heb ik en wat een mooie plek is het. Maar ik kan niet buitenrijden hier en dat doe ik het liefst. Helaas is echt buitenrijden hier zowieso niet mogelijk in de buurt en om mijn paarden nu 30 km ver te zetten is ook weer zoiets. Dus eigenlijk zou ik een trailer en grote auto nodig hebben, maar ik moet ook een huis betalen, een auto die ik voor mijn werk veel gebruik (waardoor een grotere auto veel duurder zal zijn) en ja, ik geniet eerlijk gezegd ook teveel van reizen, uitjes, lekker eten en kleding enz, enzovoort...
ik ben zeker niet arm en heb een leuk salaris. Maar ik moet toch keuzes maken. Overigens was dit vroeger denk ik een minder groot probleem omdat ik toen enkel werkte en paard reed. Sinds ik een nieuwe vrienden groep heb, ben ik reizen en uitjes veel leuker gaan vinden. Daarnaast heeft paardlief nogal eens problemen, dus heb je eindelijk geld om uit te geven aan iets: moet toch de osteopaat weer komen of de fysiotherapeut.

Afijn,dit klinkt vast heel dramatisch allemaal

Maar zo is het niet. Ik geniet oprecht van mijn lieve beestjes, en vind het heerlijk met ze bezig te zijn. Maar soms merk ik dat ik toch wel ben gaan piekeren: zal ik dan toch maar een grote auto kopen? Zal ik verhuizen? Maar dan denk ik weer:doe niet zo raar je kunt niet alles opofferen voor je paard.
Of: zal ik er een wegdoen? Maar eentje is niet berijdbaar en heb ik al jaaaaren en de ander is juist mijn rijpaard..

Kortom: ik ben eigenlijk wel benieuwd. Ben ik de enige die soms zulke gedachten heeft? En hoe gaan jullie ermee om? Zijn er mensen die zonder paard verder zijn gegaan en hoe ervaren jullie dit?

Ik ben benieuwd!

**Geplaatst**: 11-12-16 21:21

Re: Wie denkt er nog meer wel eens stiekem...

Geplaatst: 11-12-16 21:21

Ken het gevoel hoor! En dan was het bij mij juist financieel en ziekte van beide paarden wat mij regelmatig opbrak.

Maar nu zijn ze er niet meer en wat had ik graag gezien dat ze er nog waren en wat ben ik nu elk dubbeltje opzij aan het leggen om weer een paard voor mijzelf te kunnen kopen.
Een leven zonder paard, is toch mijn leven nog niet voorlopig, ik ga wel over op de honden als ik 60 ben...

**Geplaatst**: 11-12-16 21:21

Geplaatst: 11-12-16 21:21

Ik deel je gedachte!

Ik heb het financieel even pittig nu (einde relatie, dus ineens alles alleen moeten betalen). En ook ik heb niet super slecht salaris, maar ook ik wil wel heel veel. 2 pony's op dure stalling, goede en dure spullen (koets, tuig etc), bus om pony te vervoeren, sportwagen voor dagelijks gebruik, relatief duur huis, gadgets, hond, nja noem het maar op, en dat kan gewoon niet allemaal

Dus wel gedacht om de keuze te maken 'ik kan ook gewoon stoppen met de paardenhobby....'

maar nee...

Dan toch maar iets minder luxe stalling, evt de sportwagen eruit, even iets minder dure spullen ofzoiets......

**Geplaatst**: 11-12-16 21:23

Geplaatst: 11-12-16 21:23

Jij opent het topic waar ik al zo lang over nadenk en eerlijk gezegd wil ik die stap wel zetten, maar durf ik gewoon niet.

Nu ik ouder word, denk ik veel toekomstgerichter in de richting van: gezin vormen, rijbewijs halen, auto kopen, gaan samenwonen, studeren, werken, op reis gaan, uitstappen, en nog zo veel meer.. gewoonweg dezelfde redenen als jij. Ook medisch laat mijn lichaam mij in de steek; ben ik net gerevalideerd van mijn ene operatie, dan heb ik weer pech en word ik opnieuw geopereerd..heel de tijd een vicieuze cirkel en dit ga ondertussen al enkele jaren zo, waardoor ik niet weet of dit ooit zal goed komen, naast mijn beperkingen die ik eraan overhoud.

Wat mij tegenhoud? Ze staan aan huis en alles is hiervoor verbouwd en aangepast voor hun, ook zijn ze mijn steun en toeverlaat wanneer ik even 'weg' wil..dan pak ik er eentje en ga ik gewoon alle stress en gevoelens uitcrossen met hun, gewoon genieten voor het bezig zijn met hun. Ik ben dan ook bang om die stap aan te gaan gezien ik opgegroeid ben met paarden en nog nooit een leven gehad heb zonder..terwijl ik wel weet dat ik mij hierdoor véél vrijer zou voelen, maar de liefde en het bezig zijn met hun zal missen.

**Geplaatst**: 11-12-16 21:28

Geplaatst: 11-12-16 21:28

Ik herken het alleen dan niet met mijn paard maar met mijn huisdieren. Wat een werk en tijd gaat daarin zitten. Ik heb ze graag om me heen maar mijn vriend en ik zeiden samen 'hierna voorlopig geen huisdieren meer'.

Daarnaast heb ik weleens gedacht aan een leven zonder paarden op de momenten dat je eigenlijk meer wilt sparen dan mogelijk is door de kosten van een eigen paard en ik 30km enkele reis moet rijden omdat ik mijn paard juist op een plek wil hebben waar ze dag en nacht buiten staat en ik gelijk het bos in kan en dat in mijn direct omgeving niet mogelijk lijkt te zijn terwijl ik ook een gezin met jonge kinderen en een huishouding heb.
Maar als ik dan bij haar ben moet ik er niet aan denken om haar niet in mijn leven te hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-16 21:29

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-16 21:29

Prosecco schreef:
Jij opent het topic waar ik al zo lang over nadenk en eerlijk gezegd wil ik die stap wel zetten, maar durf ik gewoon niet. Nu ik ouder word, denk ik veel toekomstgerichter in de richting van: gezin vormen, rijbewijs halen, auto kopen, gaan samenwonen, studeren, werken, op reis gaan, uitstappen, en nog zo veel meer.. gewoonweg dezelfde redenen als jij. Ook medisch laat mijn lichaam mij in de steek; ben ik net gerevalideerd van mijn ene operatie, dan heb ik weer pech en word ik opnieuw geopereerd..heel de tijd een vicieuze cirkel en dit ga ondertussen al enkele jaren zo, waardoor ik niet weet of dit ooit zal goed komen, naast mijn beperkingen die ik eraan overhoud.

Wat mij tegenhoud? Ze staan aan huis en alles is hiervoor verbouwd en aangepast voor hun, ook zijn ze mijn steun en toeverlaat wanneer ik even 'weg' wil..dan pak ik er eentje en ga ik gewoon alle stress en gevoelens uitcrossen met hun, gewoon genieten voor het bezig zijn met hun. Ik ben dan ook bang om die stap aan te gaan gezien ik opgegroeid ben met paarden en nog nooit een leven gehad heb zonder..terwijl ik wel weet dat ik mij hierdoor véél vrijer zou voelen, maar de liefde en het bezig zijn met hun zal missen.

Dat laatste is ook zo waar! Ze zijn pure ontspanning. Ik heb een drukke baan en dan is het heerlijk om naar ze te kijken en te ontspannen.maar ja, dat zou ik het liefst buiten doen en dat gaat niet.

**Geplaatst**: 11-12-16 21:32

Re: Wie denkt er nog meer wel eens stiekem...

Geplaatst: 11-12-16 21:32

Ik herken het wel gedeeltelijk. Geen paarden zou ik niet willen. Maar vraag me wel heel regelmatig af hoe het zou zijn als ik er maar eentje had.. maar die knoop doorhakken is veel te moeilijk en mn paarden te lief, maar als er eentje dood gaat komt er geen tweede.

**Geplaatst**: 11-12-16 21:33

Geplaatst: 11-12-16 21:33

Ik wil het makkelijker, paard aan huis. Huisje bij het bos, moestuin....
En aangezien dat een utopie is ben ik wel eens geneigd de handoek in de ring te gooien. Ik heb het gevoel dat ik klaar ben en op mezelf moet gaan met mijn paard, daarmee bedoel ik niet meer van anderen afhankelijk zijn in het houden van mijn beest.
Maar de omstandigheden laten het niet toe. Ik probeer tevreden te zijn, maar ik kan me voorstellen dat er uiteindelijk frustratie gaat groeien en dat ik dan het paard aan de wilgen zal hangen.

**Geplaatst**: 11-12-16 21:37

Geplaatst: 11-12-16 21:37

Leuk topic!

Ik ben nu 41, ik was 12 dat ik mijn eerste verzorgpony kreeg, die ik na 2 jaar voor een spreekwoordelijk
bedrag overnam. Paardje heb ik daarna nog 4 jaar gehad, en toen mijn echte eerste paard. Was ik 18.
Wist ik veel dat' ie 26 ging worden... Ik was toen 35..
Ik had toen ondertussen al een verse klaarstaan(omdat ik toch niet zonder kon) , mijn huidige vriend, en die heb ik nu ook al dik 7 jaar..

Ik kan mij geen leven voorstellen zonder een eigen paard. Bijrijden wordt het niet voor mij, maar soms heb ik wel eens, inderdaad, de tijd.. Geld speelt nu geen rol meer, alhoewel ik veel zou overhouden, hoor, maar het geld is er. Ik heb en wil geen kinderen, dus alles kan naar het paard.
Ik verwacht mijn huidige paard nog zeker 10 jaar te hebben ( hij is nu 16), en dan maar eens kijken, misschien 2 shetlanders om aangespannen mee te rijden, of toch weer een pony... Ik weet het nog niet...

Ik weet wel dat ik niet zonder kan.. heb ook op het keerpunt gezeten, maar, wellicht ook door mijn leeftijd, weet ik nu wat ik wil... " Ik wil een pony"

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 11-12-16 21:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-16 21:42

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-16 21:42

mrie schreef:
Ik wil het makkelijker, paard aan huis. Huisje bij het bos, moestuin....
En aangezien dat een utopie is ben ik wel eens geneigd de handoek in de ring te gooien. Ik heb het gevoel dat ik klaar ben en op mezelf moet gaan met mijn paard, daarmee bedoel ik niet meer van anderen afhankelijk zijn in het houden van mijn beest.
Maar de omstandigheden laten het niet toe. Ik probeer tevreden te zijn, maar ik kan me voorstellen dat er uiteindelijk frustratie gaat groeien en dat ik dan het paard aan de wilgen zal hangen.

Dat heb ik eigenlijk precies hetzelfde, maar dan omdat ik niet kan doen wat ik echt graag wil: buiten rijden. En ik heb gewoon de mogelijkheid niet om dat wel te kunnen terwijl ik dat het leukste vind. En ik merk idd wel dat zoiets uiteindelijk een beetje op opbreekt.

**Geplaatst**: 11-12-16 21:43

Geplaatst: 11-12-16 21:43

In maart mijn beste vriend laten inslapen. Ondanks dat ik uit hem heel veel ontspanning en plezier haalde, zei ik altijd dat ik geen paard meer zou nemen als hij er niet meer zou zijn. Mijn leven zou er anders uitgezien hebben zonder een eigen paard en achteraf was het misschien niet zo slim om een eigen paard te nemen in die tijd die ik eigenlijk had moeten besteden aan een studie. Heb daarom gezegd na zijn overlijden geen paard te nemen en te gaan studeren. Ook zou ik weleens op vakantie willen bijvoorbeeld.
Echter was ik na een paar weken op marktplaats aan het kijken voor een nieuw paard. Dit keer wat verstandiger geweest dan 'vroeger' en gaan studeren. Dit wel met een paard op stal, maar deze is lease en dit geeft toch wat minder druk dan met een eigen paard.
Natuurlijk mis ik weleens de tijd of het geld om andere dingen te doen, maar ik weet inmiddels dat ik veel meer plezier haal uit een paard dan wat dan ook.

**Geplaatst**: 11-12-16 21:46

Geplaatst: 11-12-16 21:46

Ja hier en binnenkort is het mogelijk ook zover.

geen leuke keuze of heel vrijwillig maar voor nu de enige goede. Tot die tijd zie ik jonge tinker af en toe en tussendoor is het hier nu een leven zonder paarden, en moet zeggen. Hoewel heel raar en onwennig na 44 jaar paarden doen bevalt het best. Er zijn zelfs dagen dat ik helemaal niet aan paarden denk zelfs :oo

heel gek en voor mij ruim een jaar geleden ook onvoorstelbaar.

Maar het kan dus wel na zolang redelijk probleemloos aficken van paarden,

**Geplaatst**: 11-12-16 21:50

Geplaatst: 11-12-16 21:50

Nee, ik herken het niet. Ik vind het leven met paarden heerlijk.
Geen geld en geen tijd voor andere dingen vind ik persoonlijk ook niet erg, ik ben ook wel een beetje geneigd om tunnelvisie te hebben dus ik heb liever 1 grote passie dan heel veel dingen een beetje leuk vinden. Ik hou ook niet van tripjes naar het buitenland, uitgebreid shoppen of uit eten gaan. Dus dat scheelt ook al denk ik. Ik vind het heerlijk om elke dag even de rust te kunnen pakken bij de paarden.
Hier is het studeren, paarden en kleine groep hechte contacten (familie, vriend en paar vriendinnen) en dat is voor mij genoeg. Ooit zou ik de pony's wel graag aan huis hebben. En ik hoef geen kudde van 15 oid, klein maar gezellig groepje van 2-3 is prima.

**Geplaatst**: 11-12-16 21:54

Re: Wie denkt er nog meer wel eens stiekem...

Geplaatst: 11-12-16 21:54

Je bent vast niet de enige. Maar ik herken het helemaal niet.
Mijn pony's zijn mij heel veel waard en geven mij veel voldoening. Ik besteed met liefde mijn tijd en geld aan ze.
Maar ja, ik geef verder niets om de nieuwste mode of verre vakanties. Dat scheelt denk veel. Ben het liefste bij de pony's.

**Geplaatst**: 11-12-16 21:54

Geplaatst: 11-12-16 21:54

Mijn paarden zijn mijn alles, ik ben juist onwijs dankbaar dat mijn vriend ze wil en kan betalen.

Nee, mijn dromen zonder paarden zijn nachtmerries

**Geplaatst**: 11-12-16 21:56

Geplaatst: 11-12-16 21:56

Ik ben 2 jaar geleden gestopt. Alleen denk ik dat die stap voor mij wel (een heel stuk) kleiner was ten opzichte van een aantal situatie's hierboven

Zo had ik een verzorgpony, en geen eigen pony. En ik was 16, dus een gezin of andere "verplichtingen" waren (of zijn) helemaal nog niet aan de orde. Mijn motivatie werd gewoon steeds minder. Ik had geen zin meer om te rijden, geen zin meer om er een half uur naar toe te fietsen, geen zin meer om lang de tijd te nemen, mijn motivatie was echt gewoon weg na 3 jaar deze pony verzorgd te hebben. Ik denk wel eens dat het er wel iets mee te maken kan hebben dat ik geen wedstrijden reed, en dus geen consequente doelen had om naar toe te werken. Ik ben namelijk bloedfanatiek en wil mezelf altijd verbeteren, dus ik denk dat ik daar zo veel meer voldoening uit had kunnen halen. Het werd na een tijdje echt een soort van sleur voor mij, en toen ik naar het mbo ging ben ik ermee gestopt.

Ik heb er absoluut geen spijt van. Wie weet gaat het ooit nog kriebelen en koop ik een eigen paard. Ooit. Maar nu nog niet.

**Geplaatst**: 11-12-16 22:12

Re: Wie denkt er nog meer wel eens stiekem...

Geplaatst: 11-12-16 22:12

Zo herkenbaar!!!

Ik heb het leukste paard wat ik mij kan wensen, echt mijn maatje door dik en dun. Maar zou zo graag eens lekker een paar weken op vakantie naar een warm land gaan, maar zowel de financieen als de tijd heb ik niet. Het is geen paard wat ik zo door iemand anders kan laten doen.
Tja het is keuze maken, voorlopig is die nog in het voordeel van mijn paard. Maar als ik over een paar jaar gesetteld ben en aan kinderen wil beginnen, zal hij hoogst waarschijnlijk wel weg moeten. Daar probeer ik voorlopig maar gewoon niet aan te denken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-16 22:21

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-16 22:21

liedjuh2 schreef:
Zo herkenbaar!!!

Ik heb het leukste paard wat ik mij kan wensen, echt mijn maatje door dik en dun. Maar zou zo graag eens lekker een paar weken op vakantie naar een warm land gaan, maar zowel de financieen als de tijd heb ik niet. Het is geen paard wat ik zo door iemand anders kan laten doen.
Tja het is keuze maken, voorlopig is die nog in het voordeel van mijn paard. Maar als ik over een paar jaar gesetteld ben en aan kinderen wil beginnen, zal hij hoogst waarschijnlijk wel weg moeten. Daar probeer ik voorlopig maar gewoon niet aan te denken.

Dat zou ik dan weer nooit doen..

Moet er niet aan denken zo''n typische huismoeder te worden die alleen maar met de kids en het huishouden bezig is. Juist dan zou ik wel een leuke hobby voor mijzelf willen.

**Geplaatst**: 11-12-16 22:23

Geplaatst: 11-12-16 22:23

Ik heb de stap ook gezet, en 15 jaar geleden had ik dat noooooit verwacht.

Ik deed alles voor de paarden. Ik werkte om geld te verdienen voor mijn paard. Alles stond in het teken van de paarden en bijna ieder weekend reed ik wedstrijden. Ook jureerde ik, gaf ik les en werkte ik op een stal.

En toen raakte mijn paard kreupel, kreeg mijn moeder reuma (ze hielp mij altijd en ging mee op wedstrijd), en werd ik bijna 30 zonder ooit een vast vriendje te hebben gehad (maar wel een grote kinderwens).

Mijn paard werd verkocht, ik veranderde van baan, kwam mijn huidige man tegen, en verhuisde naar Brabant.

Ik heb nu 2 kinderen en geen eigen paard meer. Waar ik nooit voor mogelijk hield dat ik ooit alleen recreatief zou rijden, gebeurde toch en ik ben er 100% blij mee. Ik rij een geweldige haflinger waarmee ik wekelijks over de Loonse en Drunense duinen zwerf. En ik vind het heerlijk.
Mensen veranderen.

**Geplaatst**: 11-12-16 22:26

Geplaatst: 11-12-16 22:26

Ik herken het ondanks alles ook niet. Zou me geen leven zonder paarden kunnen voorstellen...

**Geplaatst**: 11-12-16 22:31

Geplaatst: 11-12-16 22:31

Nee absoluut niet, ik weet wel wat ik zou doen als me binkie plots weg zou vallen.. en dat is dit keer niet direct een ander paard kopen, maar een vliegticket naar Nieuw Zeeland.

Maar nee, ik heb 10 jaar lang de wereld rond gereisd voor skien op hoog niveau, ook dat gaat vervelen/standaard worden. Nu mis ik dat vrije leventje zo nu en dan, maar ik zou mijn paardenleven er niet voor op willen geven. De enige reden waarvoor ik me paard op zou geven is om in een ander land te wonen, nuja wellicht gaat die ooit dan wel mee :Y)

En de enige reden om in een ander land te wonen is juist om meer het paarden leven in te kunnen gaan, om ze aan huis te hebben er mijn werk en leven van te maken. Aangezien dat so far nog dromen zijn, nu nog even genoegen nemen met 7 dagen per week de dagelijkse verzorg en rij dingen

Kinder wens is er absoluut niet en relatiewens.. daar heb ik af en toe ook zo mijn twijfels over, ben veel te zelfstandig :Y)

Er zullen hoogstens paarden en honden bij komen :')

**Geplaatst**: 11-12-16 22:35

Re: Wie denkt er nog meer wel eens stiekem...

Geplaatst: 11-12-16 22:35

Na jaren de beesten op eigen land te hebben gehad sta ik nu een jaar in pension en wat heb ik ineens een tijd over! Ik ga maar 3x per week en inmiddels geniet ik weer een beetje, iets wat ik ook al jaren niet meer deed.
Maar of er nog iets anders komt als deze er niet meer zijn? Ik weet het niet..

**Geplaatst**: 11-12-16 22:36

Geplaatst: 11-12-16 22:36

Ik herken het op zich wel, maar een minuut later bedenk ik dat ik er eigenlijk wel een bij wil hebben :')

Dus ik zie het nog niet zo snel werkelijkheid worden.

**Geplaatst**: 11-12-16 22:36

Geplaatst: 11-12-16 22:36

Ik denk er niet alleen stiekem aan maar heb het besluit genomen dat als mijn paardje er niet meer si komt er geen nieuw paard. Jordal is nu 27 en al 25 jaar mijn beste vriend. Ik geniet nog steeds volop van hem, ook nu hij wandelpony is ipv rijpony. Maar financieel kan het eigenlijk niet, ik kan zijn stalling betalen en zijn voer ed, hij komt niks te kort maar heb geen spaarpotje meer voor hem. Nu is dat voor hem geen probleem, mocht hij ziek worden dan ga ik niet verder dan een antiobioticakuur of pijnstillers. Hij gaat niet meer richting kliniek. Niet alleen vanwege de financiën maar vooral zijn leeftijd speelt daarbij een rol. Hij wordt er niet nieuwer op, heeft ernstige artrose en zijn lijf raakt toch langzaam op.

Voor een nieuw paard moet er wel een spaarpotje zijn. Met een jong paard ga je sneller naar een kliniek en ga je verder met behandelingen dan bij een oudje.

Verder kost een paard behoorlijk veel tijd en energie. De balans is nog steeds dat ik er meer voor erg krijg dan dat het kost maar er zijn periodes dat als ik in het donker met een hoofdlampje door de blubber loop te zwoegen dat ik denk waarom.

Na Jordal ga ik rustig zoeken naar een bijrijpaard. Financieel en energie/tijd technisch beter passend bij mijn huidige situatie. Nu hoop dat ik dat dat moment nog lang duurt. Tot die tijd geniet ik van hem.
Roep al jaren dat zodra ik geen eigen paard meer heb ga ik weer op wintersport. Ik kan dan maandelijks redelijk wat sparen.

**Geplaatst**: 11-12-16 22:41

Geplaatst: 11-12-16 22:41

gekvanfleur schreef:
liedjuh2 schreef:
Zo herkenbaar!!!

Ik heb het leukste paard wat ik mij kan wensen, echt mijn maatje door dik en dun. Maar zou zo graag eens lekker een paar weken op vakantie naar een warm land gaan, maar zowel de financieen als de tijd heb ik niet. Het is geen paard wat ik zo door iemand anders kan laten doen.
Tja het is keuze maken, voorlopig is die nog in het voordeel van mijn paard. Maar als ik over een paar jaar gesetteld ben en aan kinderen wil beginnen, zal hij hoogst waarschijnlijk wel weg moeten. Daar probeer ik voorlopig maar gewoon niet aan te denken.

Dat zou ik dan weer nooit doen..
Moet er niet aan denken zo''n typische huismoeder te worden die alleen maar met de kids en het huishouden bezig is. Juist dan zou ik wel een leuke hobby voor mijzelf willen.

Als het financieel haalbaar is, blijft hij ook echt wel hoor. Maar als ik hem niet meer kan betalen op dat moment, dan zal hij toch echt een ander huisje gaan krijgen. Voor nu is het plan dat hij blijft tot zijn dood. Hij is nu 10 dus hij heeft nog wel een tijdje te gaan. Maar droom soms wel wat ik allemaal zou kunnen doen als ik hem niet meer had. Hoeveel tijd en geld ik dan over zou houden voor andere dingen.