Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Kuggur schreef:De "klik" ís imo een maffe bokt uitvinding. Hét ís een pard, je gaat er niet mee trouwen...
nog wel eens het schip in kan gaan omdat ze iets anders zijn dan ze zich voordoen hangt het bij een paard er meer van af hoe jij er zelf mee omgaat. Dus staat het paard je goed aan, is hij gezoen, rijd hij fijn, dan niet zo moeilijk denken maar gewoon lekker opnieuw beginnen.
Yenni schreef:Ik ben van mening dat je meteen een klik moet hebben maar dat een band moet groeien. Dan is dit dus niet het perfect paard voor jou waar je verliefd op werd/word
mrie schreef:Ik kocht mijn huidige paard een paar weken nadat mijn eerste paard dood gegaan was. Hoewel ik expres een paard uitgezocht had wat totaal niet op mijn oude paard leek en ik vol enthousiasme met mijn jonkie aan de opvoeding ging, duurde het wel een jaar voor ik echt ruimte kreeg voor mijn nieuwe paard. Toen pas kon ik openstaan voor wat hij te bieden had. Toch ben ik daar nooit wanhopig over geweest, ik wist dat hij bij me pastte en dat we gewoon de tijd moesten nemen om naar elkaar toe te groeien.
Nu zijn we 10 jaar verder... het klikt al een poosje, helemaal verknocht aan elkaar.
Een band moet kunnen ontstaan en groeien.
Al die tijd voelde ik geen echte band met hem, zeker niet zoals met die pony met wie ik kon lezen en schrijven,want dat was toch echt mijn droompony... Aan de andere kant wist ik dat het bij mij sowieso altijd wel even duurt voor ik me echt ergens aan hecht, dus dat ik de eerste maanden geen band met hem voelde maakte me ook niet bang.
maar toen hij weer beter werd en we eindelijk echt ontspannen samen konden trainen zonder lichamelijke of geestelijke problemen bij hem (en zonder dat ik me daar steeds zorgen over hoefde te maken) toen voelde ik echt wel een band met hem. Ik denk dat ik het toen ook pas echt durfde te voelen.